Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-295/15/SK
z 9 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 sierpnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 14 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych Spółki wskazanych we wniosku wydatków –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych Spółki wskazanych we wniosku wydatków.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Specjalna Strefa Ekonomiczna „X” S.A. jest spółką zarządzającą obszarem strefy, działającą na podstawie ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282). Zmiana ustawy, która weszła w życie z dniem 6 stycznia 2015 r. wprowadziła dla spółek zarządzających strefami nowe zadania (m.in. art. 8 ust. 1 pkt 5 i pkt 6), dotyczące podejmowania działań zmierzających do powstawania klastrów i współpraca ze szkołami ponadgimnazjalnymi i z uczelniami w zakresie uwzględniania w procesie kształcenia potrzeb rynku pracy w strefie. Realizując zadania określone przez ustawodawcę, Specjalna Strefa Ekonomiczna „X” S.A. będzie ponosić koszty m.in. związane z wynajmem sal konferencyjnych, przygotowaniem materiałów marketingowo-promocyjnych, nauką języka obcego uczniów w zakresie wykraczającym poza zakres podstawowy i inne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka realizując zadania określone przez ustawodawcę zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 5 i pkt 6ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, będzie mogła zaliczyć poniesione koszty do kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zarządzający strefą obsługując potencjalnych inwestorów a także mając bieżący kontakt z przedsiębiorcami prowadzącymi działalność w obszarze strefy najlepiej zna ich potrzeby w zakresie potrzeb wobec rynku pracy. Od kilku lat kluczowym przy podejmowaniu decyzji o lokalizacji nowej inwestycji jest potencjał i przygotowanie zawodowe rynku pracy w regonie oraz możliwości jego rozwoju. Rozwój naszego kraju w dużej mierze zależy od kwalifikacji kadr, ich wiedzy i doświadczenia. Istotny jest też system dualny kształcenia zawodowego, w którym uczniowie wiedzę teoretyczną zdobywają w szkole, zaś praktyczne umiejętności na rzeczywistych stanowiskach pracy w firmach. W ramach Klastra Edukacji Zawodowej Specjalna Strefa Ekonomiczna „X” S.A. stworzyła platformę współpracy w zakresie poprawy jakości kształcenia zawodowego, poprzez ściślejsze powiązanie edukacji zawodowej z potrzebami przedsiębiorców. Działania Specjalnej Strefy Ekonomicznej „X” S.A. pozwolą na dobre przygotowanie nowych kadr dla potencjalnych inwestorów i już istniejących w obszarze strefy przedsiębiorstw.

Dzięki potencjałowi rynku pracy będą oni podejmować decyzje o nowych inwestycjach w obszarze specjalnej strefy ekonomicznej „X” co skutkować będzie dla zarządzającego strefą przychodami z tytułu:

• sprzedaży nieruchomości,
• wynajmu nieruchomości,
• sprzedaży specyfikacji istotnych warunków przetargu lub rokowań,
• partycypacji w kosztach administrowania strefą.
  
  

Wobec powyższego, Spółka uważa, że poniesione koszty przy realizacji zadań, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 5 i pkt 6 ustawy o strefach, jako koszty pośrednio związane z osiąganiem przychodów należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia na podstawie art. 15 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni, bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, że aby wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych. Jednocześnie zauważyć należy, że obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop. W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,
• musi być definitywny, a więc bezzwrotny,
• musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• musi zostać właściwie udokumentowany,
• nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop.
  
  

W myśl art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 282, dalej: „ustawy o SSE”), specjalną strefą ekonomiczną, zwaną dalej „strefą”, jest wyodrębniona zgodnie z przepisami ustawy, niezamieszkała część terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na której terenie może być prowadzona działalność gospodarcza na zasadach określonych ustawą.

Strefa może być ustanowiona w celu przyspieszenia rozwoju gospodarczego części kraju, w szczególności przez:

1. rozwój określonych dziedzin działalności gospodarczej,
2. rozwój nowych rozwiązań technicznych i technologicznych oraz wykorzystanie w gospodarce narodowej,
3. rozwój eksportu,
4. zwiększenie konkurencyjności wytwarzanych wyrobów i świadczonych usług,
5. zagospodarowanie istniejącego majątku przemysłowego i infrastruktury gospodarczej,
6. tworzenie nowych miejsc pracy,
7. zagospodarowanie niewykorzystanych zasobów naturalnych z zachowaniem zasad równowagi ekologicznej (art. 3 ustawy o SSE).
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o SSE, Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, ustanawia strefę w drodze rozporządzenia. W rozporządzeniu tym określa się zarządzającego strefą, zwanego dalej „zarządzającym”.

Zgodnie natomiast z art. 8 ustawy o SSE, do zadań zarządzającego należy prowadzenie - zgodnie z planem rozwoju strefy określonym w art. 9, regulaminem strefy, o którym mowa w art. 10, oraz przepisami prawa - działań zmierzających do rozwoju działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy, a w szczególności:

1. umożliwianie, na podstawie umowy, przedsiębiorcom prowadzącym działalność na terenie strefy używania i korzystania ze składników mienia położonych na obszarze strefy, których zarządzający jest właścicielem lub posiadaczem zależnym;
2. gospodarowanie w sposób ułatwiający prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy urządzeniami infrastruktury gospodarczej i technicznej oraz innymi składnikami mienia, których zarządzający jest właścicielem lub posiadaczem zależnym;
3. świadczenie, na podstawie umowy, przedsiębiorcom prowadzącym działalność na obszarze strefy usług oraz tworzenie warunków do świadczenia usług przez osoby trzecie;
4. prowadzenie działań promujących podejmowanie działalności gospodarczej w strefie;
5. podejmowanie działań zmierzających do powstawania klastrów;
6. współpraca w zakresie uwzględniania w procesie kształcenia potrzeb rynku pracy w strefie:
1. ze szkołami ponadgimnazjalnymi, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.),
   
2. z uczelniami, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2012 r. poz. 572, z późn. zm.).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka, będącą zarządcą obszaru specjalnej strefy ekonomicznej w związku z nałożonymi ustawowo zadaniami dot. podejmowania działań zmierzających do powstawania klastrów i współpracy ze szkołami ponadgimnazjalanymi i z uczelniami w zakresie uwzględniania w procesie kształcenia potrzeb rynku pracy w strefie, ponosić będzie koszty związane m.in. z wynajmem sal konferencyjnych, przygotowaniem materiałów marketingowo-promocyjnych, nauką języka obcego uczniów w zakresie wykraczającym poza zakres podstawowy i inne.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro realizacja nałożonych przez ustawodawcę zadań będzie wiązać się z ponoszeniem przez Spółkę wskazanych we wniosku wydatków, to nie ma przeszkód prawnych, aby wydatki te można było uznać za koszty podatkowe Spółki. Jak wskazano bowiem we wniosku, ponoszone wydatki będą miały wpływ na poprawę jakości kształcenia zawodowego w regionie strefy oraz dostosowanie kształcenia zawodowego dla potrzeb zarówno przedsiębiorców działających w obszarze strefy, jak i nowych inwestorów. Powyższe działania Spółki będą miały wpływ na podejmowanie przez potencjalnych inwestorów decyzji o nowych inwestycjach w obszarze specjalnej strefy ekonomicznej, co z kolei skutkować będzie dla Spółki powstawaniem przychodów ze sprzedaży nieruchomości, wynajmu nieruchomości, sprzedaży specyfikacji istotnych warunków przetargu lub rokowań, partycypacji w kosztach administrowania strefą.

Wobec powyższego, przedmiotowe wydatki jako mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą (w sposób pośredni) oraz jako służące osiąganiu przez Spółkę przychodów, zgodnie z cyt. art. 15 ust. 1 updop, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Tym samym, przedstawione we wniosku stanowisko Spółki uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.