Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-549/15-2/JŻ
z 30 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wartości sprzedaży złomu za czynność, w związku z którą przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz ustalenia czy obrót z tytułu sprzedaży złomu powinien być uwzględniany w liczniku oraz mianowniku współczynnika proporcji wyliczanego na podstawie przepisu art. 90 ust. 3 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wartości sprzedaży złomu za czynność, w związku z którą przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz ustalenia czy obrót z tytułu sprzedaży złomu powinien być uwzględniany w liczniku oraz mianowniku współczynnika proporcji wyliczanego na podstawie przepisu art. 90 ust. 3 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Z dniem 1 kwietnia 2011 r. ustawodawca (art. 1; Dz.U. z 2011 nr 64 poz. 332) zmienił art. 17 ustawy o VAT wprowadzając zapis, iż podatnikiem VAT jest osoba prawna nabywająca złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Po dokonanych w latach późniejszych zmianach (Dz.U. z 2011 nr 134 poz. 780 - art. 1, Dz.U. z 2013 poz. 35 - art. 1, Dz.U. z 2015 poz. 605 - art. 1) z treści art. 17 ust. 7 ustawy o VAT wynika, iż podatnikiem jest osoba prawna nabywająca towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 1c ustawy o VAT, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122 ustawy o VAT.
   
   

S.A. w latach 2011 – 2015 (do dnia złożenia wniosku a także w okresie późniejszym) dokonywała lub będzie dokonywać sprzedaży złomu. Sprzedawany złom pochodzi z likwidacji majątku trwałego Spółki (urządzenia, linie kolejowe, odzyski z likwidacji budynków i budowli) lub złomowania materiałów.

Złom sprzedawany jest przede wszystkim podmiotom, posiadającym status czynnego podatnika podatku VAT, w związku z powyższym S.A. stosując się do zasady odwrotnego obciążenia wynikającej z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT nie opodatkowuje transakcji podatkiem VAT - podatek VAT rozlicza nabywca.

W związku z wprowadzonymi przez ustawodawcę zmianami w zakresie ewidencjonowania sprzedaży złomu, mającymi na celu zapobieganiu wyłudzeniom powstały wątpliwości w kwestii ujęcia mechanizmu odwrotnego obciążenia - w szczególności w zakresie złomu, w mechanizmie wyliczenia wskaźnika proporcji VAT, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT tj. czy sprzedaż złomu dokonywana przez S.A. można uznać za obrót z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka ustalając współczynnik proporcji ma prawo w przypadku transakcji sprzedaży złomu, dla których podatnikiem VAT jest nabywca złomu ( art. 17 ust. 7 ustawy o VAT) ma prawo uznać wartość sprzedaży złomu za czynność, w związku, z którą przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w rozumieniu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT?
2. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie 1: czy prawo to przysługiwało Spółce w okresie 1 kwietnia 2011 - do 30 czerwca 2015 r. oraz czy będzie przysługiwać po dniu 1 lipca 2015 r. w związku ze zmianą ustawy o VAT wprowadzonej Dz.U. z 2015 poz. 605 - art. 1?
3. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie 1: czy sprzedaż złomu, dla której podatnikiem VAT jest nabywca złomu ( art. 17 ust. 7 ustawy o VAT) powinna zostać wykazana zarówno w liczniku jak i mianowniku wskaźnika proporcji odliczenia podatku naliczonego o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem S.A., ustalając współczynnik proporcji Spółka ma prawo - w przypadku transakcji sprzedaży złomu, dla których podatnikiem VAT jest nabywca złomu (art. 17 ust. 7 ustawy o VAT) - uznać wartość sprzedaży złomu za czynność, w związku z którą przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w rozumieniu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Prawo to przysługiwało Spółce w okresie 1 kwietnia 2011 - do 30 czerwca 2015 r. oraz będzie przysługiwać po dniu 1 lipca 2015 r. (w związku ze zmianą ustaw o VAT wprowadzonej art. 1; Dz.U. 2015. 605).

Czynności sprzedaży złomu, dla których podatnikiem VAT jest nabywca złomu (art. 17 ust. 7 ustawy o VAT) są opodatkowane i dają prawo do odliczenia podatku naliczonego, dlatego powinny być ujęte przez S.A. zarówno w liczniku, jak i mianowniku wskaźnika proporcji odliczenia podatku naliczonego.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Art. 90 stanowi, iż w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Proporcję tę ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT do wyliczenia proporcji w celu ustalenia wysokości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, co do zasady zalicza się czynności opodatkowane gdyż dają podatnikom prawo do obniżenia podatku naliczonego o należny.

Z powyższego wynika, iż w przypadku sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (tj. dla których podatnikiem VAT jest sprzedawca) bezsprzecznie sprzedaż taka powinna być ujęta zarówno w liczniku jak też w mianowniku ułamka wskaźnika proporcji, gdyż podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W związku z prowadzoną przez ustawodawcę polityką minimalizowania przypadków wystąpienia nadużyć podatkowych i zwiększenia kontroli nad transakcjami „zwiększonego ryzyka” od 1 kwietnia 2011 r. transakcje sprzedaży złomu są objęte specjalnymi zasadami rozliczenia VAT. Transakcje te nadal podlegają ustawie o VAT i w dalszym ciągu są opodatkowane stawką 23% VAT. Natomiast zmianie uległ podmiot zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu takich transakcji tj. zamiast na sprzedawcy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy złomu, który jest zobowiązany wykazać podatek VAT w swojej deklaracji VAT.

Zdaniem Spółki specyficzne uregulowania w zakresie rozliczenia podatku od transakcji zawieranych z czynnymi podatnikami VAT nie zmieniło faktu, iż są to transakcje sprzedaży opodatkowane stawką 23%, a ponieważ dokonywana przez Spółkę sprzedaż stanowi jej obrót, sprzedaż taka powinna być traktowana jako sprzedaż (obrót) w związku, z którymi S.A. przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Do 31 grudnia 2013 r. ustawodawca w ustawie o VAT w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT wyraźnie wskazywał, iż obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Od 1 stycznia 2014 r. w ustawie o VAT takiego konkretnego zapisu już nie ma, ale także po tym dniu brak jest podstaw do przyjęcia odmiennych ustaleń w tej kwestii.

Brak występowania podatku należnego w S.A. z tytułu sprzedaży złomu nie oznacza, że S.A. nie może odliczyć podatku naliczonego. Sprzedaż złomu, jak to już zostało podniesione jest opodatkowane podatkiem VAT, dlatego też należy uznać, że S.A. dokonując sprzedaży złomu dokonuje czynności opodatkowanej, która jednak jest opodatkowana nie przez sprzedawcę, lecz przez nabywcę towarów i usług. Fakt, iż S.A. nie dokonuje zakupu złomu w związku z czym nie występuje w praktyce uprawnienie do obniżenia podatku należnego nie ma w tym przypadku żadnego związku.

Skoro ww. czynności są opodatkowane i dają prawo do odliczenia podatku naliczonego, to winny być ujęte przez S.A. do ww. proporcji i powinny zostać wliczone zarówno do licznika, jak i mianownika proporcji odliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.
   
   

Przy czym jak stanowi przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z kolei w myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powyższe regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, czyli w takim przypadku transakcję opodatkowuje nabywający. Przy czym należy zauważyć, że powyższy mechanizm znajduje zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy zarówno dostawcą jak i nabywcą towaru jest podatnik podatku VAT.

Mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) – dalej jako Dyrektywa – (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI (art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy). Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w Dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

Art. 199 Dyrektywy zawiera zatem opcję dla państw członkowskich, umożliwiającą im wprowadzenie do krajowych przepisów w zakresie podatku VAT regulacji przenoszącej na nabywcę (podatnika), obowiązku rozliczenia podatku z tytułu określonych transakcji, m.in. w zakresie handlu złomem.

Polski ustawodawca skorzystał z tego prawa już w 2011 r., wprowadzając ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) do ustawy z dniem 1 kwietnia 2011 r. przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, zgodnie z którym, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przepis powyższy obowiązywał od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r.

Z dniem 1 lipca 2011 r. zmianie uległo brzmienie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, zgodnie z którym podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Z dniem 1 lipca 2011 r. został wprowadzony do ustawy załącznik nr 11, zawierający wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Do dnia 30 września 2013 r. załącznik nr 11 do ustawy zawierał listę 8 towarów objętych przepisami o odwrotnym obciążeniu, do których zaliczono odpady i złom.

Od dnia 1 października 2013 r. na podstawie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 1027) rozszerzył się katalog towarów wobec których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia VAT. W nowym brzmieniu załącznik nr 11 zawiera 41 grup towarów (sklasyfikowanych przy pomocy odpowiednich pozycji PKWiU), wśród których znalazło się więcej towarów z kategorii złomu, jak również surowców wtórnych oraz niektóre wyroby ze stali i miedzi.

W dniu 1 lipca 2015 r. weszły w życie zmiany do ustawy o podatku od towarów i usług wynikające z ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 605). Niniejsza ustawa stanowi doprecyzowanie przepisów w zakresie tzw. mechanizmu odwróconego obciążenia dla towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

I tak, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.
   
   

Zgodnie z powyższym przepisem opisany mechanizm „odwrotnego obciążenia” polega na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. Stosowanie machanizmu odwróconego obciążenia zawężone jest do transkacji zawieranych wyłącznie pomiędzy dwoma podatnikami VAT czynnymi. Przy czym, dostawy tych towarów nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W świetle art. 90 ust. 2 ustawy jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Według art. 90 ust. 4 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Z opisu sprawy wynika, że S.A. w latach 2011 – 2015 (do dnia złożenia wniosku a także w okresie późniejszym) dokonywała lub będzie dokonywać sprzedaży złomu. Sprzedawany złom pochodzi z likwidacji majątku trwałego Spółki (urządzenia, linie kolejowe, odzyski z likwidacji budynków i budowli) lub złomowania materiałów. Złom sprzedawany jest przede wszystkim podmiotom, posiadającym status czynnego podatnika podatku VAT, w związku z powyższym S.A. stosując się do zasady odwrotnego obciążenia nie opodatkowuje transakcji podatkiem VAT - podatek VAT rozlicza nabywca.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości w kwestii ujęcia sprzedaży złomu opodatkowanej na zasadzie odwrotnego obciążenia przy wyliczeniu wskaźnika proporcji VAT, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy tj. czy sprzedaż złomu dokonywaną przez S.A. można uznać za obrót z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan prawny do kwestii wliczenia wartości dostawy złomu do proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, stwierdzić należy, że przy wyliczaniu proporcji należy uwzględnić dostawę towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy (w przedmiotowej sprawie dostawę złomu), z tytułu której podatnikiem będzie nabywca. Są to bowiem co do zasady czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ze względu na przedmiot transakcji jak i rodzaj kontrahenta obowiązek podatkowy na mocy tych przepisów zostaje przeniesiony na nabywcę. W konsekwencji są to czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Tym samym sprzedaż złomu, dla której podatnikiem VAT jest nabywca złomu powinna zostać wykazana zarówno w liczniku jak i mianowniku wskaźnika proporcji odliczenia podatku naliczonego o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Jednocześnie, w związku z powyższym, w przypadku niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy, w związku z czynnością sprzedaży złomu Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego zarówno w okresie od 1 kwietnia 2011 r. do 30 czerwca 2015 r. oraz po dniu 1 lipca 2015 r.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z poźn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.