2016.04.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-180/16-3/MP
z 26 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2016 r. (data wpływu do tut. biura 15 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego, możliwości odliczenia od dochodu składek na powszechne ubezpieczenie społeczne oraz możliwości odliczenia od podatku składek na ubezpieczenie zdrowotne – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2016 r. do tut. biura został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego, możliwości odliczenia od dochodu składek na powszechne ubezpieczenie społeczne oraz możliwości odliczenia od podatku składek na ubezpieczenie zdrowotne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim. Wnioskodawca jest żonaty i posiada trójkę małoletnich dzieci. Wnioskodawca od 1 stycznia 2014 roku do chwili obecnej jest pracownikiem polskiego Ministerstwa (dalej: M.). Jednocześnie, od lipca 2013 roku Wnioskodawca został oddelegowany do pracy w Fundacji (dalej: „F.”), gdzie pełni funkcję dyrektora generalnego. Powyższe stanowisko jest obejmowane na 3-letnią kadencję. W trakcie pracy na rzecz F., Wnioskodawca zachowuje stopień ambasadora tytularnego i paszport dyplomatyczny. Wnioskodawca pełnił bowiem do lipca 2013 roku funkcję Podsekretarza Stanu w M.

Od października 2013 roku Wnioskodawca mieszka w Belgii. W styczniu 2014 roku do Wnioskodawcy dołączyła żona. Żona Wnioskodawcy jest zatrudniona w Ministerstwie X., od stycznia 2014 roku pełni funkcję II sekretarza w wydziale. Wnioskodawca mieszka wraz z rodziną (żona i dwójka małoletnich dzieci) w mieszkaniu służbowym w B., należącym do M.

W 2014 oraz 2015 roku Wnioskodawca przebywał w Polsce krócej niż 183 dni w roku. Wnioskodawca nie przebywa w Belgii z zamiarem stałego pobytu w tym kraju. Jego pobyt w Belgii wraz z rodziną jest jedynie tymczasowy, uzależniony ściśle od świadczenia pracy na rzecz F. Wnioskodawca jest nadal związany z Polską przede wszystkim z uwagi na pozostawanie pracownikiem M. Wnioskodawca w ramach swoich obowiązków pracownika M. nadal odbywa podróże do Polski. Wnioskodawca przyjeżdża do kraju również prywatnie wraz z całą swoją rodziną, aby spędzić w kraju święta lub wakacje, spotkać się z dalszą rodziną i przyjaciółmi. Wnioskodawca cały czas posiada w W. mieszkanie, z którego korzysta w trakcie swoich pobytów w Polsce. Wnioskodawca posiada w Polsce również drugie mieszkanie, które wynajmuje. Zarówno Wnioskodawca, jak i pozostali członkowie jego rodziny są nadal zameldowani w Polsce.

W związku z tym, że w 2014 oraz 2015 roku Wnioskodawca wykonywał swoją pracę na rzecz F. na terytorium Belgii, jego przychody z tytułu stosunku pracy zawartego z F. podlegały opodatkowaniu w Belgii. Dlatego, w 2014 i 2015 roku F. jako płatnik odprowadzał z wynagrodzenia Wnioskodawcy zaliczki na podatek dochodowy należny w Belgii. Wnioskodawca jako urzędnik służby zagranicznej, zatrudniony w Polsce przez organ administracji publicznej i jednocześnie wykonujący pracę najemną w Belgii, uzyskał na wniosek Ministerstwa zaświadczenie o ustawodawstwie dotyczącym zabezpieczenia społecznego mającym zastosowanie do osoby uprawnionej (zaświadczenie A-1). Na podstawie przedmiotowego zaświadczenia Wnioskodawca podlega obowiązkowemu powszechnemu ubezpieczeniu społecznemu oraz zdrowotnemu wyłącznie w Polsce do 1 lipca 2016 r. (do wygaśnięcia kadencji dyrektora generalnego). W konsekwencji, F. zarejestrowało się w Polsce jako płatnik składek i regularnie odprowadza do właściwego polskiego organu należne składki na ubezpieczenie społeczne (dalej; ZUS) oraz ubezpieczenie zdrowotne. Składki ZUS oraz na ubezpieczenie zdrowotne odprowadzane w Polsce pomniejszają przychód Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu w Belgii.

Wnioskodawca otrzymał indywidualną interpretację prawa podatkowego z dnia 28 kwietnia 2015 r., wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, znak IPPB4/4511-150/15-2/JK2 (dalej: „Interpretacja”), w której organ potwierdził, że w okresie od stycznia do grudnia 2013 roku Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania w Polsce. Tym samym, zgodnie z Interpretacją Wnioskodawca był zobowiązany wykazać w swoim zeznaniu rocznym za 2013 rok przychody uzyskane z tytułu pracy wykonywanej w Belgii. Ponadto, Interpretacja potwierdziła, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia w powyższym zeznaniu rocznym składek na powszechne ubezpieczenie społeczne oraz na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconych w Polsce od przychodów uzyskanych w Belgii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania w Polsce od stycznia 2014 roku do grudnia 2015 roku i jest zobowiązany uwzględniać w swoich zeznaniach rocznych składanych w Polsce za 2014, 2015 rok, przychody uzyskane z tytułu pracy wykonywanej w Belgii?
Czy w przypadku uwzględnienia odpowiednio w zeznaniu rocznym za 2014 i 2015 rok przychodów uzyskanych w Belgii, Wnioskodawcy powinno przysługiwać prawo do odliczenia od dochodu składek na powszechne ubezpieczenie społeczne, zapłaconych w Polsce od przychodów uzyskanych w Belgii?
Czy w przypadku uwzględnienia odpowiednio w polskim zeznaniu podatkowym za 2014 i 2015 rok przychodów uzyskanych w Belgii, Wnioskodawcy powinno przysługiwać prawo do odliczenia od podatku składek na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconych w Polsce od przychodów uzyskanych w Belgii?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Pytanie 1

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm., dalej: PIT) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Polski miejsca zamieszkania podlegają obowiązkowi podatkowemu w Polsce tytko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na mocy art. 3 ust. 1a ustawy o PIT za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle przepisów art. 3 ust. 1a ustawy o PIT wystarczy, że jeden z warunków określonych w tym przepisie jest spełniony, aby uznać, że podatnik posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski omawiany przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przepisy ustawy o PIT nie definiują, co należy rozumieć przez centrum interesów osobistych lub gospodarczych. Biorąc pod uwagę dotychczasową wykładnię organów podatkowych, przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej i źródła dochodów. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na jej terytorium dłużej niż 183 dni w roku podatkowym (fj. w roku kalendarzowym). Niezależnie od tego czy taka osoba fizyczna posiada na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Na podstawie art. 4a ustawy o PIT przepisy art. 3 ust. la ustawy o PIT ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. W przypadku Wnioskodawcy, przy ustalaniu jego miejsca zamieszkania od 1 stycznia 2014 roku do 31 grudnia 2015 roku zastosowanie będą miały postanowienia umowy z dnia 20 sierpnia 2001 r. zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej: polsko - belgijska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 powyższej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze, wyłączając jednakże osoby, które podlegają obowiązkowi podatkowemu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł znajdujących się w tym Państwie lub położonego tam majątku.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wtedy taki wypadek jest rozstrzygany zgodnie z następującymi zasadami:

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem,
jeżeli sytuacji tej osoby nie można określić w oparciu o powyższe kryteria, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Pierwszym kryterium, określonym art. 4 ust. 2 polsko - belgijskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, które rozstrzyga gdzie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych jest „miejsce stałego pobytu”. W świetle podejścia organów skarbowych (przykładowo: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 18 czerwca 2013 r., sygn. ILPB2/415-271/13-2/WS oraz z dnia 9 października 2014 r., sygn. ILPB2/415-778/14-2/TR) dokonując wykładni pojęcia „miejsca stałego pobytu” należy posłużyć się Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD. Zgodnie z przedmiotowym komentarzem osoba posiada miejsce stałego pobytu tam gdzie posiada stałe ognisko domowe, rozumiane jako dom lub apartament będący własnością lub wynajęty przez zainteresowanego. Ognisko to musi być trwałe, czyli takie, które osoba urządziła z zamiarem trwałego użytkowania. Przedmiotowy komentarz wskazuje, że z trwałym użytkowaniem nie mamy do czynienia, wówczas gdy osoba zainteresowana posiada do własnej dyspozycji mieszkanie jedynie na okres pobytu w danym kraju, który z różnych powodów ma krótkotrwały lub tymczasowy charakter.

Zdaniem Wnioskodawcy analizując pojęcie „stałego miejsca pobytu” należy mieć również na uwadze stanowisko wyrażone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 maja 2013 r., sygn. akt II FSK 1831/11. W powyższym wyroku sąd wskazał, że sam fakt przebywania w danej miejscowości przez dłuższy czas i prowadzenia tam aktywności życiowej (zawodowej, rodzinnej) nie jest decydujący dla stwierdzenia, że jest to stałe miejsce zamieszkania określonej osoby, jeżeli z daną miejscowością nie wiąże ona uzewnętrznionych planów stałego zamieszkania. Jako przykład takich osób, które przebywają w danej miejscowości bez zamiaru stałego pobytu w niej, sąd wskazał pracowników przebywających na długoletnich kontraktach.

Biorąc powyższe pod uwagę, w opinii Wnioskodawcy należy uznać, że od 1 stycznia 2014 roku do 31 grudnia 2015 roku stałym miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest nadal wyłącznie Polska, pomimo że Wnioskodawca przebywa w Belgii wraz z całą swoją rodziną. Przede wszystkim dlatego, że pobyt w Belgii ma jedynie tymczasowy charakter. Wnioskodawca zamierza wrócić z Belgii do Polski, jak tylko wygaśnie jego kadencja dyrektora generalnego F., tj. w lipcu 2016 roku. Wnioskodawca nie nabył, ani nie wynajął w Belgii jakiejkolwiek nieruchomości, lecz przebywa tam w mieszkaniu służbowym należącym do M., które zostało mu udostępnione jedynie na czas sprawowania funkcji w F.

Dlatego, nie można uznać, że Wnioskodawca przeniósł na stałe i trwale swoje ognisko domowe do Belgii. Wnioskodawca nadal jest ściśle powiązany z Polską. Przede wszystkim z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nadal posiada w Polsce źródło dochodów w postaci umowy o pracę z M. oraz najmu nieruchomości. Żona Wnioskodawcy również cały czas jest pracownikiem polskiego ministerstwa. Aktywność społeczna i kulturalna Wnioskodawcy nadal pozostaje w Polsce. Stąd, ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy nadal jest w Polsce.

W związku z powyższym, Wnioskodawca jest zobowiązany do wykazania w swoim zeznaniu rocznym za 2014 rok oraz za 2015 rok przychodów uzyskanych w Belgii od F., ponieważ posiada miejsce zamieszkania w Polsce.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o PIT w związku z art. 23 ust. 2 pkt a podpkt 1 polsko - belgijskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania Wnioskodawca jest zobowiązany do połączenia dochodów uzyskanych w Belgii z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Polski (dochody z M. oraz najmu). Zgodnie bowiem z art. 27 ust. 9 ustawy o PIT jeżeli podatnik posiadający miejsce zamieszkania w Polsce osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Polski lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Polski, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8 (wyłączenia z progresją), dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Polski. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Na mocy art. 23 ust. 2 pkt a podpkt 1 polsko - belgijskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w przypadku osiągania przychodów ze stosunku pracy nie ma zastosowania metoda wyłączenia z progresją, lecz kredytu podatkowego, ponieważ zgodnie z omawianym przepisem jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochody lub posiada majątek, które podlegają opodatkowaniu w Belgii, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku należnego od tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Belgii.

