Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/4510-1160/15-2/EŻ
z 8 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r,, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2015r. (data wpływu 17 grudnia 2015r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na podstawie otrzymanych faktur w odniesieniu do pojazdów samochodowych, które Wnioskodawca przyjmuje w komis - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 17 grudnia 2015r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na podstawie otrzymanych faktur w odniesieniu do pojazdów samochodowych, które Wnioskodawca przyjmuje w komis.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową (spółką z o.o.) posiadającą siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku C1T w Polsce oraz jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym („Wnioskodawca”).

Wnioskodawca jest niezależnym dealerem pojazdów samochodowych, świadczy usługi serwisowe oraz usługi wynajmu samochodów.

Ponadto, Wnioskodawca przyjmuje również pojazdy samochodowe w komis na podstawie umowy komisu. Pojazdy samochodowe przyjęte w komis są przez Wnioskodawcę tankowane, kompleksowo prane i polerowane oraz ponoszone są wszelkie koszty związane z dojazdem i odbiorem pojazdów samochodowych od klientów oddających te pojazdy samochodowe w komis. Bardzo często pojazdy samochodowe wykorzystywane są do jazd próbnych z potencjalnymi ich klientami.

Jeśli Wnioskodawca sprzeda pojazd samochodowy oddany w komis uzyskuje z tego tytułu przychód, z kolei jeśli pojazdu samochodowego nie sprzeda ponosi jedynie koszty.

Wnioskodawca nie wykorzystuje tych pojazdów samochodowych (powierzonych mu w celu realizacji umowy komisu) do swojej działalności gospodarczej (poza świadczeniem usługi komisu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku - w odniesieniu do pojazdów samochodowych, które Wnioskodawca przyjmuje w komis - Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z: jazdami próbnymi z potencjalnymi klientami pojazdów samochodowych, odbiorem pojazdów samochodowych od klientów, na pranie tapicerki, polerowanie lakieru i na tankowanie pojazdów samochodowych itp. w wysokości rzeczywiście poniesionych wydatków na podstawie otrzymanych faktur VAT oraz Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu tych pojazdów?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku - w odniesieniu do pojazdów samochodowych, które Wnioskodawca przyjmuje w komis - Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z: jazdami próbnymi z potencjalnymi klientami pojazdów samochodowych, odbiorem pojazdów samochodowych od klientów, na pranie tapicerki, polerowanie lakieru i na tankowanie pojazdów samochodowych itp. w wysokości rzeczywiście poniesionych wydatków na podstawie otrzymanych faktur VAT oraz Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu tych pojazdów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Zdaniem Wnioskodawcy nie można uznać, że samochody osobowe oddawane przez klientów Wnioskodawcy do komisu prowadzonego przez Wnioskodawcę są „wykorzystywane w celu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej”. Wnioskodawca samochody te odbiera od klienta, pierze tapicerkę, myje i poleruje nadwozie, w celu sprzedaży tych samochodów w ramach umowy komisu.

Samochody powierzone do komisu nie mogą zatem stanowić samochodów „niestanowiących składników majątku podatnika” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT. Art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT dotyczy raczej samochodów, które są m.in. wynajmowane lub leasingowane przez konkretnego podatnika w celu wykorzystywania tych samochodów w ramach jego działalności gospodarczej, a nie samochodów, które są oddane do komisu w celu ich sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na samochody osobowe klientów - które to samochody są przez wnioskodawcę przyjmowane w komis, i które są: wykorzystywane do jazd próbnych z potencjalnymi klientami, odbierane i odprowadzane do klientów, a także są dotankowywane, prane i polerowane - powinny stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży tych samochodów na podstawie umowy komisu, a nie z tytułu korzystania z tych samochodów w celach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Gdyby uznać inaczej, okazało by się, że przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej - sprzedaż samochodów w ramach komisu - jest tożsamy z aktywami wykorzystywanymi do prowadzenia tej działalności - tymi samochodami. Samochody w ramach usługi komisu są przez Wnioskodawcę tankowane, kompleksowo prane i polerowane oraz ponoszone są wszelkie koszty związane z przeprowadzaniem jazd próbnych z potencjalnymi klientami, dojazdem i odbiorem samochodów od klientów oddających te samochody w komis.

Wnioskodawca uzyskuje z tytułu wykonania usługi komisu przychody tylko jeżeli uda mu się sprzedać pojazd samochodowy. Jednocześnie należy podkreślić, że Wnioskodawca nie wykorzystuje tych pojazdów samochodowych (powierzonych mu w celu realizacji umowy komisu) do swojej działalności gospodarczej (poza świadczeniem usługi komisu). Z tego względu, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na pojazdy samochodowe w ramach świadczonej usługi komisu powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu na zasadach ogólnych zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, z kolei art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT nie znajduje w przypadku Wnioskodawcy zastosowania. W szczególności Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzania ewidencji przebiegu pojazdów samochodowych branych w komis przez Wnioskodawcę i ma prawo całość wydatków poniesionych na wykonanie usługi komisu (w tym paliwo na jazdy testowe z potencjalnymi klientami, odprowadzenie i przyprowadzenie pojazdów samochodowych) zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Końcowo, należy podkreślić, że wykazanie związku wymienionych we wniosku kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki oraz ich wpływu na wysokość osiąganych przychodów (zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów) obciąża podatnika. W tym celu podatnik (pomimo braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu) musi dysponować dokumentacją potwierdzającą zarówno fakt poniesienia wydatków jak i poniesienia ich w celu jw. Jednocześnie należy zauważyć, że weryfikacja prawidłowości zaliczenia konkretnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.