Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-615/15/MK
z 12 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2015 r. (data wpływu – 1 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą przede wszystkim w zakresie produkcji niemetalowych łożysk ślizgowych oraz metalowych obudów łożysk, tj. systemów łożyskowych przeznaczonych dla przemysłu morskiego i lądowego.

Wnioskodawca prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE), głównie na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, uzyskanego w czerwcu 2014 roku. W konsekwencji większość przychodów Wnioskodawcy korzysta ze zwolnienia przedmiotowego uregulowanego w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Niemniej jednak Wnioskodawca prowadzi dodatkową działalność gospodarczą, w szczególności w zakresie świadczenia usług magazynowania oraz usług transportowych, jak również w zakresie sprzedaży odpadów poprodukcyjnych, to jest złomu stalowego oraz złomu stopów metali (brązów). Posiadane przez Wnioskodawcę zezwolenie na prowadzenie działalności w SSE nie obejmuje rodzajów działalności gospodarczej wymienionych w zdaniu poprzednim. W konsekwencji, Wnioskodawca deklaruje dochody z działalności gospodarczej niewymienione w zezwoleniu na prowadzenie działalności w SSE jako dochody opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych.

Na potrzeby prowadzonej działalności produkcyjnej Wnioskodawca kupuje artykuły metalowe oraz narzędzia ze stali, które w procesach produkcyjnych częściowo stają się odpadami poprodukcyjnymi. Do odpadów poprodukcyjnych należą w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy wióry ze stopów metali (tj. brązów), wióry metalowe, resztki i końcówki materiałów, a także wyroby gotowe zakwalifikowane przez odpowiednią komórkę Wnioskodawcy jako wadliwe. Odpadami jest również złom stalowy, który powstaje w wyniku eksploatacji narzędzi używanych do produkcji.

Wnioskodawca kupując narzędzia do produkcji nie ustala masy tych narzędzi, jak również nie ma obiektywnej możliwości rozliczania kosztów zakupu narzędzi na jednostki produkowanych wyrobów gotowych.

Przychody ze sprzedaży odpadów poprodukcyjnych, o których mowa powyżej, stanowią kilka procent łącznych przychodów Wnioskodawcy.

Wnioskodawca stosując art. 7 ust. 3 pkt 3 updop nie uwzględnia przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania kosztów związanych z przychodami zwolnionymi na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Wnioskodawca zalicza do tych kosztów całość wydatków ponoszonych na zakup materiałów bezpośrednio produkcyjnych, bez wyodrębniania z tych kosztów wydatków dotyczących pozyskiwania odpadów poprodukcyjnych.

Innymi słowy, Wnioskodawca ujmuje w księgach podatkowych jako koszt wytworzenia wyrobów gotowych całkowitą wartość materiałów zużytych w procesie produkcji, w tym również wartość części materiałów, które po zakończeniu procesów produkcyjnych stanowią odpady poprodukcyjne.

W konsekwencji, Wnioskodawca uiszcza podatek dochodowy od osób prawnych od przychodów ze sprzedaży odpadów poprodukcyjnych, bez pomniejszania tych przychodów o koszty uzyskania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy część kosztów nabycia przez Wnioskodawcę artykułów metalowych oraz narzędzi, o których mowa w opisie stanu faktycznego, stanowi u Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów podlegające uwzględnieniu przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, z uwagi na uzyskiwanie przez Wnioskodawcę opodatkowanych przychodów ze sprzedaży odpadów poprodukcyjnych?
2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na powyższe pytanie, w jaki sposób Wnioskodawca powinien obliczać wysokość kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży odpadów poprodukcyjnych?

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, część wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na zakup artykułów metalowych oraz narzędzi produkcyjnych stanowi koszty uzyskania przychodów podlegające uwzględnieniu przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle art. 16 ust. 1 i ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej (dalej: zezwolenie strefowe) stanowi podstawę do korzystania z pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updof, wyłącznie w zakresie przedmiotu (rodzaju) działalności gospodarczej wskazanego wprost w tym zezwoleniu.

Sprzedaż hurtowa odpadów i złomu stanowi odrębny przedmiot działalności gospodarczej, zaliczana jest do podklasy 46.77.Z Polskiej Klasyfikacji Działalności.

Tym samym przychody Wnioskodawcy ze sprzedaży hurtowej odpadów poprodukcyjnych nie są objęte zwolnieniem wynikającym z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Niewątpliwie wydatki na zakup artykułów metalowych oraz narzędzi wykazują ścisły związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, ponieważ są ponoszone w celu produkowania oraz sprzedaży systemów łożyskowych.

Tym samym wydatki te, rozliczane w sposób zgodny z przepisami ustawy o rachunkowości, spełniają przesłanki określone w art. 15 ust. 1 updop, a ponadto stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4 updop.

W ocenie Wnioskodawcy, ponoszenie wydatków na zakup artykułów metalowych oraz narzędzi wykazuje logiczny związek przyczynowo-skutkowy zarówno ze zwolnionymi przychodami z działalności gospodarczej objętej zezwoleniem strefowym, jak i z opodatkowanymi przychodami ze sprzedaży odpadów poprodukcyjnych.

Odpady poprodukcyjne powstają bowiem, i to w sensie fizycznym, z części artykułów metalowych oraz narzędzi, jest to ta sama substancja, jednakże w innej, zdegradowanej formie.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i ust. 2 updop przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest co do zasady dochód, czyli nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta przez podatnika w danym roku podatkowym.

Sprzeczne z powyższą zasadą byłoby pozbawienie podatnika prawa do uwzględnienia przy obliczaniu dochodu kosztów uzyskania przychodów, spełniających warunki określone w art. 15 i n. updop, ponieważ prowadziłoby to do zniekształcenia przedmiotu opodatkowania.

Z przepisów updop nie wynikają szczególne zasady ustalania przedmiotu opodatkowania w odniesieniu do sprzedaży odpadów poprodukcyjnych, a tym samym kosztami uzyskania przychodów z tej sprzedaży jest część wydatków na zakup materiałów, z których powstały te odpady.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w licznych dotychczas wydanych interpretacjach indywidualnych, np.:

• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 grudnia 2014 r. znak IBPBI/423-1207/14/MS,
• w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu: z dnia 25 czerwca 2014 r. znak ILPB3/423-144/14-2/KS oraz z dnia 18 grudnia 2014 roku znak ILPB3/423-494/14-2/KS,

jak również w interpretacjach wskazanych przez podatników, którzy uzyskali wyżej wymienione interpretacje.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2.

Wnioskodawca powinien obliczać wysokość kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży odpadów poprodukcyjnych w sposób określony w art. 15 ust. 2 i ust. 2a updop, to jest w oparciu o udział przychodów ze sprzedaży tych odpadów w łącznej kwocie przychodów ze sprzedaży odpadów oraz ze sprzedaży wyrobów gotowych w ramach działalności objętej zezwoleniem strefowym.

W przedsiębiorstwie Wnioskodawcy brak jest możliwości wiarygodnego przyporządkowania określonej części kosztów zakupu artykułów metalowych i narzędzi, związanej bezpośrednio wyłącznie z przychodami ze sprzedaży odpadów.

Przede wszystkim zakup artykułów metalowych oraz narzędzi ma na celu przede wszystkim wytwarzanie wyrobów gotowych w ramach działalności objętej zezwoleniem strefowym. Działalność podstawowa Wnioskodawcy nie jest ukierunkowana na wytwarzanie odpadów, lecz powstawanie odpadów jest niemożliwym do uniknięcia efektem ubocznym tej działalności.

Z tego względu nie można stwierdzić, jakoby wydatki na zakup artykułów metalowych o określonej masie stanowiły koszty uzyskania przychodów ze sprzedaży złomu o tej samej masie, skoro odpady powstają w znacznej części w wyniku obróbki mechanicznej artykułów metalowych w sposób powodujący wytworzenie obudów łożysk z zasadniczej części tych artykułów.

Brak jest również możliwości wskazania innego obiektywnego kryterium ustalenia wysokości kosztów związanych z uzyskiwaniem odpadów poprodukcyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy podkreślić, że ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku - musi on wykazać, że jego działania można uznać za racjonalne, podjęte przy zachowaniu zasad staranności. Inaczej mówiąc, Spółka musi wykazać, że zapłata kar umownych nie wynika z zaniedbań i braku staranności w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zwłaszcza, że wydane zostały w innym stanie faktycznym i prawnym. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.