Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-157/16-4/AZ
z 23 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2016 r. (data wpływu 24 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2016 r. (data nadania 11 maja 2016 r., data wpływu 12 maja 2016 r.) na wezwanie z dnia 4 maja 2016 r. Nr IPPB6/4510-157/16-2/AZ (data nadania 4 maja 2016 r., data odbioru 5 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w przypadku nieodpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów służbowych również na cele prywatne, Spółce przysługuje prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z użytkowaniem tych samochodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w przypadku nieodpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów służbowych również na cele prywatne, Spółce przysługuje prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z użytkowaniem tych samochodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, świadczy na rzecz kontrahenta usługi o charakterze niematerialnym polegające m.in. na reklamowaniu, promowaniu farmaceutyków w środowisku medycznym, informowaniu o właściwościach farmaceutyków i ich promowaniu na kongresach lekarzy, prowadzeniu kampanii informacyjnych, reprezentowaniu klientów w kontaktach z hurtowniami, przeprowadzaniu badań dotyczących działań farmaceutyków, wykonywaniu czynności związanych z rejestracją farmaceutyków. Spółka, w celu świadczenia powyższych usług, zatrudnia zarówno pracowników wykonujących swą pracę w siedzibie Spółki oraz w miejscu zamieszkania jak i pracowników „mobilnych”, którzy w ramach świadczonej pracy muszą m.in. odwiedzać podmioty medyczne, hurtownie farmaceutyczne itp.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ze względu na charakter pracy na konkretnym stanowisku, Spółka powierza swoim pracownikom pojazdy samochodowe, wykorzystywane w ramach umów najmu oraz leasingu. Co do zasady, pracownicy mają korzystać z samochodów służbowych w celu wykonywania swych obowiązków pracowniczych. Spółka wyraża jednak zgodę na korzystanie z tych pojazdów również w celach prywatnych, co skutkuje powstaniem przychodu po stronie pracowników zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

W regulaminie korzystania z samochodów służbowych, funkcjonującym w Spółce, widnieje zapis, że koszty związane z eksploatacją powierzonego pracownikowi samochodu służbowego wykorzystywanego na potrzeby służbowe, ponosi Spółka, przy czym ustala się następujące limity kwartalne za mycie i czyszczenie samochodu:

• 300 zł netto na II oraz III kwartał roku,
  
• 400 zł netto na I oraz IV kwartał roku.
  
  
  

Zgodnie z regulaminem, wykorzystując samochód na potrzeby prywatne pracownik nabywa paliwo na własny koszt. Spółka zakazuje również pracownikom, dokonywania w imieniu i na rzecz Spółki, zakupu paliwa do samochodów służbowych w weekendy, tj. w soboty i w niedziele oraz inne dni wolne od pracy, w których pracownik nie świadczy pracy oraz w czasie urlopu i innych przerw w świadczeniu pracy. Zasada powołana w poprzednim zdaniu nie ma zastosowania w wyjątkowych sytuacjach uzasadnionych potrzebami Spółki, w szczególności gdy tankowanie pojazdu odbywa się na potrzeby jazd służbowych (np. wyjazd służbowy rozpoczynający się w dniu wolnym od pracy lub bezpośrednio po nim).

Powyższe oznacza, że Spółka ponosi wszelkie wydatki związane z użytkowaniem samochodów służbowych, tj. wydatki na zakup części samochodowych, paliwa (wyłącznie przy wykorzystywaniu samochodów do celów służbowych), środki czystości, wydatki na myjnię, opłaty leasingowe oraz czynsz najmu, parkingi, przejazdy autostradami, a także ubezpieczenie OC i AC. Spółka nie ponosi kosztów paliwa zużywanego na potrzeby jazd prywatnych pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy fakt, że pracownicy mogą korzystać z samochodów służbowych, oddanych im do nieodpłatnego użytkowania, na cele prywatne, wpływa na możliwość zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z używaniem samochodów służbowych (w tym wydatków ponoszonych na podstawie umowy najmu i leasingu)?

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt, że pracownicy mogą korzystać z samochodów służbowych, oddanych im do nieodpłatnego użytkowania, na cele prywatne, nie ma wpływu na możliwość zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z używaniem tych samochodów (w tym wydatków ponoszonych na podstawie umowy najmu i leasingu).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że każdy wydatek poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, jeżeli nie został expresis verbis wyłączony z tychże kosztów w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. W ramach wykładni definicji kosztów uzyskania przychodów zwykło przyjmować się, że koszt może być uznany za celowy (i jako taki za koszt uzyskania przychodu) gdy jest chociażby w sposób pośredni powiązany z przychodem, który to przychód niekoniecznie został uzyskany, ale który hipotetycznie jest możliwym do osiągnięcia. Dodatkowo ważnym jest też to, by wydatki były ekonomicznie uzasadnione.

Na potrzeby zastosowania powyższej definicji podatkowych kosztów uzyskania przychodu należy wskazać, że w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej powierzenie pracownikom samochodów służbowych ma ekonomiczne i gospodarcze uzasadnienie. Pojazdy takie są bowiem istotnym narzędziem wykorzystywanym na potrzeby realizacji pracy przez poszczególnych pracowników tak w jazdach lokalnych jak i zamiejscowych, względnie ułatwiają jej świadczenie. Samochody są zatem środkiem do wykonywania obowiązków służbowych, a przede wszystkim, w konsekwencji, do uzyskiwania przychodów przez Spółkę. Wykonywanie pracy bez wykorzystania samochodów służbowych, w przypadku części pracowników byłoby niemożliwe, a dla innych stanowiłoby istotne utrudnienie.

Ponadto, nie można pominąć funkcji powierzenia pracownikowi samochodu służbowego i umożliwienie jego używania na potrzeby osobiste pracownika, jako pozapłacowego, dodatkowego elementu wynagradzania pracowników, co z kolei skutkuje uzyskiwaniem przez pracowników przychodu podatkowego ze stosunku pracy.

W istocie rezygnując z wykorzystywania samochodów służbowych Spółka nie miałaby praktycznej możliwości prowadzenia działalności, świadczenia usług a co za tym idzie uzyskiwania przychodów. To oznacza, że ponoszone przez Spółkę koszty związane z używaniem tych samochodów (w tym opłaty wynikające z umów najmu i leasingu operacyjnego) mogą być uznane za spełniające warunki zapisane w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Takiej kwalifikacji kosztów nie stoi na przeszkodzie to, że samochody mogą być wykorzystywane na potrzeby osobiste pracowników (co generuje po stronie takich pracowników przychód podatkowy definiowany według zasad określonych w prawie podatkowym).

To oznacza, że koszty używania samochodów służbowych, oprócz wydatków wprost wyłączonych z kosztów podatkowych poprzez regulacje art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (np. art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT), mogą być przez Spółkę zaliczane do podatkowych kosztów uzyskania przychodu.

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 4 listopada 2015 r., znak: IBPB-1-3/4510-320/15/TS, „Uwzględniając zatem fakt, że udostępnianie samochodów służbowych również do celów prywatnych pracownika stanowi pozapłacowa formę wynagradzania i jest dla niego przychodem ze stosunku służbowego, to wydatki na utrzymanie samochodu ponoszone przez Spółkę będą stanowić koszt uzyskania przychodu. Z tego względu należy zauważyć, że pomiędzy wydatkami poniesionymi na eksploatacje samochodu, a przychodem, istnieje związek przyczynowo-skutkowy, w tym znaczeniu, że są one uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a w rezultacie ich poniesienie może mieć wpływ na zwiększenie przychodów przez Spółkę. Reasumując powyższe rozważania stwierdzić należy, że w przypadku nieodpłatnego udostępniania pracownikom Spółki samochodów służbowych również do celów prywatnych, Spółce przysługuje prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z użytkowaniem tych samochodów”.

Wskazać również trzeba na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 października 2014 r. nr. IBPBI/2/423-779/14/JD, w której organ wskazał, że „Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązuje generalna zasada, w myśl której, kosztami uzyskaniu przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów niestanowiących kosztów podatkowych. Zasada ta, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych obowiązuje również podatników, którzy odliczą 50% VAT naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi - zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), jak i tych, którzy odliczą podatek VAT w pełnej wysokości”.

W interpretacji indywidualnej z dnia 29 lutego 2016 r., nr. ILPB4/4510-1-571/15-2/ŁM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu przyznał rację podatnikowi, odstępując przy tym od uzasadnienia. Spółka wskazała natomiast we wniosku, że: „W opinii Spółki zarówno raty leasingowe, jak również wydatki związane z wykorzystywaniem i eksploatacją samochodów służbowych użytkowanych przez Spółkę na podstawie umów leasingu (tj. koszty paliwa, napraw, wydatki na przeglądy, myjnię samochodową, płyny eksploatacyjne etc.) spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a zatem należy je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie Spółka stoi na stanowisku, iż powinna być również uprawniona do zaliczenia w poczet KUP wartości VAT naliczonego związanego ze wskazanymi powyżej wydatkami w części, w której zgodnie z przepisami ustawy o VAT nie przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty tego podatku”.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w interpretacji indywidualnej z dnia 1 sierpnia 2014 r., nr ITPB3/423-194/14/DK wskazał, że: „(...) jeśli wydatki związane z używaniem tego samochodu - w tym podatek naliczony, o którym mowa we wniosku - spełniają warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. samochody są wykorzystywane w prowadzeniu działalności gospodarczej, a w przypadku wykorzystywania samochodów przez pracowników Spółki na cele prywatne Spółka uzyskuje przychód w związku z udostępnianiem tych samochodów, to wydatki te będą stanowiły koszt uzyskania przychodu wraz z podatkiem naliczonym niepodlegającym odliczeniu od podatku należnego”.

Spółka całkowicie zdaje sobie sprawę tego, że powyższe interpretacje nie tworzą prawa i zostały wydane w indywidualnych sprawach, jednakże zbliżone stany faktyczne (a niekiedy niemal identyczne) uzasadniają uwzględnienie tez i argumentacji w nich powołanych przy dokonywaniu oceny stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku, wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z używaniem samochodów służbowych mogą być uwzględnione w rachunku podatkowym po stronie kosztów (z wyłączeniem wydatków wprost wyłączonych z kosztów podatkowych poprzez regulacje art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, np. art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT).

Bez znaczenia dla klasyfikacji podatkowej wydatków ponoszonych w związku z używaniem przez Spółkę samochodów jest fakt, że pojazdy takie mogą być wykorzystywane na potrzeby osobiste pracowników (co skutkuje uzyskiwaniem przez pracowników przychodu podatkowego).

Konkludując fakt, że pracownicy mogą korzystać z samochodów służbowych, oddanych im do nieodpłatnego użytkowania, na cele prywatne, nie ma wpływu na możliwość zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z używaniem tych samochodów (w tym wydatków ponoszonych na podstawie umowy najmu i leasingu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art.52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.