Pytanie 2

W 2014 i w 2015 roku F. odprowadzała, naliczone od wynagrodzenia opodatkowanego w Belgii, składki na ubezpieczenie społeczne wynikające z przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, ze zm.) do właściwego oddziału ZUS. Przedmiotowe składki ZUS pomniejszały przychód Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu w Belgii w 2014 i 2015 roku.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o PIT, podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot m. in. składek określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenia chorobowe. Odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że zapłacone do polskiego systemu ubezpieczeń społecznych składki ZUS podlegają odliczeniu pod warunkiem, że podstawy ich wymiaru nie stanowi:

dochód (przychód), zwolniony od podatku na podstawie ustawy;
dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W przypadku Wnioskodawcy oba warunki są spełnione, ponieważ dochód uzyskany w Belgii podlega opodatkowaniu w Polsce i jest wliczany do podstawy opodatkowania w Polsce. W opinii Wnioskodawcy powinno mu przysługiwać prawo do odliczenia omawianych składek, pomimo, że zmniejszają one podstawę opodatkowania w Belgii. Przepisy ustawy o PIT nie wskazują bowiem, że podatnik ma prawo do odliczenia składek ZUS zapłaconych w Polsce wyłącznie w przypadku, gdy nie zostały one odliczone w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Szwajcarii od dochodu (przychodu) albo podatku osiągniętego w tym państwie. Na mocy art. 26 ust. 13b pkt 2 ustawy o PIT brak odliczenia składek w innym państwie jest warunkiem do potrącenia ich w Polsce jedynie w przypadku składek, o których mowa w ust. 1 pkt 2a powyższego przepisu, tj. składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Szwajcarii. Tym samym, dokonując literalnej wykładni art. 26 ustawy o PIT, należy uznać, że przepisy ustawy o PIT nie określają analogicznego warunku w przypadku odliczania składek zapłaconych w danym roku podatkowym w Polsce na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w Polsce.

W związku z powyższym, Wnioskodawcy powinno przysługiwać prawo do odliczenia, w zeznaniu rocznym za 2014 i 2015 rok, od dochodu składek na powszechne ubezpieczenie społeczne, zapłaconych w Polsce od przychodów uzyskanych w Belgii.

Pytanie 3

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o PIT, podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.) pobraną w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W 2014 i 2015 roku F. odprowadzała, naliczoną od wynagrodzenia opodatkowanego w Belgii, składkę na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 210, poz. 2135, ze zm.) do właściwego oddziału ZUS. Przedmiotowe składki zdrowotne pomniejszały przychód Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu w Belgii w 2014 i w 2015 roku.

Z powyższych przepisów wynika, że pobrana w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (zapłacona w Polsce) składka na ubezpieczenie zdrowotne podlega odliczeniu pod warunkiem, że podstawę jej wymiaru nie stanowi:

dochód (przychód), zwolniony od podatku na podstawie ustawy;
dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 27b ust. 4 pkt 2 ustawy o PIT brak odliczenia składki zdrowotnej w innym państwie jest warunkiem do potrącenia jej w Polsce jedynie w przypadku składek, o których mowa w ust. 1 pkt 2 powyższego przepisu, tj. składki zapłaconej w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego obowiązującymi w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 4. Tym samym, dokonując literalnej wykładni art. 27b ustawy o PIT, należy uznać, że przepisy ustawy o PIT nie określają analogicznego warunku w przypadku odliczania składki zdrowotnej zapłaconej w danym roku podatkowym w Polsce, zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

W związku z powyższym, Wnioskodawcy powinno przysługiwać prawo do odliczenia, w zeznaniu rocznym za 2014 i 2015 rok, od podatku składek na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconych w Polsce od przychodów uzyskanych w Belgii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, jak również powołany wyrok dotyczy konkretnych spraw podatników osądzonych w określonych stanach faktycznych i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin