Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-579/15-7/MJ
z 18 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2015 r. (data wpływu 16 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w momencie sprzedaży bądź likwidacji wybranych środków trwałych Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatkową wartość netto tych środków trwałych (równą wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie pomniejszoną o sumy odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami podatkowymi) także w sytuacji, gdy z uwagi na odmienne stawki amortyzacji przyjęte dla potrzeb podatkowych i rachunkowych, wartość ta będzie różnić się od księgowej wartości netto danych aktywów - jest prawidłowe (pytanie nr 6 wniosku).

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia, czy w momencie sprzedaży bądź likwidacji wybranych środków trwałych Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatkową wartość netto tych środków trwałych (równą wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie pomniejszoną o sumy odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami podatkowymi) także w sytuacji, gdy z uwagi na odmienne stawki amortyzacji przyjęte dla potrzeb podatkowych i rachunkowych, wartość ta będzie różnić się od księgowej wartości netto danych aktywów.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

‘T” sp. z o.o. (dalej: Spółka) z siedzibą w X. prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w X. W stosunku do środków trwałych obecnie ujętych w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: Ewidencja) dla celów podatkowych Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o PDOP (dalej: Wykaz).

Spółka planuje obniżyć przyjęte stawki amortyzacyjne w oparciu o art. 16i ustawy o PDOP. Dodatkowo, Spółka planuje także w stosunku do nowo nabytych środków trwałych stosować stawki amortyzacyjne niższe niż wynikające z Wykazu już od momentu ich wprowadzenia do Ewidencji. Jednocześnie Spółka rozważa obniżenie stawek amortyzacyjnych, jak i stosowanie obniżonych stawek w stosunku do nowo nabytych środków trwałych, w stosunku do wszystkich środków trwałych, albo do niektórych/wybranych środków trwałych.

Jednocześnie, w przyszłości Spółka planuje modyfikować tak obniżone stawki amortyzacyjne poprzez ich podwyższanie lub obniżanie, jednakże w żadnym przypadku nie dojdzie w wyniku takiej modyfikacji do zmiany stawki na stawkę wyższą niż stawka przewidziana w ustawie o PDOP w Wykazie.

Zarówno nowo nabyte środki trwałe, jak i te już ujęte przez Spółkę w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, przez cały okres amortyzacji wykorzystywane będą przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Ponadto w stosunku do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wskazanych środków trwałych, nie znajdą zastosowania ograniczenia w możliwości rozpoznania ich jako kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 63 i 64 ustawy o PDOP.

W związku z powyższym zadano min. następujące pytanie (oznaczone nr 6 wniosku):

Czy w momencie sprzedaży bądź likwidacji wybranych środków trwałych Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatkową wartość netto tych środków trwałych (równą wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie pomniejszoną o sumy odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami podatkowymi) także w sytuacji, gdy z uwagi na odmienne stawki amortyzacji przyjęte dla potrzeb podatkowych i rachunkowych, wartość ta będzie różnić się od księgowej wartości netto danych aktywów?

(w zakresie pozostałych pytań zawartych we wniosku zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia).

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Zdaniem Spółki, w momencie sprzedaży bądź likwidacji wybranych środków trwałych, będzie miała ona prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatkową wartość netto tych środków trwałych (równą wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami podatkowymi). Jednocześnie, Spółce będzie przysługiwało to prawo również w sytuacji, gdy z uwagi na odmienne stawki amortyzacji przyjęte dla potrzeb podatkowych i rachunkowych, podatkowa wartość netto będzie różnić się od księgowej wartości netto danych aktywów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawa o PDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Jak wynika z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o PDOP powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Mając powyższe na względzie, do kosztów uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych zalicza się wydatki na ich nabycie lub wytworzenie (zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami), pomniejszone o dokonane do momentu zbycia środka trwałego odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP. Powyższe ma również zastosowanie w odniesieniu do możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów, w przypadku gdy likwidacja nie jest związana z utratą przez środki trwałe przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju prowadzonej działalności.

Jednocześnie Wnioskodawca chciałby zaznaczyć, że zarówno w przypadku sprzedaży, jak i likwidacji nieumorzona wartość środka trwałego dla celów podatkowych będzie mogła różnić się od nieumorzonej wartości środka trwałego dla celów rachunkowych. W konsekwencji powyższego, w przypadku likwidacji lub sprzedaży wybranych środków trwałych, wartość rozpoznana przez Wnioskodawcę jako koszt uzyskania przychodów, zgodnie z zasadami przedstawionymi powyżej, będzie mogła różnić się od kwoty kosztów wykazanych z tego tytułu dla potrzeb rachunkowych. W ocenie Spółki, różnica ta będzie wynikać z odrębności przepisów prawa podatkowego i rachunkowego. Niemniej jednak, w kontekście zagadnienia będącego przedmiotem tego pytania ww. różnica nie będzie miała wpływu na przysługujące Wnioskodawcy prawo do rozpoznania wysokości kosztów uzyskania przychodów.

Spółka chciałaby podkreślić, że w rozważanym zdarzeniu przyszłym będzie ona miała prawo do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu wartości początkowej pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne wg przyjętych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych.

Stanowisko Wnioskodawcy znalazło swoje odzwierciedlenie m.in. w:

• interpretacji indywidualnej sygn. ILPB4/423-467/14-2/DS wydanej dnia 12 grudnia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe w pełnym zakresie i odstąpił od uzasadnienia prawnego stanowiska podatnika, a tym samym potwierdził, że „(...) w przypadku likwidacji lub sprzedaży wybranych środków trwałych, wartość rozpoznana przez Spółkę jako koszt uzyskania przychodów (...) może różnić się od kwoty kosztów wykazanych z tego tytułu dla potrzeb rachunkowych. (...) różnica ta wynika z odrębności przepisów podatkowych i rachunkowych w analizowanym zakresie i nie będzie wpływać na prawo Spółki do rozpoznania wysokości kosztów uzyskania przychodów.";
• interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-511g/13/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy uznał, że „(...) Treść tego przepisu (art. 9 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. - przyp. Wnioskodawcy) przesądza o bezpośrednim podporządkowaniu ewidencji księgowej (rachunkowej) potrzebom podatkowym. (...) Spółka winna mieć na uwadze, pierwszeństwo zasad zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w przepisach wykonawczych tej ustawy. Biorąc pod uwagę powyższe rozważania (...) należy stwierdzić, że w sytuacji sprzedaży środka trwałego kosztem uzyskania przychodów będzie wartość jego nabycia bądź wytworzenia, przy czym w przypadku, gdy środek trwały podlega amortyzacji, koszty te zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, są pomniejszane o dokonane odpisy amortyzacyjne - bez znaczenia pozostaje fakt różnicy między wartością dla potrzeb podatkowych i rachunkowych (bilansowych) wynikająca z zastosowania zmienionych podatkowych stawek amortyzacyjnych. Natomiast w sytuacji likwidacji środka trwałego, spowodowanej zdarzeniami niezwiązanymi ze zmianą rodzaju działalności Spółki, koszty mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 w wysokości niezamortyzowanej wartości środka trwałego (strata), także w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt różnicy między wartością dla potrzeb podatkowych i rachunkowych (bilansowych) wynikająca z zastosowania zmienionych podatkowych stawek amortyzacyjnych".

Reasumując, w momencie sprzedaży bądź likwidacji wybranych środków trwałych, Spółka będzie miała prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatkową wartość netto tych środków trwałych (równą wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie pomniejszonym o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami podatkowymi). Jednocześnie, Spółce będzie przysługiwało to prawo również w sytuacji, gdy z uwagi na odmienne stawki amortyzacji przyjęte dla potrzeb podatkowych i rachunkowych, podatkowa wartość netto środka trwałego będzie różnić się od księgowej wartości netto danego środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.