2015.04.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-61/15-4/AS
z 22 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 2 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2015 r. (data wpływu 15 kwietnia 2015 r.) na wezwanie z dnia 1 kwietnia 2015 r. Nr IPPB5/4510-61/15-2/AS o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów „pośrednich” wydatków związanych z wdrożeniem i funkcjonowaniem Programu Motywacyjnego (w tym wypłaty środków z tytułu realizacji Jednostek uczestnictwa, które realizowane będą raz w roku) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów „pośrednich” wydatków związanych z wdrożeniem i funkcjonowaniem Programu Motywacyjnego (w tym wypłaty środków z tytułu realizacji Jednostek uczestnictwa, które realizowane będą raz w roku).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) zamierza wprowadzić dla wybranych osób program motywacyjny oparty o instrument pochodny (dalej: „Program”). W ramach Programu, osobom zajmującym kluczowe stanowiska w Spółce, związanym ze Spółką stosunkiem prawnym (np. umową o pracę, umową cywilnoprawną, uchwałą korporacyjną) (dalej: „Osoby uprawnione”), zostaną przyznane jednostki uczestnictwa będące pochodnymi instrumentami finansowymi (dalej: „Jednostki uczestnictwa”). Przystąpienie do Programu przez Osoby uprawnione będzie dobrowolne.

Szczegółowe zasady funkcjonowania Programu zostaną określone w Regulaminie programu motywacyjnego opartego o instrument pochodny (wariant roczny) (dalej: „Regulamin”), indywidualne warunki przystąpienia do Programu dla poszczególnych Osób uprawnionych zostaną potwierdzone w indywidualnym dokumencie zapraszającym do Programu, stanowiącym umowę pomiędzy Spółką a Osobami uprawnionymi.

Celem Programu będzie zapewnienie rozwoju firmy oraz wzrostu jej wyników poprzez powiązanie celów Osób uprawnionych z celami strategicznymi Spółki. Wartość wypłaty wynikająca z rozliczenia Jednostek uczestnictwa będzie uzależniona od osiągniętego przez Spółkę wskaźnika finansowego EBITDA, rozumianego jako wynik finansowy Spółki przed opodatkowaniem, amortyzacją i wynikiem na działalności finansowej Spółki (dalej: „EBITDA”) za okres rozliczeniowy ustalony w Zaproszeniu (dalej: „Okres rozliczeniowy”). Realizacja Jednostek uczestnictwa dokonywana będzie raz w roku, po upływie Okresu rozliczeniowego, po ustaleniu i ogłoszeniu wyniku finansowego w trybie przewidzianym Regulaminem (dalej: „Zatwierdzenie wyników”).

Wartość wypłaty wynikająca z rozliczenia Jednostek uczestnictwa będzie uzależniona od:

kwoty referencyjnej określonej w Zaproszeniu (dalej: „Kwota referencyjna”),
wskaźnika wyrażonego jako % Kwoty referencyjnej, którego wartość ustalona zostanie każdorazowo przed wypłatą,
stopnia realizacji celu w zakresie osiągnięcia wartości EBITDA, stanowiącego iloraz faktycznej wartości EBITDA za Okres rozliczeniowy i docelowej wartości wskaźnika EBITDA na dany rok kalendarzowy, ustalonej przez Radę Nadzorczą lub Zarząd Spółki (dalej: „R_EBITDA”).

Kalkulacja wartości Jednostek uczestnictwa będzie odbywać się zgodnie z poniższym wzorem:

∆DERIVATIVE = REF x % Target,

gdzie:

REF - Kwota referencyjna

% Target - wskaźnik docelowy wypłaty stanowiący % Kwoty referencyjnej, uzależniony od wysokości R_EBITDA osiągniętego w Okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z Regulaminem, jeżeli stopień realizacji celu w zakresie osiągnięcia wartości EBITDA (R_EBITDA) nie osiągnie minimalnej wartości określonej Regulaminem, % Target będzie równy zero i wypłata z tytułu instrumentu finansowego nie nastąpi.

Wypłata z tytułu realizacji Jednostek uczestnictwa będzie dokonywana w ciągu 30 dni od Zatwierdzenia wyników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z wdrożeniem i funkcjonowaniem Programu (w tym wypłaty środków z tytułu realizacji Jednostek uczestnictwa) stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu pośrednio związane z przychodami, potrącalne dla celów podatkowych w dacie zaksięgowania w księgach rachunkowych kosztu w korespondencji ze zobowiązaniem wobec Osób uprawnionych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z wdrożeniem i funkcjonowaniem Programu (w tym wypłaty środków z tytułu realizacji Jednostek uczestnictwa) stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu pośrednio związane z przychodami, potrącalne dla celów podatkowych w dacie zaksięgowania w księgach rachunkowych kosztu w korespondencji ze zobowiązaniem wobec Osób uprawnionych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Jednocześnie, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki wymienione w art. 16 ust. 1 UPDOP.

Podatnik może zatem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione wydatki, pod warunkiem, że:

nie zostały one enumeratywnie wymienione w art. 16 ust 1 UPDOP oraz
istnieje związek pomiędzy ich poniesieniem a możliwością uzyskania przychodu podatkowego lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

W konsekwencji, wydatek może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeśli związany jest z osiąganymi przychodami lub przychodami, które dzięki tym działaniom mogą zostać potencjalnie osiągnięte lub zabezpieczone.

W przedmiotowej sytuacji bez wątpienia istnieje związek między poniesionymi przez Spółkę wydatkami na funkcjonowanie Programu a przychodami Spółki. Motywacyjny charakter Programu może przyczynić się m.in. do zwiększenia efektywności Osób uprawnionych co przełoży się na generowanie przez Spółkę dodatkowych przychodów/zabezpieczenia jej przychodów.

Innymi słowy, przyznanie Jednostek uczestnictwa wpłynie na zwiększenie motywacji pracowników Spółki (Osób uprawnionych) do działania zgodnie z celami biznesowymi Spółki.

W przedmiotowej sytuacji istnieje zatem związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi przez Spółkę w związku z wdrożeniem i funkcjonowaniem Programu a potencjalnym przychodem lub zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła przychodów Spółki.

Związek ten, zdaniem Wnioskodawcy, ma charakter pośredni.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d UPDOP, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższych przepisów wynika, iż koszty pośrednie powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w roku ich poniesienia. Dla celów podatkowych momentem poniesienia takich kosztów, będzie moment ujęcia przedmiotowych wydatków w księgach jako koszt na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego.

Tym samym, ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych (z wyjątkiem ujęcia jako rezerwa lub rozliczenia międzyokresowe bierne) określa datę powstania kosztu podatkowego.

Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Koszt podatkowy powstaje zatem w dniu faktycznego zaksięgowania w księgach rachunkowych kosztu w korespondencji z innym kontem niż rezerwy i rozliczenia międzyokresowe bierne czyli w korespondencji z zobowiązaniem.

Biorąc pod uwagę powyższe, Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z wdrożeniem i funkcjonowaniem Programu (w tym wypłaty środków z tytułu realizacji Jednostek uczestnictwa) stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu pośrednio związane z przychodami, potrącalne dla celów podatkowych w dacie zaksięgowania w księgach rachunkowych kosztu w korespondencji z zobowiązaniem wobec Osób uprawnionych.

Wnioskodawca wskazał, iż podejście Spółki znajduje również potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, m.in. w:

interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 czerwca 2014 r. Nr ILPB3/423-132/14-2/JG,
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 maja 2014 r. Nr ILPB3/423-60/14-2/JG,
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 maja 2014 r. Nr ILPB3/423-97/14-2/JG,
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 października 2013 r. Nr IPPB3/423-659/13-2/MC.

Mając na uwadze przytoczone fakty i argumenty, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów „pośrednich” wydatków związanych z wdrożeniem i funkcjonowaniem Programu Motywacyjnego (w tym wypłaty środków z tytułu realizacji Jednostek uczestnictwa, które realizowane będą raz w roku), jest prawidłowe.

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych enumeratywnie w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków powinno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez Podatnika przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie – w oparciu o zgromadzone dowody – związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to Podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Generalnie można więc przyjąć, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, w tym także dla zagwarantowania jego funkcjonowania.

Enumeratywnie wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy katalog kosztów niestanowiących kosztów podatkowych nie oznacza bowiem, że inne koszty w nim nie wymienione tymi kosztami mogą nie być. W takim przypadku należy badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodów (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Ustawodawca wyróżnia bowiem koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie.

Z kolei jako koszty „pośrednie” przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności.

Tym samym, kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają przy tym kryteriów, jakimi należy kierować się przy zaliczaniu konkretnych wydatków do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami albo do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami. Klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinna odbywać się za każdym razem w oparciu o indywidualne cechy działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.

Należy podkreślić, że podział na koszty bezpośrednio związane z przychodami albo do koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami ma znaczenie przy ustalaniu momentu potrącalności i zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poszczególnych wydatków.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z opisanym we wniosku zdarzeniem przyszłym Spółka zamierza wprowadzić dla wybranych osób program motywacyjny oparty o instrument pochodny (dalej: „Program”). W ramach Programu, osobom zajmującym kluczowe stanowiska w Spółce, związanym ze Spółką stosunkiem prawnym (np. umową o pracę, umową cywilnoprawną, uchwałą korporacyjną) (dalej: „Osoby uprawnione”), zostaną przyznane jednostki uczestnictwa będące pochodnymi instrumentami finansowymi (dalej: „Jednostki uczestnictwa”). Przystąpienie do Programu przez Osoby uprawnione będzie dobrowolne.

Celem Programu będzie zapewnienie rozwoju firmy oraz wzrostu jej wyników poprzez powiązanie celów Osób uprawnionych z celami strategicznymi Spółki.

Wartość wypłaty wynikająca z rozliczenia Jednostek uczestnictwa będzie uzależniona od osiągniętego przez Spółkę wskaźnika finansowego EBITDA, rozumianego jako wynik finansowy Spółki przed opodatkowaniem, amortyzacją i wynikiem na działalności finansowej Spółki (dalej: „EBITDA”) za okres rozliczeniowy ustalony w Zaproszeniu (dalej: „Okres rozliczeniowy”).

Realizacja Jednostek uczestnictwa dokonywana będzie raz w roku, po upływie Okresu rozliczeniowego, po ustaleniu i ogłoszeniu wyniku finansowego w trybie przewidzianym Regulaminem (dalej: „Zatwierdzenie wyników”).

Wartość wypłaty wynikająca z rozliczenia Jednostek uczestnictwa będzie uzależniona od:

kwoty referencyjnej określonej w Zaproszeniu (dalej: „Kwota referencyjna”),
wskaźnika wyrażonego jako % Kwoty referencyjnej, którego wartość ustalona zostanie każdorazowo przed wypłatą,
stopnia realizacji celu w zakresie osiągnięcia wartości EBITDA, stanowiącego iloraz faktycznej wartości EBITDA za Okres rozliczeniowy i docelowej wartości wskaźnika EBITDA na dany rok kalendarzowy, ustalonej przez Radę Nadzorczą lub Zarząd Spółki (dalej: „R_EBITDA”).

Jak wskazał Wnioskodawca, kalkulacja wartości Jednostek uczestnictwa będzie odbywać się wg określonego wzoru.

Wypłata z tytułu realizacji Jednostek uczestnictwa będzie dokonywana w ciągu 30 dni od Zatwierdzenia wyników.

Uwzględniając powyższe ustalenia formalnoprawne i przywołane powyżej przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że istnieją podstawy, by można było mówić o związku przyczynowym między poniesionym wydatkami Spółki związanymi z wdrożeniem i funkcjonowaniem Programu Motywacyjnego (w tym wypłaty środków z tytułu realizacji Jednostek uczestnictwa, które realizowane będą raz w roku), a potencjalnym lub zwiększonym przychodem i jednocześnie wydatki te nie są wymienione w art. 16 ust. 1, jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Jak wskazał Wnioskodawca, wydatki związane z wdrożeniem i funkcjonowaniem Programu Motywacyjnego (w tym wypłaty środków z tytułu realizacji Jednostek uczestnictwa, które realizowane będą raz w roku) mają zapewnić rozwój firmy oraz wzrost jej wyników poprzez powiązanie celów Osób uprawnionych z celami strategicznymi Spółki, przez co w sposób pośredni będą przekładały się one na zwiększenie przychodów generowanych przez Spółkę jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. „koszty pośrednie”).

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższego przepisu wynika, że pojęcie „dnia, na który ujęto koszt”, powinno być rozumiane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.), określającymi do jakich okresów rozrachunkowych przyporządkowane są koszty i przychody. Innymi słowy przyporządkowanie księgowe danego kosztu do okresu sprawozdawczego zgodnie z przepisami o rachunkowości pozwala na określenie dnia, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić zatem należy, że z treści przywołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika podstawowa reguła, zgodnie z którą moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest w obecnym stanie prawnym uzależniony od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym. Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa więc datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (każda jednostka powinna określić zasady rozliczania kosztów w polityce rachunkowości).

Podsumowując, w oparciu o opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i przywołane przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że wydatki związane z wdrożenie i funkcjonowaniem Programu Motywacyjnego (w tym wypłaty środków z tytułu realizacji Jednostek uczestnictwa, które realizowane będą raz w roku), który Spółka zamierza wprowadzić dla wybranych osób Uprawnionych dla zapewnienia rozwoju firmy oraz wzrostu jej wyników poprzez powiązanie celów Osób uprawnionych z celami strategicznymi Spółki, spełniają przesłanki do zakwalifikowania ich jako koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami („koszty pośrednie”), które powinny być rozpoznane jednorazowo w dacie ich poniesienia, tj. zgodnie z regulacją art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT, na moment ujęcia w księgach rachunkowych, z uwzględnieniem rodzaju konta, na jakim dokonany zostanie księgowy zapis poniesionych wydatków (za wyjątkiem ujęcia na kontach rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów „pośrednich” wydatków związanych z wdrożeniem i funkcjonowaniem Programu Motywacyjnego (w tym wypłaty środków z tytułu realizacji Jednostek uczestnictwa, które realizowane będą raz w roku), należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie na uwagę zasługuje okoliczność, że weryfikacja zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.).

Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Podkreślić również należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Organ podatkowy w ramach interpretacji indywidualnej nie ma przy tym uprawnienia ustawowego, by analizować zawarte we wniosku wzory, grafy, czy przykłady i przeprowadzać postępowanie dowodowe, wydawać opinię na dany temat, bądź polemizować z zaprezentowanymi poglądami.

Związany z instytucją interpretacji jej walor gwarancyjny i ochronny wynikający z art. 14k-14m Ordynacji podatkowej wymaga takiego skonkretyzowania sprawy, by odnosiła się ona do rzeczywistej sytuacji podatnika, a nie do hipotetycznego zdarzenia, czy teoretycznego zagadnienia.

Z uwagi na brak dostępnych narzędzi dowodowych i niemożność potwierdzenia prawidłowości metody obliczeniowej przedstawione wzory obliczeniowe nie mogą stanowić przedmiotu urzędowej interpretacji. Taka ocena, w opinii tut. Organu jest możliwa jedynie w postępowaniu podatkowym, czy też kontrolnym, a nie interpretacyjnym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin