INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2011 r. (data wpływu 29 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 25 listopada 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 25 listopada 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W złożonym wniosku i uzupełnieniu do niego przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 1 czerwca 2011 r. rozpoczęła Pani swoją pierwszą działalność gospodarczą zarejestrowaną jako Indywidualna Specjalistyczna Praktyka Lekarska w miejscu wezwania. Jest Pani lekarzem stomatologiem. Obecnie pracuje Pani przyjmując pacjentów w dwóch gabinetach stomatologicznych, które należą do dwóch innych lekarzy stomatologów, z którymi ma Pani podpisaną umowę o współpracy. Lekarze ci w swoich gabinetach mają zarejestrowaną działalność gospodarczą w postaci indywidualnych praktyk lekarskich. W obu gabinetach obrót jest ewidencjonowany przy użyciu kas fiskalnych „zarejestrowanych na tych lekarzy”. Z puli pieniędzy, które otrzymuje Pani od leczonych pacjentów, tylko ustalony procent jest Pani przychodem, pozostałą większą część przekazuje Pani lekarzom właścicielom gabinetów stomatologicznych. Cały otrzymywany od pacjentów utarg ewidencjonuje Pani na istniejących w tych gabinetach kasach fiskalnych, zarejestrowanych na lekarzy, będących właścicielami tychże gabinetów. Część pieniędzy ewidencjonuje Pani w księdze przychodów i rozchodów i na koniec miesiąca właścicielom gabinetów wystawia Pani rachunek, będący równowartością Pani przychodu. Np. w miesiącu lipcu kwota, którą pacjenci zapłacili za leczenie wyniosła 5.250 zł (kwota ta została zaewidencjonowana w kasie fiskalnej gabinetu) a Pani przychód – wynagrodzenie wyniosło 1.950 zł i tyle zostało zapisane w Pani księdze przychodów i rozchodów. Resztę, czyli 3.320 zł otrzymał lekarz będący właścicielem gabinetu. Na koniec lipca właścicielowi gabinetu wystawiła Pani rachunek na kwotę 1.950 zł. W obu miejscach przyjmowania pacjentów ma Pani podpisaną umowę o współpracy, w której zawarte jest upoważnienie do korzystania z istniejących tam kas fiskalnych w celu ewidencji dziennego obrotu. Ze złożonego w dniu 25 listopada 2011 r. uzupełnienia do wniosku wynika, iż usługi zdrowotne w zakresie świadczeń stomatologicznych świadczy Pani na rzecz lekarzy, będących właścicielami gabinetów. Usługi te są świadczone w systemie „na wezwanie” i dotyczą pacjentów tych gabinetów. Za wykonanie świadczeń stomatologicznych wystawia Pani rachunek właścicielom tych gabinetów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy zgodnie z umową może (musi) Pani wpisywać utarg od pacjenta na kasę fiskalną właścicieli gabinetów stomatologicznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, całkowity utarg powinien być ewidencjonowany na istniejących kasach fiskalnych, zarejestrowanych właścicieli gabinetów. Wynagrodzenie za wykonane usługi Wnioskodawca ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów i wystawia właścicielom gabinetów rachunek na równowartość wynagrodzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054).

W myśl przepisu art. 111 ust. 1 tej ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z kolei jak wynika z zapisu art. 111 ust. 3b ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Kwestie dotyczące m.in. obowiązków podatników w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej zostały uregulowane w rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

Z przepisu § 7 ust. 1 pkt 9 wynika, że podatnicy są obowiązani stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie, z zastrzeżeniem ust. 7. Stosownie do § 7 ust. 7 rozporządzenia podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Cytowane powyżej przepisy art. 111 ust. 3b ustawy o podatku od towarów i usług, jak i § 7 ust. 7 rozporządzenia ustanawiają wyjątek od zasady, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących obowiązani są do stosowania kas wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, nakazując również ewidencjonowanie sprzedaży prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Z opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie zawartych umów o współpracy, świadczy Pani usługi stomatologiczne na rzecz lekarzy stomatologów, prowadzących indywidualne praktyki lekarskie, którzy upoważnili Panią do korzystania z istniejących w ich gabinetach kas fiskalnych. Cały otrzymywany od pacjentów utarg ewidencjonuje Pani na tych kasach. Część tego utargu, w określonej procentowo wysokości, stanowi Pani wynagrodzenie, na którego równowartość wystawia Pani rachunek na rzecz właściciela gabinetu.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w tak przedstawionym stanie faktycznym nie świadczy Pani usług na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle powyższego, skoro zatem jedynym Pani obrotem jest wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług na rzecz innych osób prowadzących działalność gospodarczą, to nie ciąży na Pani obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot należnego podatku z tytułu świadczonych przez Panią usług przy zastosowaniu własnej kasy rejestrującej.

Należy jednak wskazać, iż skoro lekarze, z którymi ma Pani zawarte umowy o współpracy, realizują obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, to zważywszy na wynikające z tych umów upoważnienie, winna Pani dokonywać ewidencji utargu osiąganego na rzecz tych właścicieli przy zastosowaniu należących do nich urządzeń fiskalnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.