Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-664/12/15-5/S/PW
z 30 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 61/13 (data wpływu 7 sierpnia 2015 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2012 r. (data wpływu 17 lipca 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników w związku z uczestnictwem w spotkaniach integracyjnych i okolicznościowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników w związku z uczestnictwem w spotkaniach integracyjnych i okolicznościowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna [zwana dalej: „Spółką”] organizuje dla swoich pracowników różnego rodzaju spotkania integracyjne i okolicznościowe [zwane dalej: „Spotkaniami”]. Koszty organizacji Spotkań ponoszone przez Spółkę mają charakter ryczałtowy (niezależny od ilości uczestników bądź niezależny od ich faktycznego udziału w imprezie) i mogą obejmować różnego rodzaju atrakcje (np. gry, zabawy, występy artystyczne itp.) oraz konsumpcję w formie uzależnionej od charakteru Spotkania.

Biorąc pod uwagę zmienne ilości osób uczestniczących w poszczególnych Spotkaniach oraz niemożność oceny stopnia skorzystania z dostępnych elementów Spotkania (oczywistym jest, iż nie jest prowadzona ewidencja np. skonsumowanych potraw) Spółka nie jest w stanie w żaden sposób określić poziomu faktycznych korzyści/uczestnictwa (nie zna precyzyjnie ich zakresu, ilości, rodzajów) dla poszczególnych pracowników uczestniczących w Spotkaniu.

Spółka nie jest też w stanie określić liczby osób przybywających na takie Spotkania (brak ewidencji wejść, brak listy obecności przy większych Spotkaniach). Często również Spółka nie jest w stanie precyzyjnie określić liczby osób zaproszonych (np. przy wysyłce zaproszeń pocztą e-mail do zdefiniowanej grupy odbiorców, gdzie grupa może zawierać nieaktualne adresy e-mail, lub gdy zaproszenie wywieszone jest na tablicy ogłoszeń i nie można dokładnie określić kto z pracowników miał dostęp do takiego ogłoszenia).

Jednym z celów Spotkań jest osiągniecie pośrednich korzyści biznesowych (a ostatecznie zwiększenie przychodów operacyjnych) Spółki poprzez:

1. motywację pracowników i tym samym maksymalizację ilości i jakości efektów ich pracy,
2. promocję Spółki jako dostawcy określonych produktów i usług,
3. zwiększenie rozpoznawalności marek produktów Spółki w gronie nie tylko pracowników, ale także ich rodzin, znajomych, dostawców, podwykonawców i innych odbiorców, którzy mogli chociażby dowiedzieć się o Spotkaniach lub nawet w nich uczestniczyć w określonych przypadkach,
4. promocja Spółki jako potencjalnego pracodawcy na lokalnym rynku pracy.
   
   

Uczestnictwo w niektórych Spotkaniach należy do obowiązków pracowniczych ich uczestników (np. dział marketingu, kadra kierownicza, dział handlowy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy uczestnictwo pracownika w Spotkaniu w przedstawionym wyżej stanie faktycznym należy zakwalifikować jako nieodpłatne świadczenie ze strony Spółki o którym mowa w art. 11 ust. 1 UPDOF, z obowiązkiem doliczenia jego wartości do przychodów ze stosunku pracy?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki uczestnictwo pracownika w Spotkaniu nie powoduje powstania u niego przychodu o którym mowa w art. 11 ust. 1 UPDOF, którego wartość winna być opodatkowana jako przychód ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 UPDOF, przychodami z zastrzeżeniami wskazanymi w tym przepisie, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z powyższej regulacji w sposób klarowny wynika, iż aby pieniądze i wartości pieniężne zostały uznane za przychód wystarczy aby były one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie w przypadku otrzymania tych świadczeń przez podatnika.

W myśl przedstawionego stanu faktycznego Spółka nie jest w stanie określić jakie i o jakiej wartości świadczenie otrzymali poszczególni pracownicy uczestniczący w Spotkaniu, tj. nie jest w stanie określić czy dany pracownik skorzystał z poczęstunku lub innych atrakcji, czy też nie, a jeśli tak to w jakim zakresie, tj. czy nie doszło np. do sytuacji, w której jeden pracowników uczestniczących w Spotkaniu w ogóle nie skorzystał z poczęstunku, a drugi z pracowników skorzystał z podwójnej porcji poczęstunku przypadającej statystycznie na uczestnika Spotkania. Warto pamiętać, że na Spotkanie może składać się szereg odrębnych zdarzeń: konsumpcja produktów spożywczych, występy artystyczne itp. Jeżeli dany pracownik będzie uczestniczył tylko w jednym z tych zdarzeń, obiektywnie jego udział w Spotkaniu jest mniejszy niż pracownika, który uczestniczył we wszystkich zdarzeniach. Dotyczy to także statystycznego „przydziału korzyści” na jednego pracownika. W takiej sytuacji, w kontekście otrzymania nieodpłatnego świadczenia, nie można zastosować prostego działania arytmetycznego sprowadzającego się do podzielenia kosztów Spotkania przez ilość uprawnionych do udziału biorących udział w Spotkaniu i przypisaniu takiej samej wartości obu wskazanym w powyższym przykładzie pracownikom do przychodu ze stosunku pracy.

Podobny pogląd co do możliwości i generalnie zasadności przypisywania świadczenia wyraziło Ministerstwo Finansów w odpowiedzi ma artykuł Dziennika Gazety Prawnej (http://biznes.interia.pl/podatki/news/mf-nie-pobiera-pit-od-lokali-urzednikow,1767771,4211), gdzie stwierdzono m.in., iż „informacja jakoby „...pracownik już w momencie przyznania prawa do skorzystania ze świadczenia np. po otrzymaniu zaproszenia na firmową imprezę, uzyskuje przychód, od którego musi zapłacić haracz dla fiskusa. Nieważne, czy na imprezie się pojawi, czy nie - podatek zapłacić trzeba.” jest informacją nieprawdziwą”. Jeśli brak skorzystania z usługi wynajmu nie generuje przychodu (mimo, że pracownik mógł z niej skorzystać), tym samym brak skorzystania z poczęstunku na imprezie nie powinien także skutkować przychodem w tej części (mimo, iż pracownik mógł korzystać z konsumpcji).

W ocenie Spółki przepisy UPDOF nie dają podstaw do przypisania w takiej sytuacji statystycznego przychodu przypadającego na jednego pracownika, poprzez podzielenie kosztu Spotkania (opłata ryczałtowa) przez ilość osób uprawnionych do udziału w Spotkaniu, czy też osób które wzięły udział w Spotkaniu.

Stanowisko takie potwierdza m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, który w wyroku I SA/Gd 293/12 z 16 maja 2012 r. stwierdza m.in., iż „Dla opodatkowania istotne jest bowiem to czy danemu pracownikowi można przypisać konkretny a nie statystyczny przychód (...) nie można ustalać przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę pracowników biorących w niej udział”.

Podobnie ten sam Sąd wskazał w wyroku I SA/Gd 1053/11 z 30 listopada 2011 r., iż (...) skoro art. 11 ust 1 updof warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia z otrzymaniem tego świadczenia, to należy przyjąć, ze w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia a nie możliwość skorzystania ze świadczenia).”

Skoro ustawodawca pojęcia otrzymać i postawić do dyspozycji rozróżnia, to nie można im nadawać tych samych znaczeń Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka jest w stanie określić jakie atrakcje i poczęstunek stawia do dyspozycji pracowników uprawnionych do wzięcia udziału w Spotkaniu nie jest natomiast w stanie określić jakiej wartości nieodpłatne świadczenie otrzymał dany pracownik. Należy również pamiętać, iż podatnikiem podatku dochodowego jest osoba fizyczna, a nie grupa osób. Tylko w sytuacji, w której przepisy UPDOF wskazywałyby, iż przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia powstaje w momencie postawienia go do dyspozycji grupy osób byłoby możliwe w przedstawionym stanie faktycznym przypisanie przychodu pracownikom uczestniczącym w Spotkaniu.

Takie stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku II FSK 1531/09 z 11 stycznia 2011 r. wskazując, iż „Skoro w stanie faktycznym ujętym we wniosku nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, wobec tego nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu. Ponadto podkreślić należy, że otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi dotyczyć konkretnego pracownika, gdyż zgodnie z art. 3 ust 1 updof podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna, a nie grupa osób. W ocenie Sądu zastosowanie znajdzie zatem zasada impossibilium nulla obligatio est [nie ma zobowiązania gdy (świadczenie) jest niemożliwe nikt nie jest zobowiązany do rzeczy niemożliwych - przypis Spółki]. Brak bowiem możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego (…).”

Potwierdzają je również interpretacje Ministra Finansów ILPB1/415-309/12-2/AMN z 21 czerwca 2012 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zgodnie z którą: „Jednakże, przychód ze stosunku pracy nie powstaje, jeżeli nie ma możliwości przypisania poszczególnemu pracownikowi określonej wielkości świadczenia na niego przypadającego. Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny, udostępnione pracownikom przez Spółkę w miejscu wyznaczonym i ogólnie dostępnym kawa, herbata, mleko, cukier oraz słodycze - ciastka, czekoladki itp., a także owoce, z których pracownicy Spółki korzystają w godzinach swojej pracy i na terenie zakładu, nie stanowią dla nich nieodpłatnego świadczenia, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym jako przychód ze stosunku pracy, ponieważ nie można w takiej sytuacji określić zakresu korzyści uzyskanej przez konkretnego pracownika z tytułu sfinansowania przez pracodawcę kosztów zakupionych produktów spożywczych. Tym samym, Spółka nie ma obowiązku doliczania wartości tych wydatków do przychodu poszczególnego pracownika.” IPPB2/415-228/12-2/MG z 29 maja 2012 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zgodnie z którą: „Jednakże, przychód ze stosunku pracy nie powstaje, jeżeli nie ma możliwości przypisanie poszczególnemu pracownikowi określonej wielkości świadczenia na niego przypadającego. Mając zatem na uwadze nakreślony stan faktyczny, zakupione przez Spółkę drobne artykuły spożywcze, tj. kawa, herbata, cukier, mleko i woda pitna, z których pracownicy Spółki korzystają podczas pracy, zgodnie z obowiązującym Regulaminem Pracy, nie stanowią dla nich nieodpłatnego świadczenia, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, jako przychód ze stosunku pracy, ponieważ nie można w takiej sytuacji określić zakresu korzyści uzyskanej przez konkretnego pracownika z tytułu sfinansowania przez pracodawcę kosztów zakupionych produktów spożywczych.”

Identyczna sytuacja jak ta wskazana w powyższych interpretacjach w odniesieniu do artykułów spożywczych ma miejsce na Spotkaniach, tj. nie można określić korzyści uzyskanej przez konkretnego pracownika z tytułu sfinansowania przez Spółkę m.in. kosztów zakupionych produktów spożywczych. Koncepcja możliwości przypisania określonej wartości świadczenia do poszczególnych potencjalnych beneficjentów zaprezentowana przez organy interpretujące jest zatem spójna z argumentacją przedstawioną wyżej przez Spółkę.

Reasumując, ze względu na brak możliwości przypisania konkretnego, otrzymanego przychodu pracownikom uczestniczącym w Spotkaniu, Spółka stoi na stanowisku, iż w sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku o interpretację nie powstaje u nich przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 UPDOF, który to z kolei winien być opodatkowany jako świadczenie ze stosunku pracy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał na podstawie ww. wniosku interpretację indywidualną Nr IPPB2/415-664/12-2/AK z dnia 27 września 2012 r.

W powyższej interpretacji stwierdzono m.in., że w przypadku uczestnictwa pracowników w imprezach integracyjnych lub okolicznościowych, pracownikom tym Spółka zobowiązana jest przypisać przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i od łącznego dochodu z tytułu wypłaconego wynagrodzenia w danym miesiącu obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem pismem z dnia 10 października 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r. ) Wnioskodawca wezwał Organ do usunięcia naruszenia prawa.

Organ udzielił odpowiedzi na powyższe wezwanie pismem z dnia 13 listopada 2012 r. Nr IPPB2/415-664/12-4/AK, w którym stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej Nr IPPB2/415-664/12-2/AK z dnia 27 września 2012 r.

W dniu 17 grudnia 2012 r. (data wpływu 18 grudnia 2012 r.) Strona złożyła za pośrednictwem tut. Organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na interpretację indywidualną Nr IPPB2/415-664/12-2/AK z dnia 27 września 2012 r.

W dniu 22 sierpnia 2013 r. do tut. Organu wpłynął nieprawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2013 r., sygn. akt. III SA/Wa 61/13.

Pismem z dnia 23 września 2013 r., Nr IO-007-463/13, tut. Organ wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2013 r., sygn. akt. III SA/Wa 61/13.

Pismem z dnia 13 maja 2015 r., tut. Organ wycofał skargę kasacyjną z dnia 23 września 2013 r., Nr IO-007-463/13.

W dniu 2 lipca 2015 r. do tut. Organu wpłynęło postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2015r., sygn. akt. II FSK 3157/13, umarzające postępowanie kasacyjne.

W dniu 7 sierpnia 2015 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2013 r., sygn. akt. III SA/Wa 61/13.

W powyższym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że:

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - dalej jako „p.p.s.a.”, kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach.

Oceniając zaskarżoną interpretację indywidualną, według wskazanych kryteriów, to jest jej zgodności z przepisami prawa materialnego i przepisami postępowania, stwierdzić należy, że skarga jest uzasadniona.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., przychód ze stosunku pracy, stanowiący podstawę opodatkowania pracownika, składa się z wypłat pieniężnych oraz wartości świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalentów bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, rożnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy. Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b u.p.d.o.f. Oznacza to, że świadczenia w naturze mogą stanowić podstawę opodatkowania. Stanowi o tym przede wszystkim art. 3 ust. 1 i ust. 2a) u.p.d.o.f., w wersji od 1 stycznia 2007 r. o treści - osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Za dochody (przychody) osiągane z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na postawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia. Zgodnie zaś z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. przychodami z zastrzeżeniem przepisów nie mających zastosowania w tej sprawie, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W literaturze prawniczej oraz w orzecznictwie sądowym rozróżnia się pojęcie „otrzymać” i „postawić do dyspozycji” użyte w cytowanym przepisie - wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 1828/11 z 25 kwietnia 2013 r.; sygn. akt II FSK 1769/11 z 26 kwietnia 2013 r.; sygn. akt II FSK 697/10 z 6 października 2011 r.. Istniejące orzecznictwo w tej materii oddają tezy wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lutego 2013 r. sygn. akt II FSK 1256/11 (LEX nr 1313009) oraz z dnia 24 stycznia 2013 r. sygn. akt II FSK 1064/11 (LEX nr 1263910) wskazujące, że:

1. „ Przychód nie może zostać hipotetycznie przypisany podatnikowi lecz ustalony zgodnie ze wskazaniami w treści art. 11 ust. 1 i ust. 2a pkt 1-4 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 u.p.d.o.f.”
   
2. „Otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi dotyczyć konkretnego pracownika gdyż zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f. podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna, a nie grupa osób. Brak możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego.”
   
   

1. „ Skoro ustawodawca rozróżnia w art. 11 ust 1 u.p.d.o.f. dwa znaczenia słów "otrzymać" i "postawić do dyspozycji", oznacza to, że zwrot "otrzymać" nie może być rozumiany jako "postawić do dyspozycji". Nie można więc zwrotów utożsamiać, gdyż zbędne okazałoby się ich rozróżnienie w ustawie podatkowej. W konsekwencji w odniesieniu do świadczeń w naturze (innych nieodpłatnych świadczeń) przychód podatkowy powstaje wówczas, gdy nie są one tylko postawione do dyspozycji podatnika lecz zostały przez niego otrzymane.”
   
2. „ Zwrot "otrzymane odnosi się zarówno do samego faktu uzyskania świadczenia, jak i jego wielkości.”
   
   

Dla spełnienia więc norm prawnych cytowanych przepisów, zdaniem Sądu, nie jest wystarczające uczestnictwo w imprezie integracyjnej bez względu na to czy pracodawca wydaje pracownikowi polecenie uczestniczenia w niej czy też uczestnictwo ma charakter dobrowolny. Istotą podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania. Reguła ta dotyczy zwłaszcza uzyskanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń w odniesieniu do których ustawodawca w sposób jednoznaczny posłużył się zwrotem „ otrzymane”. Tak więc użyty w art. 1 ust. 1 u.p.d.o.f. w odniesieniu do świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń zwrot „wartość otrzymanych” dotyczy faktu otrzymania takiego świadczenia jak i jego wartości. Sposób obliczania wartości, dla każdej ze wskazanych kategorii świadczeń został określony odmiennie, czemu ustawodawca dał wyraz w ust. 2 i 3 art. 12 oraz ust. 2, 2a) i 2 b) art. 11 u.p.d.o.f. Dla potrzeb wykazania iż dane świadczenie jest przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie i zastosowanie właściwej metody obliczania wartości, ale ujętej w przepisach ustawy. Jeżeli nie jest to możliwe, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającemu opodatkowaniu. Stanowisko Ministra Finansów jest niezgodne z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. gdyż sprowadza się do tezy, że możliwa jest sytuacja w której podatek należy zapłacić od wyższej wartości przychodu niż przychód faktycznie otrzymany lub zapłaci go nawet wówczas gdy przychód nie został otrzymany. Dlatego też zdaniem Sądu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. determinuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia, jego otrzymaniem. We wskazanym przypadku opodatkowaniu może podlegać przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania. Przychód powstaje wówczas gdy pracownik skorzysta ze świadczeń postawionych do jego dyspozycji, a ponadto możliwe jest ustalenie wartości tych świadczeń według metod określonych w art. 11 ust. 2 - 2 b) u.p.d.o.f. Istotne jest zatem czy pracownikowi można przypisać konkretny, a nie statystyczny czy potencjalny przychód. Ustalanie go bowiem o działania arytmetyczne polegające na podzieleniu kosztów imprezy przez liczbę pracowników nie znajduje uzasadnienia w art. 11 ust. 11 ust. 2 - 2b) u.p.d.o.f.

Sąd przy tym wyjaśnia, że uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FPS 7/10 z dnia 24 października 2011 r., poświęcona nieodpłatnym świadczeniom dla pracowników, podlegających opodatkowaniu, dotyczyła odmiennego stanu faktycznego który pozwalał na ustalenie wartości jednostkowego uprawnienia.

Prezentując opisany pogląd Sąd uznał, że skarga w całości jest uzasadniona, a interpretacja indywidualna, badana w tej sprawie winna być wyeliminowana z obrotu prawnego, naruszając przepisy art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.

Sąd uchylił więc zaskarżoną interpretację indywidualną na podstawie art. 146 p.p.s.a., na podstawie art. 152 p.p.s.a. orzekł o jej niewykonaniu, a o kosztach orzekł na podstawie art. 200 p.p.s.a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 61/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji tj. 27 września 2012 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.