Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-57/16-4/AO
z 2 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 26 lutego 2016 r. (data wpływu 2 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 14 kwietnia 2016 r. (data wpływu 20 kwietnia 2016 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

„A” Sp. z o.o. (dalej jako Wnioskodawca), będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, podejmuje czynności inwestycyjne, efektem których w ramach prowadzonej działalności gospodarczej m.in. nabywać będzie materiały od dostawców unijnych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT).

W przypadku niektórych dostawców unijnych, Wnioskodawca przewiduje dopuszczenie możliwości zmniejszenia sumy należności o określoną wartość lub procent – w przypadku zapłaty należności przez Wnioskodawcę przed upływem oznaczonego terminu w umowie/na fakturze. Planuje się, że Wnioskodawca nabywać będzie prawo do skorzystania z tak określonego skonta (rabatu), jeżeli według własnego uznania zastosuje się do określonych w umowie/na fakturze warunków, a w szczególności dokona zapłaty przed upływem określonego terminu. W takim wypadku Wnioskodawca dokonywać będzie zapłaty odpowiednio mniejszej kwoty, przy czym realizacja powyższego skonta (rabatu) nie będzie już potwierdzana żadnymi dodatkowymi dokumentami.

Wnioskodawca stosuje system SAP Wersja stosowana przez Wnioskodawcę opiera się o funkcjonowanie systemowych automatów księgujących VAT UE, co powoduje, że w przypadku spodziewanej bardzo dużej ilości przedmiotowych faktur – ich jednostkowe korygowanie będzie nadmiernie utrudnione i uciążliwe.

Przedmiotowe koszty będą dotyczyły materiałów bezpośrednio produkcyjnych, tj. bezpośrednio związanych z przychodami. Wg. prawa kraju dostawcy wystawiającego faktury (Niemcy) nie wystawia się żadnych faktur korygujących dotyczących skonta. Jest to prawo umowne zwyczajowe, oparte na wzajemnym zaufaniu sprzedającego do kupującego. Sprzedający wystawia opcję możliwości uzyskania dodatkowego rabatu dla kupującego warunkując go otrzymaniem wcześniejszej zapłaty za dostarczony towar. Warunki udzielania (zastosowania przez kupującego) skonta zapisane są na fakturze. Opierają się tylko i wyłącznie na ustalonych terminach płatności. Jedynym dokumentem potwierdzającym prawidłowość zastosowania skonta jest potwierdzenie na wyciągu bankowym terminu zapłaty.

Zdarzenia będą następowały w 2016 roku.

W piśmie z 14 kwietnia 2016 r. (data wpływu 20 kwietnia 2016 r.) Wnioskodawca w odpowiedzi na pytanie zawarte w wezwaniu do uzupełnienia wniosku: „Czy i w którym momencie koszty dotyczące zakupu przez Spółkę materiałów bezpośrednio produkcyjnych (w związku z którymi Wnioskodawca realizuje skonto w momencie zapłaty danej faktury) zostały/zostaną przez Wnioskodawcę ujęte dla celów podatkowych jako koszty uzyskania przychodów zgodnie z treścią art. 15 ust. 4, ust. 4b i ust. 4c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.)?”

wyjaśnił co następuje:

Przedmiotowe koszty będą dotyczyły materiałów bezpośrednio produkcyjnych, tj. bezpośrednio związanych z przychodami. Zatem, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami będą potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, przy poszanowaniu regulacji art. 15 ust. 4b i 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (jeśli znajdą one zastosowanie w danej sytuacji).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo, jeśli będzie dokonywał korekt kosztów uzyskania przychodu na bieżąco, tj. w tym samym okresie, w którym zaksięgowano i rozliczono skonto, nie później niż na koniec roku obrotowego? Sformułowanie „w którym zaksięgowano i rozliczono skonto” oznacza to, że skonto nie będzie ujmowane w księgach w tym samym okresie (miesiącu), w którym zaksięgowano fakturę. Skonto będzie rozliczane w dacie zapłaty faktury, nie później niż na koniec roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpi on prawidłowo, jeśli będzie dokonywał korekt kosztów uzyskania przychodu na bieżąco, tj. w tym samym okresie, w którym zaksięgowano i rozliczono skonto, nie później niż na koniec roku obrotowego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W ocenie Wnioskodawcy, kwestia dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od okoliczności ją wywołujących. Należy bowiem rozróżnić dwie sytuacje:

1. kiedy korekta jest wynikiem błędu (korekta winna być przyporządkowana do rozliczenia, którego dotyczy),
2. kiedy korekta jest wynikiem działań niezależnych (korekta powinna być rozpoznawana na bieżąco).
   
   

Z pierwszą sytuacją Wnioskodawca miałby do czynienia gdyby faktura pierwotna dokumentująca sprzedaż została wystawiona błędnie (np. z błędnie zastosowaną ceną.) Natomiast sytuacja druga dotyczy stanu, gdy faktura pierwotna została wystawiona poprawnie, natomiast po dokonaniu sprzedaży strony ustaliły/przyznały np. rabat, bonifikatę, skonto lub skorygowano pierwotną cenę w związku z czynnikami niezależnymi, których wartość można określić dopiero w terminie późniejszym np. po zakończeniu kampanii reklamowej.

Podobnie zostało wskazane w piśmie z 25 lutego 2010 r. IBPBI/2/423-1283/09/AK, w którym Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził: „Zatem w sytuacji, gdy Spółka otrzyma korektę faktury, która jest spowodowana błędem w fakturze pierwotnej powinna skorygować koszty uzyskania przychodu wstecz, bowiem zostały wykazane w nieprawidłowej wysokości. Natomiast w sytuacji otrzymania przez Spółkę korekty faktury, która została spowodowana zdarzeniami mającymi miejsce po dokonaniu przez Spółkę zakupu, różnica wynikająca z tej faktury powinna być ujęta przez Spółkę na bieżąco”, czy w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 13 stycznia 2010 r. ITPB3/423-636/09/AM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiągniętymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
• został właściwie udokumentowany;
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
  
  

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Przykładem kosztów bezpośrednich są wydatki poniesione na zakup towarów handlowych, gdyż istnieje możliwość wykazania bezpośredniego związku pomiędzy uzyskanym przychodem z tytułu sprzedaży towaru a kosztem jego nabycia.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie natomiast z treścią art. 15 ust. 4b tej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Art. 15 ust. 4c ww. ustawy stanowi z kolei, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka będzie nabywać materiały bezpośrednio produkcyjne w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W przypadku niektórych dostawców Wnioskodawca przewiduje dopuszczenie możliwości zmniejszenia sumy należności o określoną wartość lub procent – w przypadku zapłaty należności przez Wnioskodawcę przed upływem oznaczonego terminu w umowie/na fakturze. Spółka planuje, że będzie nabywać prawo do skorzystania z tak określonego skonta (rabatu), jeżeli według własnego uznania zastosuje się do określonych w umowie/na fakturze warunków, a w szczególności dokona zapłaty przed upływem określonego terminu. W takim wypadku, Wnioskodawca dokonywać będzie zapłaty odpowiednio mniejszej kwoty, przy czym realizacja powyższego skonta (rabatu) nie będzie już potwierdzana żadnymi dodatkowymi dokumentami. Spółka wskazała, że warunki udzielania (zastosowania przez kupującego) skonta zapisane są na fakturze. Opierają się tylko i wyłącznie na ustalonych terminach płatności. Jedynym dokumentem potwierdzającym prawidłowość zastosowania skonta jest potwierdzenie na wyciągu bankowym terminu zapłaty. Wnioskodawca wskazał, że powyższe zdarzenia będą następowały w 2016 roku.

Kwestią będącą przedmiotem niniejszej interpretacji jest potwierdzenie prawidłowości postępowania Wnioskodawcy, jeśli będzie on dokonywał korekt kosztów uzyskania przychodu na bieżąco, tj. w tym samym okresie, w którym zaksięgowano i rozliczono skonto, nie później niż na koniec roku obrotowego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia rabatu (skonta), zatem w celu ustalenia charakteru tego pojęcia należy się odwołać do innych regulacji.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) pojęcie „rabat” oznacza obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę. Natomiast „skonto” to zniżka ceny towaru objętego sprzedażą kredytową lub ratalną, udzielona nabywcy płacącemu gotówką przed ustalonym terminem. Jak wynika z powyższego, pojęcie rabatu (skonta) odnosi się do określenia obniżki ceny sprzedawanego produktu. W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów.

W tym miejscu należy wskazać, że z dniem 1 stycznia 2016 r. na podstawie ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz. U. z 2015 r., poz. 1595; dalej: „ustawa nowelizująca”), wprowadzone zostały nowe przepisy dotyczące uproszczonych zasad korygowania kosztów uzyskania przychodów. Ustawa przewiduje rozwiązanie polegające na rozliczaniu faktury korygującej i innych dokumentów korygujących w zakresie korekty przychodu oraz kosztów uzyskania przychodów w bieżącym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy nowelizującej, w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 15 po ust. 4h dodaje się ust. 4i-4l w brzmieniu:

„ 4i. Jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

4j. Jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 4i, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.

4k. Przepisów ust. 4i i 4j nie stosuje się do korekty kosztów uzyskania przychodów, do których ma zastosowanie art. 15b, oraz jeżeli korekta dotyczy kosztu uzyskania przychodów związanego z zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.

4l. Jeżeli korekta, o której mowa w ust. 4i, następuje po zmianie formy opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania określoną w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, zmniejszenia lub zwiększenia kosztów uzyskania przychodów dokonuje się w ostatnim okresie rozliczeniowym przed zmianą formy opodatkowania”.

Powyższe zmiany weszły w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. (art. 13 ustawy nowelizującej). Jednocześnie, zgodnie z art. 11 ustawy nowelizującej, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Tym samym w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. podatnicy dokonują korekty kosztów uzyskania przychodów „na bieżąco”, tj. w miesiącu, w którym otrzymają fakturę korygującą lub inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Korekta kosztów polega na zmniejszeniu lub zwiększeniu kosztów uzyskania przychodów poniesionych w tym miesiącu. Nowe zasady korygowania kosztów uzyskania przychodów mają zastosowanie tylko do tych przypadków, gdy korekta nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. Natomiast w sytuacji, w której korekta spowodowana jest błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, obowiązują dotychczasowe zasady, czyli korygowanie ze skutkiem „wstecz”.

W przedmiotowej sprawie korekt związanych z udzieleniem Spółce rabatu (skonta) nie można traktować jako błędów rachunkowych lub innych oczywistych omyłek.

Zatem, tut. Organ podziela stanowisko Wnioskodawcy, że korekta kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od okoliczności ją wywołujących, tj.:

• kiedy korekta jest wynikiem błędu (korekta winna być przyporządkowana do rozliczenia, którego dotyczy),
• kiedy korekta jest wynikiem działań niezależnych (korekta powinna być rozpoznawana na bieżąco).
  
  

Natomiast nie można zgodzić się ze stwierdzeniem zawartym we wniosku, iż Wnioskodawca będzie dokonywał korekt w tym samym okresie, w którym zaksięgowano i rozliczono skonto, nie później niż na koniec roku obrotowego.

Korekta - ze swej istoty - dotyczy bowiem przeszłości, a zatem w odniesieniu do kosztów podatkowych ma ona miejsce wówczas, gdy po pierwsze wystąpił już koszt uzyskania przychodu, po drugie - został on wcześniej potrącony.

W przedmiotowej sprawie wskazano, że koszty będą dotyczyć materiałów bezpośrednio produkcyjnych, tj. bezpośrednio związanych z przychodem.

Wobec powyższego, w przypadku realizacji przez Wnioskodawcę w 2016 roku skonta (rabatu), którego warunki udzielania zapisane są na fakturze i opierają się na ustalonych terminach płatności, a prawidłowość jego zastosowania potwierdza widniejący na wyciągu bankowym termin zapłaty, dotyczącego kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, które na moment realizacji tego skonta zostały ujęte dla celów podatkowych jako koszty uzyskania przychodu, Spółka do korekty tych kosztów powinna stosować przepisy obowiązujące od 1 stycznia 2016 r., tj. art. 15 ust. 4i i następne ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że koszty te powinny być skorygowane „na bieżąco”.

Natomiast odnosząc się do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, które na moment realizacji skonta nie zostały przez Wnioskodawcę ujęte dla celów podatkowych jako koszty uzyskania przychodu, należy wskazać, że w przypadku kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami istotnym dla rozliczenia korekty tych kosztów będzie data uzyskania przychodów. Od niej zależy bowiem sposób ujęcia kosztów bezpośrednio z nimi związanych.

Jeżeli bowiem koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami poniesione zostały w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zatem, istotne z punktu widzenia przedmiotowej sprawy jest, czy wydatki bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami zostały ujęte przez Wnioskodawcę dla celów podatkowych jako koszty uzyskania przychodów, a zatem czy Spółka uzyskała odpowiadające tych kosztom przychody. Jeśli nie, późniejsza realizacja skonta (rabatu), którego warunki udzielania zapisane są na fakturze i opierają się na ustalonych terminach płatności, będzie uprawniała do rozliczenia wydatków wynikających z dokumentów przyznających skonto (rabat) w momencie sprzedaży towaru w prawidłowej wysokości, tj. po uwzględnieniu przyznanego skonta i wówczas przepisy dotyczące korekt kosztów uzyskania przychodów nie powinny być stosowane.

W przypadku więc, gdy rabat (skonto) zostanie Spółce przyznany jeszcze zanim uzyska ona przychód związany ze sprzedażą towaru, do produkcji którego zakupiła dany materiał, a zatem przed potrąceniem dla celów podatkowych kosztu jego nabycia, z chwilą uzyskania przychodu Spółka powinna rozliczyć w kosztach uzyskania przychodów cenę jego nabycia w prawidłowej wysokości, tj. w wartości wynikającej z faktury zakupu, po uwzględnieniu otrzymanego rabatu (skonta), przyznanie którego sprzedawca uwarunkował otrzymaniem wcześniejszej zapłaty za dostarczony towar.

Końcowo, tut. Organ nadmienia, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 9 ust. 1 nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Ustosunkowując się z natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.