2016.07.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-332/16-2/IG
z 20 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach od kontrahenta – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach od kontrahenta.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej; „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie obsługi, przeglądów i napraw statków powietrznych. Kontrahentami Spółki są przewoźnicy lotniczy, zarówno krajowi jak i zagraniczni.

Spółka zawarła z jednym z przewoźników lotniczych (dalej: „Kontrahent”) umowę, której przedmiotem był podział odpowiedzialności za zarządzanie i realizację obsługi technicznej samolotów oraz sprzętu lotniczego. Wyżej wspomniana umowa została zmieniona, co dokumentują sporządzone aneksy (dalej umowa wraz z aneksami określana będzie łącznie jako: „Umowa”). Poza zobowiązaniem się do świadczenia na rzecz Kontrahenta usług serwisowych określonych w Umowie, Wnioskodawca jest odpowiedzialny wobec Kontrahenta jak za własne działanie lub zaniechanie za działania i zaniechania osób, z których pomocą zobowiązanie wykonuje, jak również osób, którym wykonanie zobowiązania powierza. Umowa określa rodzaje samolotów podlegających obsłudze serwisowej. Na podstawie Umowy Spółka ponosi odpowiedzialność gwarancyjną względem Kontrahenta. Roszczenie gwarancyjne Kontrahenta względem Spółki, niezależnie od towarzyszących okoliczności, musi być dostarczone do niej na piśmie, nie później niż w okresie 30 dni kalendarzowych licząc od momentu wykrycia wady przez Kontrahenta. Zgłoszenie roszczenia gwarancyjnego powinno mieć formę określoną w Umowie, a Wnioskodawca jest zobowiązany przekazać Kontrahentowi na piśmie swoją decyzję dotyczącą danego roszczenia oraz jej uzasadnienie. W przypadku zaakceptowania reklamacji/roszczenia gwarancyjnego Spółka zobowiązana jest do pokrycia kosztów usunięcia wady we własnym zakresie.

Zgodnie z Umową, Spółka może zlecić wykonanie prac na sprzęcie lotniczym objętym Umową stronie trzeciej m.in. gdy zakres prac w całości lub w części nie odpowiada zakresowi zamieszczonemu na liście zdolności obsługowych Spółki lub gdy ta nie może z innych względów zapewnić środków do wykonania żądanych prac.

Podczas przeglądu typu C (typy przeglądów zostały zdefiniowane w Umowie) jednego z samolotów doszło do uszkodzenia poszycia. Z uwagi na brak możliwości technicznych po stronie Spółki do usunięcia usterki, naprawy dokonała firma serwisowa akredytowana przez producenta samolotu (dalej: „Podmiot trzeci”). Z tytułu dokonania inspekcji w związku z uszkodzeniem poszycia oraz usunięcia usterki Podmiot trzeci wystawił fakturę na rzecz Kontrahenta. Następnie, Kontrahent przerzucił koszty ww. usługi na rzecz Spółki wystawiając dwie refaktury, opiewające na kwotę 64.523,49 oraz 1.008.768,15 dolarów amerykańskich (USD) (dalej: „Faktury od Kontrahenta”). Na Fakturach od Kontrahenta znajduje się przeliczenie kwoty polskiego VAT wyrażonego w USD na złote polskie według kursu z dnia poprzedzającego dzień wykonania usługi naprawy.

Spółka otrzymała informację od swojego ubezpieczyciela, że większość kosztu usunięcia przedmiotowej usterki udokumentowanej m.in. Fakturami od Kontrahenta zostanie pokryta z polisy ubezpieczeniowej. Ubezpieczyciel zaklasyfikował koszt usunięcia usterki jako odszkodowanie, do którego pokrycia jest zobowiązany w umowie ubezpieczeniowej. Ubezpieczyciel nie pokrywa całości kosztów usunięcia usterki. Odszkodowanie ma zostać wypłacone na rzecz Kontrahenta.

Koszty udokumentowane Fakturami od Kontrahenta mają niewątpliwie związek z działalnością gospodarczą Spółki podlegającą opodatkowaniu VAT (świadczeniem usług serwisu samolotów).

W związku z powyższym po stronie Spółki wystąpiła wątpliwość, czy otrzymane Faktury od Kontrahenta dokumentują wykonanie usługi opodatkowanej VAT, a w związku z tym, czy po stronie Spółki występuje ryzyko związane z zakwestionowaniem prawa do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na Fakturach od Kontrahenta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka posiada prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na Fakturach od Kontrahenta?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka posiada prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na Fakturach od Kontrahenta.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), zwanej ustawą o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a Ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działający we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Dla uznania danego świadczenia za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą. W zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie.

Powyższe oznacza, że musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym za nią wynagrodzeniem, które powinno stanowić wartość przekazaną w zamian za świadczenie usługi.

Usługi serwisowania i naprawy realizowane są na podstawie Umowy. Zgodnie z jej postanowieniami, usługi te, w razie wystąpienia określonych okoliczności mogą być również realizowane przez stronę trzecią.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, zlecenie Podmiotowi trzeciemu usunięcia usterki było dokonane w imieniu Kontrahenta, ale na rzecz Spółki, a wykonane świadczenia służyły zaspokojeniu roszczeń wynikających z Umowy. Oczywistym jest, że zasadniczo, kary umowne/rekompensaty za niewywiązanie się z umowy nie podlegają VAT (por. interpretacja indywidualna DIS w Bydgoszczy z 9 lutego 2012 r., ITPP1/443-1593/11/TS; nieprawomocny wyrok I WSA w Gliwicach z 16 grudnia 2014 r., III SA/Gl 1280/14). Niemniej jednak, niektóre jej rodzaje np. i odstępne (Interpretacja indywidualna DIS w Łodzi z 8 kwietnia 2014 r., IPTPP1/443-166/14-2/MW), wynagrodzenie za wcześniejsze rozwiązanie umowy (por. interpretacja indywidualna DIS w Łodzi z 30 czerwca 2015 r., IPTPP2/4512-268/15-2/JSz; interpretacja indywidualna DIS w Warszawie z 3 października 2014 r., IPPP1/443-1083/14-2/AW) lub wynagrodzenie za zgodę na zmianę umowy i najmu (por. prawomocne wyroki WSA w Gdańsku z 14 stycznia 2015 r., I SA/Gd 1453/14, I SA/Gd 1454/14; CBOSA) stanowią przejaw prowadzonej działalności gospodarczej, tj. wynagrodzenie za świadczoną usługę. Kwestię, kiedy dane odszkodowanie/wynagrodzenie/kara umowna stanowi zapłatę za usługę analizował NSA w wyroku dotyczącym odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu. NSA w wyroku z 6 września 2013 r. (sygn. I FSK 1315/12) stwierdził, że „nie można (...) mówić o odpłatnym świadczeniu usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT, w sytuacji, kiedy stosunek zobowiązaniowy łączący strony (umowa dzierżawy) ustał, brak jest woli stron, co do kontynuowania tego stosunku, a brak wydania przedmiotu umowy jest wynikiem zwłoki jednej ze stron, która to zwłoka rodzi po stronie właściciela gruntu możliwość domagania się odszkodowania. Zwłaszcza, kiedy właściciel gruntu podejmuje wszelkie dostępne prawem działania dla odzyskania posiadania gruntu nie obciążonego określonymi wadami”. Jeżeli jednak takich działań nie podejmuje i akceptuje fakt korzystania przez pozwanego z nieruchomości/lokalu, to w tak zasądzonym stanie faktycznym odszkodowanie powinno podlegać VAT (por. wyrok NSA z 15 stycznia 2015 r., I FSK 1980/13). Samo dążenie do prawnego uregulowania kwestii nieruchomości użytkowanej bez tytułu prawnego nie stanowi dorozumianej zgody na bezumowne korzystanie (por. nieprawomocny wyrok WSA w Warszawie z 24 lipca 2015 r., III SA/Wa 231/15). W niniejszej sprawie Wnioskodawca zobowiązał się do poniesienia kosztów naprawy samolotu, której potrzeba wynikała z działań/zaniechań Wnioskodawcy lub podmiotów trzecich działających na jego rzecz. Nie ulega więc wątpliwości, że zapłata wynagrodzenia na podstawie Faktur od Kontrahenta miała formę zapłaty za świadczenie na rzecz Wnioskodawcy (w tym przypadku dokonania naprawy samolotu przez podmiot trzeci). W przeciwnym razie, to Spółka byłaby zobowiązana do dokonania naprawy we własnym zakresie, a co za tym idzie do zapłaty pracownikom/podwykonawcom, zakupu części i materiałów i etc.

Kontrahent jest realnym beneficjentem świadczenia naprawy samolotu, za które wynagrodzenie uiszcza Wnioskodawca. Powyższe oznacza, że Kontrahent obciążając usługą naprawy Wnioskodawcę traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi.

Przeniesienie na inny podmiot kosztów nie może być potraktowane w żaden inny sposób niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. W związku z powyższym, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Zatem należy stwierdzić, że zgodnie z art. 8 ust. 2a Ustawy o VAT Kontrahent świadczy na rzecz Spółki odpłatną usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy. Z tego powodu nie znajdzie zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT, zgodnie z którym prawo do odliczenia VAT naliczonego nie przysługuje na podstawie faktury dokumentującej czynność zwolnioną z VAT lub niepodlegającą opodatkowaniu VAT.

W ocenie Spółki należy w tym przypadku zbadać ogólny związek kosztów udokumentowanych Fakturami od Kontrahenta z działalnością Spółki podlegającą opodatkowaniu VAT. Na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT przy ich nabyciu, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Trzeba zaznaczyć, że kwalifikacja zdarzenia dokonana przez Ubezpieczyciela Spółki nie jest istotna dla określenia skutków podatkowych w zakresie podatku VAT w niniejszej sprawie. Odszkodowanie jest pojęciem, które nie zostało zdefiniowane w Ustawie o VAT.

Ponadto, stosunek cywilno-prawny łączący Wnioskodawcę z ubezpieczycielem jest stosunkiem odrębnym od stosunku pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem.

Podsumowując, należy stwierdzić, że Kontrahent świadczy na rzecz Wnioskodawcy odpłatną usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, skutkiem czego Wnioskodawca ma prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na Fakturach od Kontrahenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z postanowień art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Świadczenie usług na gruncie podatku od towarów i usług ma szersze znaczenie niż świadczenie usług w rozumieniu potocznym. Stosownie do treści powołanych przepisów każde świadczenie na rzecz osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, uznawane jest na gruncie ustawy za usługę. Ta z kolei, w przypadku gdy jest odpłatna, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Istotą stosunku świadczenia jest każde zachowanie się na rzecz innej osoby (podmiotu). Świadczenie jest zatem dwustronnym stosunkiem prawnym i wymaga podmiotu pełniącego rolę odbiorcy (konsumenta świadczenia, nabywcy usługi) oraz podmiotu świadczącego (wykonującego czynności, świadczącego usługę). Tak więc określone ustawą o podatku od towarów i usług „świadczenie na rzecz” obejmuje świadczenie na rzecz skonkretyzowanych, a nawet zindywidualizowanych podmiotów (ostatecznych konsumentów).

Jak wynika z treści art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Definicja ta obejmuje bowiem nie tylko transakcje polegające na wykonaniu czynności przez usługodawcę, ale również szereg transakcji niewymagających aktywnego działania usługodawcy.

Wskazać należy, że „świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Aby usługa podlegała obowiązkowi podatkowemu z tytułu VAT koniecznym warunkiem jest by świadczona była odpłatnie, przy czym pomiędzy czynnością podlegającą opodatkowaniu (usługą), a wynagrodzeniem otrzymanym z tytułu jej wyświadczenia musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek. W wyroku z dnia 29 października 2009 r. C-246/08 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przypomniał, że jeżeli działalność usługodawcy polega wyłącznie na świadczeniu usług bez bezpośredniego świadczenia wzajemnego, brak jest podstawy opodatkowania i usługi te nie podlegają tym samym podatkowi VAT (teza 43).

