INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2011r. (data wpływu do tut. organu 27 maja 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 sierpnia 2011r. (data wpływu do tut. organu 31 sierpnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług dotyczącej skutków podatkowych związanych z korektą deklaracji VAT-7D – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług dotyczącej skutków podatkowych związanych z korektą deklaracji VAT-7D.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 sierpnia 2011r. (data wpływu 31 sierpnia 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 sierpnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 26 kwietnia 2011r. przekazał do właściwego Urzędu Skarbowego deklarację VAT-7D za 1 kwartał 2011r. Z deklaracji wynikało: podatek należny 264.673,00 zł, podatek naliczony 355.168,00 zł. Nadwyżka podatku naliczonego nad należnym w kwocie 90.495,00 zł z czego do zwrotu 90.342,00 zł, kwota do przeniesienia na następny okres 153 zł. Jednocześnie w deklaracji wykazano nadpłatę w wysokości 213.298 zł wynikającą z konieczności dokonywania wpłat zaliczkowych w wysokości 1/3 kwoty podatku należnego zobowiązania podlegającego wpłacie do Urzędu Skarbowego za IV kwartał 2010r. za miesiąc styczeń 2011r. oraz za miesiąc luty 2011r.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że rzeczywiście dokonano wpłat zaliczkowych za miesiąc styczeń i luty 2011r. w wysokości 91.842 zł różnica wynika z faktu złożenia korekty deklaracji VAT-7D za IV kwartał 2010r. w dniu 04 kwietnia 2011r. Z korekty wynikała dopłata do deklaracji VAT-7D za IV kwartał 2010r. w wysokości 182.184,00 zł oraz powiązane konieczność dopłaty do zaliczek za miesiąc styczeń 2011r. i luty 2011r. po 60.728 zł.

Łącznie za I kwartał 2011r. w przypadku gdyby Wnioskodawca opłacił wszystkie zaliczki na poczet deklaracji VAT-7D w pełnej wysokości oraz po dodaniu nadwyżki podatku naliczonego łącznie nadwyżka i nadpłata wynosiłaby 303.793.00 zł.

Wobec, powyższego Wnioskodawca z uwagi na ciężką sytuację finansową (Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem budowlanym i w zasadzie w okresie 1 kwartału każdego roku przychody ze sprzedaży są niższe) oraz ze względu, iż zgodnie z zapisami ordynacji podatkowej nadpłaty i nadwyżki podatku mogą być na podstawie wniosku podatnika zarachowane nie tylko na inne zobowiązania podatkowe ale również i na zaległości podatkowe zdecydował się na wystąpienie z pismem do Urzędu Skarbowego o dokonanie przeksięgowań w następujący sposób:

• kwota 60.728 zł – na poczet dopłaty do zaliczki za miesiąc styczeń 2011r.,
• kwota 60.728 zł –na poczet dopłaty do zaliczki za miesiąc luty 2011r.,
• kwota 182.184 zł – na poczet dopłaty do korekty za IV kwartał 2010r.,
• kwota 153 zł – kwota do przeniesienia na następne okres rozliczeniowy (deklaracja VAT-7D za II kwartał 2011r.).
  
  

Jednocześnie w dniu 5 maja 2011r. oraz 16 maja 2011r. zostały przekazane uzupełnienia do wniosku o przeksięgowania, jednakże dotyczyły spraw formalnych a nie kwotowych.

Wnioskodawca z tytułu podatku od towarów i usług rozlicza się kwartalnie i jest zobowiązany do wpłacania zaliczek na podatek od towarów i usług w dwóch pierwszych miesiącach następnego kwartału w wysokości 1/3 kwoty zobowiązania wynikającego z deklaracji za kwartał poprzedni.

Kwota zobowiązania wynikająca z deklaracji VAT-7D za IV kwartał 2010r. stanowiła kwotę 137.764,00 zł, dlatego też zaliczka za miesiąc styczeń 2011r. wyniosła 45.921,00 zł i również za miesiąc luty 2011r. wyniosła 45.921,00 zł.

