Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4513-63/15-2/SM
z 21 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku nadanym w dniu 24 lipca 2015 r. (data wpływu 27 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie uznania, że u Spółki nie wystąpi czynność ani stan faktyczny podlegający opodatkowaniu podatkiem akcyzowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie uznania, że u Spółki nie wystąpi czynność ani stan faktyczny podlegający opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, bądź „Wnioskodawca”) zajmuje się obrotem m.in. biopaliwami, paliwami płynnymi zarówno na terenie Polski, jak również w skali międzynarodowej.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi m.in. działalność w zakresie pośrednictwa w obrocie wyrobami akcyzowymi (dalej: „Wyroby”).

Spółka nabywa i sprzedaje Wyroby w ramach prowadzonego pośrednictwa handlowego według następujących schematów:

Schemat I:

1. Spółka nabywa Wyroby od podmiotu z Unii Europejskiej rozpoznając przy tym wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, rozliczając podatek VAT z tego tytułu;
2. następnie Spółka dokonuje odsprzedaży Wyrobów z polskim VAT na rzecz innego podmiotu polskiego, który dokonuje fizycznego odbioru Wyrobów.

Schemat II:

1. Spółka nabywa Wyroby od podmiotu z Unii Europejskiej rozpoznając przy tym wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, rozliczając podatek VAT z tego tytułu;
2. następnie Spółka dokonuje odsprzedaży Wyrobów z polskim VAT na rzecz A - podmiotu polskiego;
3. następnie A dokonuje dalszej odsprzedaży z polskim VAT Wyrobów na rzecz B – podmiotu polskiego, który dokonuje fizycznego odbioru Wyrobów.

Wnioskodawca zaznacza, że ilość podmiotów w łańcuchu transakcyjnym w ramach schematu II może być większa, tj. w ramach łańcucha transakcyjnego może występować więcej podmiotów zajmujących się pośrednictwem w obrocie Wyrobami. Zapytanie Spółki złożone w ramach przedmiotowego wniosku nie ogranicza się do opisanych wyżej dwóch schematów transakcji, ale do wszystkich transakcji tego typu niezależnie od liczby podmiotów występujących w ramach transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotem dokonującym fizycznego odbioru Wyrobów.

W odniesieniu do wszystkich transakcji realizowanych przez Spółkę w zakresie pośrednictwa w obrocie Wyrobami, Spółka występuje zawsze jako pierwszy podmiot polski, tj. nabywa Wyroby bezpośrednio od podmiotu z Unii Europejskiej oraz zawsze dokonuje dalszej odsprzedaży Wyrobów na rzecz innego podmiotu polskiego (albo podmiotu dokonującego fizycznego odbioru Wyrobów - schemat I albo podmiotu nabywającego w celu dalszej odsprzedaży Wyrobów - schemat II).

W odniesieniu do opisanych wyżej schematów transakcji do fizycznego przemieszczenia Wyrobów dochodzi na zasadach Incoterms DAP (delivered at place) pomiędzy podmiotem z Unii Europejskiej a podmiotem polskim, który dokonuje fizycznego odbioru Wyrobów (tj. ostatniego podmiotu w łańcuchu transakcyjnym). Podmiot z Unii Europejskiej dostarcza Wyroby bezpośrednio na rzecz podmiotu dokonującego fizycznego odbioru Wyrobów, co znajduje potwierdzenie na dokumentach przewozowych - CIM (bądź innych dokumentach przewozowych np. CMR), na których podmiot z Unii Europejskiej jako odbiorcę wskazuje podmiot, który dokona fizycznego odbioru Wyrobów (ostatni podmiot w łańcuchu transakcyjnym). W związku z powyższym, w ramach przedmiotowych transakcji organizatorem transportu nigdy nie jest Spółka.

Do przemieszczeń Wyrobów będących przedmiotem niniejszego wniosku dochodzi zawsze poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku akcyzowym.

