INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 01.03.2012 r. (data wpływu 05.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.03.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako organ administracji publicznej w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których został powołany, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie jest podatnikiem podatku VAT. Ze względu na świadczone przez laboratorium usługi na podstawie umów cywilno - prawnych - w tym zakresie sprzedaży podlega VAT i Wnioskodawca jest od 25.10.2001 roku zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Wnioskodawca jest państwową jednostką budżetową zobowiązaną do tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych z mocy art. 3 ust. 2 ustawy z 4 marca 1994 roku o ZFŚS (Dz.U. z 1996 r. Nr 70 poz. 335 z późn zm.). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Zgodnie z regulaminem ZFŚS środki tego funduszu mogą być przeznaczone m.in. na dofinansowanie wycieczek i innej działalności kulturalno-rekreacyjnej organizowanej przez pracodawcę. Wnioskodawca nie posiada odpowiedniej infrastruktury i nie organizuje imprez samodzielnie. Nabywa je od podmiotów zewnętrznych. Wysokość udzielonej pomocy socjalnej jest zindywidualizowana i uzależniona od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej uprawnionego oraz od wysokości środków ZFŚS w danym roku budżetowym. W większości przypadków uprawnieni otrzymują dofinansowanie niepokrywające w całości kosztów imprezy. Różnicę między kosztem imprezy, a dofinansowaniem z ZFŚS pokrywa pracownik, który wnosi kwotę wynikającą z różnicy do kasy Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji - Wnioskodawca jako pracodawca administrujący z mocy ustawy z 4 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, środkami tego funduszu - prawidłowo postępuje opodatkowując podatkiem od towarów usług wartość imprezy w części poniesionej przez pracownika ...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Przez działalność socjalną rozumiemy usługi świadczone przez pracodawcę na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno - oświatowej, sportowo – rekreacyjnej, a w szczególności art. 8 ust. 1 ustawy o ZFŚS wskazuje na usługowy charakter stosunku łączącego strony.

Właścicielem Funduszu i zgromadzonych na nim środków jest pracodawca. Pracodawca wykonując świadczenia w ramach działalności socjalnej na rzecz osób uprawnionych, realizuje należące do niego zadania, a opłaty pobierane od tych osób za wykonanie tych czynności świadczą o ich odpłatnym charakterze. Przedmiotowe usługi są świadczone na cele osobiste osób uprawnionych do korzystania z ZFŚS. Zatem usługi oferowane w ramach ZFŚS podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust 1 w przypadku częściowej odpłatności pracownika (art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT) w sytuacji świadczeń bezpłatnych.

Wnioskodawca uważa, że działania podejmowane w ramach działalności socjalnej mieszczą się w definicji działalności gospodarczej z ustawy o podatku od towarów i usług, a pracodawca w odniesieniu do wykonywanych czynności występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Ponadto mając na względzie, że w katalogu czynności, do których nie stosuje się przepisów ustawy o podatku od towarów usług (art. 6 ustawy) nie wymieniono czynności świadczonych, finansowanych na podstawie ustawy o ZFŚS to należy uznać, że czynności te podlegają opodatkowaniu.

Reasumując Wnioskodawca uważa, że nieodpłatne bądź częściowo płatne świadczenia usług finansowanych ze środków ZFŚS, na cele osobiste pracowników, wypełnia przesłanki określone w art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co pozwała uznać powyższe świadczenia za podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Przedmiotem działania Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS), zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.), zwanej dalej ustawą o ZFŚS, jest finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego. Jak wynika z treści art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS, przez działalność socjalną rozumie się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W myśl pkt 5 powołanego przepisu, osobami uprawnionymi do korzystania z Funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu. Z powołanych przepisów wynika, iż zakładowa działalność socjalna dotyczy określonych rodzajów świadczeń pracodawcy na rzecz pracownika, i tylko te świadczenia mogą być finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Ponadto, Fundusz jest tworzony na rzecz załogi pracodawcy i prawo do korzystania ze świadczeń finansowanych z Funduszu jest kolektywnym prawem załogi.

Fundusz ten, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o ZFŚS, tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Ponadto, zasoby Funduszu zwiększają dochody, wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 1-9 ustawy o ZFŚS. Wśród nich wskazano m.in. wpływy z opłat pobieranych od osób i jednostek organizacyjnych korzystających z działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1 (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o ZFŚS).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o ZFŚS, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Jak stanowi ust. 2 cyt. przepisu, zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Powołany przepis ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, nie tworzy jednak żadnych praw podmiotowych do świadczeń dla osób uprawnionych do korzystania z Funduszu. W myśl natomiast art. 10 i art. 12 ustawy o ZFŚS, środkami Funduszu administruje pracodawca i gromadzi je na odrębnym rachunku bankowym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest państwową jednostką budżetową zobowiązaną do tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Zgodnie z regulaminem ZFŚS środki tego funduszu mogą być przeznaczone m.in. na dofinansowanie wycieczek i innej działalności kulturalno-rekreacyjnej organizowanej przez pracodawcę. Zainteresowany nie posiada odpowiedniej infrastruktury i nie organizuje imprez samodzielnie, nabywa je od podmiotów zewnętrznych. Wysokość udzielonej pomocy socjalnej jest zindywidualizowana i uzależniona od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej uprawnionego oraz od wysokości środków ZFŚS w danym roku budżetowym. W większości przypadków uprawnieni otrzymują dofinansowanie niepokrywające w całości kosztów imprezy. Różnicę między kosztem imprezy, a dofinansowaniem z ZFŚS pokrywa pracownik, który wnosi kwotę wynikającą z różnicy. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii związanej z opodatkowaniem podatkiem od towarów usług wartości imprezy w części poniesionej przez pracownika.

Mając na uwadze powyższy opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż czynność zakupu od osoby trzeciej świadczenia w części finansowanego z ZFŚS jest działaniem o charakterze techniczno – administracyjnym, podejmowanym dodatkowo, całkowicie poza sferą prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej (poza sferą jego aktywności biznesowej), nie jest czynnością podejmowaną przez pracodawcę w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji należy stwierdzić, że nie jest on podatnikiem tego podatku w tym zakresie. Powyższe odnieść należy zarówno do sytuacji, gdy ww. świadczenie jest w całości lub części finansowane ze środków ZFŚS, albowiem pracodawca występuje jedynie w roli administratora tych środków, nie zaś jego dysponenta, jak i do sytuacji, gdy świadczenie to współfinansuje beneficjent, tj. osoba uprawniona do korzystania z Funduszu.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie występuje jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o VAT. W związku z czym działalność socjalna wykonywana przez Wnioskodawcę jako administratora ZFŚS (tj. nabywanie towarów i usług, jak również ich udostępnianie uprawnionym osobom) nie podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.