Kwota zaliczki na podatek VAT za miesiąc styczeń 2011r. została zapłacona w dniu 21 marca 2011r. w kwocie 46.298,00 zł, w tym 45.921,00 zł podatek VAT wraz z należnymi odsetkami w kwocie 377,00 zł.

Kwota zaliczki na podatek VAT za miesiąc luty 2011r. została zapłacona w dniu 07 kwietnia 2011r. w kwocie 46.567,00 zł, w tym 45.921,00 zł podatek VAT wraz z należnymi odsetkami w kwocie 646,00 zł.

W dniu 28 marca 2011r. została sporządzona korekta deklaracji VAT-7D za IV kwartał 2010r., w wyniku której zmianie uległa kwota zobowiązania z kwoty 137.764,00 zł do kwoty 319.948,00 zł. Tym samym wpłynęło to także na zwiększenie kwoty zaliczek za miesiąc styczeń 2011r. z kwoty 45.921,00 zł do kwoty 106.649,00 zł i również za miesiąc luty 2011r. z kwoty 45.921,00 zł do kwoty 106.649,00 zł.

W deklaracji VAT-7D za I kwartał 2011r. nie wynikała kwota do zapłaty, a wystąpiła nadpłata podatku należnego nad naliczonym w wysokości 213.298,00 zł – poz. 62 deklaracji VAT-7D oraz nadwyżka podatku naliczonego nad należnym w wysokości 90.495,00 zł – poz. 66 deklaracji VAT-7D. Łącznie stanowiło to kwotę 303.793,00 zł.

Kwota 213.298,00 zł z poz. 62 deklaracji VAT-7D stanowiła sumę zaliczek na podatek VAT jakie powinny być uregulowane za miesiąc styczeń 2011r. w wysokości 106.649,00 zł i za miesiąc luty 2011r. w wysokości 106.649,00 zł. Za I kwartał 2011r. została uregulowana jedynie kwota 91.842,00 zł obejmująca zaliczkę w wysokości 45.921,00 za miesiąc styczeń 2011r. i 45.921,00 za miesiąc luty 2011r. (1/3 kwoty wynikającej z deklaracji VAT-7D za IV kwartał 2010r. przed dokonaniem korekty tej deklaracji).

Za I kwartał 2011r. nieuregulowana została fizycznie kwota 121.456,00 zł, stanowiąca sumę dopłat do zaliczek na podatek VAT za miesiąc styczeń 2011r. w kwocie 60.728,00 zł i za miesiąc luty 2011r. w kwocie 60.728,00 zł.

Do deklaracji za I kwartał 2011r. został sporządzony wniosek o następujące przeksięgowania podatku VAT:

• 182.184,00zł – za IV kwartał 2010r. (co stanowi sumę rzeczywistych wpłat tj. 91.842,00 zł oraz część kwoty nadwyżki 90.495,00 -153,00 zł),
• 60.728,00 zł – za styczeń 2011r. (co stanowi jedynie przeksięgowania),
• 60.728,00 zł – za luty 2011r. (co stanowi jedynie przeksięgowania),
• 153,00 zł – kwota przeniesiona do rozliczenia w następnym okresie rozliczeniowym –deklaracja VAT-7D za II kwartał 2011r. (co stanowi część kwoty wynikającej z nadwyżki 90.495,00 – 90.342,00 zł). Łącznie stanowi to kwotę 303.793,00 zł.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca zwraca się z pytaniem, czy sposób ujęty we wniosku o dokonanie zarachowań na poczet zaległości podatkowych jest właściwy...

Zdaniem Wnioskodawcy, sposób określony we wniosku o przeksięgowanie nadwyżki i nadpłaty jest właściwy. Wprawdzie nie w pełni wszystkie kwoty na dzień wniosku zostały zapłacone, ale po dokonaniu przeksięgowań sprawa płatności zamyka się (z wyłączeniem odsetek, które należy wpłacić zgodnie z obowiązującymi przepisami za terminy pomiędzy faktycznym wystąpieniem obowiązku podatkowego a wnioskiem o przeksięgowania i uzupełnienia go tj. do 16 maja 2011r.). Ponadto przedstawiony we wniosku o przeksięgowanie sposób pozwala uniknąć zbędnych przepływów bankowych.

Na dzień złożenia zapytania nie są jeszcze prowadzone u Wnioskodawcy czynności sprawdzające ani wyjaśniające w związku z wnioskiem o przeksięgowania wynikające z złożonej za 1 kwartał deklaracji VAT 7D.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale (art. 99 ust. 2 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 99 ust. 3 tej ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności.

Szczegółowe zasady dotyczące zapłaty podatku uregulowane zostały w art. 103 ustawy o VAT.

W myśl art. 103 ust. 1 ww. ustawy podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Stosownie do art. 103 ust. 2 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2a-2g, 3 i 4 oraz art. 33.

Zgodnie z art. 103 ust. 2a ww. ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 3, inni niż mali podatnicy, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do wpłacania zaliczek na podatek za pierwszy oraz za drugi miesiąc kwartału w wysokości 1/3 kwoty należnego zobowiązania podatkowego wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za poprzedni kwartał – w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym z kolejnych miesięcy, za które jest wpłacana zaliczka.

Kwotę należnego zobowiązania podatkowego przyjmuje się za zerową, jeżeli w wyniku rozliczenia za dany kwartał, zobowiązanie takie nie wystąpi lub jeżeli z rozliczenia tego będzie wynikała kwota zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 (art. 103 ust. 2b ustawy o VAT).

W przypadku podatników, u których w poprzednim kwartale należne zobowiązanie podatkowe było zerowe w rozumieniu ust. 2b, nie powstaje obowiązek wpłacania zaliczek na podatek. Podatnik może wpłacić zaliczkę na podatek w wysokości faktycznego rozliczenia za miesiąc, za który jest wpłacana zaliczka na podatek (art. 103 ust. 2c ustawy o VAT).

Stosownie do art. 103 ust. 2d ustawy o VAT przepisy ust. 2a-2c stosuje się odpowiednio do podatników:

1. rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, kwoty określone w art. 2 pkt 25, z tym że w kwartale, w którym podatnik rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej, nie powstaje obowiązek wpłacania zaliczek;
2. którzy w trakcie roku podatkowego przekroczą kwoty, o których mowa w art. 2 pkt 25, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 – kwoty określone zgodnie z pkt 1, z tym że wpłata zaliczek obowiązuje od kwartału następującego po kwartale, w którym nastąpiło to przekroczenie.
   
   

Zgodnie z art. 103 ust. 2e ustawy o VAT podatnicy rozpoczynający dokonywanie rozliczeń za okresy kwartalne, którzy w poprzednim kwartale rozliczali się za okresy miesięczne – zaliczki, o których mowa w ust. 2a, wpłacają w pierwszym kwartale, za który będą się rozliczać za okresy kwartalne, w wysokości:

1. za pierwszy miesiąc tego kwartału – w wysokości należnego zobowiązania podatkowego za pierwszy miesiąc ostatniego kwartału, w którym rozliczali się za okresy miesięczne,
2. za drugi miesiąc tego kwartału – w wysokości należnego zobowiązania podatkowego za drugi miesiąc ostatniego kwartału, w którym rozliczali się za okresy miesięczne

– przy czym przepis ust. 2c stosuje się odpowiednio.

Podatnicy, o których mowa w ust. 2a-2e, mogą wpłacać zaliczki w wysokości faktycznego rozliczenia za miesiąc, za który wpłacana jest zaliczka, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego. Zawiadomienie należy złożyć najpóźniej z chwilą wpłaty zaliczki za pierwszy miesiąc pierwszego kwartału, od którego zaliczki będą ustalane w wysokości określonej w zdaniu pierwszym, jednak nie później niż z upływem terminu do jej zapłaty. Podatnik może zrezygnować z metody obliczania zaliczek, o której mowa w ust. 2f, nie wcześniej niż po upływie dwóch kwartałów. Za rezygnację z tej metody obliczania wysokości zaliczek uznaje się wpłacenie zaliczki za pierwszy miesiąc kwartału w wysokości obliczonej zgodnie z ust. 2a (art. 103 ust. 2f i 2g ustawy).

W związku z omawianym zagadnieniem należy odnieść się do literalnego brzmienia przepisów art. 103 ust. 2a oraz ust. 2e cyt. ustawy, a mianowicie do faktu, iż podatnicy obowiązani są do kalkulowania zaliczek na podatek za pierwszy oraz za drugi miesiąc kwartału w oparciu o kwotę należnego zobowiązania podatkowego wynikającą z deklaracji podatkowej złożonej za poprzedni kwartał, lub w oparciu o wysokość należnego zobowiązania podatkowego za pierwszy i odpowiednio drugi miesiąc ostatniego kwartału, w którym rozliczali się za okresy miesięczne. Powyższe wskazuje, że kwota zaliczki ustalona jest na podstawie kwoty należnego zobowiązania podatkowego wynikającej z deklaracji podatkowej.

Zauważyć należy, iż art. 81 § 1 i § 2 ustawy 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stanowi wyraźnie, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Korekta deklaracji ma zatem na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji, z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty. Skorygowane zeznanie (deklaracja) zastępuje zeznanie (deklarację) złożone uprzednio.

Skoro więc złożona korekta deklaracji zastępuje poprzednio złożone zeznanie, a tym samym poprawia zawarte w niej dane, należy uznać, że od dnia złożenia korekty deklaracji, to właśnie ta korekta wywołuje – w omawianej sytuacji – skutki w postaci należnego zobowiązania podatkowego. Zatem od momentu skorygowania uprzednio złożonej deklaracji VAT, uznaje się, że właściwą jest właśnie ta korekta. W związku z tym, to w oparciu o kwotę należnego zobowiązania podatkowego wykazaną w tejże skorygowanej deklaracji winny być obliczane i wpłacane zaliczki na podatek, o których mowa w art. 103 ust. 2a i ust. 2e ustawy o VAT.

Tak więc zdaniem tut. organu korekta deklaracji stanowiącej podstawę skalkulowania danej zaliczki na podatek, będzie miała wpływ na wysokość zaliczki w przypadku, w którym przedmiotowa korekta zostanie dokonana przed terminem płatności danej zaliczki, natomiast w przypadku, w którym korekta zostanie dokonana po terminie płatności danej zaliczki – nie powstanie obowiązek korygowania jej wysokości.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 51 § 2 Ordynacji podatkowej za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek, w tym również zaliczkę, o której mowa w art. 23a, lub ratę podatku.

Reasumując, w przypadku w którym korekta należnego zobowiązania podatkowego (zarówno zwiększająca, jak i zmniejszająca to zobowiązanie) zostanie złożona po terminie płatności zaliczki – nie powstaje obowiązek ponownego przeliczenia/korekty zaliczek wpłacanych za pierwszy i drugi miesiąc kwartału. Natomiast, jeżeli korekta należnego zobowiązania podatkowego zostanie dokonana przed terminem płatności danej zaliczki powstaje wówczas obowiązek ponownego skalkulowania zaliczek.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że w związku z dokonaną korektą deklaracji za IV kwartał 2010r. powstał u niego obowiązek ponownego przeliczenia/korekty zaliczek wpłacanych za pierwszy i drugi miesiąc I kwartału 2011r. należało uznać za nieprawidłowe.

W przedstawionym stanie faktycznym korekta deklaracji VAT-7D za IV kwartał 2010r. została bowiem złożona po upływie terminu płatności zaliczki za styczeń 2011r. jak i po upływie terminu płatności zaliczki za luty 2011r. Tak więc nowa kwota zobowiązania wynikająca ze złożonej korekty pozostaje bez wpływu na obliczenie kwot zaliczek za dwa pierwsze miesiące I kwartału 2011r.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 3 pkt 7 ustawy Ordynacja podatkowa ilekroć w ustawie jest mowa o zwrocie podatku – rozumie się przez to zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a także inne formy zwrotu podatku przewidziane w przepisach prawa podatkowego.

Z treści art. 5 ustawy Ordynacja podatkowa wynika z kolei, iż zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Artykuł 59 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej stanowi, iż zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek zaliczenia nadpłaty lub zaliczenia zwrotu podatku.

Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej (art. 73 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Nadpłata powstaje z dniem złożenia:

1. zeznania rocznego – dla podatników podatku dochodowego;
2. deklaracji podatku akcyzowego – dla podatników podatku akcyzowego;
3. deklaracji o wpłatach z zysku za rok obrotowy – dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa i przedsiębiorstw państwowych;
4. deklaracji kwartalnej dla podatku od towarów i usług – dla podatników podatku od towarów i usług. (art. 73 § 2 Ordynacji podatkowej).
   
   

Jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku (art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej).

Uprawnienie określone w § 1 przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli: w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej (art. 75 § 2 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej).

W przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a) i b) oraz w pkt 2 lit. a) i b), podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację) (art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej).

Nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2 (art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej).

Nadpłatę wynikającą z zaliczek na podatek zwraca się po zakończeniu okresu, za który rozlicza się podatek. Jeżeli jednak nadpłata wynika z decyzji stwierdzającej nadpłatę, wydanej w związku z art. 75 § 1, zwrot nadpłaty następuje w terminie 30 dni od dnia wydania tej decyzji (art. 76c Ordynacji podatkowej).

Jak już stwierdzono uprzednio korekta deklaracji za IV kwartał 2010r. nie miała wpływu na zaliczkę za pierwszy i drugi miesiąc pierwszego kwartału 2011r. gdyż korekta zostanie złożona po upływie terminu płatności zaliczek za te miesiące.

Ponadto w deklaracji VAT – 7D za I kwartał 2011r. Wnioskodawca jako nadpłatę wykazał kwoty, które w rzeczywistości nie zostały przez niego zapłacone co jest nieprawidłowe gdyż nadpłatą jak wynika z ww. przepisów jest kwota nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku. Nadpłatą nie może być zatem kwotą, która nie została faktycznie zapłacona.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca dokonał rzeczywistych wpłat zaliczek za styczeń i luty 2011r. w wysokości 92.865 zł. Zatem wskazana w pozycji 62 deklaracji VAT-7D za I kwartał 2011r. kwota jako nadpłata obejmująca niewpłacone wartości, w świetle art. 72 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, nie może zostać uznana za nadpłatę w prawidłowej wysokości zgodnej z rzeczywistymi wpłatami podatnika. W konsekwencji wskazana we wniosku o dokonanie zarachowania na poczet zaległości podatkowych kwota również nie może zostać uznana za prawidłową.

Analizując przedstawiony stan faktyczny w kontekście obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, iż jeżeli w wyniku złożonych deklaracji i korekt powstanie nadpłata podatku, podatnik co do zasady zgodnie z art. 75 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty.

W przedmiotowej jednak sprawie przyjęta przez Wnioskodawcę metodologia korekty zaliczek oraz obliczenie nadpłaty jest nieprawidłowa, bowiem Wnioskodawca nie powinien wykazywać w deklaracji VAT-7D za I kwartał 2011r. nierzeczywistych (zawyżonych) kwot wpłaconych zaliczek, jak również złożona korekta deklaracji VAT-7D za IV kwartał 2010r. pozostaje bez wpływu na obliczenie kwot zaliczek za dwa pierwsze miesiące I kwartału 2011r., gdyż złożono ją po upływie terminu płatności zaliczek za te miesiące.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie zapytania Wnioskodawcy co do prawidłowości kwot ujętych we wniosku o zarachowanie na poczet zaległości podatkowych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, że niniejsza traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.