Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-349/15-2/ŁM
z 6 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu opłat licencyjnych na korzystanie ze znaków towarowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu opłat licencyjnych na korzystanie ze znaków towarowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest podmiotem posiadającym osobowość prawną, mającym siedzibę w Polsce oraz podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej mającej siedzibę w Polsce, tj. w Y spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej „Spółka Komandytowa”).

Spółka Komandytowa ma zamiar nabywać licencje na znak (lub znaki) towarowe (dalej „Znaki”), od cypryjskiej spółki kapitałowej (dalej „Licencjodawca”), która będzie wystawiała Spółce Komandytowej z tego tytułu faktury. Znaki są objęte świadectwem ochronnym Urzędu Patentowego na Cyprze, stanowią wartości niematerialne i prawne, które podlegają amortyzacji.

Znaki wykorzystywane będą przez Spółkę Komandytową w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, m.in. w działalności transportowej na terenie całej UE, w korespondencji i wszelkiej dokumentacji itp.

Zakup licencji na korzystanie ze Znaków będzie miał na celu dążenie Spółki Komandytowej, a co za tym idzie Wnioskodawcy, do zwiększenia uzyskiwanych przychodów dzięki pozycji rynkowej Znaków. Branding aut i posługiwanie się przynależnością do grupy Licencjodawcy umożliwi pozyskanie klientów spoza terenu Polski. Opłaty licencyjne kalkulowane będą na warunkach rynkowych, płatne w regularnych okresach rozliczeniowych, nie dłuższych niż rok i uzależnione będą od wysokości przychodów z licencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opłaty licencyjne dokonywane na rzecz Licencjodawcy z tytułu korzystania ze Znaków będą kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy rozliczanymi proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku Spółki Komandytowej?
2. Czy koszty te jako koszty niezwiązane bezpośrednio z przychodami będą potrącane w dacie poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy opłaty licencyjne na rzecz Licencjodawcy z tytułu korzystania ze Znaków będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów rozliczane proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku Spółki Komandytowej, które jako koszty niezwiązane bezpośrednio z przychodami, będą potrącane w dacie poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy CIT.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy CIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. W świetle art. 5 ust. 2 ustawy CIT zasady wyrażone w ust. 1 art. 5 ustawy CIT stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 Ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Zgodnie z utrwalonym w interpretacjach organów podatkowych oraz orzecznictwie sądów administracyjnych poglądem, żeby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

• poniesienie wydatku przez podatnika,
• istnienie związku wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesienie wydatku w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
  
  

Istotnym jest, że wydatek nie może zaliczać się do kategorii wydatków wyraźnie wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów mocą art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b Ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, są jednak kosztem uzyskania przychodów (z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 8a), w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 5 Ustawy CIT licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, które nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania i wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub są oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu stanowią wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

W świetle przytoczonych powyżej uregulowań licencja/licencje na Znaki, wykorzystywane w działalności gospodarczej, stanowić będzie co do zasady wartość niematerialną i prawną.

Art. 16g ust. 14 Ustawy CIT stanowi, że wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw: jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Opłaty licencyjne należne Licencjodawcy z tytułu udzielenia licencji na korzystanie ze Znaków uzależnione będą od wysokości przychodów z licencji (prawa do używania Znaku) uzyskanych przez Spółkę Komandytową. W konsekwencji, ze względu na uregulowanie art. 16g ust. 14 Ustawy CIT, opłaty licencyjne nie będą powiększały wartości początkowej licencji udzielonej przez Licencjodawcę.

Spółka Komandytowa wykorzystywać będzie Znaki w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w tym w szczególności w działalności transportowej na terenie całej UE, w korespondencji i wszelkiej dokumentacji itp.

Zakup licencji na korzystanie ze Znaków będzie miał na celu dążenie Spółki Komandytowej, a co za tym idzie Wnioskodawcy, do zwiększenia uzyskiwanych przychodów dzięki pozycji rynkowej Znaków. Ponadto opłaty licencyjne nie będą zwiększały wartości początkowej licencji. W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, że spełnione będą wszystkie przesłanki dla uznania ponoszonych opłat licencyjnych na rzecz Licencjodawcy za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Art. 15 ust. 4e Ustawy CIT precyzuje, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie Wnioskodawcy wydatki w postaci opłat licencyjnych za korzystanie ze Znaków nie będą bezpośrednio związane z określonymi przychodami. Jako koszty tzw. „pośrednie” opłaty licencyjne będą potrącane w dacie poniesienia w rozumieniu Ustawy CIT.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w szeregu innych interpretacji indywidualnych prawa podatkowego, m.in. w interpretacjach wydanych przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 kwietnia 2015 r. IBPBI/2/4510-132/15/IŻ,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 grudnia 2014 r. IBPBI/2/423-1080/14/PC.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.