Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-346/16-1/MJ
z 15 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2016 r. (data wpływu 30 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy poniesione przez Spółkę wydatki związane z finansowaniem podróży do i z siedziby Spółki oraz pobytu w Polsce Prezesa Zarządu stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia, w czy poniesione przez Spółkę wydatki związane z finansowaniem podróży do i z siedziby Spółki oraz pobytu w Polsce Prezesa Zarządu stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka M Sp. z o.o. prowadzi działalność na terenie Rzeczpospolitej Polskiej między innym w zakresie wynajmu i dzierżawy nieruchomości. Prezesem Zarządu jest osoba na stałe zamieszkująca za granicami Polski w Monako. Jednocześnie Prezes Zarządu jest również większościowym udziałowcem Spółki. Prezes Zarządu nie pozostaje w stosunkach umownych czy też pracowniczych ze Spółką. Pełni swoją funkcję na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników i z tytułu pełnionej funkcji pobiera wynagrodzenie.

Jako jedyny członek Zarządu - Prezes Zarządu odbywa do Polski podróże służbowe (przyjazd do siedziby Spółki) w celu wykonywania czynności bieżącego zarządzania Spółką. W ramach powierzonych mu obowiązków Prezes Zarządu odbywa podczas swoich pobytów w siedzibie Spółki szereg spotkań z pracownikami czy zleceniobiorcami w celu uzgodnienia strategii, czy też bieżącego funkcjonowania Spółki, odbywa spotkania handlowe z kontrahentami Spółki, ponadto spotyka się także z przedstawicielami firm, z którymi Spółka na stałe współpracuje w celu omówienia zagadnień dotyczących bieżącej współpracy, oraz z firmami, z którymi Spółka planuje podjąć współpracę w celu omówienia i podpisania umów dotyczących Spółki.

Spółka ponosi koszty związane z pobytem Prezesa Zarządu w Polsce, w tym m.in. koszty utrzymania służbowego mieszkania, w którym w trakcie pobytu w Polsce przebywa Prezes Zarządu, koszty podróży do siedziby i z siedziby Spółki takie jak bilety lotnicze, bilety kolejowe, koszty dojazdów do i z lotniska (np. taksówki).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy poniesione przez Spółkę wydatki związane z finansowaniem podróży do i z siedziby Spółki oraz pobytu w Polsce Prezesa Zarządu stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

W ocenie Spółki wydatki poniesione na sfinansowanie pobytu w Polsce członka Zarządu - Prezesa Zarządu, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: u.p.d.o.p.), gdyż wydatki te są związane z bieżącym działaniem Spółki.

Zgodnie z ww. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Podróże służbowe członka Zarządu - Prezesa Zarządu do Polski są niewątpliwie odbywane w celu osiągnięcia przychodów czy też ich utrzymania czy zabezpieczenia, gdyż służą załatwianiu spraw istotnych dla Spółki, określeniu strategii działania Spółki, wykonywaniu innych czynności zarządczych w imieniu i w interesie Spółki.

Nie ma też znaczenia fakt, że członkowie zarządu nie pozostają w stosunkach umownych, czy też pracowniczych ze Spółką, bowiem decydujące znaczenie ma to, że odbywane podróże faktycznie mają charakter podróży służbowej, tzn. są podejmowane w sprawach Spółki, a tym samym służą osiągnięciu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Powyższe koszty nie są również ujęte w katalogu kosztów, które zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie są uznane za koszty uzyskania przychodów.

Wprawdzie ww. ustawa z kosztów uzyskania przychodów wyłącza m.in. wydatki na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych (art. 16 ust. 38a), ale zarząd nie jest organem stanowiącym, a jedynie organem wykonawczym. Art. 16 ust. 38 u.p.d.o.p., wyłącza również z kosztów wydatki związane z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz jej udziałowców, ale opisane wyżej wydatki związane z podróżami Prezesa Zarządu i jego pobytem w Polsce, a ponoszone przez Spółkę z pewnością nie są świadczeniem jednostronnym, gdyż członek Zarządu (będący również udziałowcem) przyjeżdża do Polski, aby świadczyć usługi dla polskiej Spółki, tj. wypełniać nałożone na niego obowiązki.

Podsumowując, w ocenie Spółki, uzasadnione i udokumentowane wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z podróżami służbowymi i pobytem Prezesa Zarządu w Polsce mogą być rozpoznawane jako koszty podatkowe w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.). Warunkiem niezbędnym jest oczywiście wykazanie, że między wydatkami, a zamierzonym przychodem istniał związek przyczynowo-skutkowy w tym znaczeniu, że wydatki te były uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia i że w rezultacie ich poniesienia Spółka może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów czy też zabezpieczenia i utrzymania przychodów na dotychczasowym poziomie.

Powyższe znajduje potwierdzenie w szeregu wydawanych interpretacji podatkowych, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 maja 2010 r., nr ITPB3/423-87/10/AM, czy w interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 maja 2010 r., nr IBPBI/2/423-272/10/PC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego, wskazać należy, że rozstrzygnięcie w niej zawarte dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika, w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią źródeł materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.