INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06 grudnia 2011r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 09 grudnia 2011r.), uzupełnionym w dniu 01 i 06 marca 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy niezamortyzowana dla celów podatkowych wartość początkowa budynków będzie kosztem uzyskania przychodów w momencie likwidacji budynków magazynowych (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 grudnia 2011r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy niezamortyzowana dla celów podatkowych wartość początkowa budynków będzie kosztem uzyskania przychodów w momencie likwidacji budynków magazynowych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 23 lutego 2012r. Znak IBPBI/2/423-1453/11/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnień dokonano w dniach 01 i 06 marca 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest właścicielem nieruchomości na których są wybudowane budynki przeznaczone do magazynowania towarów. Z uwagi na fakt, iż w chwili obecnej przedmiotowe magazyny są w złym stanie technicznym brak jest możliwości wykorzystania powyższych budynków w prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka nie może wykorzystywać tych budynków do składowania towarów, ani też, z uwagi na istotne ograniczenia techniczne, nie jest możliwy wynajem magazynów. Trudności związane z możliwością wykorzystania bądź najmu budynków magazynowych położonych w miejscowości A. wynikają z niżej wymienionych powodów:

1. utrudniona obsługa samochodów o dużej ładowności ze względu na ograniczenie nośności na jednej z dwóch dróg dojazdowych oraz ze względu na niewielkie place wewnątrz obiektu,
2. stare, niskie budynki o wysokości na około 80% powierzchni w przedziale około 3,10 do 3,40 m, a na pozostałych 20% nie przekraczająca 4,60 m,
3. niska jakość i nośność posadzek, która nie przekracza tony na metr kwadratowy,
4. różnorodne posadzki od betonowych, poprzez płytki lastrico do płytek metalowych powodujące utrudnione utrzymywanie czystości w oczekiwanym standardzie,
5. energochłonność (wysokie koszty eksploatacji),
6. brak kanalizacji sanitarnej, niewydolna kanalizacja deszczowa,
7. gęsta siatka słupów wewnętrznych (6x6 m),
8. brak nowoczesnych instalacji grzewczych i wentylacyjnych,
9. mała ilość bram załadunkowo-rozładunkowych, brak możliwości cross-dockingu,
10. duże powierzchnie z bardzo ograniczoną możliwością podziału na mniejsze, łatwiej wynajmowane powierzchnie.

Natomiast najem budynków położonych w miejscowości B. jest utrudniony z uwagi na niżej wymienione przyczyny:

1. stare niskie budynki – w około 90% powierzchni wysokość mieści się w przedziale około 3,50 do 4,40 m, a w pozostałych 10% nie przekraczająca 6,00 m,
2. brak możliwości wykorzystania nawet niewielkiej wysokości w całości do składowania ze względu na specyficzną konstrukcję dachu „zapadającą" się do środka,
3. brak nowoczesnych instalacji grzewczych, wentylacyjnych i oświetleniowych (obecna instalacja to stary system koksowy zasilający w jednym obiegu ponad 10000m kwadratowych),
4. niska jakość i nośność posadzek nie przekraczająca 1 tony na metr kwadratowy, na około 60% powierzchni posadzka asfaltobetonowa łatwo pyląca pyłem asfaltowym, na reszcie powierzchni pylące posadzki betonowe, co uniemożliwia utrzymanie czystości na odpowiednim poziomie,
5. budynki energochłonne (wysokie koszty eksploatacji),
6. mała ilość bram załadunkowo-rozładunkowych, brak możliwości cross-dockingu,
7. bardzo duże powierzchnie z bardzo ograniczoną możliwością podziału na mniejsze, łatwiej wynajmowane powierzchnie,
8. zdekapitalizowana bocznica kolejowa, do której przylega obiekt,
9. dach nad 90% powierzchni o nietypowej konstrukcji powodujący podwyższone ryzyko zalewania magazynu wodą opadową,
10. brak gazu w bezpośredniej bliskości obiektu,
11. brak możliwości włączenia obiektu do miejskiej sieci grzewczej,
12. niewydolna kanalizacja deszczowa.

Powyższe utrudnienia, koszty utrzymania oraz potrzeba poniesienia znacznych kosztów finansowych w przypadku ewentualnej renowacji wraz z dostosowaniem przedmiotowych budynków do umożliwienia magazynowania towarów spowodowały, iż Spółka podjęła decyzję o wyburzeniu przedmiotowych budynków magazynowych. Spółka po dokładnym przeanalizowaniu stanu oraz wyposażenia nieruchomości doszła do przekonania, iż w praktyce nie jest możliwe prowadzenie w przedmiotowych budynkach magazynowych działalności gospodarczej Spółki, która to w dużej części polega na usługowym magazynowaniu produktów spożywczych (wynajmie powierzchni magazynowej). Natomiast koszty związane z potencjalną renowacją są niewspółmiernie wysokie do oczekiwanych potencjalnie korzyści. Co więcej, na część czynników Spółka nie ma wpływu, tj. wskazane w pkt 1 ograniczenie nośności na jednej z dróg dojazdowych do nieruchomości w miejscowości A., brak kanalizacji sanitarnej oraz niewydolna kanalizacja deszczowa, brak możliwości włączenia obiektu do miejskiej sieci grzewczej oraz brak gazu w bezpośredniej bliskości obiektu. Taki stan techniczny budynków magazynowych uniemożliwia także ich wynajem innym podmiotom. Z uwagi na powyższe, Spółka, rezygnując z modernizacji wyżej wymienionych obiektów, jako nie nadających się ze względów technicznych do prowadzenia działalności gospodarczej, podjęła decyzję o wyburzeniu przedmiotowych budynków magazynowych. Na przedmiotowych gruntach, po wyburzeniu budynków magazynowych Spółka nie planuje jakichkolwiek innych inwestycji. W dalszej perspektywie czasu możliwa jest także sprzedaż niniejszych gruntów. Jednak w tym zakresie nie zostały poczynione jakiekolwiek ostateczne postanowienia. Przedmiotowe budynki nie są w pełni zamortyzowane podatkowo. Spółka poniesie koszty związane z wyburzeniem przedmiotowych budynków.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy niezamortyzowana dla celów podatkowych wartość początkowa budynków będzie kosztem uzyskania przychodów w momencie likwidacji budynków magazynowych... (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1)

Zdaniem Spółki, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej „updop”), niezamortyzowana część środków trwałych (magazynów), będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu w momencie likwidacji środka trwałego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Oznacza to, ze wszelkie koszty zarówno bezpośrednie, jak i pośrednie mogą być traktowane jako koszty uzyskania przychodu, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z działalnością gospodarczą spółki jest ekonomicznie uzasadnione. Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych. Jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Zgodnie z wyżej wskazanymi przepisami, w ocenie Spółki, należy uznać, iż jeżeli następuje likwidacja środka trwałego nie podyktowana zmianą rodzaju działalności prowadzonej przez Spółkę, a likwidacja była konieczna ze względów gospodarczych i uzasadniona ekonomicznie, wówczas strata z tego tytułu w części nie pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych może być kosztem uzyskania przychodów.

Spółka podkreśla, iż zgodnie z informacjami wskazanymi szczegółowo w zdarzeniu przyszłym, przyczyną likwidacji budynków magazynowych jest ich zły stan techniczny oraz brak możliwości dalszego ich wykorzystania w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, choćby jako przedmiotu umowy najmu. Co więcej, likwidacja przedmiotowych budynków magazynowych jest podyktowana względami ekonomicznymi. Dalsze utrzymywanie przedmiotowych budynków wiązałoby się z wydatkami, które byłyby niewspółmiernie wysokie do uzyskanego przychodu (bądź w skrajnym przypadku jego braku), dlatego też, działając w sposób racjonalny oraz korzystny z ekonomicznego punktu widzenia, Spółka podjęła decyzję o likwidacji (wyburzeniu) niniejszych budynków. Zatem, w ocenie Spółki, należy stwierdzić, iż są spełnione przesłanki wymienione w art. 15 ust. 1 updop. Jednocześnie Spółka podkreśla, iż powyższa decyzja o likwidacji środków trwałych nie jest podyktowana zmianą działalności Spółki, tj. Spółka nadal prowadzi oraz będzie prowadziła działalność polegającą w głównej mierze na dzierżawie powierzchni magazynowej. Zatem, skoro przedmiotowe budynki magazynowe spełniały definicję środka trwałego – tj. były kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, a ich likwidacja nie jest związana ze zmianą rodzaju działalności, to wyłączenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 6 updop nie znajdzie zastosowania.

Reasumując, odnosząc się do pytania nr 1, ta część wartości środków trwałych – w przedmiotowym zapytaniu wskazanych w zdarzeniu przyszłym budynków magazynowych, od której nie dokonano jeszcze odpisów amortyzacyjnych, będzie stanowiła stratę, która, co do zasady, zgodnie z wyżej wskazanymi przepisami może stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie likwidacji środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Przy czym zwrot „w celu” oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. W związku z tym stanowią one koszty, które można powiązać z konkretnym przychodem, pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi (mają bezpośredni wpływ na wartość osiągniętych przychodów). Przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Z kolei jako koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty „pośrednie”) przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności, a których nie da się powiązać z konkretnym przychodem przedsiębiorcy. Aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

• został on poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie znajduje się w katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 updop.
  
  

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z kolei zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 updop wynika, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 updop.

Stosownie natomiast do treści art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeśli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

W świetle tego przepisu, w przypadku gdy likwidacja środków trwałych została dokonana z tej przyczyny, że dotychczas wykorzystywany w działalności gospodarczej środek trwały utracił przydatność z racji zmiany rodzaju działalności, to poniesiona strata nie stanowi kosztu podatkowego. Jeżeli jednak wszelkie działania w zakresie racjonalnej gospodarki środkami trwałymi w ramach prowadzonej już działalności gospodarczej skutkują likwidacją niektórych z tych środków i polegają na zastosowaniu lepszych rozwiązań technologicznych, są ekonomicznie i gospodarczo uzasadnione nie mogą być kwalifikowane jako zmiana rodzaju działalności gospodarczej. W takim wypadku, a contrario, straty z likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, spowodowane tego rodzaju zdarzeniami mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w wysokości niezamortyzowanej wartości tych środków.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka jest właścicielem nieruchomości, na których są wybudowane budynki przeznaczone do magazynowania towarów. Z uwagi na fakt, iż przedmiotowe magazyny są w złym stanie technicznym, brak jest możliwości wykorzystania powyższych budynków w prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka nie może wykorzystywać tych budynków do składowania towarów, ani też, z uwagi na istotne ograniczenia techniczne nie jest możliwy wynajem magazynów. Koszty utrzymania oraz potrzeba poniesienia znacznych kosztów finansowych w przypadku ewentualnej renowacji wraz z dostosowaniem przedmiotowych budynków do umożliwienia magazynowania towarów spowodowały, iż Spółka podjęła decyzję o wyburzeniu przedmiotowych budynków magazynowych. Na przedmiotowych gruntach, po wyburzeniu budynków magazynowych Spółka nie planuje jakichkolwiek innych inwestycji. W dalszej perspektywie czasu możliwa jest także sprzedaż niniejszych gruntów. Jednak w tym zakresie nie zostały poczynione jakiekolwiek ostateczne postanowienia. Przedmiotowe budynki nie są w pełni zamortyzowane podatkowo. Ponadto co podkreślił Wnioskodawca we własnym stanowisku w sprawie, że powyższa decyzja o likwidacji środków trwałych nie jest podyktowana zmianą działalności Spółki, tj. Spółka nadal prowadzi oraz będzie prowadziła działalność polegającą w głównej mierze na dzierżawie powierzchni magazynowej.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że wyłączenie określone w art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie, bowiem fizyczna likwidacja środków trwałych nie została spowodowana utratą ich przydatności na skutek zmiany rodzaju działalności. Straty powstałe w wyniku fizycznej likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, które skutkują trwałym wycofaniem ich z używania, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako koszty pośrednie w momencie poniesienia.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.