Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-78/16-2/AS
z 11 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2016 r. (data wpływu 28 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania różnic kursowych z tytułu rozliczeń walutowych w ramach świadczonych usług brokerskich m.in. w zakresie obrotu energią elektryczną oraz kontraktami terminowymi na energię elektryczną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania różnic kursowych z tytułu rozliczeń walutowych w ramach świadczonych usług brokerskich m.in. w zakresie obrotu energią elektryczną oraz kontraktami terminowymi na energię elektryczną.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Podatkowa Grupa Kapitałowa PGK jest podatkową grupą kapitałową utworzoną zgodnie z przepisami UPDOP (dalej: PGK lub Wnioskodawca). W ramach struktury PGK funkcjonuje kilkadziesiąt podmiotów z grupy kapitałowej X.. Jej członkiem jest również Y. S.A. (dalej: Y.), który świadczy na rzecz klientów usługi brokerskie m.in. w zakresie obrotu energią elektryczną oraz kontraktami terminowymi na energię elektryczną. Y. pośrednicząc w obrocie działa w imieniu własnym, ale na rachunek danego klienta. Klientami mogą być zarówno uczestnicy PGK, jak i podmioty spoza jej struktury.

W celu prawidłowego wykonania zleceń klienta Y. na mocy postanowień stosownej umowy prowadzi na jego rzecz rachunek pieniężny. Rachunek pieniężny klienta jest prowadzony w walucie uzgodnionej przez strony i służy do obsługi transakcji zlecanych przez klienta. Środki ewidencjonowane na rachunku pieniężnym są wpłacane w formie przelewu na rachunek bankowy wskazany i otwarty przez Y. Waluta tego rachunku jest zgodna z walutą rachunku pieniężnego klienta, przy czym Y. gwarantuje, że środki pieniężne klienta wpłacone na rachunek bankowy Y. są traktowane odrębnie od środków pieniężnych domu maklerskiego oraz środków pieniężnych innych jego klientów w sposób umożliwiający ustalenie wysokości roszczeń klienta o zwrot środków pieniężnych.

Zgodnie z powyższym środki pieniężne klienta Y. deponowane są na jednym lub kilku rachunkach bankowych domu maklerskiego, które mogą być otwarte w różnych bankach. Na rachunkach tych przechowywane mogą być środki pieniężne pochodzące od różnych klientów Y. Jeżeli umowy zawarte przez Y. z bankami przewidują możliwość uzyskania pożytków klientowi, na podstawie postanowień umowy łączącej go z Y., przekazywana jest całość pożytków uzyskanych z tytułu deponowania środków pieniężnych. Uzyskane z tego tytułu środki powiększają rachunek pieniężny klienta nie później niż następnego dnia roboczego po ich uznaniu na rachunku bankowym domu maklerskiego.

Środki pieniężne ewidencjonowane na rachunku pieniężnym, a zdeponowane na rachunku bankowym Y. przeznaczone są na realizację zobowiązań klienta wynikających z nabywania i zbywania towarów giełdowych, pokrycie opłat, prowizji i innych zobowiązań klienta wynikających z zawartej z Y. umowy brokerskiej oraz realizacji zleceń złożonych na jej podstawie. Wypłata wolnych środków pieniężnych może nastąpić w wyniku realizacji złożonej przez klienta do Y. dyspozycji przelewu środków na rachunek bankowy przez niego wskazany. Następuje ona w takim przypadku bezpośrednio z rachunku bankowego prowadzonego dla Y. na rachunek bankowy wskazany przez klienta.

Powyższe uwarunkowania kontraktowe czynią zadość wymogom przewidzianym w ustawie z dnia 29 lipca 2005r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r., Nr 211, poz. 1384 z późn. zm., dalej: „ustawa o obrocie”), zgodnie z którą do rachunku pieniężnego prowadzonego przez dom maklerski stosuje się co do zasady odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego o rachunku bankowym (tj. art. 725, art. 727, art. 728 § 3 oraz art. 729-733). Zgodnie z ustawą o obrocie dom maklerski deponuje środki pieniężne powierzone przez klientów w związku ze świadczeniem usług maklerskich w sposób umożliwiający wyodrębnienie tych środków pieniężnych od własnych środków oraz ustalenie wysokości roszczeń klientów o zwrot tych środków pieniężnych. W razie wszczęcia postępowania egzekucyjnego przeciwko domowi maklerskiemu środki pieniężne powierzone przez klientów w związku ze świadczeniem usług maklerskich nie podlegają zajęciu oraz, z zastrzeżeniem gwarancji dla rozliczenia i rozrachunku zawartych transakcji, podlegają wyłączeniu z masy upadłości domu maklerskiego. Jednocześnie zgodnie z przepisami wspomnianej ustawy dom maklerski nie może wykorzystywać na własny rachunek środków pieniężnych powierzonych mu przez klientów w związku ze świadczeniem usług maklerskich.

Obecnie w związku z planowanym rozszerzeniem zakresu działalności Y. na nowe przedmioty obrotu oraz chęcią rozpoczęcia zawierania transakcji na zagranicznych rynkach rozważana jest możliwość prowadzenia przez Y. na rzecz klientów walutowych rachunków pieniężnych, na których zgodnie z opisanym wcześniej schematem deponowane będą środki wpłacone przez klienta służące rozliczeniu zleconej przez niego Y. transakcji mającej charakter walutowy. Przyjętą przez strony zasadą ma być, że dla każdej waluty, w której prowadzone będą transakcje zawierane przez klienta za pośrednictwem Y. prowadzony będzie rachunek w tej samej walucie, zaś środki będą przechowywane oraz rozliczenia transakcji odpowiednio przeprowadzane z rachunku bankowego w tej samej walucie prowadzonego przez bank dla Y. Spółki tworzące PGK rozpoznają w rozliczeniu podatku dochodowego różnice kursowe według metody podatkowej, tj. zgodnie z wymogami określonymi w art. 15a UPDOP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dla klienta będącego członkiem PGK przelew środków w walucie obcej na rachunek prowadzony przez Y. lub otrzymanie zwrotu środków w walucie obcej z rachunku prowadzonego przez Y. stanowi wypływ albo wpływ środków w rozumieniu art. 15a ust. 1 pkt 3 oraz art. 15a ust. 3 pkt 3 updop?
2. Czy Y. powinien rozpoznać podatkowe różnice kursowe w odniesieniu do środków zdeponowanych przez klientów na walutowym rachunku bankowym prowadzonym na rzecz Y. w razie wypływu środków z przedmiotowego rachunku zarówno w wyniku realizacji transakcji zleconej przez klienta lub uiszczonych z tego rachunku opłat, jak i wypłaty w związku ze złożoną przez klienta dyspozycją wypłaty środków pieniężnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy art. 15a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.; dalej: „UPDOP”) różnice kursowe ustalone zgodnie z tzw. metodą podatkową zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami zdefiniowanymi w art. 15a ust. 2 i ust. 3 UPDOP.

Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Natomiast ujemne różnice kursowe powstają, zgodnie z art. 15a ust. 3 UPDOP, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

W odniesieniu do sposobu opodatkowania podatkowych grup kapitałowych art. 7a UPDOP stanowi natomiast, że: „w podatkowych grupach kapitałowych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym, obliczanym zgodnie z art. 19, jest osiągnięty w roku podatkowym dochód stanowiący nadwyżkę sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę nad sumą ich strat. Jeżeli za rok podatkowy suma strat przekracza sumę dochodów spółek, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 1-3”.

