Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.914.2016.2.IZ
z 20 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 17 października 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 20 października 2016 r.), uzupełnionym 24 i 28 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wydanie przez Spółkę kontrahentom Gratisów w ramach Akcji nie uprawnia do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wydanie przez Spółkę kontrahentom Gratisów w ramach Akcji nie uprawnia do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. . Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 listopada 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.914.2016.1.WLK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 24 i 28 listopada 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest spółką dystrybucyjną należącą do grupy kapitałowej Y (dalej: „Grupa”). Spółka prowadzi działalność w zakresie dystrybucji żywności mrożonej w Polsce, w tym dostaw towarów nabywanych uprzednio u dostawców/producentów niezależnych, jak i dostawców/producentów organizacyjnie należących do Grupy (dalej: „Dostawcy”).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka oraz Dostawcy organizują różnego rodzaju akcje promocyjne polegające na przekazywaniu ostatecznym kontrahentom (np. punktom gastronomicznym lub sklepom) gratisowych towarów handlowych (dalej: „Akcje”). Akcje mają na celu m.in.: intensyfikację sprzedaży oferowanych przez Dostawcę i Spółkę towarów, ich reklamę, promocję, a także rozpowszechnienie informacji o towarach, czy też możliwość ich wypróbowania. Organizacja wspólnych Akcji jest korzystna zarówno dla Spółki, jak i Dostawcy, wpływa bowiem na przychody obu podmiotów (Dostawcy jako producenta i Spółki jako dystrybutora danego towaru).

Zdarzają sią przypadki, w których Spółka oraz Dostawca ustalają zasady wspólnej Akcji, w której promowane są towary produkowane/dostarczane przez Dostawcę (a odsprzedawane przez Spółkę kontrahentom). Ze wzglądu na dynamikę rynku, Spółka i Dostawca ustalają warunki Akcji i niezbędne jest jej natychmiastowe wdrożenie. Aby zoptymalizować proces Spółka umawia sią z Dostawcą, że gratisowe towary handlowe (dalej: „Gratisy”) zostaną rozdysponowane ze stanów magazynowych Spółki, natomiast Dostawca zobowiązuje się dokonać ich „zwrotu” w terminie późniejszym. Warto wskazać, że zwracane towary są tego samego gatunku oraz w takiej samej ilości co towary rozdysponowane. Ostatecznie, stan towarów w magazynie Spółki jest na takim samym poziomie jak przed organizacją Akcji.

Organizacja wspólnej Akcji może być udokumentowana porozumieniem, w którym przedstawione są zasady Akcji. Możliwe jest także zawarcie pomiędzy Spółką a danym Dostawcą umowy ramowej dotyczącej współpracy przy organizowaniu wszystkich Akcji.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wydanie przez Spółkę kontrahentom Gratisów w ramach Akcji nie uprawnia do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „ustawa o CIT”)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

W opinii Spółki, wydanie Gratisów kontrahentom nie uprawnia do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z utrwaloną linią interpretacyjną zaliczenie określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest możliwe, pod warunkiem, że dany wydatek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym wydatki na Gratisy nie zostają poniesione przez Spółkę. Pomniejszenie majątku Spółki w związku z wydaniem Gratisów kontrahentom ma bowiem charakter przejściowy - podmiotem ostatecznie ponoszącym wydatki na Gratisy jest Dostawca, który „zwraca” Gratis Spółce. Zatem, wpływ na majątek Spółki w związku z wydaniem Gratisów ma charakter nieostateczny.

Co więcej, w opinii Spółki, w przypadku wydatków na Gratisy, nie zostaje spełniony warunek definitywności. Już w momencie wydawania Gratisu Spółka ma bowiem świadomość, że Gratis zostanie „zwrócony”.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe, wydanie Gratisów nie uprawnia Spółki do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów. Wydatki na Gratisy nie zostają bowiem poniesione ostatecznie i definitywnie przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.