2016.12.06 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - 2461-IBPB-1-3.4510.869.2016.2.JKT

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.869.2016.2.JKT
z 6 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 3 października 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 5 października 2016 r.), uzupełnionym 30 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z emisją i wprowadzeniem do obrotu akcji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z emisją i wprowadzeniem do obrotu akcji. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 listopada 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.869.2016.1.JKT, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 30 listopada 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką zajmującą się przetwórstwem tworzyw sztucznych, notowaną na Giełdzie Papierów Wartościowych (dalej: „GPW”). W związku z rozwojem działalności i koniecznością pozyskania dodatkowego finansowania, Spółka podjęła decyzję o dokonaniu w 2016 r. emisji akcji oraz zaoferowania ich na rynku regulowanym. Emisja akcji doszła do skutku, a wyemitowane akcje zostały wprowadzone do oferty publicznej. Ustalona cena sprzedaży akcji przekraczała ich wartość nominalną.

Jednocześnie, w związku z emisją Spółka poniosła szereg kosztów, takich jak:

koszty doradztwa finansowego, które obejmowały m.in.
1. wsparcie przy wyborze i koordynacji prac podmiotów uczestniczących we wprowadzeniu akcji do obrotu i przeprowadzeniu oferty publicznej,
2. świadczenie bieżącego doradztwa finansowego,
3. rekomendacje struktury i terminu oferty publicznej akcji,
4. stworzenie tzw. equity story, tj. historii powstania i rozwoju firmy na potrzeby przyszłych inwestorów,
5. współpracę z doradcą prawnym w ramach usług doradczych w odniesieniu do przygotowywanego prospektu emisyjnego Spółki składanego do Komisji Nadzoru Finansowego,
6. wsparcie przy przygotowaniu prezentacji Spółki na spotkanie z analitykiem,
7. wsparcie przy przygotowaniu prezentacji Spółki na tzw. road show (tj. cykl spotkań informacyjnych dla potencjalnych inwestorów),
8. przygotowanie zarządu Spółki do udziału w road show,
9. przygotowanie raportu analitycznego,
10. organizację i uczestnictwo w spotkaniach z potencjalnymi inwestorami w ramach road show,
11. przedstawienie rekomendacji w zakresie wyznaczenia przedziału lub maksymalnej ceny emisyjnej,
12. przeprowadzenie procesu budowy księgi popytu (book building),
13. przedstawienie rekomendacji w zakresie wyznaczenia ceny emisyjnej,
14. przyjmowanie deklaracji i zapisów ostatecznych od inwestorów finansowych,
15. przyjęcie wpłat i rozliczenie oferty publicznej,
16. pomocy w przygotowaniu dokumentacji w postępowaniu przed Komisją Nadzoru Finansowego (dalej: „KNF”), Krajowym Depozytem Papierów Wartościowych (dalej: „KDPW”) i GPW;
koszty doradztwa prawnego, obejmujące m. in.:
1. opracowanie projektów dokumentów związanych z procesem emisji akcji,
2. weryfikację projektów dokumentów przygotowywanych przez Spółkę oraz doradcę finansowego,
3. sporządzanie wzorów dokumentów używanych przez Spółkę,
4. bieżące doradztwo prawne,
5. szkolenia dla członków zarządu,
6. przygotowanie zastrzeżeń prawnych do dokumentów i informacji publikowanych przez Spółkę,
7. sporządzanie pisemnych opinii prawnych,
8. reprezentację Spółki w postępowaniach przed KNF, GPW i KDPW oraz kontakty z tymi podmiotami i organami administracji,
9. dokonywanie bieżących ustaleń w zakresie podziału prac pomiędzy doradcą prawnym a doradcą finansowym,
10. doradztwo w zakresie pozyskania dofinansowania ze środków Unii Europejskiej,
11. opracowanie projektu prospektu emisyjnego;
koszty badania danych finansowych Spółki przez biegłego rewidenta;
koszty marketingu obejmujące:
1. kampanię reklamową w przeglądarce Google,
2. zaprojektowanie tzw. landing page (strony do której zostaje przekierowany internauta za pomocą banera reklamowego);
koszty ubezpieczenia publicznej oferty sprzedaży papierów wartościowych, obejmujące:
1. odpowiedzialność osób ubezpieczonych z tytułu prospektu emisyjnego,
2. zwrot kosztów emitenta,
3. odpowiedzialność emitenta z tytułu prospektu emisyjnego,
4. odpowiedzialność akcjonariusza większościowego,
5. działania siły wyższej,
6. koszty współpracy z organami kontroli,
7. koszty związane z sytuacjami awaryjnymi;
koszty tłumaczenia dokumentów;
koszty opłat, w tym:
1. opłata na rzecz KDPW za udostępnienie informacji o osobach uprawnionych do udziału w walnym zgromadzeniu akcjonariuszy,
2. opłata na rzecz KNF za zatwierdzenie prospektu emisyjnego,
3. opłata na rzecz KDPW z tytułu rejestracji obligacji zamiennych na akcje oraz prawa do akcji,
4. opłaty na rzecz GPW za wprowadzenie do obrotu akcji Spółki,
5. opłata na rzecz KDPW za rejestrację akcji spółki;
koszty wynagrodzenia notariusza za czynności związane z:
1. aktem notarialnym w zakresie walnego zgromadzenia akcjonariuszy Spółki zwołanego w celu podwyższenia jej kapitału zakładowego,
2. oświadczeniem o wysokości objętego kapitału zakładowego,
3. uzyskaniem wypisów aktów notarialnych potrzebnych do wpisu w KRS;
pobrany przez notariusza podatek od czynności cywilnoprawnych od podwyższenia kapitału zakładowego Spółki.

W uzupełnieniu stanu faktycznego z 29 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 listopada 2016 r.) Spółka wskazała, że koszty wymienione w pkt 1-6 przedstawionego stanu faktycznego nie stanowią kosztów związanych bezpośrednio z podwyższeniem kapitału Spółki, ponieważ brakuje bezpośredniego związku pomiędzy podwyższeniem kapitału a poniesionymi wydatkami (podwyższenie kapitału zakładowego nie jest uzależnione od ich poniesienia).

Jednocześnie, koszty wymienione w pkt 1-6 przedstawionego stanu faktycznego stanowią koszty pośrednie, związane z funkcjonowaniem Spółki, ze względu na cele ich poniesienia, takie jak:

pozyskiwanie przez Spółkę finansowania na pokrycie inwestycji i bieżących wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
zabezpieczenie Spółki przed negatywnymi konsekwencjami niespełnienia rygorystycznych wymagań ustawodawcy w odniesieniu do spółek notowanych na GPW,
zabezpieczenie Spółki na wypadek odpowiedzialności odszkodowawczej wobec osób trzecich,
uzyskanie danych istotnych z punktu widzenia obowiązków informacyjnych ciążących na Spółce,
pozyskanie szczegółowych informacji na temat kondycji finansowej Spółki wynikających z badania finansów Spółki przez biegłego rewidenta,
budowanie wizerunku Spółki jako wiarygodnego podmiotu wśród inwestorów i osób trzecich (zachęcanie do nabywania akcji Spółki),
zapewnienie obecności Spółki w sieci Internet,
uzyskanie wsparcia prawnego i doradczego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wymienione w pkt 1-6 opisu stanu faktycznego, poniesione przez Wnioskodawcę koszty doradztwa finansowego, doradztwa prawnego, badania danych finansowych przez biegłego rewidenta, marketingu, ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za błędy w prospekcie emisyjnym oraz koszty tłumaczeń dokumentów, stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, wymienione w pkt 1-6 opisu stanu faktycznego, poniesione przez Wnioskodawcę koszty doradztwa finansowego, doradztwa prawnego, badania danych finansowych przez biegłego rewidenta, marketingu, ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za błędy w prospekcie emisyjnym oraz koszty tłumaczeń dokumentów, stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „Ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że niezbędną przesłanką uznania kosztu za koszt uzyskania przychodu jest przynajmniej pośredni związek pomiędzy poniesionym kosztem a przychodem w rozumieniu Ustawy o CIT. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, przychodem są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego.

W związku z faktem, że wskazanych powyżej kategorii przysporzeń majątkowych nie zalicza się do przychodów w rozumieniu Ustawy o CIT, koszty poniesione bezpośrednio, jedynie w celu otrzymania tych przysporzeń nie mogą być przez podatnika zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Powyższe znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z 19 stycznia 2016 r., sygn. akt: II FSK 2993/13, zgodnie z którym: Jeżeli wydatki, nawet związane z publiczną emisją akcji, są ponoszone także w innym celu, służąc funkcjonowaniu spółki jako organizmu gospodarczego, do kosztów uzyskania przychodów mogą być zaliczone.

Ustawa o CIT posługuje się w art. 15 ust. 4c i 4d pojęciami „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami” (dalej: „koszty bezpośrednie”) oraz „kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami” (dalej: „koszty pośrednie”). Za koszty bezpośrednie należy uznać koszty, które można przypisać bezpośrednio do konkretnego strumienia przychodów, a za koszty pośrednie - takie, których przypisanie w ten sposób nie jest możliwe, ponieważ dotyczą większej ilości strumieni przychodów lub służą jedynie zachowaniu albo zabezpieczeniu źródeł przychodów.

W związku z powyższym, podatnik ponoszący koszty w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego w drodze emisji akcji, które w świetle Ustawy o CIT nie powoduje powstania przychodów po jego stronie:

nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych bezpośrednio z podwyższeniem kapitału zakładowego, tj. kosztów bezwzględnie warunkujących to podwyższenie,
może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki pośrednio związane z podwyższeniem, o ile wydatki te są poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W opinii Wnioskodawcy, poniesione przez niego koszty wymienione w pkt 1-6 stanu faktycznego, tj. koszty:

doradztwa finansowego,
doradztwa prawnego,
badania danych finansowych przez biegłego rewidenta,
marketingu,
ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za błędy w prospekcie emisyjnym oraz
tłumaczeń dokumentów

-stanowią koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przez Spółkę opodatkowanymi przychodami.

Jednocześnie, nie można ich uznać za koszty związane z podwyższeniem kapitału zakładowego i zapasowego, ponieważ brak ich poniesienia nie uniemożliwiłby podwyższenia tych kapitałów.

Wymienione wyżej koszty są ponoszone w celu pozyskania finansowania, które zostanie wykorzystane przez Spółkę na pokrycie kosztów inwestycji i działalności operacyjnej. W efekcie, służyć będą zachowaniu albo zabezpieczeniu działalności gospodarczej Spółki, która stanowi dla niej źródło opodatkowanych przychodów. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, stanowią one koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, jako koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Ponadto, dodatkowymi korzyściami, które Spółka odnosi w efekcie poniesienia tych kosztów są:

zabezpieczenie Spółki przed negatywnymi konsekwencjami niespełnienia rygorystycznych wymagań ustawodawcy w odniesieniu do spółek notowanych na GPW,
zabezpieczenie Spółki na wypadek odpowiedzialności odszkodowawczej wobec osób trzecich,
uzyskanie danych istotnych z punktu widzenia obowiązków informacyjnych ciążących na Spółce,
pozyskanie szczegółowych informacji na temat kondycji finansowej Spółki wynikających z badania finansów Spółki przez biegłego rewidenta.
budowanie wizerunku Spółki jako wiarygodnego podmiotu wśród inwestorów i osób trzecich (zachęcanie do nabywania akcji Spółki),
zapewnienie obecności Spółki w sieci Internet,
uzyskanie wsparcia prawnego i doradczego.

W związku z powyższym, poza pozyskaniem finansowania, Spółka zachowuje i zabezpiecza swoje źródło opodatkowanych przychodów (działalność gospodarczą), poprzez eliminację różnorodnych ryzyk oraz promocję i budowanie wizerunku wiarygodnego podmiotu.

Tym samym powinny one zostać uznane za koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Powyższy wniosek potwierdza stanowisko siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażone w uchwale z 24 stycznia 2011 r. (sygn. II FPS 6/10), zgodnie z którą jeden ze skutków tej regulacji [ art. 12 ust. 4 pkt 4 - przyp. Wnioskodawcy] stanowi to, że wydatki bezpośrednio powiązane z tym przychodem i warunkujące jego wystąpienie w postaci wniesienia podwyższonego kapitału nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Ocena ta nie może jednak zostać rozciągnięta na tę część wydatków ogólnych spółki kapitałowej, których poniesienie tego rodzaju związku już nie cechuje tzw. koszty ogólne funkcjonowania osoby prawnej służące zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów i nie wykazujące związku z konkretnym przychodem. Zgodzić należy się zatem z oceną, że wydatki związane z nabyciem usług w celu emisji akcji należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Są one typowymi kosztami pośrednimi związanymi z prowadzona działalnością gospodarczą, której efekty podlegają opodatkowaniu.

Przedstawiony powyżej fragment uchwały w pełni potwierdza prawidłowość stanowiska Spółki przedstawionego w niniejszym wniosku. Jednocześnie podkreślić należy, że charakter prawny orzeczenia wydanego w formie uchwały składu siedmiu sędziów NSA determinować powinien sposób wykładni prawa dokonywany tak przez inne sądy administracyjne, jak i organy podatkowe. Wskazuje na to treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 27 czerwca 2013 r. (sygn. I SA/Wr 574/13), w którym przywołano treść uchwały zacytowanej powyżej i stwierdzono, że (...) pomimo braku formalnego związania organu uchwałą NSA wydaną w innej sprawie, nie powinno budzić wątpliwości, że konieczne jest uwzględnianie przede wszystkim uchwał wyjaśniających zagadnienia prawne budzące poważne wątpliwości. Pominięcie przez organ argumentacji wyrażonej w uchwale i ograniczenie się do stwierdzenia braku jej mocy wiążącej stanowi naruszenie art. 14e w zw. z art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749), konsekwencją czego jest nieuprawniona i wadliwa ocena prawna zagadnienia prawnego przedstawionego we wniosku.

Z powołanego wyroku WSA wynika, że choć formalnie organy podatkowe nie są związane treścią uchwały NSA wydanej w innej sprawie, to w przypadku, gdy uchwał ta wyjaśnia zagadnienia prawne budzące poważne wątpliwości (jakt to miało miejsce w przypadku uchwały w sprawie o sygn. II FPS 6/10), musi być ona brana pod uwagę przy dokonywaniu oceny prawnej zagadnień prawnych analogicznych do tych, które były jej przedmiotem. Krótko mówiąc, w niniejszej sprawie organ podatkowy powinien uwzględnić treść uchwały NSA z 24 stycznia 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin