Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-579/15-6/MJ
z 18 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2015 r. (data wpływu 16 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu) będą w każdym przypadku stanowić koszty uzyskania przychodu- jest prawidłowe (pytanie nr 5 wniosku).

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu) będą w każdym przypadku stanowić koszty uzyskania przychodu.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

„T” sp. z o.o. (dalej: Spółka) z siedzibą w X. prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w X. W stosunku do środków trwałych obecnie ujętych w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: Ewidencja) dla celów podatkowych Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o PDOP (dalej: Wykaz).

Spółka planuje obniżyć przyjęte stawki amortyzacyjne w oparciu o art. 16i ustawy o PDOP. Dodatkowo, Spółka planuje także w stosunku do nowo nabytych środków trwałych stosować stawki amortyzacyjne niższe niż wynikające z Wykazu już od momentu ich wprowadzenia do Ewidencji. Jednocześnie Spółka rozważa obniżenie stawek amortyzacyjnych, jak i stosowanie obniżonych stawek w stosunku do nowo nabytych środków trwałych, w stosunku do wszystkich środków trwałych, albo do niektórych/wybranych środków trwałych.

Jednocześnie, w przyszłości Spółka planuje modyfikować tak obniżone stawki amortyzacyjne poprzez ich podwyższanie lub obniżanie, jednakże w żadnym przypadku nie dojdzie w wyniku takiej modyfikacji do zmiany stawki na stawkę wyższą niż stawka przewidziana w ustawie o PDOP w Wykazie.

Zarówno nowo nabyte środki trwałe, jak i te już ujęte przez Spółkę w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, przez cały okres amortyzacji wykorzystywane będą przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Ponadto w stosunku do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wskazanych środków trwałych, nie znajdą zastosowania ograniczenia w możliwości rozpoznania ich jako kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 63 i 64 ustawy o PDOP.

W związku z powyższym zadano min. następujące pytanie (oznaczone nr 5 wniosku):

Czy odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu) będą w każdym przypadku stanowić koszty uzyskania przychodu?

(w zakresie pozostałych pytań zawartych we wniosku zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia).

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Zdaniem Spółki odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu) będą w każdym przypadku stanowić koszty uzyskania przychodu. W szczególności, zdaniem Spółki nie wystąpi w takim przychodu konieczność odniesienia kosztu odpisów amortyzacyjnych do okresu, w którym wystąpił przychód z tytułu wyprodukowanych z wykorzystaniem środków trwałych wyrobów/usług. Powyższe wynika wprost z art. 15 ust. 6 ustawy o PDOP, zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Należy pokreślić, że planowane przez Spółkę obniżanie/podwyższanie stawek amortyzacyjnych będzie przeprowadzane zgodnie z powołanymi powyżej przepisami ustawy o PDOP. W konsekwencji, dokonywane odpisy amortyzacyjne, bez względu na zastosowaną dla ich kalkulacji w danym roku podatkowym stawkę amortyzacyjną (zgodną z obowiązującymi przepisami), będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodu w okresie, za który dokonywany jest odpis. Bez znaczenia pozostanie przy tym poziom czy rodzaj przychodów generowanych w okresie stosowania stawek obniżonych czy stawek podstawowych z Wykazu.

Jednocześnie, jak zostało to wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, nie powstaną okoliczności powodujące brak możliwości zaliczenia wskazanych odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu, gdyż zarówno nowo nabyte środki trwałe, jak i te już ujęte przez Spółkę w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, przez cały okres amortyzacji wykorzystywane będą przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Ponadto w stosunku do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wskazanych środków trwałych, nie znajdą zastosowania ograniczenia w możliwości rozpoznania ich jako kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 63 i 64 ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.