2016.12.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - 1462-IPPP1.4512.832.2016.2.MPe

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP1.4512.832.2016.2.MPe
z 8 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 7 października 2016 r. (data wpływu 12 października 2016 r.) uzupełnione w dniu 21 listopada 2016 r. (data wpływu 25 listopada 2016 r.) na wezwanie z dnia 10 listopada 2016 r. (data odbioru 14 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkami - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkami.

Wniosek został uzupełniony w dniu 21 listopada 2016 r. (data wpływu 25 listopada 2016 r.) na wezwanie z dnia 10 listopada 2016 r. (data odbioru 14 listopada 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia Handlowa (dalej „Spółdzielnia”) dokonała sprzedaży prawa użytkowania wieczystego i własności posadowionych na nieruchomości budynków oraz ustanowienia służebności gruntowej na rzecz kupujących (małżeństwa) Pana Bogusława G. oraz Pani Joanny G. (zwana dalej „Kupującą”). Spółdzielnia jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Pani Joanna G. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Środki na zakup Nieruchomości pochodziły z prowadzonej przez Panią Joannę G. działalności gospodarczej i została ona zakupiona na potrzeby tej działalności gospodarczej.

Sprzedawca był użytkownikiem wieczystym nieruchomości stanowiącej działkę o nr 41/18 o łącznym obszarze 1,6228 ha oraz właścicielem budynków stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności znajdujących się na nieruchomości (zwana dalej „Nieruchomość”). Dla Nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

Użytkowanie wieczyste działki nr 41/18 Sprzedawca nabył na podstawie umowy oddania gruntu w użytkowanie wieczyste oraz przeniesienia własności w dniu 19 stycznia 1995 r. na podstawie aktu notarialnego. Nabycie na podstawie ww. aktu notarialnego nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie zostało udokumentowane fakturą. Działka nr 41/18 zabudowana jest 7 (siedmioma) budynkami przemysłowo-magazynowymi z częścią biurową. W ewidencji środków trwałych Spółdzielni powyższe budynki zostały zaewidencjonowane jako dwa budynki oznaczone numerami 10 i 11 o powierzchni 1.579,15 m² i 642,44 m². Działka nr 41/18 zabudowana jest budynkami oznaczonymi w ewidencji gruntów jako:

budynek transportu i łączności, o powierzchni zabudowy 120 m²;
zbiorniki, silosy i budynki magazynowe o powierzchni zabudowy 102 m²;
zbiorniki, silosy i budynki magazynowe o powierzchni zabudowy 275 m²;
zbiorniki, silosy i budynki magazynowe o powierzchni zabudowy 201 m²;
budynki biurowe o powierzchni zabudowy 615 m²;
budynki przemysłowe o powierzchni zabudowy 719 m²;
zbiorniki, silosy i budynki magazynowe o powierzchni zabudowy 393 m²;

Przedmiotowe budynki były wykorzystywane przez Spółdzielnię do działalności gospodarczej od momentu nabycia, tj. od 1995 r.

Dla działki nr 41/18 w dniu 26 lipca 2016 r. został przyjęty przez Urząd Miejski Wydział Gospodarki Nieruchomościami i Planowania Przestrzennego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Miasta, zgodnie z którym przedmiotowa działka położona jest na terenie oznaczonym jako tereny produkcyjno-przemysłowe, drobnej wytwórczości, przetwórstwa, magazynów, składów, baz. Teren jest ogrodzony i utwardzony.

Sprzedaż nastąpiła na podstawie aktu notarialnego z dnia 8 sierpnia 2016 r. Sprzedaż Nieruchomości została opodatkowana podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Budynek biurowo magazynowy nr 10 (na który składają się budynki wymienione w poz. 5, 6, 7 powyżej) jest budynkiem wolnostojącym, parterowym, nie podpiwniczonym. Na budynek nr 10 składają się budynki o numerach ewidencyjnych według kartoteki budynków nr 106, nr 107 i nr 108.

Spółdzielnia modernizowała budynek w latach 2005 - 2008 r., gdzie nakłady na modernizację budynku wyniosły 40.947,89 zł i stanowiły 12,06% wartości początkowej budynku, tj. kwoty 339.517,30 zł. Od 2009 r. Spółdzielnia ponosiła nakłady na modernizację budynku w wysokości 8.587,54 zł. Łącznie nakłady na budynek nr 10 nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynku.

