Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-158/16-2/AZ
z 23 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2016 r. (data wpływu 29 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie braku obowiązku uwzględniania w podstawie opodatkowania tym podatkiem aktywów Oddziału w Rumunii – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie braku obowiązku uwzględniania w podstawie opodatkowania tym podatkiem aktywów Oddziału w Rumunii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną utworzoną zgodnie z prawem polskim, a także krajowym zakładem ubezpieczeń w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2015 r., poz. 1844, dalej: „u.d.u.r.”). Wnioskodawca prowadzi działalność ubezpieczeniową, na podstawie uzyskanego zezwolenia, w zakresie grup 1-5 działu I (ubezpieczenia na życie), zgodnie z Załącznikiem do u.d.u.r.

Wnioskodawca posiada oddział na terytorium Rumunii (dalej: „Oddział”). Oddział wykonuje działalność ubezpieczeniową na terytorium Rumunii, w zakresie objętym zezwoleniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 203 u.d.u.r.

Oddział prowadzi zestawienie obrotów i sald na kontach księgi głównej zgodnie z prawem rumuńskim. Oddział nie prowadzi zestawienia obrotów i sald zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330 z późn. zm., dalej: „u.r.”) ani standardami rachunkowości stosowanymi na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy. Wnioskodawca na podstawie danych otrzymanych z Oddziału (tj. zestawienia obrotów i sald, tzw. „obrotówka”) dokonuje przekształcenia danych rumuńskich na dane (obrotówkę) zgodne z polskimi regulacjami w zakresie rachunkowości. Na podstawie obrotówki Wnioskodawcy oraz przekształconej obrotówki rumuńskiej sporządzane jest sprawozdanie finansowe Wnioskodawcy.

Jednocześnie, wartość aktywów Wnioskodawcy wynikająca z prowadzonego przez Wnioskodawcę, zgodnie z przepisami u.r., zestawienia obrotów i sald na kontach księgi głównej Wnioskodawcy prezentuje wyłącznie aktywa Wnioskodawcy i nie uwzględnia wartości aktywów Oddziału. Wartość aktywów ze sprawozdania finansowego przygotowanego na podstawie obrotówki Wnioskodawcy i przekształconej obrotówki rumuńskiej zawiera natomiast aktywa Wnioskodawcy łącznie z wartością aktywów Oddziału.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest obowiązany uwzględniać aktywa Oddziału w podstawie opodatkowania PIF Wnioskodawcy, o której mowa w art. 5 ust. 2 ustawy o PIF?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on obowiązany do uwzględniania aktywów Oddziału w podstawie opodatkowania PIF Wnioskodawcy, o której mowa w art. 5 ust. 2 ustawy o PIF.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż z uwagi na posiadany status krajowego zakładu ubezpieczeń Wnioskodawca jest podatnikiem PIF (art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o PIF).

W ocenie Wnioskodawcy przepisem, które reguluje zasady ustalania podstawy opodatkowania PIF, w przypadku Wnioskodawcy, jest art. 5 ust. 2 ustawy o PIF.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o PIF, w przypadku podatników, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5-8 tego aktu (tj. m.in. krajowych zakładów ubezpieczeń) podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami u.r. lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy - ponad kwotę 2 mld zł. Wartość tę oblicza się łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą.

Na tle przytoczonego powyżej brzmienia art. 5 ust. 2 ustawy o PIF należy zwrócić uwagę, iż komentowany przepis przewiduje obowiązek ustalania podstawy opodatkowania w oparciu o wartość aktywów podatnika wynikającą z zestawienia obrotów i sald ustalonego na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami u.r. lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy.

Art. 5 ust. 2 ustawy o PIF nie przewiduje natomiast obowiązku uwzględniania w podstawie opodatkowania PIF wartości aktywów wynikającej z zestawienia obrotów i sald ustalonego na podstawie innych aktów prawnych niż przywołane powyżej, w szczególności na podstawie prawa rumuńskiego.

W tym kontekście Wnioskodawca pragnie przywołać, iż, jak wskazano w stanie faktycznym niniejszego wniosku, Oddział prowadzi odrębne od Wnioskodawcy zastawienie obrotów i sald na kontach księgi głównej zgodnie z prawem rumuńskim. Jednocześnie, wartość aktywów Wnioskodawcy, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami u.r. lub standardami rachunkowości stosowanymi przez Wnioskodawcę nie uwzględnia wartości aktywów Oddziału (aktywa te uwzględnione są w sprawozdaniu finansowym Wnioskodawcy przygotowanym w oparciu o obrotówkę powstałą z przekształcenia danych rumuńskich na obrotówkę zgodną z polskimi przepisami w zakresie rachunkowości).

W ocenie Wnioskodawcy skoro ustawodawca w art. 5 ust. 2 ustawy o PIF wyraźnie wskazał dokumenty, jakie winny stanowić podstawę kalkulacji PIF, brak jest podstawy do rozszerzania dyspozycji tego przepisu o dokumenty w nim niewymienione. Powyższe rozumowanie jest zgodne z dyrektywą wykładni literalnej expressio unius, zgodnie z którą jeśli ustawodawca wymienia w przepisie i włącza w zasięg normy prawnej jeden lub więcej elementów należących do określonego, zamkniętego zbioru, to wyłącza tym samym z zakresu normy pozostałe, niewymienione elementy (B. Brzeziński, Wykładnia Prawa Podatkowego, Gdański 2013, s. 43).

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy nie będzie on obowiązany do uwzględnienia wartości aktywów wynikającej z zestawienia obrotów i sald ustalonego przez Oddział zgodnie z prawem rumuńskim w podstawie opodatkowania podatkiem PIF Wnioskodawcy, o której mowa w art. 5 ust. 2 ustawy o PIF.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, nie będzie on miał obowiązku sumowania aktywów Oddziału dla celów kalkulacji podstawy opodatkowania PIF w oparciu o zdanie drugie art. 5 ust. 2 ustawy o PIF.

Zamknięty katalog podatników PIF został przewidziany w art. 4 ustawy o PIF, zgodnie z którym podatnikami tego podatku są m.in. krajowe zakłady ubezpieczeń w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 18 u.d.u., krajowe zakłady reasekuracji w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 19 u.d.u. oraz oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń i zagranicznych zakładów reasekuracji w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 22 u.d.u.

Jednocześnie, w zamkniętym katalogu podatników PIF zawartym w art. 4 ustawy o PIF nie zostały wymienione podmioty takie jak Oddział tj. oddziały, poprzez które krajowe zakłady ubezpieczeń wykonują działalność ubezpieczeniową na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej (o których mowa w art. 203 u.d.u.). W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, Oddział nie posiada statusu podatnika podatku PIF.

Zgodnie ze zdaniem drugim art. 5 ust. 2 ustawy o PIF, podstawę opodatkowania PIF oblicza się łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą. Mając na uwadze, iż jak wskazano powyżej, Oddział nie ma statusu podatnika w rozumieniu ustawy o PIF, nie stanowi on podmiotu, którego aktywa są objęte obowiązkiem sumowania wynikającym, z art. 5 ust. 2 zdanie drugie ustawy o PIF.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy literalna wykładnia mających zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym przepisów ustawy o PIF prowadzi do jednoznacznej konkluzji, zgodnie z którą Wnioskodawca nie będzie obowiązany do uwzględniania aktywów Oddziału w podstawie opodatkowania PIF Wnioskodawcy, o której mowa w art. 5 ust. 2 ustawy o PIF.

Na potwierdzenie prawidłowości zastosowanej powyżej metody rozumowania Wnioskodawca pragnie przywołać ugruntowany w judykaturze podgląd, zgodnie z którym w prawie podatkowym, wykładnia językowa odgrywa szczególną rolę, gdyż zakreśla ona granice interpretacji tego prawa w ramach możliwego sensu słów zawartych w tekście ustaw podatkowych. Pogląd taki został wyrażony w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2000 r. (sygn. akt FPS 14/99) oraz został powtórzony w szeregu orzeczeń sądów administracyjnych, spośród których można przywołać np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 6 maja 2015 r., (sygn. akt I GSK 1679/13) oraz z dnia 25 czerwca 2010 r. (sygn. akt II FSK 445/09).

Powyższy pogląd wymaga uzupełniania o wskazywane w orzecznictwie sądów administracyjnych przesłanki odstąpienia od wykładni językowej na rzecz innych rodzajów wykładni, do których należy zaliczyć następujące sytuacje: gdy wykładnia językowa prowadzi do rozstrzygnięcia absurdalnego, niedorzecznego, gdy godzi w cel instytucji prawnej (podważa ratio legis przepisu), gdy pomija oczywisty błąd legislacyjny oraz gdy prowadzi do sprzeczności z fundamentalnymi wartościami konstytucyjnymi (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 sierpnia 2011 r., sygn. akt II FSK 494/10).

W opinii Wnioskodawcy, żadne z wyżej wymienionych przesłanek odstąpienia od zastosowania wykładni literalnej nie występują, natomiast wykładnia językowa zaprezentowanych powyżej przepisów o PIF prowadzi do jednoznacznych rezultatów.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca wniósł o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 68) podatnikami podatku są m.in. krajowe zakłady ubezpieczeń w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844).

Krajowy zakład ubezpieczeń to przedsiębiorca w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r o swobodzie działalności gospodarczej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 3 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych przedmiotem opodatkowania podatkiem są aktywa podmiotów będących podatnikami podatku. Z kolei, w myśl art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych, w przypadku podatników, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5-8 tej ustawy (tj. m.in. krajowych zakładów ubezpieczeń), podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.) lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy – ponad kwotę 2 mld zł. Wartość tę oblicza się łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą.

Z przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada oddział na terytorium Rumunii. Oddział wykonuje działalność ubezpieczeniową na terytorium Rumunii, w zakresie objętym zezwoleniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 203 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Oddział prowadzi zestawienie obrotów i sald na kontach księgi głównej zgodnie z prawem rumuńskim. Oddział nie prowadzi zestawienia obrotów i sald zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości ani standardami rachunkowości stosowanymi na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy. Wnioskodawca na podstawie danych otrzymanych z Oddziału (tj. zestawienia obrotów i sald, tzw. „obrotówka”) dokonuje przekształcenia danych rumuńskich na dane (obrotówkę) zgodne z polskimi regulacjami w zakresie rachunkowości. Wartość aktywów ze sprawozdania finansowego przygotowanego na podstawie obrotówki Wnioskodawcy i przekształconej obrotówki rumuńskiej zawiera natomiast aktywa Wnioskodawcy łącznie z wartością aktywów Oddziałów.

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka nie będzie obowiązana do uwzględniania aktywów Oddziału w podstawie opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, o której mowa w art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Organ nie podziela stanowiska Wnioskodawcy. W opinii organu interpretacyjnego przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych powinna zostać uwzględniona wartość wszystkich aktywów podatnika (Wnioskodawcy), bez względu na to, czy są to aktywa jednostki macierzystej czy Oddziału.

Na wstępie podkreślić należy, że definicja oddziału nie została uregulowana w ustawie o podatku od niektórych instytucji finansowych. Definicja legalna tego pojęcia znajduje się natomiast w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584 z późn. zm.) do której odwołuje się również ustawa o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, na podstawie której działa Wnioskodawca. Zgodnie z art. 5 pkt 4 tej ustawy oddział stanowi wyodrębnioną­ i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Oddział jest zatem jednostką organizacyjną krajowego zakładu ubezpieczeń wykonującą w jego imieniu i na jego rzecz wszystkie lub niektóre czynności wynikające z udzielonego zezwolenia. Oddział może przy tym prowadzić własną księgowość i realizować odrębne od zakładu ubezpieczeń cele ekonomiczne, a nawet być pracodawcą. Jednocześnie jednak oddział nie jest samoistnym podmiotem. Stanowi on jedynie część działalności wykonywanej przez krajowy zakład ubezpieczeń – wyodrębnioną organizacyjnie, ale nie podmiotowo. Nie ma osobowości prawnej i w sensie podmiotowości prawnej nie jest innym bytem niż jednostka macierzysta, która go utworzyła. Oznacza to, że każde działanie podejmowane w toku prowadzonej działalności przez oddział jednostki macierzystej, tak samo jak każde oświadczenie woli składane przez taki oddział, o ile jest dokonane przez osoby prawidłowo umocowane do reprezentowania jednostki macierzystej w oddziale, należy uznać za czynność bądź oświadczenie samej jednostki macierzystej. Odrębność oddziału od krajowego zakładu ubezpieczeń, który go utworzył, ma charakter wyłącznie organizacyjny.

Powyższe znajduje odzwierciedlanie także w przepisach rachunkowych. Zgodnie z art. 51 ust. 2 ustawy o rachunkowości do sprawozdania finansowego jednostki, w skład której wchodzą oddziały (zakłady) znajdujące się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i tam sporządzające sprawozdania finansowe, włącza się odpowiednie dane wynikające z:

1. bilansów tych oddziałów (zakładów), wyrażone w walutach obcych, przeliczone na walutę polską po obowiązującym na dzień bilansowy średnim kursie ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski,
2. rachunku zysków i strat – po kursie stanowiącym średnią arytmetyczną średnich kursów na dzień kończący każdy miesiąc roku obrotowego, a w uzasadnionych przypadkach – po kursie będącym średnią arytmetyczną średnich kursów na dzień kończący poprzedni rok obrotowy i dzień kończący bieżący rok obrotowy, ogłoszony dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski.
   
   

Powstałe na skutek tych przeliczeń różnice wykazuje się w łącznym sprawozdaniu finansowym jednostki, w pozycji „Różnice kursowe z przeliczenia”, jako składnik kapitału (funduszu) z aktualizacji wyceny.

Zatem art. 51 ustawy o rachunkowości traktuje oddział wraz z jednostką macierzystą jako formy organizacyjne tego samego podmiotu, także w sytuacji w której oddział sporządza samodzielnie oddzielne sprawozdanie finansowe. Świadczy o tym również charakter wyłączeń wymienionych w ust. 1 tego przepisu, które należy uwzględnić przy sporządzaniu łącznego sprawozdania finansowego będącego sumą sprawozdania finansowego jednostki i wszystkich jej oddziałów. Wyłączenia te w konsekwencji prowadzą do ukazania sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego całej jednostki (łącznie z oddziałami) jako całości.

Jak wynika z powyższych wyjaśnień, Odział rumuński nie jest odrębnym podatnikiem, lecz stanowi część krajowego zakładu ubezpieczeń (Wnioskodawcy). Jednostka macierzysta i jej Oddział są więc traktowane jako ten sam podmiot i jeden podatnik. Stąd zasadnym jest, aby Wnioskodawca jako podatnik podatku od niektórych instytucji finansowych, przy ustalaniu podstawy opodatkowania uwzględnił wartość wszystkich swoich aktywów, bez względu na to, czy są to aktywa jednostki macierzystej czy Oddziału.

Odnosząc się do twierdzenia Wnioskodawcy, że art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych nie przewiduje obowiązku uwzględniania w podstawie opodatkowania podatkiem wartości aktywów wynikającej z zestawienia obrotów i sald ustalonego na podstawie innych aktów prawnych, w szczególności prawa rumuńskiego, wskazać należy, że – jak zauważył sam Wnioskodawca – Wnioskodawca na podstawie danych otrzymanych z Oddziału (tj. zestawienia obrotów i sald, tzw. „obrotówka”) dokonuje przekształcenia danych rumuńskich na dane (obrotówkę) zgodne z polskimi regulacjami w zakresie rachunkowości. W konsekwencji Wnioskodawca znajduje się w posiadaniu nie tylko „obrotówki” sporządzanej według prawa rumuńskiego, ale także powstałego w wyniku jej przekształcenia zestawienia obrotów i sald Oddziału ustalonego zgodnie z przepisami polskiej ustawy o rachunkowości, na podstawie którego – w myśl art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych – ustala się podstawę opodatkowania. Zatem, wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, na gruncie wykładni językowej brak jest przesłanek do wyłączenia aktywów Oddziału z kalkulacji podstawy opodatkowania.

Powyższą konkluzję potwierdza także wykładnia systemowa uwzględniająca zdanie drugiego art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych. Skoro bowiem ustawodawca nakazał, aby podstawa opodatkowania obliczana była łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą, to tym bardziej dyrektywa ta powinna mieć zastosowanie w przypadku oddziałów, czyli jednostek organizacyjnych pozbawionych osobowości prawnej i wchodzących w skład podatnika.

Należy ponadto wskazać, że przyjęcie odmiennej interpretacji prowadziłoby do rezultatu sprzecznego z zasadą racjonalnego ustawodawcy. Dokonanie technicznego zabiegu polegającego na formalnym wyodrębnieniu oddziału w strukturach podatnika umożliwiałoby bowiem wyłączenie spod opodatkowania aktywów przypisanych do oddziału, mimo braku zmiany łącznej wartości aktywów podatnika. Taki skutek jest zaś z całą pewnością nie do pogodzenia z ratio legis analizowanego przepisu.

Podsumowując, stwierdzić należy, że przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych powinna zostać uwzględniona wartość wszystkich aktywów podatnika (Wnioskodawcy), bez względu na to, czy są to aktywa jednostki macierzystej czy Oddziału.

Oznacza to tym samym, że stanowisko Spółki w kwestii zadanego we wniosku pytania należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.