Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB4.4511.1094.2016.1.JK3
z 7 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2016 r. (data wpływu 21 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru 70% podatku od wypłaconych odpraw i odszkodowań – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru 70% podatku od wypłaconych odpraw i odszkodowań.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”) jest spółką powołaną do budowy i eksploatacji systemu gazociągów dla tranzytu rosyjskiego gazu ziemnego przez terytorium Polski oraz dostaw rosyjskiego gazu ziemnego do Polski.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, którego akcjonariuszami założycielami są następujące trzy podmioty:

1. podmiot zagraniczny z siedzibą w Rosji, w którym Skarb Państwa RP ani inne podmioty wskazane w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o PIT nie dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników ani na walnym zgromadzeniu - posiadający bezpośrednio 48% akcji Wnioskodawcy („akcjonariusz zagraniczny”),
2. podmiot krajowy, w którym Skarb Państwa posiada udział w strukturze akcjonariatu i udział w liczbie głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy w wysokości 70,4% - posiadający bezpośrednio 48% akcji Wnioskodawcy („akcjonariusz krajowy 1”),
3. podmiot krajowy, w którym akcjonariusz krajowy 1 posiada udział w strukturze akcjonariatu w wysokości 43,41% akcji bezpośrednio oraz 36,17% akcji pośrednio, łącznie 79,58% pośrednio -posiadający bezpośrednio 4% akcji Wnioskodawcy („akcjonariusz krajowy 2”).
   
   

Zgodnie z postanowieniami statutu Wnioskodawcy, uchwały Walnego Zgromadzenia podejmowane są większością 3/4 (trzech czwartych) głosów obecnych na Walnym Zgromadzeniu. Z tym, że w Walnym Zgromadzeniu uczestniczyć muszą wszyscy akcjonariusze założyciele, z których każdy posiada nie mniej niż 30% akcji. Jednej akcji odpowiada jeden głos.

Zasada podejmowania uchwał przez Walne Zgromadzenie Wnioskodawcy kwalifikowaną większością trzech czwartych głosów została sformułowana w powyższy sposób, aby przy uwzględnieniu struktury akcjonariatu Wnioskodawcy ukształtowanej w sposób mający zapewnić równowagę decyzyjną pomiędzy akcjonariuszem zagranicznym, a akcjonariuszami krajowymi kontrolowanymi przez Skarb Państwa, żaden z tych podmiotów nie posiadał większości głosów na Walnym Zgromadzeniu Wnioskodawcy, umożliwiającej samodzielne podejmowanie uchwał.

W wyniku tego zarówno akcjonariusz zagraniczny, jak i akcjonariusze krajowi, nie posiadają większości głosów na Walnym Zgromadzeniu (jak również w pozostałych organach Wnioskodawcy), umożliwiającej samodzielne (akcjonariusz zagraniczny bez zgody akcjonariuszy krajowych kontrolowanych przez Skarb Państwa oraz akcjonariusze krajowi kontrolowani przez Skarb Państwa bez zgody akcjonariusza zagranicznego) podejmowanie decyzji zarządczych dotyczących działalności Wnioskodawcy.

Żaden z akcjonariuszy nie dysponuje przewagą głosów na Walnym Zgromadzeniu umożliwiającą samodzielność decyzyjną w zarządzaniu Wnioskodawcą. Zatem, zgodnie z postanowieniami statutu Wnioskodawcy, na każdym szczeblu zarządzania - zarówno na posiedzeniach Walnego Zgromadzenia, Rady Nadzorczej jak i Zarządu - uchwały podejmowane są jednomyślnie.

Stan faktyczny/Zdarzenie przyszłe

Wnioskodawca dokonuje oraz zamierza dokonywać wypłat odszkodowań z umów o zakazie konkurencji po ustaniu zatrudnienia zawartych na podstawie art. 1012 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.).

Wysokość odszkodowań ustalonych w umowach o zakazie konkurencji może przekroczyć wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika z tytułu umowy o pracę w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o PIT w związku z wypłatą opisanych we wniosku świadczeń wynikających z umów o zakazie konkurencji Wnioskodawca jest/będzie zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego według stawki 70% w przypadku gdy świadczenie przekroczy wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika z tytułu umowy o pracę w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty świadczenia?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie jest/nie będzie zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego według stawki 70% w przypadku gdy wypłacane świadczenie przekroczy wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika z tytułu umowy o pracę w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty świadczenia.

Uzasadnienie

W ocenie Wnioskodawcy jest on podmiotem, w którym Skarb Państwa nie dysponuje bezpośrednio ani pośrednio większością głosów w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o PIT.

Na mocy powołanego przepisu ustawy o PIT 70% podatkiem zryczałtowanym są obciążone odszkodowania z umów o zakazie konkurencji, do których zapłaty zobowiązana jest spółka z udziałem m.in. Skarbu Państwa.

W zobowiązanej do pobrania takiego podatku spółce Skarb Państwa musi jednak dysponować bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami.

Wątpliwości interpretacyjne dotyczące powyższej regulacji może powodować sformułowanie „dysponowanie bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu”, ponieważ tylko taka spółka, w której Skarb Państwa (lub inny podmiot wskazany w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o PIT), dysponuje większością głosów na zgromadzeniu wspólników lub walnym zgromadzeniu jest zobowiązana do pobrania 70% podatku od wypłacanych odszkodowań.

Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów z dnia 11 marca 2016 r., podzielonym w stanowisku Ministerstwa Sprawiedliwości z dnia 21 marca 2016 r, (stanowiska przedstawione w Monitorze Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych nr 8/2016 z dnia 20 kwietnia 2016 r.):

„Sformułowanie użyte w art. 30 ust. 1 pkt 15 i 16 ustawy z dnia 26 iipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wykazuje pewne podobieństwo do konstrukcji przyjętej na gruncie Kodeksu spółek handlowych (dalej: KSH) dla określenia pojęcia spółki dominującej w art. 4 § 1 pkt 4 lit. a) KSH, a także w art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości - dla zdefiniowania pojęcia „jednostki dominującej”.

Zgodnie z tym przepisem spółkę uznaje się za dominującą m.in. wówczas, gdy dysponuje ona bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, także jako zastawnik albo użytkownik, bądź w zarządzie innej spółki kapitałowej (spółki zależnej), także na podstawie porozumień z innymi osobami.

W piśmiennictwie wskazuje się, że ww. przepis KSH nie wiąże stosunku dominacji z posiadanym przez wspólnika (akcjonariusza) udziałem w kapitale danej spółki, tylko z liczbą głosów na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu) innej spółki. Chodzi więc o faktyczną władzę nad spółką.”

Nie budzi wątpliwości, że na potrzeby ustalenia, czy spółka dysponuje większością głosów w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych oraz przepisów o rachunkowości, bierze się pod uwagę zarówno „własne” głosy spółki na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu) innej spółki (większość „bezpośrednia”), ale także głosy innych osób (nie tylko innych wspólników czy akcjonariuszy tej innej spółki, ale również osób trzecich), którymi spółka dysponuje na podstawie porozumień z tymi osobami (większość „pośrednia”).

Należy jednak zaznaczyć, że Kodeks spółek handlowych, chociaż zawiera przepisy regulujące kwestie własnościowe w spółkach handlowych, nie definiuje - podobnie jak ustawa podatkowa - co oznacza większość głosów na zgromadzeniu wspólników czy na walnym zgromadzeniu.

W piśmiennictwie prawa spółek handlowych wyrażane są różne stanowiska co do tego, według jakich kryteriów należy oceniać dysponowanie większością głosów w spółce handlowej.

Prezentowany jest m.in. pogląd (por. M. Romanowski, Pojęcie spółki dominującej w kodeksie spółek handlowych, PiP 2004, s. 80), że w pewnych sytuacjach dla stwierdzenia stosunku dominacji (dysponowania większością głosów) wystarczające może być dysponowanie mniejszościowym pakietem praw udziałowych, który jednak-zależnie od uwarunkowań danej spółki (stopień rozproszenia akcjonariatu, frekwencja na zgromadzeniach) - gwarantuje stałe dysponowanie bezwzględną większością głosów na kolejnych zgromadzeniach innej spółki.

Część autorów (por. np. A. Opalski, A.W. Wiśniewski, Kodeks spółek handlowych. Tom III A. Spółka akcyjna. Komentarz do art. 301-392, Wydawnictwo C.H. Beck 2016) wyraża pogląd, że przez „większość głosów” należy rozumieć dysponowanie przewagą głosów obliczaną w stosunku do ogólnej liczby głosów przysługujących z wszystkich praw udziałowych ustanowionych przez spółkę, czyli dysponowanie więcej niż 50% głosów (czasem wystarczy nawet ułamek głosu przewagi).

W piśmiennictwie dotyczącym prawa spółek handlowych zwraca się również uwagę, (por. K. Stabińska, „Dysponowanie większością głosów na walnym zgromadzeniu, jako przesłanka stosunku dominacji - problemy praktyczne”, artykuł opublikowany na stronie: http://www.kanceiaria-szip.pl/strefa-wiedzy/91, dysponowanie-wiekszoscia-glosownawalnym-zgromadzeniu-jako-przeslanka-stosunku-dominacji-e2-80-93-problemypraktyczne.html) na potrzebę uwzględniania przy dokonywaniu przedmiotowej oceny również postanowień statutu/umowy danej spółki i mogącego z nich wynikać wymogu „kwalifikowanej” większości głosów do podejmowania uchwał.

Niezależnie od możliwych różnic w wykładni pojęcia większości głosów na zgromadzeniu wspólników/walnym zgromadzeniu, stanowiska te są w ocenie Wnioskodawcy zgodne co do tego, że przy ocenie przesłanki dotyczącej stosunku dominacji nad spółką handlową (dysponowania większością głosów) należy wziąć pod uwagę również postanowienia statutu/umowy danej spółki i wynikający z nich wymóg kwalifikowanej większości niezbędny do sprawowania kontroli nad spółką.

W tym ujęciu nawet dysponowanie przez podmiot większą liczbą głosów niż 50% wszystkich głosów w spółce, ale niższą niż wymagana przez statut/umowę tej spółki do podejmowania uchwał, nie wystarcza do uznania tego podmiotu za posiadający większość głosów w organie danej spółki.

Należy podkreślić, że w świetle postanowień statutu Wnioskodawcy uchwały Walnego Zgromadzenia podejmowane są większością 3/4 (trzech czwartych) głosów obecnych na Walnym Zgromadzeniu. Z tym, że w Walnym Zgromadzeniu uczestniczyć muszą wszyscy akcjonariusze założyciele, z których każdy posiada nie mniej niż 30% akcji, a zatem wszystkie uchwały Walnego Zgromadzenia, Rady Nadzorczej jak i Zarządu podejmowane są jednomyślnie.

Biorąc powyższe pod uwagę, w świetle wynikającego ze statutu Wnioskodawcy wymogu kwalifikowanej większości głosów niezbędnej do podejmowania przez Walne Zgromadzenie Wnioskodawcy uchwał, przy uwzględnieniu wykładni pojęcia „większości głosów” wynikającej z powołanych powyżej opinii Ministerstwa Finansów, Ministerstwa Sprawiedliwości oraz przedstawicieli doktryny prawa spółek handlowych, a także przedstawionej na wstępie struktury akcjonariatu Wnioskodawcy, należy w ocenie Wnioskodawcy stwierdzić, że Skarb Państwa nie posiada bezpośrednio ani pośrednio większości głosów na Walnym Zgromadzeniu Wnioskodawcy, o której mowa w powołanym przepisie ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Art. 11 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy-wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jednakże zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 15 i 16 ww. ustawy, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy:

• z tytułu odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, jeżeli zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest spółka, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami, w części, w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania – w wysokości 70% tej części należnego odszkodowania (pkt 15),
  

• z tytułu określonych w umowie o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowie o świadczenie usług zarządzania zawartej ze spółką, o której mowa w pkt 15, odpraw lub odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania lub rozwiązania jej przed upływem terminu, na który została zawarta, w części, w której ich wysokość przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania wiążącej go ze spółką – w wysokości 70% należnej odprawy lub odszkodowania (pkt 16).
  
  

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust, 1 pkt 2, 4-5a oraz 13-16, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 30 ust. 3 cytowanej ustawy).

Wskazać również należy, że stosownie do art. 2 ustawy z dnia 25 listopada 2015 r, o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1992, z późn. zm.) przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 2016 r.

Aby miały zastosowanie przepisy art. 30 ust. 1 pkt 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna musi dysponować bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami.

Pewne potencjalne wątpliwości może budzić ocena, czy chodzi: (i) o większość głosów na konkretnym walnym zgromadzeniu spółki (tj. przy uwzględnieniu frekwencji na danym walnym zgromadzeniu – co musiałoby rodzić kolejną wątpliwość, o które walne zgromadzenie miałoby chodzić); czy też (ii) o większość głosów na walnym zgromadzeniu przy założeniu 100% frekwencji, czyli o większość w ogólnej liczbie głosów w kapitale, sprawdzalną w każdym czasie.

W kontekście przedstawionego wyżej zagadnienia, należy wskazać, że „zgromadzenie”, o którym mowa w analizowanym przepisie, należy interpretować w sposób „prosty”, tj. jako organ spółki, a nie dane (konkretne jedno) zgromadzenie, na którym w określonej dacie reprezentacja kapitałowa może odbiegać od tej, która co do zasady jest właściwa dla tej spółki. W przepisie ustawodawca nie użył jakichkolwiek określeń ani sformułowań, które w jakikolwiek sposób dookreślałyby, o jakie konkretnie zgromadzenie miałoby chodzić, a zatem zgodnie z powyższym wywodem całkowicie uprawnionym jest stwierdzenie, że ustawodawca posłużył się słowem „zgromadzenie” w najbardziej powszechnym jego znaczeniu – organu spółki kapitałowej.

Podmiot „dysponujący bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu” jest to więc taki podmiot, który – ilekroć w takim zgromadzeniu uczestniczy – dysponuje tą większością w każdym przypadku, bez względu na frekwencję (to jest liczbę udziałów albo akcji reprezentowanych na walnym zgromadzeniu).

Zgodnie z art. 25 ust. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określając wielkość udziału pośredniego, jaki podmiot posiada w kapitale innego podmiotu, przyjmuje się zasadę, że jeżeli jeden podmiot posiada w kapitale drugiego podmiotu określony udział, a ten drugi posiada taki sam udział w kapitale innego podmiotu, to pierwszy podmiot posiada udział pośredni w kapitale tego innego podmiotu w tej samej wysokości; jeżeli jednak wartości te są różne, za wysokość udziału pośredniego przyjmuje się wartość niższą.

Przytoczony przepis odnosi się wprawdzie do zasad ustalania wielkości udziału pośredniego, który jeden podmiot posiada w kapitale innego podmiotu, jednak można go pomocniczo wykorzystać w celu dokonania wykładni art. 30 ust. 1 pkt 15 i 16 u.p.d.o.f.

Pojęcie dysponowania bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 15 i 16 u.p.d.o.f. jest równoznaczne z posiadaniem bezwzględnej większości głosów (50% plus 1 głos) w ogólnej liczbie głosów istniejących w danym podmiocie.

Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest spółką akcyjną, którego akcjonariuszami założycielami są trzy podmioty, w tym: podmiot krajowy, w którym Skarb Państwa posiada udział w strukturze akcjonariatu i udział w liczbie głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy w wysokości 70,4% - posiadający bezpośrednio 48% akcji Wnioskodawcy („akcjonariusz krajowy 1”); podmiot krajowy, w którym akcjonariusz krajowy 1 posiada udział w strukturze akcjonariatu w wysokości 43,41% akcji bezpośrednio oraz 36,17% akcji pośrednio, łącznie 79,58% pośrednio - posiadający bezpośrednio 4% akcji Wnioskodawcy („akcjonariusz krajowy 2”) oraz podmiot zagraniczny posiadający 48% akcji Wnioskodawcy (podmiot zagraniczny).

Zatem spełniony jest warunek bezwzględnej większości głosów.

Należy podkreślić, że sformułowanie użyte w art. 30 ust. 1 pkt 15 i 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wykazuje pewne podobieństwo do konstrukcji przyjętej na gruncie ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, dalej: „KSH”), gdzie za spółkę dominującą uznaje się, gdy dysponuje ona bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, także jako zastawnik, albo użytkownik bądź w zarządzie innej spółki kapitałowej (spółki zależnej), a także na podstawie porozumień z innymi osobami (art. 4 § 1 pkt 4 lit. a) KSH).

W doktrynie wskazuje się, że ww. przepis nie wiąże stosunku dominacji z posiadanym przez wspólnika (akcjonariusza) udziałem w kapitale danej spółki, tylko z liczbą głosów na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu) innej spółki. Chodzi więc o faktyczną władzę nad spółką.

Nie budzi też wątpliwości, że na potrzeby ustalenia, czy spółka dysponuje większością głosów w rozumieniu omawianego przepisu KSH, bierze się pod uwagę zarówno „własne” głosy spółki na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu) innej spółki (większość „bezpośrednia”), ale także głosy innych osób (nie tylko innych wspólników czy akcjonariuszy tej innej spółki, ale również osób trzecich), którymi spółka dysponuje na podstawie porozumień z tymi osobami (większość „pośrednia”).

W piśmiennictwie wyrażane są różne stanowiska co do tego, według jakich kryteriów należy oceniać dysponowanie przez spółkę większością głosów w rozumieniu ww. przepisów KSH.

Prezentowany jest m.in. pogląd, z którym zgadza się tut. organ (por. Romanowski, Pojęcie spółki dominującej w kodeksie spółek handlowych, PiP 2004, s. 80), że w pewnych sytuacjach dla stwierdzenia stosunku dominacji (dysponowania większością głosów) wystarczające może być dysponowanie mniejszościowym pakietem praw udziałowych, który jednak – zależnie od uwarunkowań danej spółki (stopień rozproszenia akcjonariatu, frekwencja na zgromadzeniach) – gwarantuje stałe dysponowanie bezwzględną większością głosów na kolejnych zgromadzeniach innej spółki. Tym samym, w ocenie organu na potrzeby użytego w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia „większości głosów” należy przede wszystkim dokonać jego analizy przez pryzmat występujących w Spółce relacji. W konsekwencji, w sytuacji, w której jak wynika z opisu stanu faktycznego, Spółka ma możliwość przegłosowania uchwał, albowiem akcjonariat jest rozproszony, to w istocie Skarb Państwa posiada większość głosów. Skutkuje to objęcie Spółki hipotezą normy, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ma zastosowanie do każdej spółki Skarbu Państwa.

Ponadto, odnieść się w tym miejscu należy do uzasadnienia projektu do ustawy z dnia 25 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (druk sejmowy Nr 22), który zmierza do przeciwdziałania patologiom polegającym na przyznawaniu wyjątkowo wysokich odpraw oraz odszkodowań z tytułu zakazu konkurencji członkom zarządów spółek z udziałem Skarbu Państwa. Celem wysokiego opodatkowania ponad rozsądne minimum jest wpłynięcie na zachowania stron takich kontraktów i dostosowanie wysokości odpraw i odszkodowań do rozsądnych i uczciwych standardów.

Mając powyższe na uwadze, intencją ustawodawcy było szerokie rozumienie hipotezy normy prawnej z art. 30 ust. 1 pkt 15 i 16, która obejmować ma wszystkie spółki z udziałem Skarbu Państwa. W ocenie organu odpowiednim zatem kryterium do oceny istnienia „większości głosów” jest możliwość uzyskiwania tej większości na Walnym Zgromadzeniu. Przyjęcie odmiennego rozumowania przeczyłoby zasadzie racjonalności ustawodawcy, której respektowanie zabezpiecza taką wykładnię prawa, która polega na odrzuceniu oceny, że dany przepis prawa jest zbyteczny. W przepisach prawa nie mogą bowiem istnieć treści normatywnie nieistotne, a z taką sytuacją mielibyśmy do czynienia w przypadku akceptacji stanowiska Wnioskodawcy.

Stąd z uwagi na fakt, że Skarb Państwa dysponuje większością głosów na Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy Spółki, na Spółce ciąży obowiązek zastosowania do wypłacanych świadczeń zasad opodatkowania określonych w art. 30 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.f.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.