Świadczenie usług tylko wtedy dokonywane jest odpłatnie w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy, jeżeli pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, a wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywisty ekwiwalent usługi świadczonej na rzecz usługobiorcy (teza 44). Kwestia odpłatności i bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym wynagrodzeniem była wielokrotnie podnoszona w orzecznictwie Trybunału (por. wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie 102/86, wyrok z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-305/01, wyrok z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93) - wyrok WSA w Kielcach z 15 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 89/12.

Zatem aby ocenić czy doszło do świadczenia przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy czynności podlegającej opodatkowaniu należy rozpatrzyć czy w ogóle były świadczone jakiekolwiek czynności, a jeżeli tak to czy czynność ta była odpłatna.

Czynność uznaje się za odpłatne świadczenie usług, gdy są spełnione następujące warunki:

istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne
wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy
istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi
odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem
istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zgodnie z art. 577 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) – zwanej dalej k.c.,w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji. Powyższą definicję można stosować również do świadczenia usług i udzielanej gwarancji związanej z tymi świadczonymi usługami.

Obowiązek wykonania napraw na rzecz klienta z tytułu gwarancji wynika więc wprost z przepisów kodeksu cywilnego. Źródłem powstania tego obowiązku jest umowa sprzedaży towarów lub usług łącząca sprzedającego i kupującego oraz skutki przewidziane w tym zakresie w przepisach tego kodeksu.

Z powyższego wynika, że przysługujące nabywcy uprawnienia z tytułu gwarancji są nierozerwalnie związane z transakcją sprzedaży towarów i usług i jako forma zabezpieczenia interesów nabywcy stanowi element stosunku prawnego jaki łączy sprzedawcę i kupującego. Oznacza to, że ewentualne świadczenia gwaranta wykonywane w razie ujawnienia się wad fizycznych rzeczy w okresie gwarancji stanowią jedynie realizację jego zobowiązań z tytułu udzielonej gwarancji mających na celu zapewnienie nabywcy rzeczy lub usług niezakłóconego korzystania z rzeczy w przypadku, gdy rzecz w wyniku wykonania usługi okaże się wadliwa.

Na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT przy ich nabyciu, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Wskazana powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w sytuacji świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych VAT.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca umożliwił jednak podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, która pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku (art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie obsługi, przeglądów i napraw statków powietrznych. Kontrahentami Spółki są przewoźnicy lotniczy, zarówno krajowi jak i zagraniczni.

Spółka zawarła z jednym z przewoźników lotniczych umowę, której przedmiotem był podział odpowiedzialności za zarządzanie i realizację obsługi technicznej samolotów oraz sprzętu lotniczego. Wyżej wspomniana umowa została zmieniana, co dokumentują sporządzone aneksy. Poza zobowiązaniem się do świadczenia na rzecz Kontrahenta usług serwisowych określonych w Umowie, Wnioskodawca jest odpowiedzialny wobec Kontrahenta jak za własne działanie lub zaniechanie za działania i zaniechania osób, z których pomocą zobowiązanie wykonuje, jak również osób, którym wykonanie zobowiązania powierza. Umowa określa rodzaje samolotów podlegających obsłudze serwisowej. Na podstawie Umowy Spółka ponosi odpowiedzialność gwarancyjną względem Kontrahenta. Roszczenie gwarancyjne Kontrahenta względem Spółki, niezależnie od towarzyszących okoliczności, musi być dostarczone do niej na piśmie, nie później niż w okresie 30 dni kalendarzowych licząc od momentu wykrycia wady przez Kontrahenta. Zgłoszenie roszczenia gwarancyjnego powinno mieć formę określoną w Umowie, a Wnioskodawca jest zobowiązany przekazać Kontrahentowi na piśmie swoją decyzję dotyczącą danego roszczenia oraz jej uzasadnienie. W przypadku zaakceptowania reklamacji/roszczenia gwarancyjnego Spółka zobowiązana jest do pokrycia kosztów usunięcia wady we własnym zakresie.

Podczas przeglądu typu C jednego z samolotów doszło do uszkodzenia poszycia. Z uwagi na brak możliwości technicznych po stronie Spółki do usunięcia usterki, naprawy dokonała firma serwisowa akredytowana przez producenta samolotu. Z tytułu dokonania inspekcji w związku z uszkodzeniem poszycia oraz usunięcia usterki Podmiot trzeci wystawił fakturę na rzecz Kontrahenta. Następnie, Kontrahent przerzucił koszty ww. usługi na rzecz Spółki wystawiając dwie refaktury, opiewające na kwotę 64.523,49 oraz 1.008.768,15 dolarów amerykańskich. Na Fakturach od Kontrahenta znajduje się przeliczenie kwoty polskiego VAT wyrażonego w USD na złote polskie według kursu z dnia poprzedzającego dzień wykonania usługi naprawy.

Koszty udokumentowane Fakturami od Kontrahenta mają niewątpliwie związek z działalnością gospodarczą Spółki podlegającą opodatkowaniu VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach od Kontrahenta.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy należy stwierdzić, że czynności naprawcze realizowane w ramach gwarancji związanej ze świadczonymi usługami obsługi serwisowej mają niewątpliwie charakter usługowy.

W przedmiotowej sprawie poza zobowiązaniem się do świadczenia na rzecz Kontrahenta usług serwisowych określonych w Umowie, Wnioskodawca jest odpowiedzialny wobec Kontrahenta jak za własne działanie lub zaniechanie za działania i zaniechania osób, z których pomocą zobowiązanie wykonuje, jak również osób, którym wykonanie zobowiązania powierza.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność gwarancyjną wobec Kontrahenta. Ponieważ Wnioskodawca nie posiada możliwości wykonania w całości tych prac gwarancyjnych będących następstwem wcześniejszych usług serwisowych, to powierza prace gwarancyjne podmiotom trzecim. Podmiot trzeci kosztami tych prac obciąża Kontrahenta a Kontrahent następnie gwaranta, czyli Wnioskodawcę. W opisanej sprawie niewątpliwie dochodzi do świadczenia usług, w których Kontrahent obciążając usługą naprawy Wnioskodawcę traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. W opisanej sytuacji spełnione są warunki wynikające z art. 8 ust. 2a ustawy.

Usługodawca zareagował na zgłoszenie reklamacyjne/gwarancyjne, nie kwestionując swojej odpowiedzialności za wadę, ale ustalił z Kontrahentem że na jego koszt, wadę tę usunie podmiot trzeci, gdyż Wnioskodawca nie ma możliwości we własnym zakresie usunąć uszkodzenia. Ze strony Kontrahenta dojdzie do świadczenia usług na rzecz usługodawcy (Wnioskodawcy). Usługodawca jako zleceniodawca, stanie się odbiorcą świadczenia polegającego na usunięciu na jego koszt wady przez podwykonawcę.

W świetle art. 5 ustawy, będzie to czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, którą należy udokumentować fakturą.

Bowiem zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zatem opisaną czynność Kontrahent powinien udokumentować fakturą. W wyniku czynności na rzecz usługodawcy (Wnioskodawcy) dojdzie do odpłatnego świadczeni usług.

Podsumowując, w okolicznościach wskazanych w niniejszym wniosku, refakturowanie na Spółkę kosztów naprawy wad w trakcie opodatkowanej obsługi serwisowej (ujawnionych w okresie gwarancji), które to koszty są przenoszone na spółkę, stanowią odpłatną usługę podlegającą opodatkowaniu VAT, skutkiem czego Wnioskodawca na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, ma prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach od Kontrahenta.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin