2015.11.13 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4510-90/15/ZK
z 13 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 6 sierpnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 7 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym 28 października 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zwolnienia od opodatkowania kwot dopłat, o których mowa we wniosku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zwolnienia od opodatkowania kwot dopłat, o których mowa we wniosku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 12 października 2015 r. Znak: IBPP2/4512-727/15/IK, IBPB-1-1/4510-90/15/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 28 października 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2007 r. firma inwestycyjna będąca spółką akcyjną, obecnie w upadłości likwidacyjnej (dalej jako Deweloper), rozpoczęła na nieruchomości położonej w X, stanowiącej działkę ewidencyjną nr 116/38, objętą księgą wieczystą, budowę wielorodzinnego budynku mieszkalnego. Inwestycja budowlana składa się z 4 połączonych ze sobą segmentów o obecnych nr administracyjnych 1, 1A, 1B i 1C w X; w każdym z segmentów znajdują się lokale mieszkalne i lokale użytkowe, zaś pod całością inwestycji budowlanej znajdują się piwnice i miejsca postojowe w garażu podziemnym tej nieruchomości.

Również w 2007 r. Deweloper rozpoczął sprzedaż lokali, zawierając z nabywcami, w formie aktu notarialnego, przedwstępne umowy ustanowienia odrębnej własności lokali i sprzedaży. Większość nabywców dokonała wpłaty pełnej kwoty oznaczonej w umowie przedwstępnej jako cena sprzedaży, pozostali wpłacili wymaganą umową przedwstępną cenę w pewnej części. W tym samym roku Deweloper tuż przed podpisaniem pierwszych umów sprzedaży stał się niewypłacalny i postawiony w stan upadłości likwidacyjnej. Z chwilą, kiedy Deweloper stał się niewypłacalny, budynek był na ostatnim etapie realizacji, a wszelkie prace, przede wszystkim wykończeniowe - zostały przerwane.

Obecnie obiekt znajduje się w stanie, w jakim pozostawił go Deweloper w 2007 r., tj. część mieszkań nie wymaga dalszych robót i nadaje się do zamieszkania (segmenty 1, 1B i 1C), natomiast pozostałe lokale mieszkalne (segment 1A) oraz lokale użytkowe, garaże i części wspólne budynku (elewacja, komunikacja zewnętrzna, itd.) wymagają licznych prac wykończeniowych.

W 2009 r. ww. nieruchomość objął Syndyk masy upadłości Dewelopera. Uznał wówczas, że jego zadaniem jest wyłącznie spłata wierzycieli Dewelopera, a nie - zakończenie inwestycji i wykonanie za Dewelopera umów przedwstępnych. Z powyższych względów Syndyk masy upadłości Dewelopera nie kontynuował realizacji budowy.

Począwszy od 2011 r. pokrzywdzeni klienci Dewelopera podejmowali kroki celem uzyskania lokali, to jest celem wykonania przez Syndyka masy upadłości Dewelopera umów przedwstępnych, jakie Deweloper zawarł ze swoimi klientami, obecnie pokrzywdzonymi. W ramach postępowania upadłościowego pokrzywdzeni domagali się, aby Syndyk masy upadłości Dewelopera wydał klientom lokale, to jest wykonał umowy przedwstępne.

W 2014 r. uzyskano zgodę Sędziego-Komisarza w postępowaniu upadłościowym Dewelopera i rozpoczęto podpisywanie umów sprzedaży (odrębnej własności) przedmiotowych lokali, zgodnie z umowami przedwstępnymi. Wskutek wyodrębnienia pierwszego lokalu, z mocy prawa powstała Wspólnota Mieszkaniowa (dalej także jako Wnioskodawca).

Zgodnie z zawartymi w formie aktu notarialnego umowami, ustanowienie odrębnej własności lokali i sprzedaży, sprzedaż poszczególnych mieszkań i lokali użytkowych dokonywana jest bez uzyskania stanu gwarantowanego na mocy umowy przedwstępnej (tzw. stanu deweloperskiego), a właściciele wyrażają zgodę na nabycie lokali znajdujących się w takim stanie, w jakim były one w momencie, gdy Deweloper opuścił inwestycję. Z uwagi na powyższe, ceny określone w umowach sprzedaży odbiegają od kwot wskazanych w umowach przedwstępnych. W praktyce w wielu przypadkach cena określona w akcie notarialnym ustalona jest na poziomie faktycznie uiszczonym przez nabywcę po zawarciu umowy przedwstępnej.

W zawartych umowach sprzedaży znalazł się zapis, w którym Syndyk masy upadłości Dewelopera informuje o podjęciu przez Wnioskodawcę uchwały zobowiązującej członków Wspólnoty Mieszkaniowej do uiszczenia na rzecz Wspólnoty dopłaty w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy wartością wynikającą z iloczynu faktycznej powierzchni sprzedawanych lokali (lokalu mieszkalnego, komórki lokatorskiej itp. - w zależności od konkretnego przypadku) i cen tychże przedmiotów wykazanych w umowach przedwstępnych - z przeznaczeniem na fundusz remontowy. Jednocześnie w treści aktu notarialnego nabywca lokalu oświadczył, że:

zobowiązuje się zawrzeć ze Wspólnotą porozumienie, którego przedmiotem będzie ustalenie zasad współpracy i finansowania w ramach dopłaty przy wykańczaniu części wspólnych budynków oraz doprowadzenia nabywanego lokalu do stanu zgodnego z treścią umowy przedwstępnej i uzyskania pozwolenia na użytkowanie budynku, w którym ten lokal się znajduje, a także
przyjmuje na siebie zobowiązanie dokonania wpłaty na konto Wspólnoty Mieszkaniowej określonej kwoty (w wysokości 10% wartości dopłaty) - z przeznaczeniem na powyższy cel.

W następstwie zawarcia aktów notarialnych na konto Wspólnoty Mieszkaniowej wpłacone zostały odpowiednie kwoty; kwoty te odpowiadają 10% wartości dopłaty oraz Wnioskodawca zawarł z nabywcami lokali szereg porozumień w sprawie wpłaty 90% wartości dopłaty oraz w sprawie zasad współpracy przy wykańczaniu części wspólnych budynków, doprowadzeniu nabywanego lokalu przez danego nabywcę do stanu zgodnego z treścią umowy przedwstępnej oraz uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie budynku. Uiszczane na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej dopłaty pozostawiane są do jej dyspozycji; kwoty te Wnioskodawca przeznaczać będzie tylko i wyłącznie na wykonanie niezbędnych prac budowlanych w celu dokończenia budowy i uzyskania pozwolenia na użytkowanie.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy otrzymywane przez Wspólnotę Mieszkaniową kwoty, wpłacane na jej konto przez współwłaścicieli nieruchomości - właścicieli odrębnych lokali, na podstawie podjętych przez Wspólnotę Mieszkaniową uchwał, stosownych zapisów zawartych w umowach ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży oraz stosowanych zapisów zawartych w porozumieniach pomiędzy Wspólnotą a właścicielami odrębnych lokali podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych PDOP?

(pytanie wymienione we wniosku jako drugie)

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywane środki pieniężne wpłacane są dobrowolnie przez członków Wspólnoty na podstawie podjętych uchwał i w związku ze stosownym przypomnieniem/informacją o uchwałach zamieszczaną w zawieranych umowach sprzedaży podlegają zwolnieniu z opodatkowania na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. Zasadniczo wszelkie kwoty pieniężne otrzymywane przez Wspólnotę Mieszkaniową stanowią jej przychód i w związku z tym podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, co wynika z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych (dalej ustawy o PDOP). Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o PDOP, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Warunki skorzystania ze zwolnienia są zatem następujące:

dochód musi być otrzymywany przez podmiot mieszczący się w określonym kręgu.
dochód musi być uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
dochód musi być przeznaczony na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

W analizowanym przypadku Wnioskodawcą jest Wspólnota Mieszkaniowa, a zatem niewątpliwie jeden z podmiotów uprawnionych do korzystania ze zwolnienia. Otrzymywane kwoty pieniężne nie są uzyskiwane z działalności gospodarczej, innej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi. Z działalnością gospodarczą nie są one związane, gdyż nie dotyczą dokonanej sprzedaży. Niewątpliwie natomiast są związane z gospodarką zasobami mieszkaniowymi, gdyż stanowią swego rodzaju wkład każdego nowego członka Wspólnoty Mieszkaniowej wnoszony po podpisaniu aktu notarialnego (umowy sprzedaży) w wysokości określonej w uchwale Wspólnoty Mieszkaniowej. Wkład ten przeznaczony jest na działania zmierzające do uzyskania pozwolenia na użytkowanie budynków, a zatem niewątpliwe jest to cel związany z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Z uwagi na spełnienie wszystkich wskazanych w przepisie kryteriów, w ocenie Wnioskodawcy otrzymywane przez niego kwoty pieniężne podlegają zwolnieniu z opodatkowania na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, ze zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 ze zm., dalej: „uowl”). Zgodnie z art. 6 uowl, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Należy wskazać, że wspólnota mieszkaniowa nie posiada jednak osobowości prawnej. Tworzą ją generalnie zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej, będącego prawem związanym z własnością lokalu (art. 3 ust. 1 ww. uowl).

W myśl art. 3 ust. 2-3 uowl, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale.

Stosownie do art. 13 ust. 1 uowl, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatnych z góry do dnia 10 każdego miesiąca (art. 15 ust. 1 uowl).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., zwana dalej: „updop”), wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Stosownie do art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj przychodów, z jakich ten dochód został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie wprowadził do updop ogólnej definicji przychodu podatkowego. Zgodnie z art. 12 ust. 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przychodami są również inne, niewymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika. Treść art. 12 ust. 1 updop wskazuje, że zostały ustanowione jedynie przykładowe przysporzenia zaliczane do tej kategorii. Natomiast art. 12 ust. 4 updop określa w sposób enumeratywny, które zdarzenia nie stanowią przychodu.

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a updop, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy). Przy czym, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 pdop, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyjątkiem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Podkreślić należy, że norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 44 updop stanowi formę ulg podatkowych, które naruszają zasadę równości i powszechności opodatkowania. Powinna być więc interpretowana w sposób niezwykle precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej.

Zatem aby dochód podmiotów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Powołana ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przy tym definicji: „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”. Posługując się zatem językiem potocznym, wskazać należy, że pojęcie „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku – oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie „gospodarki” nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Uwzględniając zakres tak rozumianego pojęcia „gospodarka” oraz pojęcia „zasoby mieszkaniowe”, na które składają się m.in. lokale mieszkalne wraz z pomieszczeniami usprawniającymi funkcjonowanie lokali mieszkalnych (np. garaże), uzasadnione jest twierdzenie, że przez gospodarkę zasobami mieszkaniowymi należy rozumieć całość działań mających na celu prawidłowe gospodarowanie substancją mieszkaniową znajdującą się w budynku mieszkalnym.

Tym samym z interpretacji językowej wynika, że przez pojęcie „zasób mieszkaniowy” należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne, natomiast „gospodarka zasobami mieszkaniowymi” obejmuje całość mechanizmów związanych ze zgromadzonymi pomieszczeniami mieszkalnymi.

W konsekwencji, przez pojęcie „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:

budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci).
grunty, na których posadowiona są budynki mieszkalne.

Jak wynika z przedstawionej powyżej definicji zasobów mieszkaniowych – zasoby mieszkaniowe, to nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia oraz urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Wykładnia literalna jednoznacznie więc wskazuje, że funkcja mieszkaniowa jest zasadniczą i konieczną cechą pozwalającą uznać, że mamy do czynienia z zasobem mieszkaniowym.

Z przytoczonej powyżej definicji zasobów mieszkaniowych wynika, że kluczowe znaczenie dla zaliczenia określonego obiektu (pomieszczenia) do tychże zasobów, ma związek takiego obiektu z lokalem mieszkalnym, w szczególności, jeżeli umożliwia ono prawidłowe i normalne korzystanie z takiego lokalu.

Pojęcie zasobów mieszkaniowych nie może być rozciągane na lokale użytkowe, gdyż prowadzona w nich działalność nie jest niezbędna ani funkcjonalnie związana z prawidłowym korzystaniem z pomieszczeń mieszkalnych. Istotą lokali użytkowych jest ich niemieszkalne przeznaczenie, co oznacza, że nie można ich zaliczyć do zasobów mieszkaniowych.

Wyliczone wyżej obiekty służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych i utrzymaniu zasobów mieszkaniowych. Opłaty (czynsze) związane z tymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu updop (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 updop). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Natomiast opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie dochód osiągnięty z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkalnymi, bez względu na cel, na jaki zostanie przekazany.

Z wniosku wynika m.in., że w 2007 r. Deweloper rozpoczął budowę wielorodzinnego budynku mieszkalnego. Inwestycja budowlana składa się z 4 połączonych ze sobą segmentów o obecnych nr administracyjnych 1, 1A, 1B i 1C w X; w każdym z segmentów znajdują się lokale mieszkalne i lokale użytkowe, zaś pod całością inwestycji budowlanej znajdują się piwnice i miejsca postojowe w garażu podziemnym tej nieruchomości. Również w 2007 r. Deweloper rozpoczął sprzedaż lokali, zawierając z nabywcami, w formie aktu notarialnego, przedwstępne umowy ustanowienia odrębnej własności lokali i sprzedaży. Większość nabywców dokonała wpłaty pełnej kwoty oznaczonej w umowie przedwstępnej jako cena sprzedaży, pozostali wpłacili wymaganą umową przedwstępną cenę w pewnej części. W tym samym roku Deweloper tuż przed podpisaniem pierwszych umów sprzedaży stał się niewypłacalny i postawiony w stan upadłości likwidacyjnej. Z chwilą, kiedy Deweloper stał się niewypłacalny, budynek był na ostatnim etapie realizacji, a wszelkie prace, przede wszystkim wykończeniowe - zostały przerwane. Obecnie obiekt znajduje się w stanie, w jakim pozostawił go Deweloper w 2007 r., tj. część mieszkań nie wymaga dalszych robót i nadaje się do zamieszkania (segmenty 1, 1B i 1C), natomiast pozostałe lokale mieszkalne (segment 1A) oraz lokale użytkowe, garaże i części wspólne budynku (elewacja, komunikacja zewnętrzna, itd.) wymagają licznych prac wykończeniowych. W 2009 r. ww. nieruchomość objął Syndyk masy upadłości Dewelopera, który jednak nie kontynuował realizacji budowy. Począwszy od 2011 r. pokrzywdzeni klienci Dewelopera podejmowali kroki celem uzyskania lokali, to jest celem wykonania przez Syndyka masy upadłości Dewelopera umów przedwstępnych, jakie Deweloper zawarł ze swoimi klientami, obecnie pokrzywdzonymi. W ramach postępowania upadłościowego pokrzywdzeni domagali się, aby Syndyk masy upadłości Dewelopera wydał klientom lokale, to jest wykonał umowy przedwstępne. W 2014 r. uzyskano zgodę Sędziego-Komisarza w postępowaniu upadłościowym Dewelopera i rozpoczęto podpisywanie umów sprzedaży (odrębnej własności) przedmiotowych lokali, zgodnie z umowami przedwstępnymi. Wskutek wyodrębnienia pierwszego lokalu, z mocy prawa powstała Wspólnota Mieszkaniowa. Zgodnie zawartymi w formie aktu notarialnego umowami, ustanowienie odrębnej własności lokali i sprzedaży, sprzedaż poszczególnych mieszkań i lokali użytkowych dokonywana jest bez uzyskania stanu gwarantowanego na mocy umowy przedwstępnej (tzw. stanu deweloperskiego), a właściciele wyrażają zgodę na nabycie lokali znajdujących się w takim stanie, w jakim były one w momencie, gdy Deweloper opuścił inwestycję. Z uwagi na powyższe, ceny określone w umowach sprzedaży odbiegają od kwot wskazanych w umowach przedwstępnych. W praktyce w wielu przypadkach cena określona w akcie notarialnym ustalona jest na poziomie faktycznie uiszczonym przez nabywcę po zawarciu umowy przedwstępnej.

Wnioskodawca podjął uchwały w sprawie otwarcia rachunku bankowego na potrzeby przekazania dopłat na poczet zakończenia prac budowlanych w zakresie niezbędnym do uzyskania pozwolenia na użytkowanie budynków osiedla oraz uchwałę w sprawie dopłat do 100% ceny umówionej wynikającej z zawartych umów przedwstępnych. W zawartych umowach sprzedaży znalazł się zapis, w którym Syndyk masy upadłości Dewelopera informuje o podjęciu przez Wnioskodawcę uchwały zobowiązującej członków Wspólnoty Mieszkaniowej do uiszczenia na rzecz Wspólnoty dopłaty w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy wartością wynikającą z iloczynu faktycznej powierzchni sprzedawanych lokali (lokalu mieszkalnego, komórki lokatorskiej itp. - w zależności od konkretnego przypadku) i cen tychże przedmiotów wykazanych w umowach przedwstępnych - z przeznaczeniem na fundusz remontowy. W następstwie zawarcia aktów notarialnych na konto Wspólnoty Mieszkaniowej wpłacone zostały kwoty odpowiadające 10% wartości dopłaty. Wnioskodawca zawarł również z nabywcami lokali szereg porozumień w sprawie wpłaty 90% wartości dopłaty oraz w sprawie zasad współpracy przy wykańczaniu części wspólnych budynków, doprowadzeniu nabywanego lokalu przez danego nabywcę do stanu zgodnego z treścią umowy przedwstępnej oraz uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie budynku. Uiszczane na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej dopłaty pozostawiane są do jej dyspozycji. Kwoty te Wnioskodawca przeznaczać będzie wyłącznie na wykonanie niezbędnych prac budowlanych w celu dokończenia budowy i uzyskania pozwolenia na użytkowanie.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że skoro, jak wynika z wniosku, ww. dopłaty przeznaczone będą wyłącznie na wykonanie niezbędnych prac budowlanych w celu dokończenia budowy budynku, o którym mowa we wniosku i uzyskania pozwolenia na jego użytkowanie, to oznacza to zarazem, że nie stanowią one kwot z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, ani też nie są przeznaczone na cele związane z utrzymaniem tych zasobów. W istocie dotyczą one bowiem powstania (pozyskania) m.in. zasobów mieszkaniowych. W związku z tym, nie spełniają warunków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, do zwolnienia od podatku.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie podatku od towarów i usług, zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin