Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2641-BPB-1-2.4510.1009.2016.1.BKD
z 29 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 4 listopada 2016 r. (data wpływu do BKIP w Lesznie 15 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy zapłacone zaległe składki na ubezpieczenia społeczne i FP w części przypadającej na:

• pracodawcę zapłacone w całości ze środków Wnioskodawcy stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich zapłaty – jest prawidłowe,
• zleceniobiorcę zapłacone w całości ze środków Wnioskodawcy stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich zapłaty – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2016 r. do BKIP w Lesznie wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych. Wniosek ten, za pismem z 24 listopada 2016 r. Znak: 3063-ILPB1-1.4510.1.2016.1.AMN został przekazany do tut. Biura celem załatwienia zgodnie z właściwością.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej także: „Uczelnia”) jest uczelnią publiczną działającą na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. o szkolnictwie wyższym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 572, z późn. zm.). Jako osoba prawna jest zobowiązana do stosowania regulacji zawartych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), będąc płatnikiem, na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.) jest zobowiązana do poboru i wpłaty składek na ubezpieczenia społeczne oraz na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (t.j. Dz.U. z 2012 r. z późn. zm.) o podatku dochodowym od osób fizycznych do poboru i wpłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń wypłacanych osobom fizycznym zatrudnianym na podstawie umów cywilnoprawnych. Jednym z podstawowych rodzajów działalności realizowanych przez Akademię Sztuk Pięknych jest kształcenie studentów w dziedzinie sztuk plastycznych w systemie stacjonarnym i niestacjonarnym i z tego tytułu Uczelnia uzyskuje przychody. W 2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przeprowadził kontrolę w zakresie prawidłowości i rzetelności obliczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz innych składek, do których pobierania płatnik składek jest zobowiązany oraz zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego za okres od października 2001 r. do kwietnia 2011 r. W wyniku ww. kontroli ZUS zakwestionował część umów o dzieło zawartych przez Wnioskodawcę z osobami fizycznymi i zakwalifikował je jako umowy, co do których stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. Przedmiotem zakwestionowanych umów jest wygłaszanie wykładów i prowadzenie zajęć dydaktycznych, które były zakwalifikowane przez Uczelnię i wykonawców w dacie zawarcia umowy jako umowy o dzieło zgodnie z ówczesnymi interpretacjami i orzecznictwem. ZUS, w wyniku kontroli zakwalifikował je jako umowy o świadczenie usług edukacyjnych czyli umowy, do których stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. Skutkuje to koniecznością naliczania i odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne i FP. ASP odwołała się od tych decyzji, lecz w wyniku postępowania sądowego większość decyzji ZUS stała się prawomocna. W oparciu o prawomocne wyroki sądu, realizuje powyższe decyzje poprzez naliczanie i wpłacanie zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i FP do ZUS wraz z należnymi odsetkami za zwłokę. We wpłacanych zaległych składkach zawierają się zarówno składki jakie ASP powinna była uiścić jako pracodawca jaki i składki, które jako płatnik powinna potrącić z wynagrodzenia wykonawcy (po decyzji ZUS zleceniobiorcy). Wnioskodawca nie będzie dochodzić zwrotu kwot składek na ubezpieczenie społeczne w części należnej od zleceniobiorców.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zapłacone zaległe składki na ubezpieczenia społeczne i FP (w części przypadającej na pracodawcę jak i w części przypadającej na zleceniobiorcę) zapłacone w całości ze środków Wnioskodawcy stanowią koszt uzyskania przychodów Uczelni w dacie ich zapłaty (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) ?

Zdaniem Wnioskodawcy, cały wynikający z decyzji ZUS, koszt składek na ubezpieczenia społeczne i FP, zarówno w części przypadającej na pracodawcę jak i na ubezpieczonego stanowi dla Uczelni koszt uzyskania przychodu w dacie jego poniesienia.

Zgodnie z ogólną zasadą, wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Oznacza to, że wszystkie poniesione koszty związane z prowadzeniem działalności, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione koszty związane z prowadzoną działalnością pod warunkiem, że zostały poniesione przez podatnika (tj. pokryte z zasobów majątkowych podatnika), zostały właściwie udokumentowane, pozostają w związku z prowadzoną działalnością i zostały poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów.

W przypadku działalności edukacyjnej do kosztów tych należą niewątpliwie koszty pracownicze związane z zatrudnianiem dydaktyków, w tym na podstawie umów cywilnoprawnych.

W przypadku zawierania przez podmiot umów zlecenia do kosztów uzyskania przychodów zalicza się więc:

1. wynagrodzenie należne zleceniobiorcy (tzw. brutto), składające się z wynagrodzenia wypłaconego (tzw. netto), składki na podatek dochodowy od osób fizycznych, składek na ubezpieczenie społeczne (emerytalne i rentowe) i
2. składki na ubezpieczenie społeczne opłacane przez pracodawcę i FP tworzące łącznie kwotę kosztów pracowniczych obciążających koszty uzyskania podmiotu.
   
   

W związku z powyższym, przyjmując, że zakwestionowane przez ZUS umowy o dzieło byłyby zaklasyfikowane poprawnie jako umowy zlecenia w dniu ich zawierania, to kwoty wynagrodzenia określone w tych umowach byłyby powiększone o należne składki na ubezpieczenia społeczne w części płaconej przez zleceniobiorcę, bowiem strony umowy umówiły się na określone wynagrodzenie dla wykonawcy, mając na względzie obowiązujące wówczas przepisy dotyczące oskładkowania umów o dzieło. Wykonawcy umów o dzieło, negocjując z Uczelnią wynagrodzenie brali pod uwagę tylko obciążenie tego wynagrodzenia z tytułu podatku dochodowego. Skoro, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami pracowniczymi w odniesieniu do umów zlecenia są składki w części pokrywanej przez zleceniobiorcę, jak i składki w części pokrywanej przez zleceniodawcę, to wpłacane obecnie, w wyniku decyzji ZUS, składki na ubezpieczenie społeczne w części, pokrywanej przez zleceniobiorcę powodują jedynie powiększenie wynagrodzenia zleceniobiorcy w tej części, w której obowiązany był on do uiszczenia tych składek jako ubezpieczony. W związku z powyższym Wnioskodawca ponosi „koszty pracownicze” z tytułu dodatkowego wynagrodzenia na rzecz zleceniobiorcy, które może zaliczyć na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, zakwestionowane przez ZUS umowy o dzieło nie zawierały żadnych postanowień przewidujących przeniesienie na wykonawców dodatkowych obciążeń publiczno-prawnych w przypadku zmiany ich kwalifikacji w przyszłości. Zgodnie z decyzjami ZUS potwierdzonymi prawomocnymi wyrokami sądów, Uczelnia wadliwie rozliczała w latach 2001-2010 składki na ubezpieczenie społeczne od wynagrodzeń wypłacanych zatrudnionym wówczas na podstawie umów o dzieło wykonawcom, będących osobami fizycznymi, nie wywiązując się tym samym z obowiązku płatnika nałożonego przez ustawę z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Dokonane po przeprowadzonej przez ZUS kontroli wpłaty składek ZUS mają na celu wywiązanie się przez Uczelnię z jej obowiązków jako płatnika. Płatnik wykonuje więc ze zwłoką własne, wynikające z ustawy zobowiązanie publiczno-prawne. Wykonanie przez płatnika zaległego zobowiązania w zakresie obliczania i potrącenia z dochodu ubezpieczonego oraz odprowadzenia składek na ubezpieczenia społeczne nie można utożsamiać z wykonaniem obowiązku za kogoś innego, tj. za byłego zleceniobiorcę. Fakt późniejszego wypłacenia składek na ubezpieczenie społeczne nie zmienia jej charakteru – pozostaje ona nadal składką na ubezpieczenie społeczne, a stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składki te odliczane są od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „updop”), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w wyniku przeprowadzonej w 2011 r. przez ZUS kontroli, ZUS zakwestionował część umów o dzieło zawartych przez Wnioskodawcę z osobami fizycznymi i zakwalifikował je jako umowy, co do których stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. Skutkuje to koniecznością naliczania i odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne i FP. Uczelnia odwołała się od tych decyzji, lecz w wyniku postępowania sądowego większość decyzji ZUS stała się prawomocna. W oparciu o prawomocne wyroki sądu, Wnioskodawca realizuje powyższe decyzje poprzez naliczanie i wpłacanie zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i FP do ZUS wraz z należnymi odsetkami za zwłokę. We wpłacanych zaległych składkach zawierają się zarówno składki jakie Uczelnia powinna była uiścić jako pracodawca jak i składki, które jako płatnik powinna potrącić z wynagrodzenia wykonawcy (po decyzji ZUS zleceniobiorcy). Wnioskodawca nie będzie dochodzić zwrotu kwot składek na ubezpieczenie społeczne w części należnej od zleceniobiorców.

Należy nadmienić, że w myśl art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 121, ze zm.), obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne, wykonujące pracę nakładczą oraz zleceniobiorcy – i od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia tej umowy. Należy wskazać również, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, składki na ubezpieczenia emerytalne zleceniobiorców finansują z własnych środków, w równych częściach, ubezpieczeni i płatnicy składek. Na mocy art. 16 ust. 1b ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, składki na ubezpieczenia rentowe osób, o których mowa w ust. 1 i 1a, finansują z własnych środków, w wysokości 1,5 % podstawy wymiaru ubezpieczeni i w wysokości 6,5 % podstawy wymiaru płatnicy składek. Zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, składki na ubezpieczenie chorobowe podlegających temu ubezpieczeniu osób, wymienionych w ust. 1 pkt 1-4, 8, 9 i 11 oraz ust. 1c finansują w całości, z własnych środków, sami ubezpieczeni. Natomiast składki na ubezpieczenie wypadkowe zleceniobiorców, w oparciu o art. 16 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, finansują w całości, z własnych środków, płatnicy składek. W myśl art. 17 ust. 1 i ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz chorobowe za ubezpieczonych, o których mowa w art. 16 ust. 1-3, 5, 6 i 9-12, obliczają, rozliczają i przekazują co miesiąc do Zakładu w całości płatnicy składek. Płatnicy składek, o których mowa w ust. 1, obliczają części składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz chorobowe finansowane przez ubezpieczonych i po potrąceniu ich ze środków ubezpieczonych przekazują do Zakładu. Ponadto, na podstawie art. 104 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 149 ze zm.), obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, za osoby wykonujące pracę na podstawie umowy zlecenia - opłacają pracodawcy.

Natomiast na podstawie art. 9 ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 272 ze zm.), pracodawca prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą również na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w odniesieniu do działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oddział banku zagranicznego, oddział instytucji kredytowej lub oddział zagranicznego zakładu ubezpieczeń, a także oddział lub przedstawicielstwo przedsiębiorcy zagranicznego, jest obowiązany opłacać składki za pracowników na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Z kolei w myśl art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 581 ze zm.) składkę na ubezpieczenie zdrowotne opłaca osoba podlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu, z zastrzeżeniem art. 85 i 86.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57a updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

W myśl art. 16 ust. 7d updop przepis ust. 1 pkt 57a updop stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 40 updop oraz art. 15 ust. 4h updop, do składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Z przytoczonych przepisów art. 17 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika, że Wnioskodawca jako płatnik składek obowiązany był na ich podstawie do uiszczenia składek na ubezpieczenie społeczne, należnych od ubezpieczonego oraz pracodawcy w wymiarze ściśle określonym przepisami.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że składki zapłacone do ZUS przez Wnioskodawcę w części, w której powinny być sfinansowane przez Zleceniobiorcę, a które zostały zapłacone przez Wnioskodawcę nie są objęte zakresem art. 16 ust. 1 pkt 57a updop. Przepis ten odnosi się bowiem wyłącznie do takich składek na ubezpieczenia, które zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych są finansowane przez płatnika składek.

Rozważając celowość poniesienia problemowych wydatków, należy natomiast podkreślić, że Wnioskodawca opłaca zaległe składki – po przeprowadzonej kontroli ZUS – aby zrealizować swoje obowiązki, jako płatnik składek. Uiszczenie przedmiotowych składek jest zatem konsekwencją błędnej kwalifikacji przez Wnioskodawcę zawartych umów, a nie celowym działaniem nakierowanym na osiąganie przychodów. Należy przy tym podkreślić, że Wnioskodawca dokonuje zapłaty tej części składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, w odniesieniu do których – zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – ciążył na nim wyłącznie obowiązek ich pobrania z należności zleceniobiorcy, a nie obowiązek sfinansowania z własnych środków. Trudno zatem uznać, że przyjęcie na siebie przez Wnioskodawcę ciężaru finansowania tych składek – będące wynikiem wcześniejszych nieprawidłowości związanych z klasyfikacją zawartych umów – służy uzyskiwaniu przez niego jakichkolwiek przysporzeń, w tym mających charakter przychodów. Koszty te nie służą również zachowaniu ani zabezpieczeniu źródeł przychodów Wnioskodawcy.

Składki zapłacone przez Wnioskodawcę „za zleceniobiorców” nie spełniają jednej z podstawowych cech definiujących kategorię podatkową „kosztów uzyskania przychodów” – nie są ponoszone w celu uzyskania przychodów ani w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zatem nie spełniają przesłanek zaliczenia ich do kategorii kosztów uzyskania przychodów, określonych w art. 15 ust. 1 updop. Wnioskodawca nie ma zatem prawnej możliwości ujęcia w podatkowych kosztach uzyskania przychodów składek zapłaconych do ZUS w części, która zgodnie z odrębnymi przepisami obciąża zleceniobiorcę. W konsekwencji dokonanej kwalifikacji podatkowej tych wydatków, bezprzedmiotowe jest ustalenie momentu ich potrącalności na podstawie przepisów art. 15 ust. 4d i ust. 4e updop.

Przepisy podatkowe dopuszczają natomiast możliwość zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów składek z tytułu ubezpieczenia społecznego, w części finansowanej przez płatnika składek – do zapłaty których był ustawowo zobowiązany (dot. umów zleceń). Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 57a updop stanowią one koszty uzyskania przychodów – w dacie ich zapłaty.

W związku z powyższym, należy uznać, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy zaległe składki na ubezpieczenia społeczne i FP stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich zapłaty:

• jeżeli zobowiązanym do zapłaty był Wnioskodawca – jest prawidłowe,
• jeżeli finansującym był Zleceniobiorca – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.