INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 4.01.2012 r. (data wpływu 19.01.2012 r.) oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia 22.03.2012 r. (data wpływu 26.03.2012 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-45/12-2/ES, IPPP2/443-40/12-2/RR z dnia 19.03.2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury korygującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.01.2012 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 22.03.2012 r. (data wpływu 26.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury korygującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą S. Renata G, polegającą na wydawaniu książek. Od wielu lat Wnioskodawczyni współpracowała z firmą T., która była jedynym dystrybutorem jej książek. Wnioskodawczyni po wydrukowaniu książek wystawiała faktury sprzedaży na całość nakładów egzemplarzy dla firmy T. Czasami jednak, zdarzało się Wnioskodawczyni pozyskać samemu odbiorcę (np. detalistę lub małą hurtownię) i musiała odkupować od firmy T. swoje książki. Współpraca pomiędzy firmą Wnioskodawczyni a T., niestety została zachwiana ponieważ firma T. nie wywiązywała się z opłacania faktur sprzedaży za dostarczone towary. Dlatego w dniu 23.09.2011 r. aktem notarialnym została podpisana umowa odnowienia oraz oświadczenia o poddaniu się egzekucji w trybie art. 777 § 1 pkt 4 kodeksu postępowania cywilnego. Z umowy tej wynika, iż S. na dzień 23.09.2011 r. miała nie zapłacone należności: od firmy T. na kwotę 2.320.279,55 zł, zaś S. miało dług w stosunku do firmy T. na kwotę 124.711,49 zł. Zgodnie z ww. umową, paragraf 3 - w celu umorzenia zobowiązania firmy T. w stosunku do S., gdzie T. zobowiązuje się do zapłaty 1.500.000,00 zł (a nie 2.320.729,55 zł), S. dokonuje odnowienia zobowiązania, oraz zwalnia się S. z obowiązku zapłaty (zwolnienie z długu,) kwoty 124.711,49 zł na rzecz firmy T.. Jednocześnie wszelkie dotychczasowe wcześniejsze zobowiązania wygasają. Jednym słowem dokonano najpierw nowacji (kwota 2.320.729,55 zł - 1.500.000,00 zł) i zwolnienia z długu (124.711,49 zł - 124.711,49 zł,).

W związku z zaistniałym stanem faktycznym Wnioskodawczyni dokonała na postawie art. 14 ust. 2 pkt 8 i art. 23 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ujęcia;

1. w Pozostałych Kosztach Operacyjnych umorzoną kwotę netto 710.012,69 zł (różnica pomiędzy 2.320.279,55 zł brutto a 1.500.000,00 zł brutto wynosiła 820.279,55 zł brutto). W roku 2011 Wnioskodawczyni była zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych ze względu na przekroczony obrót w roku 2010.
2. w Pozostałych Przychodach Operacyjnych zwolnioną z długu kwotę netto 124.378,61 zł (z kwoty 124.711,49 zł brutto).
   
   

Co do kwoty VAT-u Wnioskodawczyni nie znalazła uzasadnienia w przepisach co należałoby zrobić. Ustawa VAT nie reguluje nowacji. Krajowa Informacja Podatkowa również potwierdziła, że brak jest podstaw co do ujęcia w kosztach (przychodach) uzyskania przychodu kwot VAT-u należnego (naliczonego) wynikających z nowacji i zwolnienia z długu. Wnioskodawczyni oświadcza, że nie wystawiła korekt sprzedaży faktur VAT na kwotę 820.279,55 zł brutto - na minus. Ani też nie otrzymała od firmy T. korekt zakupu faktur VAT na kwotę 124.711,49 zł.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 19 marca 2012 r. Nr IPPB1/415-45/12-2/ES, IPPP2/443-40/12-2/RR Wnioskodawczyni doprecyzowała stan faktyczny oraz swoje stanowisko, iż w przedmiotowej sprawie nie nastąpił zwrot towaru w związku z zawartą umową, dotyczącą zarówno zakupu od firmy T., jak i sprzedaży do firmy T. Firma Wnioskodawczyni nie udzieliła żadnego rabatu, lecz formę płatności (rozrachunków) zapisała w akcie notarialnym w umowie odnowienia z dnia 23.09.2011 r. (dołączonej do wniosku o interpretację). Firma T. wymusza na Zainteresowanej wystawienie faktur korygujących sprzedażowych (otrzymała od przedstawicieli firmy T. e-maile i telefony przedstawiające stanowisko firmy T. -przygotowane przez radcę prawnego) w związku z podpisaną umową. Sama firma T. nie wystawiła faktur korygujących ze swojej strony na kwotę 124 711,49 zł dla firmy Wnioskodawczyni.

Zainteresowana uważa, że nie ma podstaw do wystawienia sprzedażowych faktur korygujących, dlatego też wystąpiła o wydanie interpretacji, by utwierdzić się w przekonaniu, że zajęła właściwe stanowisko.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni była zobowiązania do wystawienia faktur korygujących VAT na podstawie umowy z dnia 23.09.2011r....
2. Jeżeli Wnioskodawczyni była zobowiązana do wystawienia faktur korygujących, to w jakim dniu... Czy może wystawić zbiorczą jedną fakturę korygującą oraz czy powinna ona dotyczyć tylko kwot VAT-u, ponieważ kwoty netto wynikają z ustawy PDOF art. 14 ust. 2. pkt 8 i art. 23 ust. 1 pkt 41...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest podstaw prawnych umożliwiających dla nowacji wystawienie faktur korygujących VAT przez firmę Wnioskodawczyni dla T. na kwotę 820 279,55 zł brutto. To, że firma T. ma teraz mniej zapłacić S. za dostawę towarów, nie powoduję obowiązku zmniejszenia zapłaty należnego podatku VAT za poprzednie okresy. Strona uważa, że firma T. nie miała obowiązku wystawiać korekt faktur VAT sprzedaży w stosunku do S. na kwotę 124 711,40 zł brutto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ww. ustawy, pod pojęciem „sprzedaż” rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, w myśl którego podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b – art. 29 ust. 4 ustawy.

Na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty (art. 108 ust. 1 ustawy).

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28.03.2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Według § 13 ust. 5 rozporządzenia przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.
   
   

Fakturę korygującą w myśl § 14 ust 1 rozporządzenia wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Jak wynika z przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Wystawienie faktury korygującej łączy się natomiast z zaistnieniem określonych przesłanek, które ustawodawca przewidział w powołanym wyżej rozporządzeniu.

W świetle powyższego obniżenie podstawy opodatkowania tym podatkiem następuje m.in. w przypadku zwrotu towaru czy też udzielenia rabatu. W przedmiotowej sprawie tego typu sytuacja nie ma miejsca.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą S. Renata G., polegającą na wydawaniu książek. Od wielu lat Wnioskodawczyni współpracowała z firmą T., która była jedynym dystrybutorem jej książek. Wnioskodawczyni po wydrukowaniu książek wystawiała faktury sprzedaży na całość nakładów egzemplarzy dla firmy T.. Czasami jednak, zdarzało się Wnioskodawczyni pozyskać samemu odbiorcę (np. detalistę lub małą hurtownię) i musiała odkupować od firmy T. swoje książki. Współpraca pomiędzy firmą Wnioskodawczyni a T., niestety została zachwiana ponieważ firma T. nie wywiązywała się z opłacania faktur sprzedaży za dostarczone towary. Dlatego w dniu 23.09.2011 r. aktem notarialnym została podpisana umowa odnowienia oraz oświadczenia o poddaniu się egzekucji w trybie art. 777 § 1 pkt 4 kodeksu postępowania cywilnego. Z umowy tej wynika, iż S. na dzień 23.09.2011 r. miała nie zapłacone należności: od firmy T. na kwotę 2.320.279,55 zł, zaś S. miało dług w stosunku do firmy T. na kwotę 124.711,49 zł. Zgodnie z ww. umową, paragraf 3 - w celu umorzenia zobowiązania firmy T. w stosunku do S., gdzie T. zobowiązuje się do zapłaty 1.500.000,00 zł (a nie 2.320.729,55 zł), S. dokonuje odnowienia zobowiązania, oraz zwalnia się S. z obowiązku zapłaty (zwolnienie z długu,) kwoty 124.711,49 zł na rzecz firmy T.. Jednocześnie wszelkie dotychczasowe wcześniejsze zobowiązania wygasają. Jednym słowem dokonano najpierw nowacji (kwota 2.320.729,55 zł - 1.500.000,00 zł) i zwolnienia z długu (124.711,49 zł - 124.711,49 zł,).

W przedmiotowej sprawie nie nastąpił zwrot towaru w związku z zawartą umową, dotyczącą zarówno zakupu od firmy T., jak i sprzedaży do firmy T. Firma Wnioskodawczyni nie udzieliła żadnego rabatu, lecz formę płatności (rozrachunków) zapisała w akcie notarialnym w umowie odnowienia z dnia 23.09.2011 r.

Jak wcześniej wskazano Strony podpisały umowę odnowienia, która to na gruncie polskiego prawodawstwa jest oparta na przepisach art. 506 - 507 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 506 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie dotychczasowe wygasa (odnowienie).

W razie wątpliwości poczytuje się, że zmiana treści dotychczasowego zobowiązania nie stanowi odnowienia. Dotyczy to w szczególności wypadku, gdy wierzyciel otrzymuje od dłużnika weksel lub czek (art. 506 § 2 ww. ustawy).

Zawarcie tej umowy wymaga więc wyrażenia przez strony zgodnego zamiaru umorzenia dotychczasowego zobowiązania i ustanowienia nowego zobowiązania. Wspomniany zamiar stron powinien wynikać z wyraźnego ich oświadczenia lub w sposób niewątpliwy z okoliczności sprawy. W wypadku wątpliwości należy bowiem przyjąć, że zmiana treści dotychczasowego zobowiązania nie stanowi odnowienia. Istotną cechą nowacji jest to, iż zobowiązanie dotychczasowe wygasa, tym samym odnowienie jest umową zawieraną w celu umorzenia dotychczasowego zobowiązania prowadzącą do przysporzenia na rzecz wierzyciela.

W przedmiotowej sprawie doszło do sprzedaży określonego towaru na określoną należność, w stosunku do którego zostały wystawione faktury VAT. Samo zobowiązanie w takim przypadku nie wygaśnie. Późniejsze rozliczenie pomiędzy stronami należności, które w przedmiotowej sprawie nie następuje na zasadzie udzielenia rabatu czy też np. nie łączy się ze zwrotem towaru nie powinno być korygowane poprzez fakturę korygującą. Zawarcie pomiędzy stronami umowy odnowienia nie jest okolicznością powodująca obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a co się z tym wiąże nie powoduje obowiązku wystawienia faktury korygującej.

Zatem Wnioskodawczyni w przedmiotowej sprawie nie jest zobowiązana na podstawie zawartej umowy odnowienia z dnia 23.09.2012r. do wystawienia faktury korygującej.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku konieczności wystawienia przez Wnioskodawczynię faktury korygującej. W przedmiocie wystawienia faktury korygującej przez firmę T. oraz w zakresie prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Z uwagi na to, że Strona nie jest zobowiązaną do wystawienia faktury korygującej, pytanie nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.