Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-47/16-4/JG
z 20 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni przedstawione we wniosku z 22 lutego 2016 r. (data wpływu 25 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego odnośnie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) w części dotyczącej poniesionych wydatków z tytułu wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego na rzecz:

• pracowników i członków Spółdzielni – jest prawidłowe,
• osób z zewnątrz – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem sygnowanym datą 22 lutego 2016 r. (data wpływu 29 kwietnia 2016 r.) oraz o brakującą opłatę w dniu 26 kwietnia 2016 r. – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 5).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia jest przedsiębiorstwem z ponad 50-letnią tradycją i przynależy do Związku Rewizyjnego Spółdzielni (…).

Ze względu na wielkość, rozmieszczenie w różnych lokalizacjach, a także charakter działalności Spółdzielni proces integracji między spółdzielniami oraz między pracownikami wymaga od Wnioskodawcy działań w tym kierunku.

Wnioskodawca przykłada dużą wagę do dbania o tradycje ogrodniczo-pszczelarskie, które kultywowane są ze szczególną starannością. Tradycje Spółdzielni podtrzymywane są dzięki różnym uroczystościom rocznicowym, świętom okolicznościowym oraz imprezom towarzyszącym. Spółdzielnia organizuje różnego rodzaju wydarzenia szkoleniowo-integracyjne dla pracowników, zleceniobiorców i członków Spółdzielni oraz osób im towarzyszących, w celu zwiększenia zaangażowania w pracę Spółdzielni, jej promowanie, a dla kultywowania tradycji, tak ważnych dla prawidłowego funkcjonowania Spółdzielni.

Celem organizacji integracyjno-szkoleniowych wyjazdów nie jest generowanie przysporzenia po stronie pracownika (zleceniobiorcy), członka Spółdzielni, czy po stronie osoby trzeciej. To Spółdzielnia odnosi tu główną korzyść, bo dzięki narzędziom, jakimi są wyjazdy szkoleniowo-integracyjne ma możliwość budowania kultury organizacyjnej – kluczowego elementu sukcesu Spółdzielni i jednego z jej priorytetów, a także możliwość zwiększenia efektywności współpracy między zrzeszonymi w Związku Rewizyjnym Spółdzielni.

Jednym z celów organizacji takich wydarzeń jest osiągnięcie korzyści biznesowych, a ostatecznie zwiększenie przychodów poprzez: motywację pracowników, członków i sympatyków, zwiększenie rozpoznawalności Spółdzielni, w gronie nie tylko pracowników, ale także ich rodzin, znajomych, dostawców, podwykonawców i innych odbiorców, promocję na lokalnym rynku pracy.

Podsumowując, imprezy szkoleniowo-integracyjne takie są konieczne z perspektywy prowadzonej działalności gospodarczej, a czas poświęcony na nie przez pracowników, członków Spółdzielni i osób niebędących członkami Spółdzielni przynosi wymierne korzyści dla Wnioskodawcy.

I tak, w roku 2015 Wnioskodawca pozyskał dotację celową (bezzwrotną) ze Związku Rewizyjnego Spółdzielni w wysokości 125.000,00 PLN z przeznaczeniem na realizację celów statutowych. Dotacja przeznaczona została zgodnie z Regulaminem jej przyznawania i wytycznymi Związku Rewizyjnego w całości na wyjazd szkoleniowo-integracyjny do Włoch, w którym udział wzięli:

• pracownicy Spółdzielni,
• członkowie Spółdzielni,
• osoby z zewnątrz,

co sprzyjało promocji biznesowej Spółdzielni.

Uczestnictwo w wyjeździe było nieodpłatne. Koszty związane z organizacją, tj. pilot, transport, wyżywienie, noclegi, bilety wstępu do instytucji oraz ubezpieczenie, pokrywane były ze środków własnych Spółdzielni, pochodzących z ww. dotacji Związku Rewizyjnego Spółdzielni Ogrodniczo-Pszczelarskich. Program zajęć szkoleniowych podczas wyjazdu integracyjnego miał na celu poprawę wydajności oraz wiedzy merytorycznej związanej z działalnością Spółdzielni. Ważnym aspektem była też możliwość wymiany doświadczeń zawodowych w ramach obu krajów (Polska-Włochy).

Koszty organizacji wyjazdu, co do zasady miały charakter ryczałtowy. Biorąc pod uwagę zmienną liczbę osób zaproszonych i faktycznie uczestniczących w wyjeździe oraz niemożność oceny stopnia skorzystania z dostępnych elementów wyjazdu szkoleniowego (nie jest prowadzona ewidencja, np. skonsumowanych potraw, uczestnictwa w prelekcjach, zrealizowanych biletów wstępu w ramach wizyt na targach i w instytucjach itd.) Wnioskodawca nie jest w stanie w żaden sposób określić poziomu faktycznych korzyści (nie zna precyzyjnie ich zakresu, ilości, rodzajów) dla poszczególnych uczestników wyjazdu szkoleniowego.

W piśmie sygnowanym datą 22 lutego 2016 r. (data wpływu 29 kwietnia 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku, Spółdzielnia odnosząc się do punktu I.2 ww. wezwania przedstawiła własne stanowisko w sprawie oceny prawnej oraz doprecyzowała opisany stan faktyczny o poniższe informacje.

Celem organizacji integracyjno-szkoleniowych wyjazdów nie jest generowanie przysporzenia po stronie pracownika (zleceniobiorcy), członka Spółdzielni, czy po stronie osoby trzeciej. To Spółdzielnia odnosi tu główną korzyść, bo dzięki wydatkom na wyjazdy szkoleniowo-integracyjne ma możliwość zachowania i zabezpieczenia źródeł przychodów, a nawet ich zwiększenia dzięki zwiększeniu wydajności upraw producentów Spółdzielni.

Wnioskodawca precyzuje, że wyjazd szkoleniowo-integracyjny był konieczny z perspektywy prowadzonej działalności gospodarczej, a czas poświęcony na nie przez pracowników, członków Spółdzielni i osób niebędących członkami Spółdzielni przynosi wymierne korzyści dla Wnioskodawcy.

Wskazać tu należy na poszerzenie wiedzy z zakresu stosowania biologicznych sposobów zwalczania chorób i szkodników na plantacjach bez zastosowania zabiegów chemicznych, a przez to wprowadzenie tego systemu na plantacjach producentów Spółdzielni.

Sposoby zwiększenia ilości drzew na jeden hektar, ochrony owoców przez gradobiciem i ptactwem.

W wyjeździe szkoleniowo-integracyjnym do Włoch udział wzięli:

1. pracownicy Spółdzielni,
2. członkowie Spółdzielni,
3. osoby z zewnątrz, tj. członkowie rodzin osób wymienionych w pkt b), czyli mężowie, żony, dzieci.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych (oznaczone we wniosku nr 5).

Czy Wnioskodawca może zakwalifikować poniesione wydatki z tytułu organizacji wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego w całości jako podatkowe koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca może zakwalifikować wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego w całości jako podatkowe koszty uzyskania przychodu.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że w zakresie pytania oznaczonego nr 5, Spółdzielnia może zakwalifikować poniesione wydatki z tytułu organizacji wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego w całości jako podatkowe koszty uzyskania przychodu, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej poniesionych wydatków z tytułu wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego na rzecz pracowników i członków Spółdzielni,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej poniesionych wydatków z tytułu wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego na rzecz osób z zewnątrz.
  
  

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
2. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
3. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.
   
   

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Zatem, nie każdy wydatek – nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą – jest kosztem podatkowym zmniejszającym podstawę opodatkowania, ale tylko taki, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z opisu sprawy wynika, że Spółdzielnia zorganizowała wyjazd szkoleniowo-integracyjny do Włoch, w którym udział wzięli:

• pracownicy Spółdzielni,
• członkowie Spółdzielni,
• osoby z zewnątrz (tj. mężowie, żony, dzieci członków Spółdzielni).
  
  

Uczestnictwo w wyjeździe było nieodpłatne. Koszty związane z organizacją, tj. pilot, transport, wyżywienie, noclegi, bilety wstępu do instytucji oraz ubezpieczenie, pokrywane były ze środków własnych Spółdzielni, pochodzących z dotacji, którą Wnioskodawca pozyskał w 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że dzięki wydatkom na wyjazdy szkoleniowo-integracyjne ma on możliwość zachowania i zabezpieczenia źródeł przychodów, a nawet ich zwiększenia dzięki zwiększeniu wydajności upraw producentów Spółdzielni.

Odnosząc się do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy wskazać, że kosztami podatkowymi są – co do zasady – tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników (np. szkolenia). Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy.

W konsekwencji, wydatki poniesione przez Spółdzielnię na organizację wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego w części dotyczącej pracowników – mogą zostać uznane za koszty podatkowe w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te spełniają bowiem przesłankę celowości ich poniesienia wynikającą z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, tj. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów) oraz nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Odnosząc się natomiast do wydatków poniesionych na organizację wyjazdu do Włoch w części dotyczącej członków Spółdzielni należy wskazać, że zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 21), spółdzielnia jest dobrowolnym zrzeszeniem nieograniczonej liczby osób, o zmiennym składzie osobowym i zmiennym funduszu udziałowym, które w interesie swoich członków prowadzi wspólną działalność gospodarczą. Majątek spółdzielni jest prywatną własnością jej członków (art. 3 ww. ustawy).

W świetle powyższego, tut. Organ jest zdania, że także wydatki z tytułu organizacji wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego w części dotyczącej członków Spółdzielni należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca wskazał, że program zajęć szkoleniowych podczas wyjazdu integracyjnego miał na celu poprawę wydajności oraz wiedzy merytorycznej związanej z działalnością Spółdzielni. Ważnym aspektem była też możliwość wymiany doświadczeń zawodowych w ramach obu krajów. Na wyjeździe poszerzano wiedzę z zakresu stosowania biologicznych sposobów zwalczania chorób i szkodników na plantacjach bez zastosowania zabiegów chemicznych (wprowadzenie tego systemu na plantacjach producentów Spółdzielni) oraz przedstawiono sposoby zwiększenia ilości drzew na jeden hektar, ochrony owoców przez gradobiciem i ptactwem. Kryteria, o których stanowi art. 15 ust. 1 ww. ustawy zostały więc zachowane.

W ocenie Organu, warunków zaliczenia do kosztów podatkowych wynikających z art. 15 ust. 1 ww. ustawy nie spełniają natomiast wydatki poniesione przez Spółdzielnię na organizację wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego w części dotyczącej osób z zewnątrz (mężowie, żony, dzieci członków Spółdzielni), ponieważ z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy nie można wywieść, w jaki sposób ponoszone przez Spółdzielnię wydatki z tytułu organizacji wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego dla osób z zewnątrz służą osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów Wnioskodawcy.

Za kierunkowe kryterium wykładni art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy bowiem przyjąć kryterium celu poniesionego kosztu. Wiąże się ono z zamiarem działania podatnika zdeterminowanym na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, tym samym z istnieniem związku przyczynowego, który wyraża się we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) ponoszonego kosztu na powstanie lub zwiększenie osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie (np. również w stanie polegającym na wyeliminowaniu, czy też ograniczeniu generowania strat pomniejszających przychód) albo zabezpieczenie jego źródła. W tym więc kontekście istotne jest, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony koszt jako koszt podatkowy, dokonywana była również z perspektywy związku tego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy o związkach przyczynowych, tj. w tym zakresie, że dany wydatek (koszt) może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu – osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła.

W tym stanie rzeczy, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego w części dotyczącej pracowników i członków Spółdzielni – jest prawidłowe, natomiast w części dotyczącej osób z zewnątrz – jest nieprawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 9 ust. 1 nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów).

Ponadto tut. Organ pragnie dodać, że w związku z tym, iż to pytanie podatkowe określone przez podatnika wyznacza zakres przedmiotowy wniosku, w niniejszej interpretacji indywidualnej odniesiono się ściśle do kwestii w nim zawartej, tj. możliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków na organizację wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, nie została oceniona pod kątem podatkowym kwestia związana z uzyskaniem dotacji.

Należy także zwrócić uwagę, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie informuje się, że wniosek Spółdzielni w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.