Powyższe oznacza, że wynik podatkowy grupy stanowią zsumowane wyniki poszczególnych spółek wchodzących w jej skład, z jednej strony będących klientami domu maklerskiego, z drugiej Y.. Spółki te – choć nie dokonują indywidualnego rozliczenia podatku dochodowego, tak jak miało to miejsce przed utworzeniem PGK – nadal obowiązane są do prowadzenia ksiąg rachunkowych, definiowania i ustalania uzyskanych przychodów oraz poniesionych wydatków, w tym przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów na gruncie UPDOP. Po zakończeniu roku podatkowego każda z nich, zgodnie z art. 7 ust. 1-3 UPDOP, ustala swój zysk (albo stratę). Suma wyników poszczególnych spółek daje ostateczny efekt na poziomie grupy, na wynik ten zaś składa się między innymi rozpoznane przez poszczególne spółki przychody i koszty z tytułu zrealizowanych przez nie różnic kursowych.

Wskazane wcześniej regulacje art. 15a UPDOP definiują zamknięty katalog sytuacji, w których powstają różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania poszczególnych spółek. W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym z perspektywy PGK powstanie różnic kursowych będzie miało zatem miejsce we wskazanych sytuacjach, tj.:

1. wpłaty wartości walutowych przez klienta Y. będącego członkiem PGK na rachunek bankowy prowadzony dla Y. po stronie spółki będącej klientem Y.,
2. wypłaty w walucie z rachunku bankowego Y. środków uprzednio wpłaconych przez klientów niezależnie od ich statusu w PGK – po stronie Y.
   
   

Obydwie wskazane sytuacje utożsamiane powinny być w ocenie Wnioskodawcy z wypływem środków w walucie, o którym mowa odpowiednio w art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 UPDOP, odpowiednio po stronie spółki będącej członkiem PGK oraz Y. wpływając w ten sposób zgodnie z art. 7a UPDOP na pozycję podatkową PGK. Ze względu na fakt, iż środki powierzone przez klienta, zgodnie z konstrukcją opisaną w stanie faktycznym, wpłacane są na rachunek bankowy prowadzony dla domu maklerskiego, niewątpliwie w świetle literalnej wykładni wskazanej regulacji moment ten należy utożsamić z jednej strony z wypływem środków od klienta, z drugiej z ich otrzymaniem przez Y.. Powyższe regulacje odnoszą się bowiem w istocie do wszelkich form wypływu pieniędzy z rachunku bankowego danego podmiotu, o czym świadczy użycie słów „lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych”. Oznacza to, że tylko przepływ tej samej waluty pomiędzy własnymi rachunkami bankowymi, należącymi do tego samego podmiotu, jest wyłączony z zakresu powyższego przepisu a zatem za „inną formę wypływu” waluty należy uznać jej przekazanie na rachunek bankowy należący do innego podmiotu. Jak wskazano uprzednio, w sytuacji, gdy klient oddaje w depozyt Y. wartości walutowe, wpłaca te pieniądze na rachunek bankowy należący do domu maklerskiego i w sensie formalnym traci władztwo nad tymi pieniędzmi, a uzyskuje wobec Y. wierzytelność o ich wypłatę w określonych kontraktowo okolicznościach. Wskazana regulacja symetrycznie interpretowana powinna być po stronie Y.. W tym przypadku Y. odpowiednio przychód bądź koszt podatkowy identyfikować powinien z momentem wypływu powierzonych przez klienta środków pieniężnych z walutowego rachunku bankowego należącego do Y..

Zgodnie z treścią prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 14 października 2011 r. „na podstawie regulacji art. 15a ust. 2 i ust. 3 UPDOP można wskazać odrębne kategorie różnic kursowych, których powstanie jest od siebie niezależne. Różnice kursowe z art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 związane są z rozliczaniem transakcji zawieranych w ramach prowadzonej działalności, której skutkiem jest powstanie przychodów należnych lub poniesienie kosztów. Natomiast różnice kursowe, o których stanowi art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 UPDOP związane są z posiadaniem (otrzymanych lub nabytych) środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych i obrotem tymi środkami (wypływem). Przepisy art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 UPDOP jasno wskazują, że różnica kursowa od własnych środków pieniężnych w walucie obcej powstaje jako różnica pomiędzy wartością tej waluty wycenianą po kursie faktycznie zastosowanym na dzień jej wpływu na rachunek walutowy i zapłaty lub innej formy wypływu waluty z tego rachunku. Różnice te powstają w związku z wahaniem (zmianą) kursu walut w czasie, gdy na rachunku walutowym podatnika waluta była „zdeponowana”. Różnice te powstają w związku z wypływem środków z konta. Czyli zwiększenie przychodu lub kosztów z tytułu dodatnich bądź ujemnych różnic kursowych od własnych środków może wystąpić w różnych sytuacjach, np. zapłaty za zobowiązania walutą nabytą wcześniej od innego podmiotu, sprzedaży waluty, którą podatnik ma na rachunku, a którą wcześniej otrzymał jako zapłata za towar/usługę, darowizny waluty”.

Przeciwna od przedstawionej przez Wnioskodawcę interpretacja, czyli uznanie, że w przedstawionym stanie faktycznym w momencie odpowiednio wniesienia środków przez klienta do depozytu Y. i wypłaty środków z jego rachunku bankowego nie powstaną różnice kursowe, oznaczałaby, że art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 UPDOP jest pozbawiony znaczenia prawnego. Oznaczałoby to bowiem, że pomimo wypływu waluty na rachunek bankowy prowadzony dla innego podmiotu (a następnie w momencie powrotnego wpływu waluty z tego rachunku na rachunek bankowy klienta) powyższy przepis nie byłby stosowany. W praktyce zatem, pomimo użycia przez ustawodawcę zwrotu „zapłaty lub innej formy wypływu” pieniędzy lub środków pieniężnych, różnice kursowe powstawałyby wyłącznie, jeżeli wypływ waluty wiązałby się z zapłatą zobowiązań, a nie z każdą inną formą wypływu waluty od podmiotu obowiązanego do prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania.

Podkreślenia wymaga, że sposób ewidencjonowania powierzonych Y. środków przy użyciu rachunku pieniężnego normowanego przepisami ustawy o obrocie stanowi w tym przypadku jedynie rozwiązanie o charakterze techniczno-organizacyjnym umożliwiającym prawidłowe wyodrębnienie i ewidencjonowanie środków wpłaconych na rachunek bankowy Y. w celu zabezpieczenia prawidłowego przebiegu transakcji zleconych przez klienta. Powyższe dodatkowo potwierdza fakt, że jak wskazano w opisie stanu faktycznego, zasady pobierania pożytków oraz sposobu dysponowania nimi regulowane są w odrębnej umowie zawartej pomiędzy domem maklerskim a bankiem. Klient nie jest w tym przypadku uprawniony do bezpośredniego dysponowania środkami pieniężnymi zdeponowanymi na rachunku bankowym należącym do Y., zaś zasady wynagradzania za powierzone środki oraz sposób dysponowania nimi z jego perspektywy normowane są wyłącznie w umowie zawartej z domem maklerskim, wobec którego przysługuje mu roszczenie o wypłatę.

Prawidłowość stanowiska przedstawionego przez wnioskodawcę potwierdzona została także w poglądach organów podatkowych odnoszących się do zbliżonych stanów faktycznych. Dla przykładu w interpretacji nr IPPB5/423-347/09-3/IŚ z dnia 23 września 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził prawidłowość stanowiska, zgodnie z którym skutkiem wpłaty waluty przez spółkę na rachunek bankowy będący własnością innego podmiotu nie będzie przesunięcie pieniędzy z jednego rachunku bankowego tej spółki na inny jej rachunek bankowy, lecz wypływ pieniędzy na rachunek bankowy należący do innej spółki. W rezultacie spowoduje to powstanie różnic kursowych. Nie ma w takiej sytuacji także podstaw do twierdzenia, że wpłata waluty na rachunek bankowy podmiotu przyjmującego środki w depozyt nie skutkuje powstaniem różnic kursowych, zaś skutek ów nastąpi dopiero w momencie przekazania pieniędzy z rachunku bankowego takiego podmiotu (na polecenie deponenta) podmiotowi trzeciemu (np. jego wierzycielowi celem zapłaty zobowiązania).

Podobnie w interpretacji IP-PB3-423-905/08-3/ER z dnia 17 września 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał za prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym u podatnika w sytuacji przekazania środków w walucie do depozytu innego podmiotu powstają zgodnie z art. 15a podatkowe różnice kursowe.

Dodatkowo na poparcie prezentowanego poglądu wskazać należy szereg interpretacji dotyczących przelewów pieniędzy pomiędzy rachunkami walutowymi należącymi do tego samego podatnika (przykładowo interpretacja z dnia 27 stycznia 2009 r. Nr ILPB3/423-731/08-2/HS, z dnia 10 lutego 2009 r. ILPB3/423-758/08-3/HS, z dnia 18 grudnia 2009 r. IPPB3/423-640/09-3/PD), w których stwierdzono, że w przypadku przesunięcia walut pomiędzy różnymi, należącymi do tego samego podatnika, rachunkami bankowymi, prowadzonymi w walutach obcych, różnice kursowe nie powstaną. Prawidłowość tego stanowiska w ocenie wnioskodawcy równocześnie dowodzi prawdziwości tezy, iż wypływ waluty z rachunku jednego podmiotu na rachunek bankowy innego podmiotu powoduje powstanie różnic kursowych.

Pogląd ten wyraźnie wyartykułowany został w niedawnej interpretacji nr IBPB-1-2/4510-227/15/AP Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 października 2015 r. Zgodnie z jej uzasadnieniem różnice kursowe powinny być „ustalane na okoliczność wypływu środków i wartości pieniężnych w sensie wyzbycia się ich dla podmiotu trzeciego (przepływ środków pieniężnych w ramach rachunków bankowych należących do tego samego podatnika nie powoduje więc powstania tego rodzaju różnic). A zatem każda wypłata środków pieniężnych w walucie obcej skierowana do podmiotu trzeciego skutkuje powstaniem tego rodzaju różnic”.

Jak wskazano uprzednio powyższe rozważania należy odnieść odpowiednio do sytuacji po stronie Y., który w wyniku ruchów środków pieniężnych obciążających prowadzony dla niego walutowy rachunek bankowy opisany w stanie faktycznym rozpoznawać powinien różnice kursowe. Powstawać one będą pomiędzy wartością waluty w dacie jej wpływu na rachunek, a rozumianego w opisany powyżej sposób wypływu środków pieniężnych – identyfikowanego zarówno w z realizacją transakcji zleconej przez klienta, uiszczeniem opłat, jak i wypłatą środków w wyniku złożonej przez klienta dyspozycji wypłaty. Regulacje art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz art. 15a ust. 3 pkt 3 UPDOP odnoszą się bowiem w istocie do wszelkich form wypływu pieniędzy z rachunku bankowego danego podmiotu, o czym świadczy użycie słów „lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych”. Oznacza to, że tylko przepływ tej samej waluty pomiędzy własnymi rachunkami bankowymi, należącymi do tego samego podmiotu, jest wyłączony z zakresu powyższego przepisu a zatem za „inną formę wypływu” waluty należy uznać każdorazowe jej przekazanie na rachunek bankowy należący do innego podmiotu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie rozpoznania różnic kursowych z tytułu rozliczeń walutowych w ramach świadczonych usług brokerskich m.in. w zakresie obrotu energią elektryczną oraz kontraktami terminowymi na energię elektryczną, uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.