Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-201/15-2/JG
z 6 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 6 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka (dalej: „Wnioskodawca”) jest firmą oferującą produkty z branży autokosmetyków i szeroko pojętej chemii samochodowej, akcesoriów samochodowych, wyposażenia warsztatów, narzędzi oraz innych produktów (dalej: „towary z oferty Wnioskodawcy”). Działalność Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „VAT”). Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce.

W ramach przyjętej strategii rozwoju, w związku z zamiarem zwiększania sprzedaży towarów z oferty Wnioskodawcy, a także z uwagi na rosnącą konkurencyjność na rynku, Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskiwaniem od wybranych podmiotów prowadzących sprzedaż towarów z oferty Wnioskodawcy i spełniających określone kryteria (dalej: „Kontrahenci”) świadczeń ukierunkowanych na stymulowanie popytu na towary z oferty Wnioskodawcy oraz budowanie i utrwalanie pozycji rynkowej ww. towarów z oferty Wnioskodawcy, przy wykorzystaniu narzędzi i możliwości posiadanych przez Kontrahentów.

W tym celu, z wybranymi Kontrahentami, Wnioskodawca planuje zawrzeć umowy określające zasady realizacji przez tychże Kontrahentów działań w zakresie aktywnego wspierania sprzedaży towarów z oferty Wnioskodawcy poprzez organizację przez Kontrahentów programów motywacyjnych dla swoich handlowców, których celem będzie zachęcenie tychże handlowców do stymulowania u potencjalnych klientów i konsumentów popytu na towary z oferty Wnioskodawcy oraz budowanie i utrwalanie pozycji rynkowej Wnioskodawcy (dalej: „Czynności”), a także zasady kalkulacji wynagrodzenia należnego Kontrahentom z tytułu wykonywanych Czynności (dalej: „Umowa”). Czynności Kontrahentów będą realizowane w dwóch, następujących po sobie, cyklach rozliczeniowych trwających ok. 6 miesięcy każdy (dalej: „Cykl Rozliczeniowy”).

W ramach Cyklu Rozliczeniowego, Kontrahent będzie przedstawiał do akceptacji Wnioskodawcy co najmniej jeden program motywacyjny skierowany przez Kontrahentów do jego handlowców (dalej: „Program Motywacyjny”), którego realizacja przez Kontrahentów może przyczynić się do poprawy wyników sprzedaży towarów z oferty Wnioskodawcy oraz ich spopularyzowania wśród potencjalnych klientów/konsumentów. Zaznaczyć należy, że Wnioskodawca będzie każdorazowo dokonywał biznesowej oceny, czy zasady danego Programu Motywacyjnego organizowanego przez Kontrahenta mogą przyczynić się do osiągnięcia przez Spółkę celów biznesowych oraz czy są one zgodne ze strategią biznesową Spółki. Wnioskodawca będzie zatem nabywał świadczenia tylko w odniesieniu do tych Programów Motywacyjnych organizowanych przez Kontrahentów, które uzna za racjonalne ze swojej perspektywy biznesowej. Warunkiem zaakceptowania przez Wnioskodawcę danego Programu Motywacyjnego, a następnie także wypłaty wynagrodzenia będzie:

1. dostarczenie przez Kontrahenta regulaminu działania danego Programu Motywacyjnego przed jego rozpoczęciem (celem umożliwienia Wnioskodawcy weryfikacji, czy dany Program Motywacyjny może przyczynić się do zwiększenia sprzedaży towarów z oferty Wnioskodawcy i ich popularyzacji) oraz
2. zaakceptowanie ww. regulaminu przez Wnioskodawcę, oraz
3. dostarczenia przez Kontrahenta dowodów potwierdzających ogłoszenie Programu Motywacyjnego wśród handlowców, oraz
4. przedstawienie przez Kontrahenta w określonym terminie od zakończenia danego Programu Motywacyjnego listy nagrodzonych pracowników wraz z dowodem rozliczenia Programu Motywacyjnego (tj. wydania nagród dla nagrodzonych handlowców).
   
   

Umowa może również określać dodatkowe warunki oraz parametry, które będzie musiał spełnić (osiągnąć) Kontrahent.

Czynności będą uznane za zrealizowane przez Kontrahenta zgodnie z Umową wyłącznie w przypadku, gdy przyczynią się do realizacji realnego wzrostu wartości zakupów towarów z oferty Wnioskodawcy, w danym Cyklu Rozliczeniowym (tj. powyżej minimalnego, określonego w Umowie poziomu) – co potwierdzać będzie zrealizowanie założonych przez Spółkę celów biznesowych.

Wartość wynagrodzenia, jakie będzie należne Kontrahentowi z tytułu Czynności, wykonywanych przez Kontrahentów na rzecz Wnioskodawcy, będzie uzależniona od skuteczności i efektów podejmowanych przez Kontrahenta działań (dalej: „Wynagrodzenie”) – odnoszonych do wartości zakupów towarów z oferty Wnioskodawcy dokonanych przez Kontrahenta w Cyklu Rozliczeniowym oraz poziomu wzrostów zrealizowanych w ww. okresie.

Kalkulacja oraz wypłata Wynagrodzenia będzie następowała po zakończeniu danego Cyklu Rozliczeniowego.

W celu zabezpieczenia Wnioskodawcy przed ewentualnymi nadużyciami ze strony Kontrahentów strony Umowy uzgodnią, że kwota należnego Kontrahentowi wynagrodzenia za Czynności zrealizowane w danym Cyklu Rozliczeniowym, nie będzie mogła przekroczyć łącznej wartości nagród wypłaconych przez Kontrahenta jego handlowcom z tytułu Programów Motywacyjnych, zrealizowanych w danym Cyklu Rozliczeniowym – tj. rzeczywistych kosztów organizacji Programu Motywacyjnego ponoszonych przez Kontrahenta.

Z tytułu wykonania powyższych czynności Kontrahenci będą wystawiać na rzecz Wnioskodawcy faktury VAT.

Zawarcie przedmiotowych Umów z Kontrahentami będzie pozostawało w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym będzie on uprawniony do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez niego z tytułu nabycia Czynności, opisanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodów wydatków z tytułu nabycia Czynności związanych ze świadczeniami ukierunkowanymi na stymulowanie wśród klientów i konsumentów popytu na towary z oferty Wnioskodawcy oraz budowanie i utrwalanie jego pozycji rynkowej, przy wykorzystaniu narzędzi i możliwości posiadanych przez Kontrahentów, poniesionych na podstawie faktur wystawionych w ww. zakresie przez Kontrahentów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy – nie ma wątpliwości, że wynagrodzenie z tytułu Czynności związanych ze świadczeniami Kontrahentów ukierunkowanymi na stymulowanie wśród klientów/konsumentów popytu na towary z oferty Wnioskodawcy oraz budowanie i utrwalanie jego pozycji rynkowej, przy wykorzystaniu narzędzi i możliwości posiadanych przez Kontrahentów nie stanowi wydatków, który na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Umowy zawierane pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentami będą określały zasady realizacji przez tychże Kontrahentów Czynności, jak również poczynione pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentami uzgodnienia dotyczące maksymalnej kwoty należnego Kontrahentowi wynagrodzenia za Czynności zrealizowane w danym Cyklu Rozliczeniowym. W tym zakresie, Kontrahenci, którzy podpiszą Umowy z Wnioskodawcą, będą zobowiązani do aktywnego wspierania sprzedaży towarów z oferty Wnioskodawcy poprzez organizację przez Kontrahentów Programów Motywacyjnych dla swoich handlowców, których celem będzie zachęcenie tychże handlowców do stymulowania u potencjalnych klientów i konsumentów popytu na towary z oferty Wnioskodawcy oraz budowanie i utrwalanie pozycji rynkowej Wnioskodawcy. Przeprowadzenie przez Kontrahentów przedmiotowych Programów Motywacyjnych będzie niezwykle istotne z perspektywy biznesowej Wnioskodawcy. Pozwolą one bowiem Wnioskodawcy zwiększyć sprzedaż towarów z oferty Wnioskodawcy, a także zwiększyć lub co najmniej utrzymać na niezmienionym poziomie przychody podatkowe generowane przez Wnioskodawcę.

Związek ww. Czynności z działalnością Wnioskodawcy jest tym bardziej widoczny, że zgodnie z Umową uznanie Czynności za wykonane będzie uzależnione od skuteczności i efektów podejmowanych przez Kontrahenta działań – przy czym ww. skuteczność i efekty Czynności będą odnoszone do wartości zakupów towarów z oferty Wnioskodawcy dokonanych przez Kontrahenta w Cyklu Rozliczeniowym oraz poziomu wzrostów zrealizowanych w ww. okresie.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, za prawidłowe należy uznać stanowisko, zgodnie z którym będzie on uprawniony do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę z tytułu nabycia Czynności opisanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, jego stanowisko w przedmiotowym zakresie powinno zostać uznane za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
2. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
3. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.
   
   

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, w ramach przyjętej strategii rozwoju, w związku z zamiarem zwiększania sprzedaży towarów z oferty Wnioskodawcy, a także z uwagi na rosnącą konkurencyjność na rynku, Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskiwaniem od wybranych podmiotów (kontrahentów) prowadzących sprzedaż towarów z oferty Wnioskodawcy i spełniających określone kryteria świadczeń ukierunkowanych na stymulowanie popytu na towary z oferty Wnioskodawcy oraz budowanie i utrwalanie pozycji rynkowej ww. towarów z oferty Wnioskodawcy, przy wykorzystaniu narzędzi i możliwości posiadanych przez kontrahentów.

W tym celu, z wybranymi kontrahentami, Spółka planuje zawrzeć umowy określające zasady realizacji przez tychże kontrahentów działań w zakresie aktywnego wspierania sprzedaży towarów z oferty Wnioskodawcy poprzez organizację przez kontrahentów programów motywacyjnych dla swoich handlowców, których celem będzie zachęcenie tychże handlowców do stymulowania u potencjalnych klientów i konsumentów popytu na towary z oferty Wnioskodawcy oraz budowanie i utrwalanie pozycji rynkowej Wnioskodawcy, a także zasady kalkulacji wynagrodzenia należnego kontrahentom z tytułu wykonywanych ww. czynności.

Powyższe czynności będą uznane za zrealizowane przez kontrahenta zgodnie z umową wyłącznie w przypadku, gdy przyczynią się do realizacji realnego wzrostu wartości zakupów towarów z oferty Wnioskodawcy, w danym cyklu rozliczeniowym (tj. powyżej minimalnego, określonego w umowie poziomu) – co potwierdzać będzie zrealizowanie założonych przez Spółkę celów biznesowych. Wartość wynagrodzenia, jakie będzie należne kontrahentowi z tytułu ww. czynności, wykonywanych przez kontrahentów na rzecz Wnioskodawcy, będzie uzależniona od skuteczności i efektów podejmowanych przez kontrahenta działań – odnoszonych do wartości zakupów towarów z oferty Wnioskodawcy dokonanych przez kontrahenta w cyklu rozliczeniowym oraz poziomu wzrostów zrealizowanych w ww. okresie. Z tytułu wykonania powyższych czynności kontrahenci będą wystawiać na rzecz Wnioskodawcy faktury VAT.

Podsumowując, należy zatem stwierdzić, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki z tytułu zawartych umów dotyczących realizacji przez kontrahentów działań w zakresie aktywnego wspierania sprzedaży towarów z oferty Wnioskodawcy poprzez organizację przez kontrahentów programów motywacyjnych dla swoich handlowców, których celem będzie zachęcenie tych handlowców do stymulowania u potencjalnych klientów i konsumentów popytu na towary z oferty Wnioskodawcy oraz budowanie i utrwalanie pozycji rynkowej Wnioskodawcy – mogą zostać uznane za koszty podatkowe w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ spełniają przesłankę celowości ich poniesienia wynikającą z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, tj. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów) oraz nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w zakresie podatku od towaru i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.