Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4514-1-52/15-2/MK
z 24 czerwca 2015 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 30 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest osobą fizyczną, mającą miejsce zamieszkania w Polsce.
Wnioskodawca jest udziałowcem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka).
Wnioskodawca planuje zawrzeć ze Spółką umowę pożyczki (dalej: Umowa Pożyczki). Umowa Pożyczki zawarta zostanie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie, w momencie zawarcia Umowy Pożyczki, środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem Umowy Pożyczki znajdowały się będą poza terytorium Polski, tj. na rachunku bankowym Spółki prowadzonym przez bank z siedzibą poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy zawarcie przez Wnioskodawcę Umowy Pożyczki w okolicznościach, w których (i) Umowa Pożyczki zawarta zostanie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz (ii) w momencie zawarcia Umowy Pożyczki środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem Umowy Pożyczki znajdowały się będą poza terytorium Polski, stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce?
Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie przez Wnioskodawcę Umowy Pożyczki w okolicznościach, w których (i) Umowa Pożyczki zawarta zostanie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz (ii) w momencie zawarcia Umowy Pożyczki środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem Umowy Pożyczki znajdowały się będą poza terytorium Polski, nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.
Przepisem art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 101, poz. 649, z późn. zm., dalej: ustawa o PCC) ustawodawca wprowadził zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu. Wśród tych czynności w art. 1 pkt 1 lit. b wskazano umowę pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.
Ustawa o PCC nie definiuje w sposób autonomiczny pojęcia „pożyczki”, w konsekwencji, należy w tym zakresie odwołać się do stosownej definicji cywilistycznej.
Zgodnie z przepisem art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Co do zasady zatem umowa pożyczki podlega opodatkowaniu według stawki 2% wartości pożyczki (art. 7 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o PCC).
Stosownie do przepisu art. 4 pkt 7 ustawy o PCC, obowiązek podatkowy z tytułu zawarcia umowy pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę. Jednocześnie, na gruncie przepisu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC, obowiązek ten powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.
Przepis art. 1 ust. 4 ustawy o PCC ogranicza zastosowanie ustawy poprzez unormowanie zakresu terytorialnego. Zgodnie z przywołanym przepisem, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:
- rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
- rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Pod pojęciem rzeczy w rozumieniu powyższego przepisu należy rozumieć również pieniądze będące przedmiotem umowy pożyczki, co potwierdza jednolita praktyka organów podatkowych i sądów administracyjnych w tym zakresie. Przykładowo, należy w tym zakresie wskazać na treść interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 27 września 2013 r. (sygn. IPTPB2/436-78/13-4/KK), w której organ stwierdził, że: „Pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki”.
Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce:
- jeżeli w chwili zawarcia tej umowy jej przedmiot – a więc pieniądze – znajduje się na terytorium RP – niezależnie od miejsca jej zawarcia czy też siedziby stron umowy;
- jeżeli w chwili jej zawarcia pieniądze znajdują się poza terytorium RP a (i) pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski, i (ii) czynność została dokonana na terytorium RP.
Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, środki pieniężne w chwili zawarcia umowy nie będą znajdowały się na terytorium Polski – będą znajdować się na zagranicznym rachunku bankowym Spółki. Co za tym idzie, aby Umowa Pożyczki mogła podlegać opodatkowaniu na gruncie ustawy o PCC niezbędne jest dodatkowo łączne spełnienie następujących dwóch warunków:
- nabywca (pożyczkobiorca) posiada miejsce zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej oraz
- czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium RP.
Mając na uwadze zdarzenie przyszłe przedstawione na wstępie stwierdzić należy, że o ile pierwszy z wyżej wskazanych warunków zostanie spełniony to drugi już nie – do zawarcia umowy pożyczki dojdzie poza granicami Polski. Nie zostaną zatem spełnione kumulatywnie przesłanki opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych wskazane w przepisie art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o PCC.
Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że pożyczka udzielona przez Spółkę nie spełni kryteriów wskazanych w przepisie art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, nie stanowi ona czynności podlegającej opodatkowaniu.
W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu udzielenia przedmiotowej pożyczki.
Stanowisko Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie w praktyce organów podatkowych, w szczególności:
- w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 10 października 2014 r. (sygn. ITPB2/436-155/14/DSZ), w której organ wyraził następujące stanowisko: „(…) w niniejszym wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (osoba fizyczna, mająca miejsce zamieszkania w Polsce) jest udziałowcem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca planuje zawrzeć ze Spółką umowę pożyczki. Umowa Pożyczki zawarta zostanie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie, w momencie zawarcia Umowy pożyczki, środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem Umowy Pożyczki znajdowały się będą poza terytorium Polski, tj. na rachunku bankowym Spółki prowadzonym przez bank z siedzibą poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Skoro zatem w analizowanej sprawie nie zostaną spełnione kumulatywnie warunki wynikające art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stwierdzić należy, że opisana we wniosku umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych”;
- w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 23 sierpnia 2013 r. (sygn. IPPB2/436-362/13-2/LS), w której organ uznał, że: „umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca środki pieniężne w chwili jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Polski oraz umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Polski”;
- w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2013 r. (sygn. ITPB2/436-72/13/DSZ), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał, że: „Z przedstawionego w powyższym wniosku stanu faktycznego wynika, że mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Wnioskodawca w dniu 21 marca 2013 r. oraz 25 marca 2013 r. zawarł na terytorium Szwecji umowy pożyczki. W chwili zawarcia ww. umów pieniądze stanowiące ich przedmiot znajdowały się na rachunku bankowym, również na terytorium Szwecji – przelano je na rachunek bankowy Wnioskodawcy w dniu podpisania ww. umów. Skoro zatem w analizowanej sprawie nie zostały spełnione kumulatywnie warunki wynikające z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to opisana we wniosku umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych”;
- w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 29 maja 2013 r. (sygn. ITPB2/436-53/13/DSZ), w którym organ uznał, że: „Z przedstawionego w powyższym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący obywatelem Holandii, zawarł z inną osobą fizyczną (dalej: pożyczkodawca) umowę pożyczki kwoty pieniężnej. Zawarcie ww. umowy pożyczki nastąpiło na terytorium Holandii, zaś w dacie jej zawarcia środki pieniężne będące jej przedmiotem zdeponowane były na rachunku bankowym pożyczkodawcy prowadzonym przez bank z siedzibą w Chinach. Wydanie przedmiotu pożyczki nastąpiło w drodze przekazania umówionej kwoty pieniężnej na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony przez bank z siedzibą w Polsce, po dniu zawarcia umowy pożyczki. Skoro zatem w analizowanej sprawie nie zostały spełnione kumulatywnie warunki wynikające z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to opisana we wniosku umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Analogiczne stanowisko zostało wyrażone również w wielu innych interpretacjach organów podatkowych, m.in.:
- w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 18 października 2012 r., sygn. IPPB2/436-354/12-4/MZ,
- w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w dniu 11 października 2012 r., sygn. IBPBII/1/436-246/12/MZ,
- w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 6 marca 2012 r., sygn. ITPB2/436-202a/l l/MK.
Reasumując powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.