Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-366/16-2/KP
z 10 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2016 r. (data wpływu 11 lipca 2016 r.) – uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2016 r. (data wpływu 20 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup pakietów medycznych dla członków rodzin pracowników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup pakietów medycznych dla członków rodzin pracowników. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 września 2016 r. (data wpływu 20 września 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) zapewnia swoim pracownikom oraz członkom ich rodzin możliwość korzystania z pakietu usług medycznych.

Zgodnie z zapisem, zawartym w obowiązującym w Spółce regulaminie wynagradzania z dnia 6 listopada 2013 r., osobami uprawnionymi do korzystania ze świadczeń są wszyscy pracownicy spółki oraz członkowie ich rodzin, którzy zgłosili chęć uczestniczenia w programie prywatnego ubezpieczenia medycznego.

W piśmie z dnia 19 września 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. pakiety medyczne dla członków rodzin pracowników, obejmują dodatkowe świadczenia zdrowotne inne niż świadczenia z zakresu medycyny pracy,
2. korzystanie z wyżej wymienionych pakietów jest nieodpłatne, choć w przyszłości Wnioskodawca nie wyklucza wprowadzenia częściowej odpłatności z tego tytułu,
3. zakup pakietów medycznych finansowany jest w całości ze środków obrotowych Spółki,
4. wartość pakietów medycznych, finansowanych przez Spółkę, w tym w części dotyczącej rodzin pracowników, stanowi przychód podatkowy dla jej pracowników. Spółka traktuje pakiety medyczne jako formę dodatkowego wynagrodzenia, stanowiącą dla pracowników przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przez Spółkę na zakup pakietu medycznego, w ramach którego są zawarte świadczenia zdrowotne dla członków rodzin pracowników, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na zakup pakietów medycznych dla członków rodzin pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wydatki te nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wydatki te stanowią tzw. koszty pracownicze, związane ze stosunkiem pracy, łączącym pracownika z pracodawcą. Oznacza to, że w innej sytuacji członkowie rodzin nie partycypowaliby w nabywanych pakietach medycznych.

Zapewnienie nieodpłatnego korzystania z pakietów medycznych jest jednym z elementów systemu wynagradzania. Celem tego systemu jest przyciągnięcie najlepszych fachowców oraz zmotywowanie ich do zaangażowania i jak największego zidentyfikowania ze Spółką.

Coraz więcej firm obejmuje pracowników prywatną opieką medyczną. Oferowanie przez pracodawców tego typu pakietów staje się standardem.

Objęcie członków rodzin pracowników opieką medyczną ma stanowić dodatkowy bodziec motywacyjny. Czynnik, który ma zwiększyć zadowolenie i zaangażowanie pracowników. Przekłada się on zarówno na ogólne zadowolenie pracowników z dbałości pracodawcy o nich i ich rodziny, jak i na wyższą efektywność i wymierne wyniki pracy (mniejsza absencja spowodowana opieką nad dziećmi lub współmałżonkiem, ciągłość realizacji zadań, brak konieczności zastępstw), a tym samym na uzyskiwane przez Spółkę przychody. Na poparcie swojego stanowiska Spółka chciałaby powołać się między innymi na interpretację indywidualną z 10 kwietnia 2015 r. Nr IBPBI/2/4510-58/15/IZ wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach oraz na interpretację indywidualną z 11 grudnia 2008 r. Nr ITPB3/423-554/08/PS, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

W przytoczonych powyżej interpretacjach Dyrektorzy Izb Skarbowych stwierdzili, że wydatki na zakup pakietów medycznych, jako element wynagrodzenia pracowników, stanowią w całości koszty uzyskania przychodów, również w części przypadającej na członków ich rodzin.

W piśmie z dnia 19 września 2016 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Wnioskodawca podaje również, że analizując wydatki na zakup pakietów medycznych dla członków rodzin pracowników w kontekście ich związku z przychodami Spółki, należy zwrócić uwagę na fakt, że zapewnienie członkom rodziny pracownika świadczeń medycznych stanowi w swej istocie świadczenie pracodawcy na rzecz pracownika. Jednocześnie świadczenie to jest formą dodatkowego wynagrodzenia dla pracownika. Zauważyć bowiem należy, iż zgodnie z przedstawionym stanem fatycznym, wartość pakietu medycznego przypadająca na świadczenia dla członków rodziny pracownika, stanowi - analogicznie jak wartość abonamentu medycznego przypadającego na świadczenia dla pracownika przychód pracownika ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zarówno z punktu widzenia pracodawcy, jak i pracownika wartość pakietu medycznego, w tym również w części przypadającej na świadczenia dla członków rodziny pracownika, stanowi przysporzenie ze stosunku pracy. Spółka nie zapewnia pracownikowi omawianego świadczenia bezinteresownie; wręcz przeciwnie, w tej właśnie formie dodatkowo wynagradza pracownika za świadczoną przez niego pracę. Stosunek pracy, łączący pracownika z pracodawcą jest podstawą i jednocześnie jedyną przyczyną uzyskania przez członków rodziny pracownika świadczeń medycznych w ramach abonamentów medycznych zapewnianych przez Spółkę. Stąd omawiane świadczenia powinny być postrzegane jako element wynagrodzenia pracownika, gdyż w podobny sposób przyczyniają się one do osiągnięcia przez Spółkę zysków w przyszłości.

Wykup przez pracodawcę pakietów medycznych, w tym dla członków rodzin pracowników, znacznie wpływa na zmniejszenie absencji pracowników oraz skutkuje zwiększeniem motywacji pracowników i ich większym zaangażowaniem w wykonywane obowiązki pracownicze. Wydatki te stanowią przejaw i wyraz starań Spółki o stan zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia jej pracowników oraz ich najbliższych osób, co w dalszej perspektywie przyczynia się do poprawy atmosfery pracy i w konsekwencji do zwiększania wydajności pracy z przełożeniem na uzyskiwane przez spółkę przychody. Analogiczne stanowisko odnaleźć można w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 września 2016 r. sygn. IBPBI-1/4510-229/16-1/EN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Kwestię kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów normują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości. Generalnie można więc przyjąć, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, w tym także dla zagwarantowania jego funkcjonowania.

Enumeratywnie wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych katalog kosztów niestanowiących kosztów podatkowych nie oznacza bowiem, że inne koszty w nim nie wymienione tymi kosztami nie mogą być. W takim przypadku należy badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodów (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu. Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości. Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wskazuje Wnioskodawca wykup przez pracodawcę pakietów medycznych, w tym dla członków rodzin pracowników, znacznie wpływa na zmniejszenie absencji pracowników oraz skutkuje zwiększeniem ich motywacji i ich większym zaangażowaniem w wykonywane obowiązki pracownicze. Wydatki te stanowią przejaw i wyraz starań Wnioskodawcy o stan zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia jej pracowników oraz ich najbliższych osób, co w dalszej perspektywie przyczynia się do poprawy atmosfery pracy i w konsekwencji do zwiększania wydajności pracy z przełożeniem na uzyskiwane przez Spółkę przychody. W konsekwencji zatem istnieją podstawy, by można było mówić o związku przyczynowym między poniesionymi wydatkami a potencjalnym lub zwiększonym przychodem - jednocześnie wydatki te nie są wymienione w art. 16 ust. 1 o podatku dochodowym od osób prawnych, jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Tym samym przekładają się pośrednio na zwiększenie przychodów generowanych przez Spółkę.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że wydatki poniesione na zakup pakietu medycznego, w ramach którego zawarte są świadczenia zdrowotne dla członków rodzin pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016, poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.