Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB2.4515.181.2016.1.MZ
z 28 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych dokonania darowizny w formie zwolnienia Wnioskodawcy z długu przez jego córkę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych dokonania darowizny w formie zwolnienia Wnioskodawcy z długu przez jego córkę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Strona wnioskująca jest jednoosobowym przedsiębiorcą, rozliczającym się w sposób nieograniczony z osiągniętych dochodów w Polsce, posiadającym status czynnego podatnika VAT, posiadającym polską rezydencję podatkową i przebywającą większość dni w roku kalendarzowym na terytorium RP. Wedle wiedzy wnioskodawcy nie toczy się wobec niego żadne postępowanie egzekucyjne w administracji a na podatniku nie ciążą zaległości podatkowe. Wnioskodawca nie posiada żony i nie pozostaje z nikim we wspólności majątkowej. Wnioskodawca ma pełnoletnią córkę.

W przyszłości córka Wnioskodawcy (dalej: „Córka”) będzie mieć wierzytelność wobec wnioskodawcy, wynikającą z cesji jaką dokonał uprzedni wierzyciel na córkę. Spółka posiadająca siedzibę w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej może mieć wierzytelność wobec Wnioskodawcy wynikającą z umowy pożyczki. Wierzytelność ta zostanie zbyta w drodze umowy cesji na córkę, która w ten sposób stanie się wierzycielem swojego ojca. Córka nabędzie wierzytelność ze środków własnych. Można przy tym dodać, że córka nie jest zamężna i nie pozostaje z nikim we wspólności majątkowej.

Środki te nie pochodzą z żadnej działalności gospodarczej, lecz mają swoje źródło z majątku córki nie związanego z działalnością zarobkową. W przyszłości istnieje możliwość, że córka (jako zstępna) zwolni z długu swojego ojca - zgodnie z art. 508 Kodeksu cywilnego.

Zakończenie stosunku obligacyjnego pomiędzy wnioskodawcą a wierzycielem (córką) nastąpi poprzez zwolnienie z długu w formie notarialnej przed notariuszem w Polsce. Obie strony - zarówno wierzyciel jak i dłużnik wyrażą zgodę na zwolnienie dłużnika z długu bez jakiejkolwiek formy ekwiwalentu (zarówno pieniężnego jak i niepieniężnego). W umowie tej będzie wyraźne postanowienie, iż w trybie art. 508 ustawy z 26.04.1964 r. Kodeksu cywilnego (Dz. U. 2016, poz. 380), wierzyciel zwalnia nieodpłatnie Wnioskodawcę jako dłużnika z długu a Wnioskodawca stwierdza, że na takie zwolnienie wyraża zgodę i je przyjmuje. Dokument będzie zawierał także wartość długu, z którego zostaje zwolniony wnioskodawca.

Należy podkreślić, że strona udzielająca darowizny nie otrzyma w zamian żadnego świadczenia od obdarowanego (ojca), tj. nie zostaną przeniesione żadne środki materialne i niematerialne na córkę (darczyńca). W zamian za zwolnienie z długu ojciec darczyńcy nie wykona żadnej pracy lub innej czynności mającej wartość i będącej ekwiwalentem za zwolnienie z długu przez córkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy darowizna w formie zwolnienia wnioskodawcy z długu przez jego córkę (jak opisano w niniejszym wniosku) będzie wolna od opodatkowania na gruncie podatku od spadków i darowizn ?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn co do zasady podlegają darowizny dokonywane na rzecz osób fizycznych. Ustawa o podatku od spadków i darowizn zawiera dodatkowe elementy struktury podatku w postaci wyłączeń, zwolnień i ulg podatkowych. Jednym z tych rodzajów preferencji podatkowych jest zwolnienie podmiotowe opisane w art. 4a ww. ustawy, wedle którego, zwalnia się od podatku nabycie praw majątkowych od małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia - w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz,
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 - udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo -kredytowej lub przekazem pocztowym. Opisane wyżej zwolnienie uzależnione jest od spełnienia warunku pokrewieństwa oraz obowiązku ewidencyjnego - zgłoszenia faktu nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego. Jednakże obowiązku zgłoszenia nie stosuje się, jeśli darowizna dokonywana jest w ramach umowy darowizny w formie notarialnej. Ponieważ strony (wnioskodawca i jego córka) podpiszą umowę darowizny u notariusza poprzez złożenie podpisów na akcie notarialnym obowiązki ewidencyjne na gruncie ww. podatku po stronie obdarowanego nie będą miały zastosowania.
   
   
   

Jak przedstawia to wnioskodawca, w przyszłości prawdopodobne jest zdarzenie w zakresie umowy darowizny - zwolnienia ojca z obowiązku przekazania na rzecz córki wartości pieniężnej tytułem realizacji wierzytelności wynikającej pierwotnie z umowy pożyczki pomiędzy spółką zagraniczną a wnioskodawcą.

Jak uregulował to ustawodawca w art. 508 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Wedle orzecznictwa sądowego, zwolnienie może dotyczyć wyłącznie długu istniejącego i powinno być dokonane przez oświadczenie wprost - nie pozostawiające wątpliwości co do rzeczywistej woli obu stron; wskutek tego zobowiązanie wygasa (wyrok Sądu Najwyższego z 18.11.2004 r., I CK 235/04 i z 20.09.2007 r., II CSK 242/07). Do skutecznego zwolnienia z długu wymagana jest zgoda zarówno wierzyciela jak i dłużnika. W tej sprawie ma mieć miejsce obopólna zgoda (ojca i córki). Strony nie przewidują warunku zawieszającego lub rozwiązującego w treści podejmowanej czynności.

Córka obdarowanego nie jest jednocześnie dłużnikiem wnioskodawcy - nie występuje zatem zobowiązanie, obustronne. Wnioskodawca jest jedynie podmiotem zobowiązanym, a jedynym wierzycielem jest córka (darczyńca). Strony wybrały formę darowizny gdyż taka akurat forma była ich wola - odnosząc się do zamiaru stron oraz wymiar ekonomiczny w zakresie skutków jakie czynność ma wywołać. Wedle art. 888 § 1 przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego stanu posiadania (majątku).

Darowizny nie stanowią bezpłatne przysporzenia:

1. gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami Kodeksu cywilnego
   
2. gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nienabyte.
   
   
   

Zgodnie z art. 890 Kodeks cywilnego, oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie notarialnej. Ustawodawca dopuszcza możliwość uznania za ważną, darowiznę bez zachowania tej formy gdy przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Strony muszą jednak także zwracać uwagę na formę prawną przewidzianą dla szczególnych czynności.

Umowa darowizny ma charakter konsensualny, wywołuje skutki z chwilą złożenia zgodnych oświadczeń stron przez darczyńcę i obdarowanego. Jeśli wierzytelność była ważna do czasu zawarcia umowy darowizny to moment złożenia podpisów na akcie notarialnym darowizny (zwolnienie z długu) należy w rozpatrywanym przypadku uznać za wykonanie umowy. Strony nie mają tu bowiem do czynienia z fizycznym przekazaniem środków pieniężnych lecz z dokonaniem przysporzenia przez zmniejszenie zobowiązań wnioskodawcy, tj. całego długu jaki ciążył względem wierzyciela (córki).

W rozpatrywanej sprawie, darczyńca nie zobowiązuje obdarowanego do żadnego świadczenia, oznaczonego działania lub zaniechania (art. 893 Kodeksu cywilnego); nie zobowiązuje obdarowanego do wykonania jakiekolwiek polecenia. Warto także nadmienić, że po wykonaniu darowizny, córka wnioskodawcy (darczyńca) nie popadnie w niedostatek gdyż wierzytelność nie jest jedynym majątkiem osobistym darczyńcy.

W praktyce, bardzo często dochodzi do darowizn pomiędzy zstępnym a wstępnym.

Należy przypomnieć, że zdanie wnioskodawcy znajduje aktualnie zrozumienie organów podatkowych. W opinii Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, interpretacja indywidualna z 28.01.2015r., IPPB2/4515-4/15-2/MZ: „należy wskazać, że zwolnienie z długu dokonane w formie umów darowizny przez darczyńcę na Wnioskodawcy (syna), będzie korzystało ze zwolnienia zawartego w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, po spełnieniu warunków zawartych w tym przepisie. Jeżeli zawarcie umowy darowizny nastąpi na podstawie umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zgłoszenia tego nabycia naczelnikowi urzędu skarbowego, stosownie do treści art. 4a ust. 4 pkt 2 ww. ustawy’’. Podatnik nie zgłaszając faktu dokonania darowizny, nie powoduje wyłączenia ze zwolnienia przedmiotowego, które przysługuje w przypadku darowizny dokonanej w formie notarialnej. Takie stanowisko organu podatkowego jest powszechne o czym świadczą przytoczone interpretacje indywidualne - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, interpretacja indywidualna z 08.08.2014 r., IPPB2/436-384/14-2/MZ oraz z 10.09.2014 r., IPPB2/436-466/14 -2/MZ; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23.06.2015 r., IBPBII/1/4515-47/15/BJ.

Naturalnie to, że w innych sprawach organy podatkowe uznawały analogiczne stanowisko podatnika jako prawidłowe nie oznacza, że także w tym postępowaniu organ podatkowy jest związany linią interpretacyjną (obowiązującą wykładnią operatywną) jednak świadczy o powszechnej opinii przedstawicieli aparatu fiskalnego. Organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe wydając interpretację indywidualną z: 10.11.2010 r., IBPBII/1/436 -176/10/ŚS (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach); 29.03.2011 r., ILPB2/436-4/11-2/MK (Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu).

Konkludując, czynność zwolnienia z długu ojca w wyniku podpisania pomiędzy córką a jej ojcem umowy darowizny w formie notarialnej nie powoduje powstania obowiązku w zakresie podatku od spadków i darowizn po stronie wnioskodawcy. Zwolnienie ojca przez córkę z długu, kiedy to ojciec zwolnienie przyjmuje i godzi się na tę czynność uzasadnia kwalifikację przedmiotowej czynności jako umową darowizny. W opisanym przypadku, czynność zwolnienia z długu jest opodatkowana na gruncie podatku od spadków i darowizn, tą formą opodatkowania jest zwolnienie przedmiotowe. Zależy ono od stopnia pokrewieństwa członków rodziny. W myśl art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, brata i siostrę, ojczyma, macochę, teściową i teścia. Córka wnioskodawcy kwalifikuje się zatem bez wątpienia do osób wymienionych w art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy.

Strony spełnią wszelkie przesłanki by zakwalifikować czynność jako umowę darowizny, podlegającą zwolnieniu, nie wymagającą od żadnej ze stron złożenia deklaracji, tj:

1. Zawrą umowę darowizny w formie notarialnej przed polskim notariuszem, w której to wierzyciel zwolni swojego ojca z długu a dłużnik ten zgodzi się na to i zwolnienie przyjmie (umowa pomiędzy osobami z I grupy podatkowej)
2. Darowizna zostanie dokonana poprzez uczynienie przysporzenia w majątku osobistym wnioskodawcy przy jednoczesnym zmniejszeniu wierzytelności umieszczonych w majątku osobistym córki wnioskodawcy (darczyńcy)
3. Dłużnik (obdarowany), który zostanie zwolniony z długu nie dokona żadnego przysporzenia na rzecz darczyńcy ani nie zobowiąże się wykonać żadnego polecenia, czynności co można traktować by jako ekwiwalent za zwolnienie obdarowanego z długu.
   
   
   

Czynność zwolnienia wnioskodawcy z długu przez córkę wnioskodawcy będzie wolna od podatku od spadków i darowizn - na podstawie art. 4a ust. 1 w zw. z ust. 4 pkt 2 i n. ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zdaniem wnioskodawcy - w opisanym stanie faktycznym, osoba wnioskodawcy jest zwolniona z podatku od spadków i darowizn z tytułu otrzymania darowizny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

W myśl art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego - do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Z kolei instytucja zwolnienia z długu, która została uregulowana w części ogólnej zobowiązań nie stanowi typu umowy. Jej kwalifikacja prawna zależy od przyczyny, dla której wierzyciel decyduje się umniejszyć swój majątek na korzyść dłużnika. Zgodnie z art. 508 Kodeksu cywilnego zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Oznacza to, iż zwolnienie z długu jest czynnością dwustronną o charakterze rozporządzającym, zawartą między wierzycielem, a dłużnikiem. Z prawnego punktu widzenia, przysporzenia dokonywane są w celu zwolnienia się z istniejącego zobowiązania (causa solvendi), dążenia do uzyskania świadczenia od drugiej strony (causa obligandi vel acquirendi) albo obdarowania (causa donandi). W zależności od przyczyny oraz woli stron umowy, zwolnienie z długu może być nieodpłatne albo odpłatne.

Najczęstszą przyczyną nieodpłatnego zwolnienia z długu jest causa donandi. W tych przypadkach zwolnienie z długu zostaje dokonane przez zawarcie umowy darowizny uregulowanej w przepisach art. 888 Kodeksu cywilnego. Zaznaczyć przy tym należy, że nie każde nieodpłatne zwolnienie z długu będzie dokonane na podstawie umowy darowizny. Zakwalifikowanie czynności nieodpłatnego zwolnienia z długu do konkretnego rodzaju umowy zależy od szczegółowego stanu faktycznego i postanowień tej umowy. Może być ono bowiem uzależnione od spełnienia określonych przesłanek lub stanowić część szerszego porozumienia lub ugody.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje - przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 - udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo - kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   
   

Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa. (art. 4 ust. 4)

Z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, iż jedynym warunkiem skorzystania ze zwolnienia, jest zgłoszenie przez osoby objęte zwolnieniem właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego nabycia rzeczy lub praw majątkowych w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych winno być dokonane na formularzu SD-Z2 określonym przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz. U. Nr 243, poz. 1762 z późn. zm.).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, przedmiotowe nabycie podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej – art. 4a ust. 3 ww. ustawy.

Nadmienia się, że zgodnie z art. 4a ust. 4 ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.
   
   
   

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że zwolnienie z długu dokonane w formie umowy darowizny przez darczyńcę (córkę) na rzecz Wnioskodawcy (ojca), będzie korzystało ze zwolnienia zawartego w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, po spełnieniu warunków zawartych w tym przepisie. Jeżeli zawarcie umowy darowizny nastąpi na podstawie umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostanie złożone oświadczenie woli jednej ze stron, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zgłoszenia tego nabycia naczelnikowi urzędu skarbowego, stosownie do treści art. 4a ust. 4 pkt 2 ww. ustawy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, iż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.