Graficznie schematy transakcji przedstawiają się następująco:

Patrz Wniosek ORD-IN

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka dokonała którejkolwiek z czynności wskazanych w art. 8 ust. 1 ustaw o podatku akcyzowym?
2. Czy wobec Spółki zaistniał któryś ze stanów faktycznych wskazanych w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, że w ramach opisanych we wniosku transakcji polegających na pośrednictwie w obrocie Wyrobami nie dokonuje żadnej z czynności wymienionych w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, ani nie powstaje względem niej żaden ze stanów faktycznych wskazanych w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym, przedmiotem opodatkowania akcyzą są:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;
   
2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;
   
3. import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;
   
4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;
   
5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;
   
6. wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;
   
7. użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie:
   1. było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub
      
   2. nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy;
8. dostarczenie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, jeżeli odbyło się ono bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia od akcyzy;
   
9. sprzedaż wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, objętych określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich sprzedaż odbyła się bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy;
   
10. nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza
    w należnej wysokości a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.
    
    

W związku z powyższym, podatnikiem podatku akcyzowego jest podmiot, który faktycznie dokonał którejś z czynności lub wobec którego rzeczywiście zaistniał któryś ze stanów faktycznych wskazanych w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym, w tym nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych.

Zdaniem Spółki w ramach opisanych we wniosku transakcji nie dokonuje ona żadnej czynności przewidzianej w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

W szczególności Spółka nie dokonała nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym, przez nabycie wewnątrzwspólnotowe należy rozumieć przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Wnioskodawca w ramach opisanych transakcji będzie bowiem dokonywał jedynie pośrednictwa w handlu Wyrobami, tj. nabycia Wyrobów w celu ich dalszej odsprzedaży, czyli czynności która nie stanowi nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Wnioskodawca wskazuje, że fakt przypisania danemu podmiotowi statusu podatnika podatku akcyzowego, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym jest oderwany od posiadania przez ten podmiot statusu właściciela wyrobu akcyzowego. Na gruncie art. 13 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym, dla uznania danego podmiotu za podatnika podatku akcyzowego przesądzające jest faktyczne zrealizowanie przez niego danych czynności, bądź zaistnienie względem niego konkretnych stanów faktycznych, niezależnie od tego czyją własnością jest wyrób akcyzowy będący ich przedmiotem.

W tym zakresie podkreślić należy, że uzależnienie powstania obowiązku podatkowego względem właściciela wyrobów akcyzowych ze względu na ten formalno-prawny status danego podmiotu zostało przewidziane w ustawie o podatku akcyzowym jedynie jako wyjątek od reguły, zgodnie z którą przesądzający charakter w tym zakresie ma fakt dokonania określonej czynności czy też zaistnienie danego stanu faktycznego.

Wnioskodawca wskazuje w tym zakresie na art. 13 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, w którym ustawodawca wprost wskazał, iż podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu: „wyprowadzenia ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy jest podmiot będący właścicielem tych wyrobów (...)”.

Biorąc pod uwagę, że przypisanie podmiotowi statusu podatnika podatku akcyzowego ze względu na jego status jako właściciela wyrobu akcyzowego ma charakter wyjątkowy, gdyby intencją ustawodawcy było powiązanie dokonania nabycia wewnątrzwspólnotowego z faktem bycia właścicielem nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobów akcyzowych, to wynikałoby to wprost z treści art. 13 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy potwierdza szereg interpretacji indywidualnych Ministra Finansów, w których jednoznacznie wskazuje się, że fakt przypisania danemu podmiotowi prawa własności wyrobu akcyzowego w ramach dokonywania przez niego pośrednictwa handlowego w jego sprzedaży nie rodzi po stronie pośrednika obowiązku podatkowego w akcyzie.

Takie stanowisko zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 31 października 2013 r. (sygn. IBPP4/443-496/13/PK), wskazując:

„Zakres czynności i zdarzeń opodatkowanych podatkiem akcyzowym został wskazany w art. 8 u.p.a. Zgodnie z tym przepisem opodatkowaniu podlega produkcja, nabycie wewnątrzwspólnotowe lub import wyrobów, a nie ich sprzedaż. W konsekwencji w sytuacji gdy rolą Spółki jest jedynie pośrednictwo handlowe w sprzedaży wyrobu akcyzowego, przy czym nie towarzyszy temu jego fizyczna dostawa, należy uznać, iż nie dokonuje ona czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym”.

Zdaniem Spółki z punktu widzenia oceny transakcji dla celów ustalenia podmiotu dokonującego nabycia wewnątrzwspólnotowego dla celów podatku akcyzowego nie ma znaczenia również fakt, że to ona dokonuje w ramach tej transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dla celów podatku VAT.

Spółka podkreśla, że sama definicja wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wskazuje na to, że jest to instytucja kompletnie inna niż określona w art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym instytucja nabycia wewnątrzwspólnotowego. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Wnioskodawca podkreśla, że w odniesieniu do dokonania nabycia wewnątrzwspólnotowego przepisy akcyzowe nie odnoszą się do dysponowania prawem rozporządzania wyrobem akcyzowym jak właściciel, które jest kluczowe na gruncie uznania, że doszło do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na gruncie ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki, podatnika podatku akcyzowego w związku z przemieszczeniem wyrobów w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym należy zidentyfikować w oparciu o towarzyszące faktycznemu przemieszczeniu Wyrobów dokumenty przewozowe CIM (bądź inne dokumenty przewozowe np. CMR). W ocenie Spółki bowiem do fizycznego odbioru Wyrobów w ramach opisanej transakcji dochodzi na rzecz podmiotu wskazanego na dokumencie przewozowym jako odbiorca Wyrobów. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy w przytoczonym stanie faktycznym podmiotem, który należy uznać za podatnika podatku akcyzowego w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym jako podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego Wyrobów będzie podmiot dokonujący ich fizycznego odbioru (ostatni podmiot w łańcuchu transakcyjnym).

Również w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy potwierdza Minister Finansów w szeregu interpretacji indywidualnych wydanych w analogicznych stanach faktycznych, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 lutego 2013 r., w której wskazano:

„W przedstawionym stanie faktycznym należy przede wszystkim mieć na uwadze, iż jak wynika z opisu przedstawionego we wniosku, produkt jest bezpośrednio transportowany w procedurze zawieszenia poboru akcyzy ze składu podatkowego na terytorium Czech do składu podatkowego na terytorium Polski. Wnioskodawca nie występuje w dokumencie e-AD jako nadawca lub odbiorca. W opisanym stanie, jako nadawca wyrobów wpisany zostaje podmiot prowadzący skład podatkowy, od którego Wnioskodawca nabywa produkt, a jako odbiorca figuruje skład podatkowy, do którego towary zostają wprowadzone, tj. skład podatkowy, z którego firma X, na podstawie posiadanej umowy korzysta. Biorąc zatem pod uwagę całokształt wyżej cytowanych przepisów należy uznać, że przemieszczenie wyrobów akcyzowych (w procedurze zawieszenia poboru akcyzy) należy rozpatrywać w kontekście wystawianego w tym przypadku (i dokumentującego te przemieszczenie) e-AD (elektronicznego administracyjnego dokumentu). Z uwagi zatem na fakt, iż w tym dokumencie jako nadawca wyrobów zostaje wpisany podmiot prowadzący skład podatkowy, od którego Spółka nabywa produkt, a jako odbiorca figuruje skład podatkowy do którego wyroby „wprowadzono”, to te podmioty należy brać pod uwagę analizując czynność tego przemieszczenia. Uwzględniając powyższe, podmiotem dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych (oleju napędowego) nie będzie w zaistniałej sytuacji Wnioskodawca”.

Analogicznie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 22 marca 2012 r. (sygn. IPPP3/443-2/12-2/SM):

„Biorąc zatem pod uwagę całokształt wyżej cytowanych przepisów należy uznać, że przemieszczenie wyrobów akcyzowych (w procedurze zawieszenia poboru akcyzy) należy rozpatrywać w kontekście wystawianego w tym przypadku (i dokumentującego te przemieszczenie) e-AD (elektronicznego administracyjnego dokumentu). Z uwagi zatem na fakt, iż w tym dokumencie jako nadawca wyrobów zostaje wpisany podmiot prowadzący skład podatkowy, od którego Spółka nabywa produkt, a jako odbiorca figuruje skład podatkowy klienta Spółki, któremu odsprzedaje ona ten produkt, to te podmioty należy brać pod uwagę analizując czynność tego przemieszczenia. Uwzględniając powyższe, podmiotem dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych (gazu LPG) nie będzie w zaistniałej sytuacji Spółka, lecz jej klient - skład podatkowy położony na terenie Polski”.

Wnioskodawca wskazuje, że co prawda przytoczone interpretacje indywidualne dotyczą przypisania statusu podatnika podatku akcyzowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego podmiotowi wskazanemu jako odbiorca na dokumentach e-AD, ale niniejsza zasada znajduje analogiczne zastosowanie również do przemieszczeń wyrobów akcyzowych dokonywanych poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy z wykorzystaniem dokumentów przewozowych CIM, bądź innych dokumentów przewozowych.

Reasumując Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w ramach opisanej we wniosku transakcji nie dokonuje żadnej z czynności wskazanych w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, w szczególności nie dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy, a tym samym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym.

Ponadto, zdaniem Spółki w ramach opisanych we wniosku transakcji nie znajduje względem niej zastosowania żaden ze stanów faktycznych wymienionych w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

W szczególności względem Spółki nie znajdzie zastosowania stan faktyczny wskazany w art. 8 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z niniejszym przepisem, przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym jest nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Pierwszą przesłanką do zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym jest dokonanie przez podmiot nabycia lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

Drugą konieczną przesłanką do zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym jest ustalenie, że od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości. Ustalenie takie musi przy tym zostać poprzedzone przeprowadzeniem kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego, w wyniku których ustalono, że podatek został zapłacony.

W pierwszej kolejności Spółka wskazuje, że w ramach opisanej we wniosku transakcji nie znajdzie się ona w ogóle w posiadaniu Wyrobów, gdyż na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego posiadanie to „stan faktyczny polegający na władaniu określoną rzeczą”. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Wyroby będą transportowane bezpośrednio od i przez podmiot z Unii Europejskiej na rzecz i do miejsca wskazanego przez podmiot dokonujący fizycznego odbioru Wyrobów (ostatni podmiot w łańcuchu transakcji).

Co prawda Spółka dokona nabycia Wyrobów. Jednak w ocenie Spółki w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nabycie Wyrobów przez Spółkę następuje od podmiotu zagranicznego, a tym samym nie jest to nabycie w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym. Zdaniem Spółki bowiem przez „nabycie” w rozumieniu art. 8 ust. 2, pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym należy rozumieć nabycie od podmiotu, który był zobowiązany do zapłaty akcyzy od wyrobów akcyzowych w Polsce.

W tym zakresie Spółka podkreśla, że w ramach opisanych we wniosku transakcji zawsze występuje jako podmiot bezpośrednio nabywający Wyroby od podmiotu z Unii Europejskiej, stąd w łańcuchu transakcyjnym na wcześniejszym etapie nie występuje podmiot zobowiązany do zapłaty akcyzy w Polsce.

W orzecznictwie sądów administracyjnych oraz doktrynie przedmiotu podkreśla się, że celem wprowadzenia art. 8 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym było zapobieganie sytuacjom patologicznym, w których organy podatkowe wykryły w obrocie wyroby akcyzowe niewiadomego pochodzenia, a podmiot je posiadający odmawia ujawnienia źródła pochodzenia tych wyrobów lub wskazuje źródło nieistniejące (tak: Komentarz do ustawy o podatku akcyzowym, Jacek Matarewicz, wyd. LexisNexis, Warszawa 2014 r., str. 106). Jak wskazano wyżej, zdaniem Wnioskodawcy jest to przepis, który pozwala opodatkować nabycie, tylko jeżeli do braku zapłaty akcyzy doszło na wcześniejszym etapie obrotu wyrobami akcyzowymi.

Zatem przedmiotowy przepis zakłada, że w łańcuchu transakcyjnym przed „nabywcą” będzie występował inny podmiot zobowiązany do zadeklarowania i zapłaty akcyzy w Polsce. Natomiast w opisanych we wniosku łańcuchach transakcyjnych przed Spółką nie występuje podmiot, który byłby zobowiązany do zadeklarowania i zapłaty akcyzy w Polsce.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca podkreśla, że w opisanym stanie faktycznym obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym powstanie zgodnie z art. 13 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym dopiero względem ostatniego podmiotu w łańcuchu transakcyjnym jako podmiotu dokonującego fizycznego odbioru Wyrobów, tj. nabycia wewnątrzwspólnotowego Wyrobów w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. Stąd brak jest podstaw do zastosowania względem Spółki art. 8 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.