INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 13.03.2012 r. (data wpływu 19.03.2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 29.05.2012 r. (data nadania 29.05.2012 r., data wpływu 01.06.2012 r.) na wezwanie z dnia 17.05.2012 r. (data nadania 18.05.2012 r., data doręczenia 23.05.2012 r.) Nr IPPB4/415-245/12-2/SP o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.03.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego oraz opodatkowania przychodów z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 17.05.2012 r. (data nadania 18.05.2012 r., data doręczenia 23.05.2012 r.) Nr IPPB4/415-245/12-2/SP tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, uiszczenie dodatkowej opłaty oraz przedłożenie dowodu wpłaty.

Pismem z dnia 29.05.2012 r. (data nadania 29.05.2012 r., data wpływu 01.06.2012 r.) Wnioskodawca za pośrednictwem pełnomocnika uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (USA). W listopadzie 2011 r. przybył do Polski, gdzie wykonuje obowiązki w związku z powołaniem go od 01 listopada 2011 r. uchwałą wspólników spółki B. Sp. z o.o. (dalej: B. lub Spółka) do pełnienia funkcji Prezesa Zarządu i Dyrektora Generalnego Spółki. B. jest spółką joint venture, utworzoną przez B. E. Holdings B.V. (część koncernu L.) i P. S.A., a Wnioskodawca pełni funkcję Prezesa Spółki jako reprezentant zagranicznego udziałowca Spółki. Planowany czas pobytu Wnioskodawcy w Polsce w związku z pełnioną funkcją to około 3 lata (do 31 października 2014 r.). Podstawą do wypłaty wynagrodzenia Wnioskodawcy należnego mu z tytułu pełnienia funkcji Prezesa Zarządu jest podjęta przez Spółkę uchwała o należnym mu wynagrodzeniu. Jednocześnie stron nie łączy żaden inny stosunek prawny – w szczególności Wnioskodawca nie zawarł z polską Spółką żadnej dodatkowej umowy, na podstawie której należne byłoby mu wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji Prezesa Zarządu. Jedyną podstawą do wypłaty tego wynagrodzenia jest uchwała wspólników przyjęta w tym zakresie. Wnioskodawca jest żonaty z obywatelką Stanów Zjednoczonych Ameryki i posiada troje pełnoletnich dzieci (dwójka dzieci jest nadal na utrzymaniu Wnioskodawcy). Zarówno żona jak i dzieci Wnioskodawcy nie towarzyszą mu w okresie jego pobytu w Polsce i na stałe przebywają w USA. Rodzina Wnioskodawcy nie planuje przeprowadzki na stałe do Polski. Wnioskodawca będzie odwiedzał swoją rodzinę kilka razy w roku w USA lub możliwe będą odwiedziny jego małżonki i dzieci w Polsce.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonej w USA, która w okresie jego pobytu w Polsce jest zamieszkana przez jego najbliższą rodzinę i całkowicie dostępna dla niego podczas pobytu w USA (nieruchomość nie będzie wynajmowana w okresie pobytu w Polsce). W Polsce Wnioskodawca mieszka w wynajętym mieszkaniu. Wszystkie inwestycje oraz majątek Wnioskodawcy znajdują się w USA (brak Inwestycji lub składników majątku w Polsce). W kraju tym jest także objęty ubezpieczeniem zdrowotnym.

Zgodnie z informacjami potwierdzonymi przez amerykańskiego doradcę podatkowego Wnioskodawcy, jest on uważany za rezydenta podatkowego w USA i jest tym samym zobowiązany do opodatkowania swojego światowego dochodu w tym kraju. Status rezydencji podatkowej w USA może być potwierdzony certyfikatem rezydencji podatkowej wydanym przez tamtejsze władze podatkowe po złożeniu zeznania podatkowego za dany rok.

Wnioskodawca nie wyraża intencji ani nie przewiduje stałego pobytu w Polsce, nie zamierza spędzać w Polsce świąt, ani wakacji, a po zakończeniu pełnienia swojej funkcji w Polsce ma zamiar wrócić do USA. W związku z pełnioną funkcją w 2012 r. (oraz w latach następnych) jego pobyt na terytorium Polski przekroczy 183 dni, gdyż jego praca na rzecz Spółki (pełniona funkcja) będzie wykonywana głównie na terytorium Polski (zgodnie z szacunkami Wnioskodawca około 10-15% czasu w skali roku będzie pracował poza terytorium Polski).

Wnioskodawca jest w trakcie uzyskiwania od amerykańskich władz podatkowych certyfikatu rezydencji podatkowej, potwierdzającego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w USA w roku 2012. Taki certyfikat zostanie przez wnioskodawcę uzyskany także za kolejne lata, w których stan faktyczny przedstawiony we wniosku nie ulegnie zmianie.

Po uzyskaniu z USA certyfikatu rezydencji za rok 2012, (co powinno nastąpić w najbliższych tygodniach), Wnioskodawca przedłoży uzyskany dokument płatnikowi, od którego uzyskuje wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu. Certyfikat rezydencji za dany rok wydany przez władze amerykańskie zostanie przedłożony płatnikowi także w latach kolejnych, w których stan faktyczny przedstawiony we wniosku nie ulegnie zmianie,

Pobyt Wnioskodawcy w Polsce w 2011 nie przekroczył 183 dni. Na chwilę obecną Jego pobyt na terytorium Polski także w 2012 nie przekroczył 183 dni. W związku z powyższym, a także biorąc pod uwagę fakt, iż centrum interesów ekonomicznych oraz osobistych Wnioskodawcy znajduje się poza terytorium Polski, na chwilę obecną nie jest On osobą posiadającą w 2012 r. w Polsce miejsce zamieszkania na podstawie art. 3 ust. la ustawy pdof. Tym samym na mocy art. 3 ust. 2a ustawy pdof Wnioskodawca aktualnie podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawca wskazuje, iż ostatecznie Jego pobyt w Polsce w 2012 r. przekroczy najprawdopodobniej 183 dni. Do momentu, w którym pobyt Wnioskodawcy w Polsce przekroczy 183 dni w 2012 r. (stanie się to najprawdopodobniej w drugiej połowie 2012 r.) Wnioskodawca uzyska oraz przedłoży płatnikowi certyfikat rezydencji z USA potwierdzający posiadanie w USA miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w 2012 r. Taka sama sytuacja będzie miała miejsce także w kolejnych latach pobytu Wnioskodawcy w Polsce, w których stan faktyczny opisany we wniosku nie ulegnie zmianie.

Wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie opodatkowania uzyskiwanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu dotyczy roku podatkowego 2012 oraz lat następnych, o ile stan faktyczny wskazany we wniosku nie ulegnie zmianie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy zgodnie z art. 3 ust. 1, 1a i 2a oraz art. 4a Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2010 r. Nr 51, poz. 307; dalej: Ustawa PDOF) a także art. 4 Umowy z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178; dalej: Umowa polsko – amerykańska) Wnioskodawca będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w roku 2012 i w latach następnych, o ile jego sytuacja nie ulegnie zmianie...
2. Czy zgodnie z art. 29 Ustawy PDOF wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu będzie opodatkowane ryczałtem w wysokości 20% przychodu...
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w 2012 roku i latach następnych (pytanie Nr 1).

Natomiast wniosek dotyczący opodatkowania przychodów z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu (pytanie Nr 2), zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad 1.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 2a Ustawy PDOF, osoby fizyczne, jeżeli nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (tj. opodatkowaniu podlegają tylko ich dochody/przychody osiągane na terytorium Polski). Natomiast osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tj. obowiązkowi podatkowemu od swoich wszystkich światowych dochodów).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a Ustawy PDOF, za osoby fizyczne, które posiadają miejsce zamieszkania w Polsce uznaje się osoby, które:

1. posiadają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), lub
2. przebywają na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zgodnie z art. 4a Ustawy PDOF, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl powyższych przepisów, aby dana osoba podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, musi ona posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), albo też okres pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien być dłuższy niż 183 dni wciągu roku podatkowego (rokiem podatkowym w Polsce jest rok kalendarzowy).

Należy zauważyć, że przesłanka pierwsza ze wskazanej wyżej definicji rezydencji podatkowej nie jest w przypadku Wnioskodawcy spełniona. Co prawda, Wnioskodawca w roku 2012 będzie wynagradzany za wykonywanie na terytorium Polski obowiązków Prezesa Zarządu, niemniej jednak centrum jego interesów ekonomicznych pozostanie w USA, gdzie posiada on różnego rodzaju inwestycje, a także gdzie siedzibę ma podmiot zatrudniający Wnioskodawcę. Także centrum interesów osobistych Wnioskodawcy w czasie jego pobytu w Polsce, znajdowało się będzie na terenie USA, a rodzina Wnioskodawcy (w tym małżonka oraz dzieci pozostające na jego utrzymaniu) będzie stale przebywać na terytorium USA przez cały okres pobytu Wnioskodawcy w Polsce, zamieszkując nieruchomość, której jest on właścicielem (nieruchomość ta jest dla niego stale dostępna). Jeżeli chodzi o długość oraz częstotliwość pobytu przez Wnioskodawcę na polskim terytorium, należy przyjąć, że łącznie pobyt Wnioskodawcy w Polsce prawdopodobnie w roku 2012 przekroczy 183 dni (podobnie w latach przyszłych).

Tym samym druga przesłanka, na podstawie której określa się posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, najprawdopodobniej zostanie w przypadku Wnioskodawcy spełniona. Tym samym, Wnioskodawca mógłby, zgodnie z art. 3 ust. 1a Ustawy PDOF, zostać uznany za osobę posiadającą w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zarówno w 2012 roku jak i w latach przyszłych, jeśli jego pobyt w Polsce przekroczy 183 dni wdanym roku podatkowym. Jednocześnie jednak zgodnie z art. 4a Ustawy PDOF, przepisy art. 3 Ustawy PDOF stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak wskazano wcześniej, Wnioskodawca jest uznawany za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (rezydenta podatkowego) w USA na mocy amerykańskich przepisów podatkowych, co obliguje go do opodatkowania w tym kraju całości jego światowych dochodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Tym samym w przypadku uznania go za rezydenta podatkowego także w Polsce w związku z długością jego pobytu w Polsce, doszłoby do sytuacji, w której Wnioskodawca podlegałby nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w dwóch krajach (tzw. konflikt rezydencji). Aby takiej sytuacji uniknąć, zgodnie z art. 4a Ustawy PDOF, konieczne jest przeanalizowanie postanowień umowy polsko-amerykańskiej, w oparciu o które możliwe będzie rozstrzygnięcie w którym kraju Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, w stosunku do całości swoich światowych dochodów.

Zgodnie z art. 4 Umowy polsko-amerykańskiej, jeżeli dana osoba ma stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencję) zarówno w Polsce, jak i w Stanach Zjednoczonych, to:

1. będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,
3. jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.
   
   

W świetle powyższego pierwszym kryterium, na podstawie którego nastąpić może rozstrzygnięcie konfliktu rezydencji jest kryterium stałego zamieszkania, tj. „permanent home”. Zgodnie z utrwaloną w doktrynie definicją: „stały charakter danego miejsca zamieszkania oznacza, że dana osoba to miejsce urządziła i zastrzegła dla jej trwałego użytkowania (stale ognisko domowe), w przeciwieństwie do miejsca, w którym jej zamieszkanie nosi wyłącznie charakter tymczasowości, gdyż ogranicza się do krótkiego okresu czasu. Przy czym sama forma miejsca zamieszkania (np. mieszkanie, dom, pokój), oraz tytuł prawny również nie może stanowić kryterium rozstrzygającego dla uznania danego miejsca za miejsce stałego zamieszkania” (Źródło: Józef Banach, „Polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania”, s. 103-104). Powołując się na brzmienie komentarza do Konwencji Modelowej OECD o podatkach dochodowych i majątkowych (dalej: Komentarz), należy podkreślić, że stałym miejscem zamieszkania może być dom, mieszkanie czy też umeblowany pokój, bez względu na to, czy podatnik jest jego właścicielem czy jedynie najemcą. Bez znaczenia pozostaje zatem tytuł prawny podatnika do pozostającego do jego dyspozycji domu/mieszkania, Istotne jest jedynie, aby służyło ono zaspokojeniu jego potrzeb mieszkaniowych I było uznawane (również w subiektywnej ocenie podatnika) za jego stałe miejsce zamieszkania. W świetle powyższego, można uznać, że Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania w USA, gdyż mieszkanie wynajmowane w Polsce nie ma charakteru „ogniska domowego” (jest ono tymczasowe, wynajęte na okres pobytu w Polsce). Niemniej jednak ponieważ nieruchomość wynajmowana przez Wnioskodawcę w Polsce pozostaje stale do jego dyspozycji (w tym, w okresie jego pobytów w USA) powyższe kryterium może nie być wystarczające do rozstrzygnięcia, w którym kraju Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w świetle postanowień umowy polsko-amerykańskiej (Wnioskodawca w trakcie wykonywania funkcji Prezesa Zarządu może zostać bowiem uznany za osobę posiadającą stałe miejsce zamieszkania w obydwu krajach tj. zarówno w Polsce jak i w USA). W tej sytuacji, aby rozstrzygnąć konflikt rezydencji pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi należy odnieść się do kolejnego kryterium wskazanego w art. 4 Umowy polsko-amerykańskiej. Zgodnie z nim, jeżeli dana osoba ma stałe miejsce zamieszkania zarówno w Polsce, jak i w USA, to będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych). Treść art. 4 Umowy polsko-amerykańskiej wskazuje na konieczność zbadania łącznie całości powiązań osobistych i majątkowych danej osoby (koniunkcja), aby ustalić, w którym kraju znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych (center of vital interests). Powyższe oznacza, że analizując sytuację danego podatnika należy się odnieść do całokształtu powiązań danej osoby ze wskazaniem na silniejsze związki z krajem, w którym znajduje się miejsce powiązań o charakterze osobistym danej osoby. Mówiąco ściślejszych związkach osobistych i gospodarczych danej osoby, zgodnie ze wskazówkami Komentarza, należy rozpatrzyć jej rodzinne i towarzyskie powiązania, wykonywane zajęcia, miejsce z którego zarządza swoim majątkiem oraz wszelkiego rodzaju inną działalność, w tym polityczną i kulturalną. Wszystkie te okoliczności muszą być rozważane całościowo, a zwłaszcza postępowanie danej osoby.

Należy bowiem zgodzić się ze stanowiskiem, że: ,,jeżeli bowiem osoba mająca zamieszkania w jednym państwie, utworzyła podobne miejsce w drugim państwie, lecz zachowuje w całej pełni pierwsze miejsce zamieszkania, to fakt iż zachowuje ona pierwsze miejsce zamieszkania w środowisku, w którym zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie może być rozstrzygające dla ustalenia jej „centrum interesów życiowych”, gdyż zazwyczaj uznaje się w takiej sytuacji, że osoba ta zachowała swoje centrum życiowe w pierwszym państwie” (Źródło: Józef Banach, „Polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania”, s. 105) ze wskazaniem na ściślejsze związki z krajem, w którym znajduje się miejsce powiązań osobistych danej osoby.

Analizując zatem powyższe kryterium, w przypadku Wnioskodawcy należy zauważyć, że:

• jego najbliższa rodzina przebywa w 2012 roku w USA i nie ma zamiaru towarzyszyć mu w trakcie jego pobytu w Polsce;
• jego majątek (nieruchomość, samochód, oszczędności) oraz inwestycje są zlokalizowane wyłącznie w USA;
• jest on uznawany za rezydenta podatkowego w USA i uzyska stosowny certyfikat rezydencji;
• w USA siedzibę ma podmiot będący pracodawcą Wnioskodawcy, na rzecz którego będzie on świadczyć pracę po zakończeniu pełnienia funkcji Prezesa Zarządu Spółki w Polsce.
  
  

Z drugiej strony, należy zwrócić uwagę także, że:

• Wnioskodawca pełni czasowo funkcję Prezesa Zarządu w Polsce i z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie, które jest obecnie jego głównym źródłem utrzymania;
• Pobyt Wnioskodawcy w Polsce ma charakter wyłącznie czasowy. Wnioskodawca nie ma zamiaru stałego pobytu w Polsce i po zakończeniu pełnienia obowiązków Prezesa Spółki zamierza powrócić na stałe na terytorium USA.
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, iż ośrodek jego powiązań osobistych (kraj, z którym ma ściślejsze związki osobiste i majątkowe) będzie znajdował się w trakcie całego pobytu w Polsce na terytorium USA. Zatem na podstawie przepisów Umowy polsko-amerykańskiej Wnioskodawca powinien zostać uznany za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Stanów Zjednoczonych i tam podlegać opodatkowaniu w stosunku do całości swoich przychodów.

W związku z powołanym wyżej stanem faktycznym, w świetle art. 4a Ustawy PDOF w związku z art. 4 Umowy polsko-amerykańskiej, na podstawie której rozstrzygnięty został konflikt rezydencji, Wnioskodawca powinien zostać uznany za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium USA i tym samym powinien podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Konsekwentnie, na podstawie art. 3 ust. 2a Ustawy PDOF Wnioskodawca jako osoba nieposiadająca na terytorium Polski miejsca zamieszkania (zgodnie z art. 4 Umowy polsko-amerykańskiej, której przepisy należy na podstawie art. 4a Ustawy PDOF uwzględnić przy ocenie statusu podatkowego Wnioskodawcy) podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a. ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 08.10.1974 r. (Dz. U z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b) ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych” oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Zgodnie z art. 4 ww. umowy, jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

1. będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,
3. jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest obywatelem USA. W listopadzie 2011 r. przybył do Polski, gdzie wykonuje obowiązki w związku z powołaniem go od 01 listopada 2011 r. uchwałą wspólników polskiej spółki do pełnienia funkcji Prezesa Zarządu i Dyrektora Generalnego Spółki. Planowany czas pobytu Wnioskodawcy w Polsce w związku z pełnioną funkcją to około 3 lata (do 31 października 2014 r.). Podstawą do wypłaty wynagrodzenia Wnioskodawcy należnego mu z tytułu pełnienia funkcji Prezesa Zarządu jest podjęta przez Spółkę uchwała o należnym mu wynagrodzeniu. Jednocześnie stron nie łączy żaden inny stosunek prawny – w szczególności Wnioskodawca nie zawarł z polską Spółką żadnej dodatkowej umowy, na podstawie której należne byłoby mu wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji Prezesa Zarządu. Jedyną podstawą do wypłaty tego wynagrodzenia jest uchwała wspólników przyjęta w tym zakresie. Wnioskodawca jest żonaty z obywatelką Stanów Zjednoczonych Ameryki i posiada troje pełnoletnich dzieci (dwójka dzieci jest nadal na utrzymaniu Wnioskodawcy). Zarówno żona jak i dzieci Wnioskodawcy nie towarzyszą mu w okresie jego pobytu w Polsce i na stałe przebywają w USA. Rodzina Wnioskodawcy nie planuje przeprowadzki na stałe do Polski. Wnioskodawca będzie odwiedzał swoją rodzinę kilka razy w roku w USA lub możliwe będą odwiedziny jego małżonki i dzieci w Polsce.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonej w USA, która w okresie jego pobytu w Polsce jest zamieszkana przez jego najbliższą rodzinę i całkowicie dostępna dla niego podczas pobytu w USA (nieruchomość nie będzie wynajmowana w okresie pobytu w Polsce). W Polsce Wnioskodawca mieszka w wynajętym mieszkaniu. Wszystkie inwestycje oraz majątek Wnioskodawcy znajdują się w USA (brak Inwestycji lub składników majątku w Polsce). W kraju tym jest także objęty ubezpieczeniem zdrowotnym.

Zgodnie z informacjami potwierdzonymi przez amerykańskiego doradcę podatkowego Wnioskodawcy, jest on uważany za rezydenta podatkowego w USA i jest tym samym zobowiązany do opodatkowania swojego światowego dochodu w tym kraju. Status rezydencji podatkowej w USA może być potwierdzony certyfikatem rezydencji podatkowej wydanym przez tamtejsze władze podatkowe po złożeniu zeznania podatkowego za dany rok.

Wnioskodawca nie wyraża intencji ani nie przewiduje stałego pobytu w Polsce, nie zamierza spędzać w Polsce świąt, ani wakacji, a po zakończeniu pełnienia swojej funkcji w Polsce ma zamiar wrócić do USA. W związku z pełnioną funkcją w 2012 r. (oraz w latach następnych) jego pobyt na terytorium Polski przekroczy 183 dni, gdyż jego praca na rzecz Spółki (pełniona funkcja) będzie wykonywana głównie na terytorium Polski (zgodnie z szacunkami Wnioskodawca około 10-15% czasu w skali roku będzie pracował poza terytorium Polski).

Wnioskodawca jest w trakcie uzyskiwania od amerykańskich władz podatkowych certyfikatu rezydencji podatkowej, potwierdzającego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w USA w roku 2012. Taki certyfikat zostanie przez wnioskodawcę uzyskany także za kolejne lata, w których stan faktyczny przedstawiony we wniosku nie ulegnie zmianie.

Po uzyskaniu z USA certyfikatu rezydencji za rok 2012, Wnioskodawca przedłoży uzyskany dokument płatnikowi, od którego uzyskuje wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu. Certyfikat rezydencji za dany rok wydany przez władze amerykańskie zostanie przedłożony płatnikowi także w latach kolejnych.

Pobyt Wnioskodawcy w Polsce w 2011 nie przekroczył 183 dni. Na chwilę obecną Jego pobyt na terytorium Polski także w 2012 nie przekroczył 183 dni. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż ostatecznie Jego pobyt w Polsce w 2012 r. przekroczy najprawdopodobniej 183 dni.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca w roku 2012 i latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) po przekroczeniu 183 dni pobytu na terytorium Polski w danym roku podatkowym, spełniała przesłanki pozwalające uznać Go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w USA jak i w Polsce. Zatem państwo rezydencji Wnioskodawcy należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Zgodnie z art. 4 pkt a) umowy polsko-amerykańskiej, analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy, należy stwierdzić, iż w roku 2012 i latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) ściślejsze związki gospodarcze i osobiste łączą/będą łączyć Wnioskodawcę z USA. Podkreśla się, iż sam przyjazd do Polski nie oznacza automatycznie, że Wnioskodawca przestaje być rezydentem podatkowym Stanów Zjednoczonych Ameryki. Zmiana miejsca zamieszkania powinna być równoznaczna z przeniesieniem do Polski tzw. ośrodka interesów życiowych. Znaczy to tyle, że nie można przyjąć, że posiada on miejsce zamieszkania w Polsce skoro w USA pozostawił najbliższą rodzinę (żonę i dzieci)

Reasumując, należy stwierdzić, iż w roku 2012 i latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawca podlega/będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, iż w Polsce podlega będzie podlegał opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Polski na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.