Spółdzielnia Handlowa użytkowała ww. budynek w celach wynajmu powierzchni biurowej jak i magazynowej o dowolnej powierzchni, różnym pomiotom gospodarczym. Budynek ten został wynajęty po raz pierwszy w całości z dniem 31 października 1995 r. i do dnia 31 sierpnia 2016 r. był wynajmowany przez Spółdzielnię, jednak w różnych okresach na przestrzeni lat, był on wynajmowany w całości lub w części. W czasie wynajmu występowała rotacja firm, co powodowało, że w pewnym czasie powierzchnie były zajęte w pełni, jak również występowały okresy, w których różne powierzchnie w różnym czasie były wolne lub przygotowywane dla najmu.

Budynek warsztatowy nr 11 (na który składają się budynki wymienione w poz. 1, 2, 3 i 4 powyżej) jest budynkiem wolnostojącym, parterowym, nie podpiwniczonym. Na budynek nr 11 składają się budynki o numerach ewidencyjnych według kartoteki budynków nr 102, nr 103, nr 104 i nr 105.

Spółdzielnia modernizowała budynek w latach 2005 - 2008, nakłady na modernizację budynku wyniosły 76 540,88 zł i stanowiły 36,38% wartości początkowej budynku, tj. kwoty 210.413,08 zł. Od 2009 r. Spółdzielnia nie ponosiła nakładów na modernizację budynku.

Budynek ten został wynajęty po raz pierwszy w całości z dniem 31 października 1995 r. i do dnia 31 sierpnia był wynajmowany przez Spółdzielnię, jednak w różnych okresach na przestrzeni lat, był on wynajmowany w całości lub w części. W czasie wynajmu występowała rotacja firm, co powodowało, że w pewnym czasie powierzchnie były zajęte w pełni, jak również występowały okresy, w których różne powierzchnie w różnym czasie były wolne lub przygotowywane dla najmu.

Budynki nr 10 i nr 11 były wynajmowane do dnia sprzedaży w dniu 8 sierpnia 2016 r., Kupująca zamierza nadal wynajmować oba budynki.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że budynek nr 10, na który składają się:

budynki biurowe o pow. 615 m²,
budynki przemysłowe o pow. 712 m²,
zbiorniki, silosy i budynki magazynowe o pow. 393 m²,

- stanowi jeden budynek. Tym samym budynek 10 stanowi jeden kompleks połączonych ze sobą budynków 106, 107 i 108. Tak też budynek ten został zaewidencjonowany w środkach trwałych Spółdzielni, na który była prowadzona książka budynku przekazana nowemu nabywcy nieruchomości.

Budynek ten został wynajęty po raz pierwszy z dniem 31 października 1995 r. i do dnia 31 sierpnia 2016 r. był wynajmowany różnym podmiotom gospodarczym, jednak w różnych okresach na przestrzeni lat w całości lub części. Na przestrzeni lat różnie kształtowała się również powierzchnia wynajmowana przez poszczególne podmioty (wynajmowana powierzchnia była albo zwiększana albo zmniejszana, w zależności od okoliczności w danym roku). Spółdzielnia nie jest w stanie określić, w jakiej części i w jakim okresie budynek ten był przedmiotem najmu, gdyż w zależności od potrzeb kontrahentów powierzchnie wynajmowane były zmniejszane lub zwiększane, bądź też po odejściu jednego najemcy oczekiwały na kolejnego, a w umowach najmu określane były tylko wielkości powierzchni wynajmowanych, a nie która to część budynku, także faktury określały tylko ilość metrów wynajmowanych powierzchni oraz cenę zawartą w umowie i wartość brutto wraz z podatkiem VAT.

W 2008 r. budynek nr 10 był modernizowany. Wartość modernizacji (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) wyniosła 40 947,89 zł, co stanowiło 12,06% wartości początkowej tj. kwoty 339 517,30 zł. W 2013 r. budynek ten był ponownie modernizowany, ale na kwotę 8587,54 zł. Wartości tych modernizacji nie przekroczyły w żadnym roku ani łącznie 30% wartości początkowej budynku nr 10. Spółdzielnia miała prawo do odliczenia podatku naliczonego od dokonanych ulepszeń i ten podatek odliczyła w całości w 2008 r. i następnie w 2013 r.

Budynek nr 11, na który składają się:

budynek transportu i łączności o pow. 120 m²,
zbiorniki i silosy i budynki magazynowe o pow. 102 m² ,
zbiorniki, silosy i budynki magazynowe o pow. 275 m²,
zbiorniki, silosy i budynki magazynowe o pow. 201 m²

- stanowi jeden budynek. Budynek nr 11 stanowi jeden kompleks połączonych ze sobą budynków 102, 103, 104 i 105. Tak też był zaewidencjonowany w środkach trwałych Spółdzielni. Na ten budynek była również prowadzona książka budynku, która to została przekazana nabywcy nieruchomości.

W latach 2005-2008 poniesiono nakłady na modernizację (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) budynku nr 11 w kwocie 76 540,88 zł co stanowiło ponad 30% jego wartości początkowej (36,38% wskazane we wniosku z dnia 7 października 2016 r.). Spółdzielnia miała prawo do odliczenia podatku od poniesionych nakładów i odliczyła go w całości.

Budynek ten w czasie modernizacji jak i po niej był wynajmowany na podstawie umowy najmu i dokumentowany co miesiąc wystawianymi przez Spółdzielnię fakturami z obowiązującą w danym okresie stawką VAT obciążającą najemcę. Budynek ten został wynajęty po raz pierwszy z dniem 31 października 1995 r. i do dnia 31 sierpnia 2016 r. był przedmiotem umowy najmu z różnymi podmiotami gospodarczym, jednak na przestrzeni lat w różnych okresach w całości lub części. Na przestrzeni lat różnie kształtowała się również powierzchnia wynajmowana przez poszczególne podmioty (wynajmowana powierzchnia była albo zwiększana albo zmniejszana, w zależności od okoliczności w danym roku). Spółdzielnia nie jest w stanie określić w jakiej części i w jakim okresie budynek ten był przedmiotem najmu, gdyż w zależności od potrzeb kontrahentów powierzchnie wynajmowane były zmniejszane lub zwiększane, a w umowach najmu określane były tylko wielkości powierzchni wynajmowanych, a nie która to część budynku, także faktury określały tylko ilość metrów wynajmowanych powierzchni oraz cenę zawartą w umowie i wartość brutto wraz z podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkami nr 10 i 11 stanowi dostawę zwolnioną przedmiotowo z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie zasadnym będzie zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Z punktu widzenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli - zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przewidziane jest w dwóch przepisach, których zastosowanie wymaga analizy w sytuacji, gdy przedmiotem transakcji jest nieruchomość zabudowana:

zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.,
zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 10, zwalnia się z obowiązku zapłaty podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
między pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Natomiast na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zwolniona z opodatkowania jest dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 (tj. dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia), pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił te wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku tego nie stosuje się jednak jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy z dnia 11 marca 2004 r.). W przypadku, gdy zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 nie jest możliwe, konieczna jest analiza możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004r. przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej:

Dotychczas przyjmowano, że aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie, musi dojść do oddania budowli do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Ukształtowane w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów oraz orzecznictwie sądów administracyjnych rozumienie powyższej definicji wskazuje, że pierwszym zasiedleniem nie musi być dostawa towarów sensu stricto (np.: transakcja kupna -sprzedaży). Istotą pierwszego zasiedlenia jest oddanie do użytkowania, które następuje w wykonywaniu czynności podlegającej opodatkowaniu. Oznacza to, że jeżeli wydanie budynku, budowli następuje na własne potrzeby (czyli nie jest związane z czynnością opodatkowaną taką jak np.: sprzedaż, oddanie w najem, dzierżawę), to nie dochodzi do pierwszego zasiedlenia. Oddanie do użytkowania musi nastąpić albo po wybudowaniu budynku, budowli lub ich części, albo po ich ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Przez „pierwszego nabywcę lub użytkownika” należy rozumieć podmiot, który nabył własność lub rozpoczął użytkowanie budynku, budowli lub ich części wyłącznie w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W odmienny od powyższego sposób definicję pierwszego zasiedlenia przedstawił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 października 2014 r. sygn. I FSK 1545/13. Przedmiotem sporu w sprawie rozpatrywanej przez NSA była kwestia, czy sprzedaż budowli w postaci parkingu będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w sytuacji, gdy budowla w okresie dłuższym niż dwa lata była wykorzystywana do czynności opodatkowanych, tj. polegających na udostępnieniu miejsc parkingowych na podstawie abonamentu czy jednorazowego wydruku z kasy rejestrującej. W przedmiotowej sprawie istotne jest to, w jaki sposób NSA przedstawił rozumienie pojęcia pierwszego zasiedlenia. W pierwszej kolejności NSA wskazał, że aby doszło do pierwszego zasiedlenia, powinny być spełnione łącznie trzy przesłanki, tj.:

oddanie do użytkowania,
w wykonaniu czynności opodatkowanej,
pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi, - a następnie przedstawił prawidłowe rozumienie - w ocenie NSA - powyższych sformułowań.

Szczególne wątpliwości Sądu wzbudziło rozumienie wyrażenia "oddanie do użytkowania" i wskazał, że „Instytucja użytkowania została uregulowana przepisami art. 252 do 270 Kodeksu Cywilnego w Księdze Drugiej "Własność i inne prawa rzeczowe", Tytuł III Ograniczone Prawa Rzeczowe. Zgodnie z art. 252 k.c. rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie). Nie ma żadnego uzasadnienia dla takiego wąskiego rozumienia tego pojęcia na gruncie ustawy o VAT, jak rozumiane jest ono przez przepisy Kodeksu cywilnego. Zresztą sam organ interpretacyjny oraz Sąd pierwszej instancji rozumie jego znaczenie szerzej wskazując, że warunki pierwszego zasiedlenia spełnia również oddanie w najem lub w dzierżawę, czy też sprzedaż. Te ostatnie instytucje są instytucjami stosunków obligacyjnych i w sposób zasadniczy, zwłaszcza najem i sprzedaż, różnią się od ograniczonego prawa rzeczowego jakim jest użytkowanie." Dalej NSA orzekł, że „5.6. Zatem na gruncie ustawy o VAT każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, również poprzez czasowe korzystanie z miejsc parkingowych, spełnia drugi przewidziany w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT konieczny do uznania, że doszło do pierwszego zasiedlenia. 5.7. Jeżeli chodzi natomiast o trzeci, przewidziany w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, warunek - aby wydanie nastąpiło na rzecz "pierwszego nabywcy lub użytkownika" budynków, budowli lub ich części, to należy go postrzegać jako niezbędny do określenia momentu, od którego liczony jest okres dwóch lat pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W tym sensie definicję użytkownika będzie spełniał podmiot, który rozpoczął korzystanie z budynków, budowli lub ich części. 5.8. Z powyższego wynika zatem, że prezentowane zarówno przez organ czy też Sąd pierwszej instancji rozumienie pierwszego zasiedlenia, nie znajduje uzasadnienia w żadnej z rodzajów wykładni. Nie ma bowiem żadnych podstaw aby różnicować, pod względem skutków podatkowych w podatku VAT, sytuację podmiotu, który przez okres dłuższy niż dwa lata wynajmie parking w całości lub w części na podstawie umowy najmu sytuacji od podmiotu, który udostępnia taki parking na podstawie abonamentu czy jednorazowego wydruku z kasy rejestrującej, jeżeli w jednym i drugim przypadku następuje to w ramach czynności opodatkowanych. W jednym i drugim przypadku następuje bowiem wydanie nieruchomości w wykonywaniu czynności opodatkowanej. 5.9. Zatem już sama analiza przepisów ustawy o VAT, pozwala uznać, że każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, jeżeli następuje w wykonywaniu czynności opodatkowanej, spełnia warunki pierwszego zasiedlenia, o którym mowa art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.”

Z kolei w wyroku z dnia 14 maja 2015 roku, sygn. akt I FSK 382/14, NSA orzekł: „Mając na względzie powyższe wytyczne należy stwierdzić, że definicja "pierwszego zasiedlenia (zajęcia)" zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji "pierwszego zasiedlenia" wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu". Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu."

Najdalej idący pogląd w tej kwestii wyrażony został przez NSA w orzeczeniu z 14 maja 2015 r. (I FSK 382/14). W wyroku tym skład orzekający stwierdził, że polski ustawodawca dokonał zawężenia definicji pierwszego zasiedlenia w stosunku do definicji zawartej w Dyrektywie 2006/112. Przepisy unijne wyraźnie bowiem wskazują, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. W związku z tym art. 2 pkt 14 tej ustawy jest niezgodny z Dyrektywą 2006/112 w części dotyczącej warunku „w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu”. NSA w przedmiotowym wyroku skorygował treść art. 2 pkt 14 lit. a tej ustawy celem dostosowania jej do zakresu Dyrektywy 112 w następujących sposób: „pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.Wyroki z dnia 30 października 2014 r. oraz z dnia 14 maja 2015 r. - przyjmując prowspólnotową wykładnię art. 2 pkt 14 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. - pozwalają przyjąć wykładnię definicji pierwszego zasiedlenia szerszej od dotychczas prezentowanej, tj. pozwalają uznać, że podatnik, który wybudował lub zmodernizował budynek lub budowlę i wykorzystywał je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonał jego pierwszego zasiedlenia i od tego czasu należy liczyć 2 letni okres, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., a zatem pierwsze zasiedlenie nie musi polegać tylko na sprzedaży lub oddaniu w najem budynku.

Należy również zauważyć, że Minister Finansów w interpretacji indywidualnej wydanej za pośrednictwem Dyrektorem Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 14 kwietnia 2016 r. nr IPPP3/4512-873/15-3/S/RD, zgodził się ze stanowiskiem zaprezentowanym w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Identyczna wykładnia przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wskazana została w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 września 2016 r. IBPP1/4512-445/16-2/MS.

Reasumując, na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. możliwe jest przyjęcie dwojakiego sposobu postępowania:

wykładnia art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. uwzględniająca wyrok z dnia 30 października 2014 r. i w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14 - skutkować będzie możliwością uznania, iż wykorzystywanie przez Spółdzielnię budynków (budowli) w wykonywaniu czynności opodatkowanych (bieżąca działalność gospodarcza Spółdzielni - opodatkowana) spełnia warunki pierwszego zasiedlenia, a zatem Spółdzielnia uprawniona będzie do zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., bowiem w odniesieniu do każdego z budynków lub budowli opisanych w stanie faktycznym doszło do pierwszego zasiedlenia i upłynie w dacie sprzedaży wymagany w tym przepisie okres 2 letni od pierwszego zasiedlenia.
wykładnia art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. - uwzględniająca dotychczasową wykładnię art. 2 pkt 14 tej ustawy dokonywaną przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne przed dniem 30 października 2014 r., tj. uznanie, że „oddanie do użytkowania” powinno następować na podstawie umowy sprzedaży, najmu, dzierżawy lub innego podobnego stosunku prawnego skutkującego przeniesieniem prawa do użytkowania - również skutkować będzie możliwością zastosowania zwolnienia określonego w tym przepisie. Innymi słowy Spółdzielnia będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia w odniesieniu do tych budynków i budowli, które były przedmiotem najmu dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze (przenoszącej na uprawnionego prawo do użytkowania budynku lub budowli) i w tym charakterze były wykorzystywane przez co najmniej 2 lata. Warunek ten jednak, zgodnie z przedstawionym stanem w odniesieniu do budynku nr 10 i 11 został spełniony.

W ocenie Wnioskodawców uznać należy, że zarówno do sprzedaży budynku nr 10 i nr 11 zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. i to niezależnie od zajęcia stanowiska w jaki sposób należy rozumieć przesłankę określoną w art. 2 pkt 14 tej ustawy: „oddania do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Oba budynki opisane w stanie faktycznym są przedmiotem najmu i są w ten sposób wykorzystywane nieprzerwanie od 1995 r., tym samym służą również do wykonywania przez Spółdzielnię działalności gospodarczej, a zatem w odniesieniu do obu budynków spełniona jest przesłanka zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, tj. od momentu pierwszego zasiedlenia upłynęło 2 lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółdzielnia dokonała sprzedaży prawa użytkowania wieczystego i własności posadowionych na nieruchomości budynków oraz ustanowienia służebności gruntowej na rzecz małżeństwa. Nieruchomość została zakupiona na potrzeby działalności gospodarczej Kupującej małżonki. Sprzedawca był użytkownikiem wieczystym nieruchomości stanowiącej działkę o nr 41/18 oraz właścicielem budynków stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności znajdujących się na nieruchomości. Użytkowanie wieczyste działki nr 41/18 Sprzedawca nabył na podstawie umowy oddania gruntu w użytkowanie wieczyste oraz przeniesienia własności w dniu 19 stycznia 1995 r. Nabycie na podstawie ww. aktu notarialnego nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie zostało udokumentowane fakturą. Działka nr 41/18 zabudowana jest 7 (siedmioma) budynkami przemysłowo-magazynowymi z częścią biurową. W ewidencji środków trwałych Spółdzielni powyższe budynki zostały zaewidencjonowane jako dwa budynki oznaczone numerami 10 i 11 o powierzchni 1.579,15 m² i 642,44 m². Przedmiotowe budynki były wykorzystywane przez Spółdzielnię do działalności gospodarczej od momentu nabycia, tj. od 1995 r.

Sprzedaż nastąpiła na podstawie aktu notarialnego z dnia 8 sierpnia 2016 r. i została opodatkowana podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu zwolnienia art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w niniejszym wniosku dotyczą kwestii opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkami.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawa budynków, budowli i ich części jest zwolniona z VAT, chyba, że:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jednocześnie, w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Według art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do treści ust. 11 powyższego artykułu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów”.

Jednakże, w myśl ust. 7a cytowanego artykułu warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy dostawie budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W celu ustalenia czy w omawianej sprawie w odniesieniu do sprzedaży opisanej nieruchomości zabudowanej budynkami oznaczonymi numerami 10 i 11 znajdzie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem omawianych budynków nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W kwestii rozumienia pojęcia „pierwsze zasiedlenie” wypowiedział się NSA w wyroku o sygn. I FSK 382/14 z dnia 14 maja 2015 r. W opinii Sądu, definicja „pierwszego zasiedlenia (zajęcia)” zawarta w Dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 112, czyli przebudowy budynku. Zdaniem Sądu polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Stwierdzono też, że polski ustawodawca przekroczył granice swobodnego uznania pozbawiając podatników – takich jak w okolicznościach przedmiotowej sprawy – zwolnienia z VAT.

W konsekwencji, w kontekście analizowanej sprawy, a więc wybudowania i przyjęcia do użytkowania budynku Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”. Naczelny Sąd Administracyjny uznał więc, że skoro spółka użytkowała w części budynek na potrzeby działalności gospodarczej i czyniła to przez kilka lat, to spełniła warunki przewidziane dla zwolnienia od VAT na zasadach wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

W odniesieniu natomiast do przebudowanych budynków w wyroku tym zauważono, że artykuł 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 112 przewiduje możliwość określenia przez państwo członkowskie szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, a mianowicie przebudowy budynków (co potwierdził w swoim wyroku TS J.J. Komen en Zonen Beheer Heerhugowaard BV, C-326/11, EU:C:2012:461, pkt 36). Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Zatem w przypadku budynków/budowli na które poniesiono nakłady na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej należy stosować definicję określoną w art. 2 ust. 14 lit. b) ustawy o VAT. W konsekwencji, w odniesieniu do budynków/budowli ulepszonych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, gdzie ulepszenia stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej konieczne jest oddanie budynku (budowli lub ich części) do użytkowania w „wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Budynek/budowla powinien być wydany nabywcy lub użytkownikowi do użytkowania. Przy czym, wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedawcę czynności podlegającej opodatkowaniu. Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług sformułowanie „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ww. ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie został naliczony podatek od tej czynności – może to być również czynność zwolniona od podatku.

W konsekwencji, pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. b ustawy o VAT będzie miało miejsce wówczas, kiedy zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, gdyż zarówno sprzedaż, jak i najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Jeżeli natomiast po ulepszeniu podatnik przyjmie do używania budynek/budowlę w swojej działalności, pomimo że dojdzie do korzystania z budynku/budowli to nie dochodzi do ww. pierwszego zasiedlenia.

Z opisu sprawy wynika, że będący przedmiotem dostawy budynek nr 10, na który składają się: budynki biurowe o pow. 615 m², budynki przemysłowe o pow. 712 m² oraz zbiorniki, silosy i budynki magazynowe o pow. 393 m² - stanowi jeden budynek. Budynek ten był wykorzystywany przez Spółdzielnię do działalności gospodarczej od momentu nabycia, tj. od 1995 r. Ponadto budynek w latach 1995 - 2016 był wynajmowany różnym podmiotom gospodarczym, jednak w różnych okresach na przestrzeni lat w całości lub części. W 2008 r. budynek nr 10 był modernizowany. Wartość modernizacji w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiła 12,06% wartości początkowej budynku. W 2013 r. budynek ten był ponownie modernizowany, a wartości tych modernizacji nie przekroczyły w żadnym roku ani łącznie 30% wartości początkowej budynku nr 10. Spółdzielnia miała prawo do odliczenia podatku naliczonego od dokonanych ulepszeń.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa pozwala stwierdzić, że w przypadku dostawy budynku nr 10 znajdzie zastosowanie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W niniejszej sprawie w zakresie pierwszego zasiedlenia budynku nr 10 znajdzie zastosowanie cyt. wyrok NSA o sygn. I FSK 382/14. Z wniosku wynika, że w odniesieniu do tego budynku doszło do pierwszego zasiedlenia, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, opisany budynek od 1995 r. był wykorzystywany przez Spółdzielnię do działalności gospodarczej oraz co istotne budynek ten nie był ulepszany powyżej 30% jego wartości początkowej.

Tym samym dostawa budynku nr 10 korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy bowiem w analizowanej sprawie nie zaistniały wyjątki przedstawione w ww. przepisie, tj. dostawa nie jest dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT lub przed nim oraz od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu planowanej sprzedaży upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z tym, że dostawa opisanego budynku korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy - w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT - ze zwolnienia z podatku korzysta również część gruntu, na którym jest on posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W odniesieniu do dostawy opisanego we wniosku budynku nr 11 należy wskazać, że z wniosku wynika, że budynek nr 11, na który składają się: budynek transportu i łączności o pow. 120 m², zbiorniki i silosy i budynki magazynowe o pow. 102 m², zbiorniki, silosy i budynki magazynowe o pow. 275 m², zbiorniki, silosy i budynki magazynowe o pow. 201 m² - stanowi jeden budynek. Budynek ten był wykorzystywany przez Spółdzielnię do działalności gospodarczej od momentu nabycia, tj. od 1995 r. W latach 2005-2008 poniesiono nakłady na modernizację tego budynku, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły ponad 30% jego wartości początkowej. Spółdzielnia miała prawo do odliczenia podatku od poniesionych nakładów. Budynek ten w czasie modernizacji jak i po niej był wynajmowany na podstawie umów najmu. Budynek ten został wynajęty po raz pierwszy z dniem 31 października 1995 r. i do dnia 31 sierpnia 2016 r. był przedmiotem umów najmu z różnymi podmiotami gospodarczymi, jednak na przestrzeni lat w różnych okresach w całości lub części. Na przestrzeni lat różnie kształtowała się również powierzchnia wynajmowana przez poszczególne podmioty (wynajmowana powierzchnia była albo zwiększana albo zmniejszana, w zależności od okoliczności w danym roku). Spółdzielnia nie jest w stanie określić w jakiej części i w jakim okresie budynek ten był przedmiotem najmu, gdyż w zależności od potrzeb kontrahentów powierzchnie wynajmowane były zmniejszane lub zwiększane, a w umowach najmu określane były tylko wielkości powierzchni wynajmowanych, a nie która to część budynku, także faktury określały tylko ilość metrów wynajmowanych powierzchni oraz cenę zawartą w umowie i wartość brutto wraz z podatkiem VAT.

Z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że w zakresie pierwszego zasiedlenia budynku nr 11 nie znajdzie zastosowania cyt. wyrok NSA o sygn. I FSK 382/14, gdyż dotyczy on odmiennych okoliczności. Dla modernizowanego ostatnio w 2008 r. budynku nr 11, gdzie jego wartość początkowa wzrosła powyżej 30% należy zastosować definicję określoną w art. 2 pkt 14 lit. b ustawy. Dla zaistnienia pierwszego zasiedlenia w rozumieniu wskazanego przepisu konieczne jest wydanie budynku, budowli lub ich części do używania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jak wynika z wniosku budynek ten w czasie modernizacji jak i po niej był wynajmowany na podstawie umów najmu, zatem znajdzie zastosowanie zwolnienie z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż doszło do pierwszego zasiedlenia tego budynku, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy oraz między pierwszym zasiedleniem budynku a dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z tym, że dostawa opisanego budynku nr 11 korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy - w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT - ze zwolnienia z podatku korzysta również część gruntu, na którym jest on posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin