Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB3.4510.931.2016.1.EŻ
z 23 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2016 r. (data wpływu do BKIP: 26 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu na fundusz remontowy od lokali użytkowych - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 23 września 2016r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu na fundusz remontowy od lokali użytkowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia Mieszkaniowo-Budowlana świadczy usługi oznaczone w Polskiej Klasyfikacji Działalności numerem 68.32 Z - zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie.

Spółdzielnia prowadzi działalność gospodarczą, jest płatnikiem podatku VAT.

Spółdzielnia zarządza nieruchomościami, w których znajdują się :

1. Lokale mieszkalne
   • o spółdzielczym lokatorskim prawie do lokalu - są to członkowie spółdzielni,
     
   • o spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu,
     • członkowie spółdzielni,
       
     • nie będący członkami spółdzielni,
   • z prawem odrębnej własności,
     • członkowie spółdzielni,
       
     • niebędący członkami spółdzielni,
   • najem, nie są to członkowie spółdzielni.
2. Lokale użytkowe w budynkach mieszkalnych:
   • wynajmowane, będące własnością spółdzielni,
     
   • wynajmowane, będące własnością spółdzielni, stanowiące powierzchnię wspólną nieruchomości (np. komory zsypowe)
     
   • o spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu,
     • członkowie spółdzielni,
       
     • nie będący członkami spółdzielni,
   • z prawem odrębnej własności,
     • członkowie spółdzielni,
       
     • niebędący członkami spółdzielni.
3. Lokale użytkowe w pawilonach:
   • wynajmowane, będące własnością spółdzielni,
     
   • o spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu,
     • członkowie spółdzielni,
       
     • nie będący członkami spółdzielni,
   • z prawem odrębnej własności,
     • członkowie spółdzielni
       
     • niebędący członkami spółdzielni.
4. Miejsca postojowe w budynkach mieszkalnych
   • wynajmowane, będące własnością spółdzielni,
     
   • o spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu,
     • członkowie spółdzielni,
       
     • nie będący członkami spółdzielni,
   • z prawem odrębnej własności,
     • członkowie spółdzielni,
       
     • niebędący członkami spółdzielni.
5. Miejsca postojowe w garażach wielostanowiskowych wolnostojących
   • wynajmowane, będące własnością spółdzielni,
     
   • o spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu,
     • członkowie spółdzielni,
       
     • nie będący członkami spółdzielni,
   • z prawem odrębnej własności,
     • członkowie spółdzielni,
       
     • niebędący członkami spółdzielni.
   
   
   

Spółdzielnia tworzy odpis na fundusz remontowy od lokali mieszkalnych bez względu na ich status i uznaje to za koszt uzyskania przychodu. Ponieważ nie ma jasnego określenia pojęcia zasobów mieszkaniowych nie mamy pewności, że utworzony odpis na fundusz remontowy od lokali użytkowych można uznać za koszt uzyskania przychodu niezależnie od statusu i położenia lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy tworzenie odpisu na fundusz remontowy od lokali użytkowych niezależnie od statusu i położenia lokalu tj.:

Lokale użytkowe w pawilonach:

• wynajmowane, będące własnością spółdzielni,
• o spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu
  • członkowie spółdzielni,
    
  • nie będący członkami spółdzielni,

• z prawem odrębnej własności,
  • członkowie spółdzielni,
    
  • niebędący członkami spółdzielni.

Miejsca postojowe w budynkach mieszkalnych

• wynajmowane, będące własnością spółdzielni,
• o spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu,
  • członkowie spółdzielni,
    
  • nie będący członkami spółdzielni,

• z prawem odrębnej własności,
  • członkowie spółdzielni,
    
  • niebędący członkami spółdzielni.

Miejsca postojowe w garażach wielostanowiskowych wolnostojących

• wynajmowane, będące własnością spółdzielni,
• o spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu,
  • członkowie spółdzielni,
    
  • nie będący członkami spółdzielni,

• z prawem odrębnej własności,
  • członkowie spółdzielni,
    
  • niebędący członkami spółdzielni

będzie można zliczyć do kosztów uzyskania przychodów ?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółdzielnia nie tworzy odpisu na fundusz remontowy od lokali użytkowych ze względu na niejednoznaczne określenie co jest zasobem mieszkaniowym i co można zakwalifikować jako koszt uzyskania przychodu. Zdaniem spółdzielni odpis na fundusz remontowy, który byłby tworzony od lokali użytkowych stanowiłby koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje więc podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Wskazać należy, że stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:

1. podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
2. odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.
   
   

Jak wynika z powyższego przepisu, ustawodawca wyłączył co do zasady odpisy i wpłaty na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika, zaś jednocześnie w art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustanowił wyjątek od tej zasady. Dotyczy on podstawowych odpisów i wpłat na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy. Tego rodzaju koszty stanowią koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że powołana powyżej regulacja jest przepisem odsyłającym. Ustawodawca odsyła tutaj do aktu prawnego rangi ustawy i zaznacza, że mogą to być zarówno odpisy czy wpłaty na fundusze tworzone obligatoryjnie bądź dobrowolne i z mocy ustawy odpisy te i wpłaty muszą być tworzone w ciężar kosztów.

W kontekście spółdzielni mieszkaniowych ustawą tą będzie ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t. j. Dz .U. z 2013 r., poz. 1222, z późn. zm.).

I tak, w myśl art. 1 ust. 1 powyższej ustawy, celem spółdzielni mieszkaniowej, jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy, przedmiotem działalności spółdzielni może być:

• budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków spółdzielczych lokatorskich praw do znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych;
• budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków odrębnej własności znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu, a także ułamkowego udziału we współwłasności w garażach wielostanowiskowych;
• budowanie lub nabywanie domów jednorodzinnych w celu przeniesienia na rzecz członków własności tych domów;
• udzielanie pomocy członkom w budowie przez nich budynków mieszkalnych lub domów jednorodzinnych;
• budowanie lub nabywanie budynków w celu wynajmowania lub sprzedaży znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu.
  
  

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, lokalem w rozumieniu ustawy jest samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2015 r., poz. 1892).

Jak wynika z art. 4 cytowanej ustawy, członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni i inne osoby wymienione w tym przepisie, obowiązani są uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni oraz w zobowiązaniach spółdzielni z innych tytułów przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

Z powyższego wynika, że do zasobów mieszkaniowych – w kontekście wyżej powołanych przepisów – należy zaliczyć również lokale użytkowe, jak i garaże, czy miejsca postojowe niezaliczane do zasobów mieszkaniowych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Skoro zatem świadczenie na rzecz funduszu na remonty zasobów mieszkaniowych dotyczy tak samo właścicieli lokali mieszkalnych jak i użytkowych, czy też garaży (miejsc postojowych), a ustawa w tym zakresie nie rozróżnia regulacji, to należy uznać, że odpisy na fundusz remontowy dokonywane od lokali użytkowych oraz garaży i miejsc postojowych niezaliczanych do zasobów mieszkaniowych także mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne oraz przedstawione wyjaśnienia do wątpliwej kwestii opisanej przez Wnioskodawcę należy uznać, że spełnione zostaną wszystkie warunki, o których stanowi treść art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji, naliczony przez Spółdzielnię Mieszkaniową odpis na fundusz remontowy od lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych zajmowanych na podstawie spółdzielczego własnościowego prawa, prawa odrębnej własności i umowy najmu znajdujących się w budynkach mieszkalnych oraz w wielostanowiskowym lokalu garażowym, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.