Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP4.4512.81.2016.2.PK
z 10 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r. poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 sierpnia 2016 r. (data wpływu 4 sierpnia 2016 r.), uzupełniony pismem z 24 października 2016 r. (data wpływu 25 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie rozliczenia i dokumentowania działalności w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych jest:


• nieprawidłowe w zakresie określenia miejsca świadczenia usług oraz przechowywania faktur,
  
• prawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  



UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w przedmiocie rozliczenia i dokumentowania działalności w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 24 października 2016 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 13 października 2016 r., znak: 2461-IBPP4.4512.81.2016.1.PK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka akcyjna (Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług mającą w zakresie działalności głównie sprzedaż hurtową sprzętu elektronicznego i telekomunikacyjnego oraz części do niego. Spółka zamierza dodatkowo podjąć działalność w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych i elektronicznych (tranzyt połączeń telekomunikacyjnych, udostępnianie infrastruktury teletechnicznej i elektronicznej). Jej działalność będzie polegała na świadczeniu usług telekomunikacyjnych i elektronicznych na rzecz innych podmiotów z siedzibą na terytorium Polski oraz Unii Europejskiej, będących również operatorami telekomunikacyjnymi świadczącymi identyczne usługi (tranzyt połączeń telekomunikacyjnych, udostępnianie infrastruktury teletechnicznej). Podstawowi nabywcy usług spółki będą mieć siedzibę na terytorium UE.

Nabywcami usług będą pośrednio również podmioty spoza UE (USA, Kanada). Ze względu na specyfikę świadczonych przez spółkę usług, nabywcy tych usług niebędący podatnikami polskiego podatku od towarów i usług nie będą mieli siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium RP. Spółka nie będzie świadczyć usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (konsumentów), ani na terytorium polski, ani zagranicą.

W celu wykonania usługi na rzecz krajowego lub zagranicznego operatora telekomunikacyjnego, o którym mowa powyżej, Spółka będzie nabywać usługi telekomunikacyjne na terenie polski od polskich operatorów. Usługi te będą obciążone polskim podatkiem od towarów i usług. Spółka na terytorium polski może również ponosić inne wydatki bezpośrednio lub pośrednio związane ze świadczeniem powyżej opisanych usług. Świadczone oraz nabywane usługi będą dokumentowane zgodnie z właściwymi przepisami oraz w sposób pozwalający stwierdzić związek usług nabywanych przez spółkę w kraju z usługami świadczonymi przez spółkę na rzecz zagranicznych operatorów telekomunikacyjnych.

Usługa tranzytu połączenia teleinformatycznego polega na umożliwieniu kierowania połączenia od centrali abonenckiej, do której przyłączony jest abonent inicjujący połączenie do centrali abonenckiej abonenta, do którego kierowane jest to połączenie. W przedmiotowej sprawie usługi telekomunikacyjne będą świadczone w technologii VOIP (Voice Over Internet Protocol, tj. Transmisja sygnałów mowy w czasie rzeczywistym, a także innych strumieni informacji za pośrednictwem sieci wykorzystujących protokół IP). W przypadku, gdy centrale te nie są ze sobą bezpośrednio połączone wnioskodawca ma do czynienia z tranzytem połączenia. Oznacza to, iż dane połączenie musi być przesłane przy wykorzystaniu zasobów innej lub kilku innych central lub serwerów (tego samego lub innego/innych operatorów telekomunikacyjnych). Muszą to być urządzenia nowoczesne pracujące w sieci informatycznej charakteryzującej się wysoką jakością oraz wysokimi prędkościami transmisji danych.

Spółka zamierza świadczyć m.in. usługi tranzytu połączeń od klientów innych operatorów zagranicznych do sieci innych operatorów telekomunikacyjnych również zagranicznych. Spółka będzie korzystała z infrastruktury własnej jak i dzierżawionej np.: systemu billingowego, serwerów tranzytowych sip, ruterów, dostępu do publicznej sieci a także międzyoperatorskich punktów wymiany ruchu. Urządzenia te zostaną zakupione przez spółkę i będą zlokalizowane w profesjonalnych centrach kolokacyjnych na terenie unii europejskiej.

 

Usługi tranzytu połączeń od klientów innych operatorów zagranicznych do sieci innych operatorów telekomunikacyjnych również zagranicznych odbywać się będzie w technologii VOIP (Voice Over Internet Protocol, tj. Transmisja sygnałów mowy w czasie rzeczywistym, a także innych strumieni informacji za pośrednictwem sieci wykorzystujących protokół IP) poprzez zaproponowanie konkurencyjnej ceny za przesył określonej jednostki objętości pamięci. Operator skorzysta z usług Spółki tylko wtedy gdy cena będzie najbardziej korzystna dla klienta końcowego. Wówczas nastąpi przesył za pośrednictwem infrastruktury Spółki do kolejnego pośrednika, gdyż centrale te nie są ze sobą bezpośrednio połączone wnioskodawca ma do czynienia z tranzytem połączenia. Oznacza to, iż dane połączenie musi być przesłane przy wykorzystaniu zasobów innych pośredników lub kilku innych central lub serwerów.

Skorzystanie z infrastruktury Spółki zostanie odnotowane i zapisane na urządzeniach technicznych posiadanych przez Spółkę a zlokalizowanych w odpowiednich centrach kolokacyjnych. Obecnie większość centr kolokacyjnych znajduję się poza Polską w innych krajach Unii Europejskiej oraz państw trzecich - związane jest to z odpowiednią bardzo wydajną i szybką infrastrukturą sieci teleinformatycznej występującej w tych krajach.

Spółka będzie posiadać zapis elektroniczny wykonanych połączeń za jej pośrednictwem w postaci: numeru telefonu nawiązującego połączenie, datę i czas rozpoczęcia przesyłu danych a także czas trwania połączenia oraz dane podmiotu końcowego (numer telefonu).

Z uwagi na obszerność tych danych (setki tysięcy dokonanych transmisji danych w technologii VOIP) drukowanie może narazić Spółkę na poniesienie ogromnych kosztów związanych z drukiem i archiwizowaniem danych, a także powodować niepotrzebne zużycie papieru i materiałów eksploatacyjnych drukarki co będzie uznane za działanie nieracjonalne i nieekologiczne - Spółka zamierza te dane archiwizować tylko w formie elektronicznej.

System rozliczeń będzie się odbywał w cyklach tygodniowych, zebrane dane z danego okresu będą wskazywały jaka ilość połączeń i czas ich trwania została przesłana za pośrednictwem infrastruktury Spółki do kolejnego pośrednika tych usług. Spółka zamierza zawrzeć umowy z innymi pośrednikami na przesył danych poprzez swoja infrastrukturę do kolejnego pośrednika, albo końcowego operatora. Kluczowym elementem jest zaproponowanie odpowiedniej kwoty za przesył jednostkowej pojemności, która będzie umożliwiać wykorzystanie infrastruktury Spółki. Spółka posiadać będzie dowody (dokumenty, dane elektroniczne), z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami. Dokumentami takimi będą także zawarte umowy z operatorami innymi pośrednikami (sprzedaż) oraz na terytorium kraju (zakup), faktury sprzedaży i zakupu oraz dokumenty (dane elektroniczne), z których wynikać będzie, że dopiero po wykorzystaniu usługi nabytej od polskiego innego pośrednika bądź operatora telekomunikacyjnego usługa wyświadczona na rzecz innego pośrednika bądź operatora telekomunikacyjnego nabywa cechy usługi kompletnej dla ostatecznego nabywcy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że:

1. przechowuje i będzie przechowywał dokumenty (w tym opisane faktury VAT- w formie papierowej) na terenie kraju w biurze rachunkowym prowadzącym sprawy księgowe Spółki tj. E Spółka z o.o. R., a po zamknięciu okresów sprawozdawczych w siedzibie Spółki tj. w Ś
2. zapewni organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1 a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej - również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym miejscem świadczenia usług będzie siedziba usługobiorcy oraz w jaki sposób należy opodatkować świadczenie usług pośrednictwa w przekazie strumienia informacji dotyczącego telefonii internetowej VOIP?
2. Czy faktury VAT dokumentujące nabycie urządzeń tj. ruterów, serwerów tranzytowych sip będą stanowić podstawę do obniżenia podatku należnego?
3. Czy faktury VAT dokumentujące nabycie usług telekomunikacyjnych na terenie polski od polskich operatorów telekomunikacyjnych świadczących podobne usługi oraz nabycia usług od krajowych pośredników sprzedaży usług teleinformatycznych w technologii VOIP będą stanowić podstawę do obniżenia podatku należnego?
4. W jaki sposób należy dokumentować przebieg transakcji opisanych jako zdarzenie przyszłe oraz w jaki sposób je archiwizować?
   
   

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad. 1.

Usługi telekomunikacyjne to usługi dotyczące transmisji, emisji i odbioru sygnałów, tekstów, obrazów i dźwięków lub wszelkiego rodzaju informacji drogą kablową radiową optyczną lub za pośrednictwem innych systemów elektromagnetycznych, w tym związane z nimi przeniesienie lub cesja praw do użytkowania środków dla zapewniania takiej transmisji, emisji i odbioru, wraz z zapewnieniem dostępu do ogólnoświatowych sieci informacyjnych, z uwzględnieniem usług, o których mowa w art. 6a rozporządzenia rady nr 282/2011 (art. 2 pkt 25a ustawy o VAT).

Usługi elektroniczne to usługi świadczone drogą elektroniczną o których mowa w art. 7 rozporządzenia 282/2011 (art. 2 pkt 26 ustawy o VAT). Zgodnie z rozporządzeniem należą do nich m.in. usługi świadczone za pomocą internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie - ze względu na ich charakter - jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Ustalenie miejsca świadczenia zależy od tego, czy kupujący jest podatnikiem podatku od towarów i usług, czy nie. Ta zasada nie uległa zmianie. Jeśli nabywcą usług elektronicznych Spółki jest podatnik, to miejsce świadczenia ustalamy na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT. Według tych regulacji za miejsce opodatkowania usług w przypadku świadczenia ich na rzecz podatników należy zasadniczo uznawać państwo, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę, względnie stałe miejsce prowadzenia działalności (zasada ogólna dotycząca usługobiorców będących podatnikami).

W opisanym zdarzeniu przyszłym bezpośrednim usługobiorcą oraz usługodawcą usług elektronicznych oraz telekomunikacyjnych będą inni pośrednicy oraz operatorzy telekomunikacyjni (podatnicy) posiadający siedzibę w Polsce oraz innych krajach Unii Europejskiej. Czyli miejscem świadczenia usług będzie siedziba usługobiorcy.

Od 1 stycznia 2015 r. miejsce opodatkowania z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych będzie takie samo, zarówno gdy nabywca jest podatnikiem, jak i gdy nim nie jest. Ma to jednak znaczenie dla ustalenia, czy stosujemy procedurę MOSS.

W celu weryfikacji statusu usługobiorcy i miejsca, w którym się znajduje, usługodawca często będzie musiał polegał na numerze identyfikacyjnym VAT podanym przez usługobiorcę.

Jak wynika z art. 18 ust. 1 rozporządzenia, usługobiorca może być uznany za podatnika, gdy poda swój numer identyfikacyjny VAT lub wykaże, że jest w trakcie rejestracji do celów VAT.

„O ile usługodawca nie ma odmiennych informacji, może uznać, że usługobiorca prowadzący działalność gospodarczą na terytorium wspólnoty ma status podatnika: a) gdy usługobiorca przekazał mu swój indywidualny numer identyfikacyjny VAT i usługodawca uzyska potwierdzenie ważności tego numeru identyfikacyjnego, a także nazwiska/nazwy i adresu przypisanych temu numerowi zgodnie z art. 31 rozporządzenia rady (we) nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. W sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej;” dlatego dla usługodawcy nadal niezbędne będzie ustalenie statusu usługobiorcy (niezależnie od tego, czy jest to przedsiębiorstwo czy konsument końcowy), ponieważ będzie miało wpływ na obowiązek podatkowy usługodawcy.

Jeżeli odbiorcą usług pośrednictwa będzie firma mająca siedzibę w Polsce wówczas sprzedaż zostanie opodatkowana stawką podstawową podatku VAT o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jeżeli usługa będzie świadczona na rzecz usługobiorcy, który jest podatnikiem mającym siedzibę w innym państwie członkowskim niż państwo usługodawcy, Spółka wówczas nie powinna naliczać VAT, ponieważ usługobiorca będzie zobowiązany do zapłaty podatku w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia dotyczącego wszystkich krajów wspólnoty europejskiej.

Ad. 2

Faktury VAT dokumentujące nabycie urządzeń tj. ruterów, serwerów tranzytowych sip od krajowych dostawców, które następnie zostaną zainstalowane w centrach kolokacyjnych znajdujących się poza Polską w innych krajach Unii Europejskiej oraz państwach trzecich będą stanowić podstawę do obniżenia podatku należnego - zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 3

Faktury VAT dokumentujące nabycie usług telekomunikacyjnych na terenie Polski od polskich operatorów telekomunikacyjnych świadczących podobne usługi oraz nabycia usług od krajowych pośredników sprzedaży usług teleinformatycznych w technologii VOIP będą stanowić podstawę do obniżenia podatku należnego - zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 4

Udokumentowanie świadczonych usług za pomocą:

1. umów zawartych zarówno z dostawcą usług jak i odbiorcą usług,
2. faktury VAT wystawiane przez Spółkę za świadczone usługi pośrednictwa w technologii VOIP,
3. faktury VAT i inne dokumenty dotyczące zakupu usług za świadczone przez pośrednika krajowego bądź zagranicznego,
4. zapis elektroniczny wykonanej transmisji sygnałów mowy w czasie rzeczywistym, a także innych strumieni informacji za pośrednictwem sieci wykorzystujących protokół IP.
   
   

Dokumenty w postaci umów oraz faktur VAT będą przechowywane przez Spółkę zgodnie z art. 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2015r. Dz. U. Poz. 613, ze zm.) do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Dane elektroniczne zostaną zarchiwizowane i przechowywane przez Spółkę jedynie w formie elektronicznej i będą przechowywane również do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe w zakresie określenia miejsca świadczenia usług oraz przechowywania faktur,
• prawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 710, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Definicja ta obejmuje bowiem nie tylko transakcje polegające na wykonaniu czynności przez usługodawcę, ale również szereg transakcji niewymagających aktywnego działania usługodawcy.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania. Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”.

I tak, według art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza w ustawie drugą definicję podatnika. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.

Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług (na rzecz podatników) została określona w art. 28b ust. 1 ustawy. W oparciu o ten przepis, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Przy czym w myśl art. 28b ust. 2 ustawy w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Zgodnie z art. 28k ustawy, miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

W rozdziale 6a ustawy uregulowano procedurę szczególną dotyczącą usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych świadczonych przez podmioty mające siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, ale nieposiadające takiej siedziby w państwie członkowskim konsumpcji, na rzecz osób niebędących podatnikami, o których mowa w art. 28a.

Oznacza to, że podatek VAT od usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych oraz usług elektronicznych stanowi dochód państwa członkowskiego, w którym odbiorca takich usług jest zlokalizowany, co pełniej oddaje konsumpcyjny charakter podatku VAT.

Aby jednak usługodawcy nie byli zmuszeni rejestrować się w każdym państwie członkowskim, w którym świadczą usługi telekomunikacyjne, nadawcze lub elektroniczne, wprowadzone zostało fakultatywne rozwiązanie upraszczające, tzw. mały punkt kompleksowej obsługi (ang. Mini One Stop Shop – MOSS), w którym możliwe jest elektroniczne złożenie kwartalnej deklaracji VAT, jak również wpłacenie należnego właściwym państwom członkowskim UE podatku VAT z tytułu świadczenia tych usług. Wpłacony podatek zostaje przekazany przez krajową administrację do państw członkowskich konsumpcji, tj. tam gdzie zlokalizowani są odbiorcy tych usług.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że jego działalność będzie polegała na świadczeniu usług telekomunikacyjnych i elektronicznych. Usługi będą świadczone na rzecz innych podmiotów z siedzibą na terytorium Polski oraz Unii Europejskiej, będących również operatorami telekomunikacyjnymi świadczącymi identyczne usługi (tranzyt połączeń telekomunikacyjnych, udostępnianie infrastruktury teletechnicznej). Podstawowi nabywcy usług spółki będą mieć siedzibę na terytorium UE. Ze względu na specyfikę świadczonych przez spółkę usług, nabywcy tych usług niebędący podatnikami polskiego podatku od towarów i usług nie będą mieli siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium RP. Spółka nie będzie świadczyć usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (konsumentów), ani na terytorium polski, ani zagranicą.

Wnioskodawca ma wątpliwości jak opodatkować usługi pośrednictwa w przekazie strumienia informacji dotyczącego telefonii internetowej VOIP, które jak wynika z wniosku stanowią usługi telekomunikacyjne.

Mając na uwadze treść art. 28b ust. 1 ustawy należy stwierdzić, że miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych przez Spółkę dla podatników jest miejsce siedziby podatników. Zatem w sytuacji gdy usługobiorcami usług będą podatnicy mający siedzibę w kraju usługi te będą podlegały opodatkowaniu w Polsce. Natomiast gdy usługobiorcy będą posiadali siedzibę poza terytorium kraju usługi te będą podlegały opodatkowaniu poza Polską.

Odnoszą się do uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowanie procedura MOSS do której się Wnioskodawca odwołał. Procedura ta ma zastosowanie w przypadku świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych lub elektronicznych na rzecz podmiotów nie będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy, co jak wynika z opisu sprawy nie będzie miało miejsca.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Mając na uwadze, że dla usług telekomunikacyjnych nie przewidziano preferencyjnych stawek podatku, w sytuacji gdy świadczone przez Wnioskodawcę usługi będą podlegały opodatkowaniu w kraju, należy opodatkować je stawka VAT w wysokości 23%.

Natomiast usługi których miejsce świadczenia (opodatkowania) będzie poza krajem będą podlegały opodatkowaniu na zasadach określonych w kraju usługobiorcy.

Dlatego też oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego należało je uznać za nieprawidłowe z uwagi na błędną argumentację.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 cyt. ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Stosownie do art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z przedmiotowego prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego określonych warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m. in. w art. 88 ww. ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Powyższa zasada znajduje zastosowanie również zastosowanie gdy nabyte towary i usługi są wykorzystywane w działalności gospodarczej podatnika poza granicami kraju. Na mocy art. 86 ust. 8 pkt 1 podatnikowi będzie przysługiwać prawo do odliczenia, o ile udowodni, że w sytuacji świadczenia analogicznej czynności w kraju miałby prawo do odliczenia. W celu określenia prawa do odliczenia podatku w związku z wykonywaniem czynności poza krajem, należy stworzyć pewien hipotetyczny model. W ramach tego modelu czynność wykonaną za granicą należy „umieścić w kraju”, następnie ocenić, czy w tym przypadku podatnikowi przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku. Jeśli w ramach tego modelu takie prawo przysługiwałoby, wówczas prawo do odliczenia przy świadczeniu będzie przysługiwać. Jeśli natomiast po umieszczeniu danej czynności - w ramach stworzonego modelu - w kraju, prawo do odliczenia nie przysługiwałoby, tzn. że również wykonanie tej czynności za granicą nie daje zasadniczo prawa do odliczenia.

Jak wynika z wniosku Spółka zamierza świadczyć m.in. usługi tranzytu połączeń od klientów innych operatorów zagranicznych do sieci innych operatorów telekomunikacyjnych również zagranicznych. Spółka będzie korzystała z infrastruktury własnej jak i dzierżawionej np.: systemu billingowego, serwerów tranzytowych sip, ruterów, dostępu do publicznej sieci a także międzyoperatorskich punktów wymiany ruchu. Urządzenia te zostaną zakupione przez spółkę i będą zlokalizowane w profesjonalnych centrach kolokacyjnych na terenie unii europejskiej. Spółka posiadać będzie dowody (dokumenty, dane elektroniczne), z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

W celu wykonania usługi na rzecz krajowego lub zagranicznego operatora telekomunikacyjnego, Spółka będzie nabywać usługi telekomunikacyjne na terenie polski od polskich operatorów. Usługi te będą obciążone polskim podatkiem od towarów i usług. Spółka na terytorium polski może również ponosić inne wydatki bezpośrednio lub pośrednio związane ze świadczeniem powyżej opisanych usług. Świadczone oraz nabywane usługi będą dokumentowane zgodnie z właściwymi przepisami oraz w sposób pozwalający stwierdzić związek usług nabywanych przez spółkę w kraju z usługami świadczonymi przez spółkę na rzecz zagranicznych operatorów telekomunikacyjnych.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że Wnioskodawca będzie wykorzystywać nabyte usługi i towary w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych. Odnosząc zatem ww. przepisy do przedstawionej sytuacji stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury dokumentujących nabycie opisanych usług i towarów. Wynika to z faktu, że w opisanej sprawie spełniony zostanie podstawowy warunek określony w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. istnienie związku pomiędzy nabytymi usługami, a wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi oraz niezaistnieniem przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ust. 3a ustawy. Jednocześnie w odniesieniu do zastosowania przepisu art. 86 ust. 8 pkt 1 cyt. ustawy o VAT należy wskazać, że z treści regulacji tego przepisu wynika, iż podatnik podatku od towarów i usług, który dokonuje dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, zachowuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, przy spełnieniu określonych warunków. Mianowicie konieczne jest, aby kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju. Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych nabyć, nabycia te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezpośredni.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę, gdyby były świadczone w kraju, byłyby opodatkowane, a w konsekwencji czynnemu podatnikowi podatku VAT przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku od nabyć związanych ze świadczenie tych usług i równocześnie Wnioskodawca posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Opisane we wniosku transakcję wymagają dokumentacji zarówno ze strony Spółki oraz ze strony podmiotów które świadczą usługi oraz dostarczają towary Spółce.

Jak wynika z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na podstawie art. 106m ustawy:

1. Podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.
2. Przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.
3. Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.
4. Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług.
5. Poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:
   1).kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub
   2).elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.
   
   

Jak wynika z powyższego Wnioskodawca dla potwierdzenia świadczonych usług winien je dokumentować fakturami, które będą posiadały cechy wymienione w art. 106m ust. 1-4 ustawy. Ponadto jak wskazano powyżej, dla odliczenia podatku VAT z tytułu nabyć związanych ze świadczeniem usług poza granicami kraju – oprócz otrzymanych faktur - należy posiadać dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami (umowy z kontrahentami, zapisy elektroniczne wykonanych transmisji sygnałów).

Podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3 (art. 112 ustawy).

W myśl art. 112a ust. 1-4 ustawy:

1. Podatnicy przechowują:
   1).wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,
   2).otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie
   -w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
2. Podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli faktury są przechowywane poza terytorium kraju w formie elektronicznej w sposób umożliwiający organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur.
4. Podatnicy zapewniają organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej - również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.
   
   

Ponadto, na podstawie art. 86 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej. Przy czym zgodnie z art. 70 § 1 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Oznacza to więc, że podatnicy są zobowiązani do przechowywania dokumentów służących rozliczeniu podatków (w tym VAT) przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin przechowywania może zostać wydłużony w przypadku gdy bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpocznie się, ulegnie zawieszeniu bądź zostanie przerwany (zob. art. 68-71 Ordynacji podatkowej).

Wnioskodawca podał, że:

1. przechowuje i będzie przechowywał dokumenty (w tym opisane faktury VAT - w formie papierowej) na terenie kraju w biurze rachunkowym prowadzącym sprawy księgowe, a po zamknięciu okresów sprawozdawczych w siedzibie Spółki.
2. zapewni organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1 a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej - również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.
   
   

Przepisy nie przesądzają o formie przechowywania dokumentów. Zatem mogą one być przechowywane zarówno w formie papierowej jak i elektroniczne (przy zachowaniu warunków określonych powyżej). Ponadto co istotne, konieczne jest aby faktury były przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Przy czym autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej - poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a transakcja którą dokumentuje - są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub elektronicznej wymiany danych (EDI). Dodatkowo w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej konieczne jest aby zapewnić bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych na żądanie organów podatkowych lub kontroli skarbowej.

Należy tutaj zauważyć, że do sprawy nie będzie miał zastosowania - przywołany przez Spółkę - art. 88 ustawy Ordynacja podatkowa. Przepis ten odnosi się do wystawiania i przechowywania rachunków. Dlatego też przechowywanie faktur zgodnie z warunkami określonymi w art. 88 ustawy Ordynacja podatkowa nie można uznać, że wypełniona jest norma określona w art. 112a ust. 1 ustawy

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4, oceniane całościowo, należało uznać za nieprawidłowe.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• nieprawidłowe w zakresie określenia miejsca świadczenia usług oraz przechowywania faktur,
• prawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W interpretacji nie klasyfikowano świadczonych przez Spółkę usług, przyjmując za wnioskodawcą, że są to usługi telekomunikacyjne. Przedmiotem interpretacji nie była szczególna procedura rozliczania VAT od usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych świadczonych na rzecz osób niebędących podatnikami, zlokalizowanych w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej, tj. procedura MOSS albowiem kwestia ta nie była przedmiotem zapytania jak i też - mając na uwadze, że Spółka świadczy usługi dla podatników – nie miała ona zastosowania w opisanej sprawie.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach - ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.