INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25.06.2009 r. (data wpływu 29.06.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ustalania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych w walucie euro, przekazanych do depozytu holenderskiej spółce - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.06.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ustalania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych w walucie euro, przekazanych do depozytu holenderskiej spółce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka - Wnioskodawca posiada walutę euro na swoim rachunku walutowym.

Powyższy rachunek był zasilany wskutek przelewów pieniędzy Spółki z rachunku złotówkowego w tym samym banku, tj. euro na wspomnianym rachunku walutowym nie pochodzi ze sprzedaży towarów czy usług wyrażonych w walucie obcej, lecz ze środków własnych (złotówkowych) Spółki.

Spółka wpłaciła część kwoty euro z powyższego (swojego) rachunku walutowego na rachunek depozytowy, należący do spółki holenderskiej, na podstawie Umowy Depozytu zawartej ze spółką holenderską.

Powyższy przelew nie jest związany z zapłatą jakichkolwiek zobowiązań przez Spółkę spółce holenderskiej.

Również w przyszłości Spółka nie wyklucza wpłacenia pozostałych kwot euro, znajdujących się na wspomnianym rachunku bankowym Spółki, na rachunek bankowy należący do spółki holenderskiej - na podstawie Umowy Depozytu.

Zgodnie z tą Umową w dowolnym momencie Spółka ma prawo zażądać od spółki holenderskiej zwrotu euro wpłaconych na jej rachunek bankowy.

Spółka - Wnioskodawca nie stosuje ustawy o rachunkowości dla ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych, lecz wyłącznie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka powinna obliczyć różnice kursowe w związku z przelewem euro ze swojego rachunku bankowego na rachunek bankowy spółki holenderskiej na podstawie Umowy Depozytu (a następnie - w momencie zwrotu euro na rachunek bankowy Spółki), czy też wypływ euro z rachunku walutowego Spółki na rachunek walutowy spółki holenderskiej (i zwrot z rachunku walutowego spółki holenderskiej na rachunek walutowy Spółki) pozostaje obojętny podatkowo, tj. nie wpływa na powstanie dodatnich ani ujemnych różnic kursowych w podatku dochodowym...

Zdaniem Spółki, w opisanym stanie faktycznym należy obliczać dodatnie i ujemne różnice kursowe zarówno w przypadku przelewu waluty na rachunek walutowy spółki holenderskiej, jak też w momencie jej zwrotu na rachunek walutowy Spółki, co Spółka uzasadnia następująco.

W analizowanej sytuacji zastosowanie znajdą przepisy art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: ustawa o CIT).

Zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Natomiast, zgodnie z ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jak uważa Spółka, powyższe przepisy odnoszą się nie tylko do sytuacji, w której podatnik reguluje swoje zobowiązania, ale w istocie do wszystkich wypływów pieniędzy z rachunku bankowego, o czym świadczy użycie słów „lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych”. Według Spółki, oznacza to, że tylko przepływ tej samej waluty (np. euro) pomiędzy własnymi rachunkami bankowymi, należącymi do tego samego podatnika, jest wyłączony z zakresu powyższego przepisu. Należy raczej uznać, iż w omawianych przepisach chodzi o „inną formę wypływu” waluty do innego podatnika, na rachunek bankowy należący do innego podmiotu, itd.

Na tle powyższych stwierdzeń Spółka wskazuje, iż w ramach zawartej Umowy Depozytu Spółka przekazała (i nie wykluczone, że również w przyszłości będzie przekazywać) spółce holenderskiej określoną kwotę euro w depozyt w ten sposób, że pieniądze zostały wpłacone na rachunek bankowy należący do spółki holenderskiej. Nie wystąpiła zatem sytuacja przesunięcia pieniędzy (euro) z jednego rachunku walutowego należącego do Spółki na drugi rachunek walutowy również należący do Spółki. Wręcz przeciwnie, pieniądze wypłynęły z walutowego rachunku Spółki i trafiły na rachunek walutowy spółki holenderskiej. Nastąpiła zatem „inna forma wypływu” waluty od jednostki do innej jednostki. Należy bowiem zauważyć - argumentuje Spółka - że czym innym jest oddanie określonej rzeczy w depozyt (tj. na przechowanie) od przesunięcia pieniędzy (euro) pomiędzy rachunkami walutowymi należącymi do podatnika.

W przypadku depozytu oddający na przechowanie może żądać od przechowawcy zwrotu dokładnie tej rzeczy. W przypadku pieniędzy mogłoby to być oddanie ich do przechowania w sejfie bankowym.

Spółka zauważa, iż w sytuacji depozytu polegającego na tym, że oddający w depozyt wpłaca te pieniądze na rachunek bankowy należący do innego podmiotu - to traci władztwo nad tymi pieniędzmi, a uzyskuje wobec tego podmiotu wierzytelność o ich wypłatę w określonym terminie. Wobec tego w analizowanej sytuacji Spółka - wpłacając pieniądze na rachunek bankowy będący własnością spółki holenderskiej - pomimo, że na podstawie Umowy Depozytu straciła władztwo nad nimi, to uzyskała wierzytelność wobec spółki holenderskiej o ich zapłatę. W konsekwencji, wpłata pieniędzy z rachunku bankowego Spółki na rachunek bankowy należący do spółki holenderskiej oznacza „inną formę wypływu środków pieniężnych” z rachunku bankowego Spółki, co tym samym skutkuje ustaleniem różnic kursowych dla celów podatkowych.

Przeciwna interpretacja - podnosi Spółka - czyli uznanie, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie powstaną różnice kursowe oznaczałaby, iż cytowany fragment art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT jest pozbawiony znaczenia prawnego. Okazałoby się bowiem, że pomimo wypływu waluty na rachunek bankowy będący własnością innego podmiotu, a następnie w momencie powrotnego wpływu waluty z tego rachunku na rachunek bankowy Spółki, powyższy przepis nie byłby stosowany. W praktyce zatem, pomimo użycia zwrotu „zapłaty lub innej formy wypływu” pieniędzy lub środków pieniężnych, różnice kursowe powstawałyby wyłącznie, jeżeli wypływ waluty wiązałby się z zapłatą zobowiązań, a nie z każdą inną formą wypływu waluty od podatnika.

Ponadto, w przekonaniu Spółki, nie ma także podstaw do twierdzenia, że wpłata waluty przez Spółkę na rachunek bankowy spółki holenderskiej nie skutkuje powstaniem różnic kursowych na podstawie omawianych przepisów, zaś skutek ów nastąpi dopiero w momencie przekazania pieniędzy z rachunku bankowego spółki holenderskiej (na polecenie Spółki) podmiotowi trzeciemu (np. wierzycielowi Spółki celem zapłaty zobowiązania).

Powstałyby wówczas pytania:

• czy w takim przypadku różnice kursowe powstają, gdyż dopiero wtedy następuje „inna forma wypływu” waluty,

• czy też dlatego, że jest to zapłata zobowiązania walutowego przez Spółkę (wszak omawiane przepisy mówią o „zapłacie lub innej formie wypływu” waluty)...
  
  

Jeżeli przyjąć - argumentuje - że dopiero w momencie wypływu pieniędzy z rachunku bankowego spółki holenderskiej (w celu zapłaty zobowiązania Spółki) następuje „inna forma wypływu” środków pieniężnych - to byłoby to twierdzenie nieprawdziwe. Przede wszystkim dlatego, gdyż pieniądze wypłynęłyby z rachunku bankowego spółki holenderskiej, a nie z rachunku bankowego Spółki. Ponadto powstałyby pytania, dlaczego dopiero wtedy (a nie już w momencie wpłaty waluty przez Spółkę na rachunek bankowy spółki holenderskiej) oraz dlaczego w tym momencie różnice kursowe miałyby powstawać z powodu „innej formy wypływu” środków pieniężnych (tak jak z rachunku bankowego Spółki, mimo iż wypływ nastąpi z rachunku bankowego spółki holenderskiej), a nie z powodu zapłaty zobowiązań przez Spółkę (z pieniędzy wpłaconych na rachunek bankowy spółki holenderskiej).

Jeżeli zaś przyjęlibyśmy – kontynuuje swój wywód Spółka – że w momencie wpłaty pieniędzy z rachunku bankowego Spółki na rachunek bankowy spółki holenderskiej różnice kursowe nie powstają, gdyż nie jest to „inna forma wypływu” waluty z rachunku bankowego Spółki, zaś powstają dopiero w momencie wypływu waluty z rachunku bankowego spółki holenderskiej (w celu zapłaty zobowiązań Spółki), ale właśnie ze względu na zapłatę w ten sposób zobowiązań przez Spółkę, a nie ze względu na „inną formę wypływu” - to powstałoby pytanie, na czym miałby polegać przypadek, który można byłoby uznać za „inną formę wypływu” waluty ze Spółki do innego podmiotu.

W przekonaniu Spółki, powyższe jest kolejnym dowodem na prawdziwość jej stanowiska, iż różnice kursowe powstaną już w momencie wpłacenia waluty z jej rachunku bankowego na rachunek bankowy spółki holenderskiej, a następnie w momencie powrotnej wpłaty waluty przez spółkę holenderską Spółce.

Dodatkowo na podparcie prezentowanego stanowiska wskazuje, iż znajduje ono potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, w tym w szczególności w szeregu interpretacjach Ministra Finansów dotyczących przelewów pieniędzy pomiędzy rachunkami walutowymi należącymi do tego samego podatnika. Wskazuje przy tym przykładowo na interpretację indywidualną z dnia 27 stycznia 2009 r. (Nr ILPB3/423-731/08-2/HS) Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (działającego w imieniu Ministra Finansów), w której stwierdzono, że w przypadku przesunięcia walut pomiędzy różnymi, należącymi do tego samego podatnika, rachunkami bankowymi, prowadzonymi w walutach obcych, różnice kursowe nie powstaną.

Spółka uważa, że ze stanowiskiem tym należy się zgodzić, co równocześnie dowodzi prawdziwości tezy, iż wypływ waluty z rachunku jednego podmiotu na rachunek bankowy innego podmiotu powoduje powstanie różnic kursowych.

W analizowanej sytuacji skutkiem wpłaty waluty przez Spółkę na rachunek bankowy będący własnością spółki holenderskiej nie będzie bowiem przesunięcie pieniędzy z jednego rachunku bankowego Spółki na inny jej rachunek bankowy, lecz wypływ pieniędzy na rachunek bankowy należący do spółki holenderskiej - w rezultacie spowoduje to powstanie różnic kursowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.