Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-603/16-2/ES
z 30 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 643, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2016 r. ( data wpływu 10 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej obowiązku płatnika w związku z poborem zaliczek od wypłat za najem i dzierżawę stron internetowych poniesionych na rzecz osób prowadzących działalność gospodarczą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie obowiązku płatnika w związku z poborem zaliczek od wypłat za najem i dzierżawę stron internetowych poniesionych na rzecz osób prowadzących działalność gospodarczą.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zarejestrowała jednoosobową działalność gospodarczą w której zamierza prowadzić działalność w zakresie sprzedaży internetowej reklam. Wnioskodawczyni będzie nabywała prawo do sprzedaży reklam od kontrahentów zagranicznych (np. ze Stanów Zjednoczonych) a następnie poprzez własną stronę internetową będzie zajmowała się dystrybucją tych usług.

Usługa świadczona przez Wnioskodawczynię będzie polegała na tym, że uruchomi Ona serwis internetowy na stronie www., poprzez który klienci będą mogli pobrać skrypt do umieszczenia na swojej stronie internetowej, który umożliwia wyświetlanie na tej stronie reklam kontrahenta zagranicznego. Skrypt zostanie udostępniony klientom - Użytkownikom - po wcześniejszym zarejestrowaniu się w serwisie www prowadzonym przez Wnioskodawczynię.

Skrypt po zainstalowaniu na stronie (stronach) Użytkownika będzie powodował:

1. wyświetlanie się reklamy w określonym miejscu na danej stronie internetowej należącej do Użytkownika zaraz po wejściu na tę stronę lub/i
2. wyświetlanie się reklam w chwili kliknięcia przez zainteresowanego na stronie Użytkownika na link umożliwiający dostęp do konkretnych treści lub pobranie konkretnego pliku.
   
   

Rejestrując się w serwisie Użytkownik obowiązany jest podać m.in.:

1. swoje prawdziwe dane osobowe i teleadresowe
2. adres zamieszkania lub siedziby do celów podatkowych
3. wskazanie miejsca rezydencji podatkowej.
   
   

Wnioskodawczyni nie będzie zawierać z Użytkownikami odrębnych umów w formie pisemnej. Do zawarcia umowy będzie dochodzić przez Internet, poprzez zarejestrowanie się, podanie niezbędnych danych osobowych i adresowych oraz potwierdzenie zapoznania się z Regulaminem serwisu i jego akceptacji. Ewentualna korespondencja z Użytkownikami także będzie się odbywać przy wykorzystaniu Internetu.

Zatem serwis, który planuje uruchomić Wnioskodawczyni będzie realizował swoją działalność marketingową oraz reklamową poprzez wynajmowanie powierzchni na wirtualnych stronach Internetowych Użytkowników będących ich własnością lub posiadających do nich prawo na podstawie innego tytułu prawnego.

Użytkownik strony internetowej nie będzie miał żadnego wpływu na zarządzanie tą częścią udostępnionej Wnioskodawczyni strony internetowej. Pełną kontrolę nad ilością, rodzajem i częstotliwością wyświetlania reklam i informacji w udostępnionym miejscu będzie miała zawsze na zasadzie wyłączności Wnioskodawczyni. Użytkownicy nie będą świadczyć na rzecz Wnioskodawczyni żadnych dodatkowych usług ponad wynajem miejsca na stronie lub dostępu do plików, w tym usług o charakterze świadczeń osobistych.

Wnioskodawczyni będzie wypłacała Użytkownikowi świadczenie pieniężne (wynagrodzenie) za wynajem powierzchni wirtualnych, a wysokość tego wynagrodzenia będzie uzależniona od efektywności działalności reklamowej i marketingowej prowadzonej przez Serwis w obszarach wirtualnych wynajętych przez Użytkownika. Wszystkie wypłaty będą następowały bezgotówkowo, z konta Wnioskodawczyni na konto wskazane przez Użytkownika.

Zasady funkcjonowania serwisu będą szczegółowo opisane w Regulaminie funkcjonowania tego serwisu. Między innymi znajdzie się tam zapis, że Użytkownik obowiązany jest rozliczyć się z osiągniętego dochodu z właściwym organem podatkowym we własnym zakresie w kraju rezydencji podatkowej. Użytkownik zostanie poinformowany, że ponosi z tego tytułu wyłączną odpowiedzialność.

Wnioskodawczyni będzie prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Należy podkreślić, że Użytkowników serwisu, który zamierza uruchomić Wnioskodawczyni, można podzielić na cztery grupy:

1. osoby fizyczne, posiadający rezydencję podatkową w Polsce, nieprowadzące działalności gospodarczej,
2. osoby fizyczne lub prawne posiadający rezydencję podatkową w Polsce i uzyskujące dochody z najmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w Polsce,
3. osoby fizyczne, posiadający rezydencję podatkową w innym kraju niż Polska, nieprowadzące działalności gospodarczej,
4. osoby fizyczne lub prawne posiadający rezydencję podatkową w innym kraju niż Polska, prowadzące działalność gospodarczą w tym kraju lub w Polsce.
   
   

W związku z powyższym Wnioskodawczyni ma wątpliwości, co do zakresu swoich obowiązków jako podmiotu wypłacającego czynsz najmu za udostępnienie stron internetowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz osób fizycznych posiadających rezydencję podatkową w Polsce i nieprowadzących działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek jako płatnik pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?,
2. Czy w przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz osób fizycznych lub prawnych posiadających rezydencję podatkową w Polsce i prowadzących działalność gospodarczą, Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek jako płatnik pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?,
3. Czy w przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz osób fizycznych posiadających rezydencję podatkową w innym kraju niż Polska i nieprowadzących działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek jako płatnik pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?,
4. Czy w przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz osób fizycznych lub prawnych posiadających rezydencję podatkową w innym kraju niż Polska i prowadzących działalność gospodarczą w tym kraju lub w Polsce, Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek jako płatnik pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?,
5. Czy od osób fizycznych lub prawnych wskazujących przy rejestracji adres zamieszkania lub siedzibę w innym kraju niż Polska Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do uzyskania od takich Użytkowników certyfikatu rezydencji, jako dokumentu umożliwiającego odstąpienie od poboru zaliczki na podatek?,
6. Czy wystarczającym dowodem księgowym, uprawniającym Wnioskodawczynię do wpisania do podatkowej księgi przychodów i rozchodów wypłat dla Użytkowników jako kosztów uzyskania przychodu będzie wydruk przelewu bankowego lub porównywalny dokument zawierający dane stron transakcji, jej datę i kwotę?
   
   

Odpowiedź w zakresie podatku dochodowego os osób fizycznych w zakresie obowiązku płatnika w związku z poborem zaliczek od wypłat czynszu za najem i dzierżawę stron internetowych poniesionych na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Natomiast w pozostałym zakresie zostaną wydane odebrane rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku dokonywania przez nią wypłat za najem i dzierżawę stron internetowych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak i uzyskujących te dochody w ramach takiej działalności, nie ma ona obowiązku pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Problematyka zaliczania przychodów z udostępniania stron internetowych do określonego źródła wg przepisów ustawy PIT została rozstrzygnięta przez Ministra Finansów w Interpretacji ogólnej z dnia 05.09.2014, sygn. DD2/033/55/KBF/14/RD-75000.

„Uwzględniając orzecznictwo sądów administracyjnych, stwierdzam, że osoba fizyczna udostępniająca na stronie internetowej miejsce w celu zamieszczenia treści o charakterze m.in. reklamowym za wynagrodzeniem uzyskuje przychód z tytułu umowy o podobnym charakterze do umowy najmu lub dzierżawy. Przychody z tego tytułu należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT, pod warunkiem, że nie są uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej”.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem oraz mając na uwadze treść art. 44 ust. 1 pkt 1) i 2) ustawy PIT należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku potrącania zaliczek na podatek dochodowy. Przepis ten stwierdza bowiem, że podatnicy osiągające dochody:

1. z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ustawy
2. z najmu lub dzierżawy
   

- są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3.

Oznacza to, że obowiązek podatkowy w obydwu przypadkach ciąży na podatnikach uzyskujących przychody z tych dwóch źródeł, tj. najmu i działalności gospodarczej. Brak jest zatem podstaw prawnych by Wnioskodawczyni potrącała zaliczki od wypłacanych Użytkownikom w przyszłości kwot dochodów z tytułu uczestnictwa w serwisie.

Zdaniem Wnioskodawczyni w przypadku dokonywania przez nią wypłat za najem i dzierżawę stron internetowych na rzecz osób fizycznych, nierezydentów, nieprowadzących działalności gospodarczej, jak i uzyskujących te dochody w ramach takiej działalności, nie ma ona obowiązku - pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W tym przypadku należy odnieść się do umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z danym krajem, którego rezydencję posiada beneficjent wypłaty. Analizując treść umów o unikaniu podwójnego opodatkowania brak jest w nich uregulowań odnoszących się do dochodów z najmu lub dzierżawy wartości niematerialnych i prawnych. W związku z tym dochody takie są uregulowane umowach jako Inne dochodów i jeżeli dany rodzaj dochodów nie został odrębnie uregulowany, to pozostałe dochody są zaliczane do kategorii inne dochody i bez względu na miejsce ich osiągania są opodatkowane w miejscu zamieszkania lub siedziby podatnika. Tego typu uregulowania zostały zawarte m.in. w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę z Czechami (art. 20 umowy), Niemcami (art. 22) czy ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki (art. 21). Niektóre umowy przewidują wyjątki od tej zasady, np. gdy podatnik posiada w drugim umawiającym się państwie zakład, prowadzący działalność. Wówczas, dochody z tego tytułu, jeżeli byłyby związane funkcjonalnie z tym zakładem byłyby tam opodatkowane.

Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do żądania certyfikatu rezydencji od Użytkownika w celu dokonania rozliczenia. Z tego typu dochodów podatnicy muszą rozliczyć się sami w państwie zamieszkania czy siedziby. W tym przypadku, z uwagi na rodzaj dochodów (najem i dzierżawa) nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce, zgodnie z treścią typowych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym, zgodnie z art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska (art. 4a ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
  
  
  

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem, przy czy czym każdy przypadek, należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem istotnych okoliczności danej sprawny.

Wskazać jednak należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 4 cyt. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a,13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Jednocześnie art. 41 ust. 9 ustawy stanowi, że w przypadku, o którym mowa w ust. 4, płatnik pobiera zryczałtowany podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 29 bez względu na to, czy podatnik ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a, jeżeli uzyska od tego podatnika certyfikat rezydencji.

Natomiast w myśl art. 44 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdza się, że wynagrodzenie z tytułu udostępniania przez osoby fizyczne prowadzące w tym zakresie działalność gospodarczą miejsca na reklamy uzyskiwane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, należy kwalifikować do źródła przychodów pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy). Oznacza to, że na Wnioskodawcy, wypłacającym z tego tytułu wynagrodzenie, nie ciążą obowiązki płatnika określone w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni powzięła również wątpliwość co do zakresu obowiązku płatnika z tytułu wypłaty czynszu na rzecz osób prowadzących działalność gospodarczą posiadających rezydencję w innym kraju niż Polska.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Jak wynika z ww. ustawy uzyskiwanie dochodów w Polsce za pośrednictwem zakładu zagranicznego przedsiębiorcy prowadzi do powstania źródła przychodów w Polsce, które powinny być opodatkowane w Polsce.

Zgodnie z definicją zagranicznego zakładu zawartą w art. 5a pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie to oznacza:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający miejsce zamieszkania na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

– chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej.

Analiza czy osoby posiadające rezydencję w innym kraju niż Polska posiadają zakład w Polsce powinny zostać przeprowadzona na gruncie postanowień umów z tymi krajami , które stanowią integralną część polskiego systemu podatkowego.

Pomocnym w interpretacji tych umów może być też tekst Modelowej Konwencji OECD, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Zgodnie natomiast z art. 7 ww. Modelowej Konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z powyższego wynika, że w państwie źródła opodatkowaniu podlegają wyłącznie zyski powstałe w związku z działalnością wykonywaną poprzez zakład; opodatkowaniu nie podlegają natomiast zyski osiągnięte bezpośrednio przez centralę (jednostkę macierzystą) lub inną jednostkę tego przedsiębiorstwa.

Jednocześnie definicja zakładu zawarta jest w art. 5 ust. 1 tej Konwencji, który stanowi, że określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności siedzibę zarządu, filię, biuro, zakład fabryczny, warsztat, kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych. Tak więc aby można było mówić o zakładzie musi istnieć placówka, która ma stały charakter, i za pośrednictwem której wykonywana powinna być działalność przedsiębiorstwa. Jednakże od ogólnej zasady istnienia zakładu, istnieje szereg wyłączeń.

Tak więc osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą posiadające rezydencję podatkową w innym kraju niż Polska nie posiadające w Polsce zakładu nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. W związku z powyższym na Wnioskodawczyni nie będą ciążyć obowiązki płatnika.

Reasumując wynagrodzenie za wynajem powierzchni reklamowych dla osób prowadzących działalność gospodarczą będzie stanowiło przychód z ich działalności gospodarczej. Zatem skoro Wnioskodawczyni nie będzie występowała w roli płatnika, to nie będzie zobowiązana do uzyskania certyfikatów rezydencji od wskazanych wyżej osób.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. Ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.