Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4510-61/15/ZK
z 6 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 17 sierpnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 31 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów podatkowych, wskazanych we wniosku wydatków –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów podatkowych, wskazanych we wniosku wydatków.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. (dalej: Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „pdop”) i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka zakupiła działkę na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej i planuje w tym roku kalendarzowym rozpoczęcie budowy fabryki na tej działce. W chwili obecnej, do wskazanej działki nie ma żadnego dojazdu. Tym samym warunkiem niezbędnym i koniecznym do realizacji inwestycji, a następnie funkcjonowania fabryki, jest wybudowanie drogi, która pozwoliłaby na dojazd do działki, na której ma być posadowiona fabryka.

Właścicielem działki przeznaczonej na budowę drogi dojazdowej jest gmina.

Pomimo tego, że co do zasady, sprawy dróg gminnych należą do zadań własnych realizowanych

przez gminę, to z uwagi na fakt, że gmina znajduje się w trudnej sytuacji finansowej, która nie pozwala na wybudowanie drogi dojazdowej do działki, na której ma stanąć fabryka, Spółka podpisała z gminą porozumienie, w którym zobowiązała się do sfinansowania budowy ww. drogi gminnej. Wybudowanie drogi dojazdowej umożliwi Spółce rozpoczęcie inwestycji i dojazd na działkę, na której docelowo będzie znajdować się fabryka.

Zgodnie z zawartym porozumieniem, Spółka powierzy wykonanie robót budowalnych podmiotowi, który specjalizuje się w tego rodzaju robotach budowalnych. Ponadto, Spółka przeniesie na gminę wszelkie prawa wynikające z rękojmi, czy gwarancji udzielonej przez wykonawcę robót budowalnych. Na czas zaś realizacji inwestycji, gmina udzieli Spółce zgody na dysponowanie działką, na której ma być wybudowana droga dojazdowa. Po wykonaniu umowy, Spółka przekaże gminie pełną dokumentację powykonawczą związaną z budową drogi. Po zrealizowaniu inwestycji, Spółka nie będzie posiadać żadnego tytułu prawnego do wybudowanej drogi dojazdowej, jak również nie będzie drogi tej dzierżawić, ani posiadać w stosunku do niej żadnych praw. Będzie to droga publiczna, z której korzystać będzie mógł każdy zainteresowany, w tym przede wszystkim sama Spółka i jej kontrahenci. Spółka oszacowała, że wydatki, które muszą zostać poniesione na budowę drogi gminnej wyniosą około 800.000 zł, przy czym Spółka wraz z gminą ustaliły, że jeżeli szacowana kwota zostanie przekroczona, to Spółka pokryje wynikłą w ten sposób różnicę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki, które Spółka poniesie na budową drogi gminnej prowadzącej do fabryki, którą ma wybudować Spółka, stanowić będą dla niej koszt uzyskania przychodów w okresie, w którym zostaną poniesione?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, które Spółka poniesie na budowę drogi gminnej prowadzącej do fabryki, którą ma wybudować, stanowić będą dla niej koszt uzyskania przychodów w okresie, w którym zostaną poniesione.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. - dalej: „updop”), za koszty uzyskania przychodów uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że wszelkie wydatki poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z uwzględnieniem zastrzeżeń ustawowych, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Mając na uwadze powyższe, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

W celu określenia zasad ujęcia wydatku w kosztach podatkowych, niezbędne jest ustalenie stopnia jego powiązania z przychodami, a mianowicie, czy stanowi on koszt bezpośrednio związany konkretnymi przychodami, czy też koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami (tzw. koszt pośredni). Przez koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami należy rozumieć taki koszt, którego poniesienie jest niezbędne do uzyskania konkretnego przychodu z danego źródła.

Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów, nie jest jednak konieczne w każdym przypadku wykazanie bezpośredniego związku między tym wydatkiem, a konkretnym przychodem. Kosztami uzyskania przychodów są bowiem również wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Wobec powyższego, kosztami podatkowymi są również koszty pośrednio związane z uzyskiwanym przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (albo w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów w przyszłości), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Jednocześnie wskazać należy, że na podstawie art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. W myśl art. 16a ust. 1 updop, za środki trwałe podlegające amortyzacji, z zastrzeżeniem art. 16c, uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1. Ponadto, zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 updop, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych (dalej: "inwestycje w obcych środkach trwałych"). Przez inwestycje w obcych środkach trwałych rozumie się poniesione przez podatnika nakłady na ulepszenie (polegające na przebudowie, rozbudowie), rekonstrukcję, adaptację lub modernizację środka trwałego używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej, a niestanowiącego jego własności. Powyższe dotyczy środka trwałego używanego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Biorąc pod uwagę przytoczone wyżej przepisy prawa podatkowego, Spółka stoi na stanowisku, że:

1. w związku z planowaną budową fabryki, wydatki na budowę drogi dojazdowej znajdującej się na działce należącej do gminy, są konieczne i niewątpliwie związane z przyszłymi przychodami Spółki. Wydatki powyższe mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop, są one bowiem ściśle związane prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, gdyż planowana droga stanowić będzie drogę dojazdową do nieruchomości, na której Spółka planuje wybudować fabrykę, z funkcjonowania której będzie osiągała przychody podatkowe;
2. droga dojazdowa nie będzie stanowić środka trwałego Spółki, bowiem jak wskazano powyżej, warunkiem do uznania danego składnika majątku za środek trwały jest posiadanie go przez podatnika na własność albo współwłasność, podczas gdy w przypadku przedmiotowego zdarzenia przyszłego, Spółka nie będzie miała tytułu własności do wybudowanej drogi dojazdowej;
3. droga dojazdowa nie będzie również stanowić inwestycji w obcym środku trwałym dla Spółki, ponieważ nie spełnia podstawowej przesłanki, jaką jest używanie środka trwałego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Jak wspomniano powyżej, Spółka nie będzie posiadała żadnego tytułu prawnego do drogi dojazdowej.
   
   

Ponadto, Spółka stoi na stanowisku, że z uwagi na niemożność powiązania poniesionych kosztów z konkretnymi przychodami, powyższe wydatki na budowę drogi dojazdowej powinny być traktowane jako koszty pośrednie. Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami zawarte zostały w art. 15 ust. 4d updop, który stanowi, że są one potrącalne w dacie ich poniesienia.

W myśl art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Podsumowując powyższe argumenty, stwierdzić należy, że wydatki na budowę drogi dojazdowej do fabryki, którą Spółka, na mocy porozumienia z gminą, zobowiązała się wybudować, na gruncie stanowiącym własność gminy, będą stanowić koszty pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem i będą potrącalne dla celów podatkowych w dacie ich poniesienia.

Na potwierdzenie przedstawionego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 czerwca 2015 r., Znak: IBPB1/2/4510-329/15/APO, z 18 marca 2014 r., Znak: sygn. IBPB1/2/423-1714/13/MS,
• Dyrektora Izby skarbowej w Warszawie z 30 października 2014 r., Znak: IPPB5/423-880/14-2/JC,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 24 lipca 2013 r., Znak: IPTPB3/423-158/13-2/IR,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 26 września 2014 r., Znak: ILPB3/423-306/14-2/PR,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 7 maja 2014 r., Znak: ITPB3/423-68/14/PS.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.