Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4514-257/16-4/AF
z 14 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2016 r. (data wpływu 16 maja 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 czerwca 2016 r. (data nadania 2 czerwca 2016 r., data wpływu 9 czerwca 2016 r. na wezwanie z dnia 25 maja 2016 r. Nr IPPB2/4514-257/16-2/AF (data doręczenia 30 maja 2016 r.) na o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca („Wnioskodawca”) jest osobą fizyczną, mającą miejsce zamieszkania w Polsce i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych („podatek PIT”). Wnioskodawca jest jednocześnie udziałowcem w spółce z o.o. z siedzibą oraz miejscem zarządu w Polsce, podlegającej w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku CIT („SPV1”).

SPV1 jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej SPV1 jest m.in. pozostałe formy udzielania kredytów (PKD 64.92.Z). SPV1 prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie udzielania kredytów/pożyczek.

W przyszłości, Wnioskodawca (jako pożyczkobiorca) zamierza zawrzeć z SPV1 (jako pożyczkodawcą) umowę pożyczki określonej w tej umowie kwoty pieniędzy („Umowa Pożyczki”). Umowa Pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Polski (w chwili zawarcia Umowy Pożyczki środki pieniężne, będące przedmiotem tej umowy nie będą znajdowały się na terytorium Polski), kwota wynikająca z Umowy Pożyczki zostanie wypłacona na rzecz Wnioskodawcy z rachunku bankowego SPV1 prowadzonego w Szwajcarii (przez bank z siedzibą w Szwajcarii) na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony w Polsce lub w Szwajcarii.

Umowa Pożyczki, o ile byłaby poddana prawu polskiemu, to stanowiłaby umowę pożyczki w rozumieniu art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), („KC”).

Pismem z dnia 25 maja 2016 r. nr IPPB2/4514-257/16-2/AF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

• przedłożenie pełnomocnictwa zgodnego z art. 138c § 1 Ordynacji podatkowej, w którym to pełnomocnictwie wskazany będzie identyfikator podatkowy pełnomocnika oraz adres elektroniczny pełnomocnika w systemie teleinformatycznym wykorzystywanym przez organ podatkowy, tj. w systemie ePUAP, bądź informacja o odbiorze pism w siedzibie Organu.
  
  

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, na Wnioskodawcy (jako pożyczkobiorcy) nie będzie spoczywał obowiązek podatkowy w podatku PCC z tytułu zawarcia poza terytorium Polski Umowy Pożyczki, której przedmiotem będą środki pieniężne znajdujące się na rachunku bankowym prowadzonym w Szwajcarii?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, na Wnioskodawcy (jako pożyczkobiorcy) nie będzie spoczywał obowiązek podatkowy w podatku PCC z tytułu zawarcia poza terytorium Polski Umowy Pożyczki, której przedmiotem będą środki pieniężne znajdujące się na rachunku bankowym prowadzonym w Szwajcarii.

W art. 1 ust. 1 lit. b) ustawy o PCC, umowa pożyczki została zakwalifikowana przez ustawodawcę do czynności cywilnoprawnych, które podlegają PCC.

Kwalifikując określoną umowę do opodatkowania PCC, należy mieć jednak na uwadze postanowienia art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, który przewiduje, że „czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi (…) jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”
   
   

O powstaniu obowiązku uiszczenia PCC decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC, moment dokonania czynności cywilnoprawnej.

Z kolei, w myśl art. 720 § 1 KC „przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości”.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do niniejszej sprawy należy stwierdzić, że wobec zobowiązującego charakteru umowy pożyczki, chwila zgodnego oświadczenia woli stron stanowi o jej zawarciu, a tym samym o chwili powstania obowiązku uiszczenia podatku PCC.

Skoro z przepisu art. 720 KC wynika, iż przedmiotem umowy pożyczki mogą być pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku, to w świetle art. 1 ust. 4 pkt 1) ustawy o PCC, Umowa Pożyczki podlega podatkowi PCC, jeżeli w dacie zawarcia jej przedmiot (pieniądze) znajdował się w Polsce (niezależnie od miejsca zawarcia Umowy Pożyczki czy też siedziby stron tej umowy). W świetle natomiast art. 1 ust. 4 pkt 2) ustawy o PCC, Umowa PCC podlega podatkowi PCC również, jeżeli w chwili zawarcia Umowy Pożyczki, jej przedmiot (pieniądze) znajdował się poza Polską a (i) pożyczkobiorca (Wnioskodawca) ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski, i (ii) czynność została dokonana na terytorium Polski.

Jak wskazano w zdarzeniu przyszłym we Wniosku, (i) Umowa Pożyczki zostanie zawarta poza Polską a (ii) środki pieniężne, będące przedmiotem Umowy Pożyczki w chwili zawarcia Umowy Pożyczki nie będą znajdowały się na terytorium Polski – będą się bowiem znajdowały na rachunku bankowym prowadzonym w Szwajcarii (przez bank z siedzibą w Szwajcarii) co oznacza, iż w realiach niniejszej sprawy nie zostanie spełniona druga z przesłanek, o której mowa w art. 1 ust. 4 pkt 2) ustawy o PCC. Reasumując, Umowa Pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem PCC.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Ministra Finansów m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 24 czerwca 2015 r. (nr ILPB2/4514-1-52/15-2/MK) oraz z dnia 10 października 2014 r. (nr ITPB2/436-155/14/DSZ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.