Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-829/15-4/MR
z 4 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2015 r. (data wpływu 11 września 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

1. obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych, znajdujących się na terenie zakładów produkcyjnych wyłączonych z używania tj. w lokalizacjach gdzie nie prowadzi już Spółka czynnej działalności gospodarczej (pytanie nr 1) - jest nieprawidłowe,
2. obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych, znajdujących się na terenie zakładów, które są aktualnie wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki (pytanie nr 2) – jest prawidłowe,
3. podwyższenia stawek amortyzacyjnych uprzednio obniżonych do poziomu nie wyższego niż wynikający z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych (pytanie nr 3) – jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżania i podwyższania stawek amortyzacyjnych środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej „Spółka”) jest czołowym producentem ceramiki budowlanej. Spółka posiada kilkanaście zakładów produkcyjnych rozlokowanych w różnych częściach kraju. W posiadaniu Spółki znajduje się znaczna ilość środków trwałych, które podlegają amortyzacji podatkowej z zastosowaniem metody amortyzacji liniowej według stawek z Wykazu stawek amortyzacyjnych stanowiącego załącznik do ustawy o CIT (dalej „Wykaz”).

Spółka rozważa czasowe obniżanie stawek amortyzacyjnych w stosunku do wybranych środków trwałych zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT.

Spółka zamierza dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych w następujący sposób:

1. dla środków trwałych, znajdujących się na terenie zakładów produkcyjnych wyłączonych z używania tj. w lokalizacjach gdzie nie prowadzi już Spółka czynnej działalności gospodarczej, Spółka dokona znaczącego obniżenia stawek amortyzacyjnych, nawet o 99,9% w stosunku do obecnie przyjętych stawek amortyzacyjnych przez Spółkę,
   
2. dla środków trwałych, znajdujących się na terenie zakładów, które są aktualnie wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki, obniżenie stawki o ok. 60% w stosunku do obecnie przyjętych stawek amortyzacyjnych przez Spółkę.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT możliwe jest dla środków trwałych określonych w punkcie 1) powyżej, obniżenie stosowanych obecnie stawek amortyzacyjnych, nawet o 99,9% w stosunku do obecnie przyjętych stawek amortyzacyjnych przez Spółkę?
2. Czy na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT możliwe jest dla środków trwałych określonych w punkcie 2) powyżej, obniżenie stosowanych obecnie stawek amortyzacyjnych ok. 60% w stosunku do obecnie przyjętych stawek amortyzacyjnych przez Spółkę?
   
3. Czy po dokonaniu obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do ujętych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o CIT Spółka, będzie uprawniona do podwyższenia tych stawek do poziomu nie wyższego niż wynikający z Wykazu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest obniżenie podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych do dowolnej, uznanej przez Spółkę, wysokości oraz ponowne ich podwyższenie do wysokości określonej w Wykazie.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania nr 1 i nr 2

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

W odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego, obniżenia stawek amortyzacyjnych stosowanych dla środków trwałych Spółki, należy zaznaczyć, iż przepisy podatkowe umożliwiają podatnikom podatku dochodowego od osób prawnych dowolne kształtowanie wysokości stawek amortyzacyjnych.

Powołany przepis art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, nie wprowadza jednocześnie żadnych ograniczeń w kategoriach środków trwałych, których stawki mogą być obniżane. Zatem obniżenie stawek może być stosowane dla wszystkich środków trwałych.

Także wielkość takiego obniżenia nie jest niczym ograniczona. Zatem należy przyjąć, że stawki amortyzacyjne można obniżać od poziomu stawki wynikającej z Wykazu stawek do dowolnie niskiej stawki amortyzacyjnej.

Jedyne ograniczenie, jakie wprowadza ustawa o CIT, dotyczy okresu, od którego można stosować obniżone stawki amortyzacyjne. Ustawa wskazuje dwa momenty - na dzień wprowadzenia do ewidencji danego środka trwałego oraz od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Należy zatem wskazać, iż Spółka będzie mogła skorzystać z uprawniona do obniżenia stosowanych stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania nr 3

W ocenie Spółki ma ona prawo do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z Wykazu. Spółka stoi na stanowisku, iż zwiększenie stawki może być dokonane wraz z rozpoczęciem nowego roku podatkowego, dowolnie wybranego przez Spółkę.

Przepis art. 16i ust. 5 nie wprowadza ograniczeń w zakresie podwyższania uprzednio obniżonej, stawki amortyzacyjnej. Z literalnej wykładni przepisu art. 16i ust. 5 wynika bowiem, iż stawki amortyzacyjne mogą być zarówno obniżane, jak i podwyższane (po obniżeniu stawki podatnik ma prawo do jej podwyższenia).

Termin „zmiana stawki” użyty w drugim zdaniu przepisu odnosi się bowiem nie tylko do obniżenia. Zmiana może dotyczyć również podwyższenia stawki, przy czym również podwyższenie może być dokonane dopiero wraz z rozpoczęciem nowego roku podatkowego, dowolnie wybranego przez podatnika. Prawo do podwyższenia stawek amortyzacyjnych dotyczy zarówno środków trwałych, co do których obniżono stawki w momencie ich wprowadzenia do ewidencji, jak i pozostałych, co do których obniżenie stawki nastąpiło w okresie ich amortyzacji.

W związku z powyższym, w opinii Spółki, w odniesieniu do środków trwałych wykorzystywanych przez nią w działalności gospodarczej, Spółka ma prawo podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne. Podwyższenie to może zostać dokonane w dowolnej, wybranej przez Spółkę wysokości, nie przekraczającej jednak poziomu ustalonego w Wykazie.

Dowolność w kształtowaniu wysokości stawek amortyzacyjnych potwierdza także Minister Finansów m. in. w:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 października 2012 r.(IPPB5/423-623/12-2/RS):
  „Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności - taką decyzję podejmuje sam podatnik. Wysokość obniżenia (podwyższenia) stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii przedsiębiorcy, jednak tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu. Podatnik może obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.”
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 9 stycznia 2012 r.(IPTPB3/423-263/11-4/PM):
  „W konsekwencji przedsiębiorca, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i cyt. ustawy ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.”
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 lipca 2008 r. (ILPB3/423-226/08-2/EK):
  „Wobec powyższego stwierdzić należy, iż podatnik ma możliwość dowolnego stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych (w tym także zwiększenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej), pod warunkiem, że nie będą to stawki wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Dodatkowo wskazać należy, iż możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego”.
  

W związku z powyższą argumentacją Spółka stoi na stanowisku, iż obniżenie stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT może zostać dokonane do dowolnego poziomu, w tym do 0%. Natomiast w przyszłości Spółka będzie mogła także podwyższyć do dowolnej wysokości uprzednio obniżoną stawkę amortyzacyjną, przy czym podwyższona stawka amortyzacyjna nie będzie mogła być wyższa od tej wskazanej w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia:

1. obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych, znajdujących się na terenie zakładów produkcyjnych wyłączonych z używania tj. w lokalizacjach gdzie nie prowadzi już Spółka czynnej działalności gospodarczej (pytanie nr 1) - jest nieprawidłowe,
2. obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych, znajdujących się na terenie zakładów, które są aktualnie wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki (pytanie nr 2) – jest prawidłowe,
   
3. podwyższenia stawek amortyzacyjnych uprzednio obniżonych do poziomu nie wyższego niż wynikający z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych (pytanie nr 3) – jest prawidłowe.
   
   

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a – 16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie do art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Możliwość zmiany stawek, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, taką decyzję podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Wnioskodawca może, obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Oznacza to, że Spółka mając np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od własnych środków trwałych przy zastosowaniu stawek określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych Spółka amortyzuje wszystkie środki trwałe dla celów podatkowych metodą liniową. Spółka zamierza czasowo obniżać stawki amortyzacji dla celów podatkowych poniżej maksymalnego poziomu stawek określonego w Wykazie dla środków trwałych. Spółka zamierza dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych w następujący sposób:

1. dla środków trwałych, znajdujących się na terenie zakładów produkcyjnych wyłączonych z używania tj. w lokalizacjach gdzie nie prowadzi już Spółka czynnej działalności gospodarczej, Spółka dokona znaczącego obniżenia stawek amortyzacyjnych, nawet o 99,9% w stosunku do obecnie przyjętych stawek amortyzacyjnych przez Spółkę,
   
2. dla środków trwałych, znajdujących się na terenie zakładów, które są aktualnie wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki, obniżenie stawki o ok. 60% w stosunku do obecnie przyjętych stawek amortyzacyjnych przez Spółkę.
   
   

Ad. 1)

Wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego numerem 1 budzi możliwość obniżenia do dowolnej wysokości (w tym nawet o 99,9%), na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosowanych obecnie przez Spółkę stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do środków trwałych, znajdujących się na terenie zakładów produkcyjnych wyłączonych z używania tj. w lokalizacjach gdzie nie prowadzi już Spółka czynnej działalności gospodarczej.

Ustawodawca w zacytowanym wyżej art. 16a wyraźnie wskazał, że środek trwały podlega amortyzacji jeżeli jego przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż rok, oraz gdy jest on wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością. Tymczasem w przedstawionym we wniosku zdarzeniu Wnioskodawca wyraźnie wskazał, że zamierza dokonać obniżenia stawek dla środków trwałych znajdujących się na terenie zakładów produkcyjnych wyłączonych z używania tj. w lokalizacjach gdzie nie prowadzi już Spółka czynnej działalności.

Należy także dodać, iż zgodnie z art. 16c ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustanowiono, iż amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które są używane na skutek zawieszenia wykonywanej działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano działalność (…). Zgodnie z tym przepisem – przesłanką powodującą niemożność dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątkowych jest zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestanie działalności, w związku z którym nastąpi zaprzestanie używania tych składników. Przez „zaprzestanie działalności” należy rozumieć całkowite zaniechanie danego rodzaju działalności, na skutek czego składniki majątkowe przestają być używane.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie w stosunku do „środków trwałych” znajdujących się na terenie zakładów produkcyjnych wyłączonych z używania tj. w lokalizacjach gdzie nie prowadzi już Spółka czynnej działalności nie znajdzie zastosowania cytowany wyżej art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych.

Tym samym wskazane przez Wnioskodawcę „środki trwałe” nie podlegają odpisom amortyzacyjnym.

W związku z powyższym stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Ad. 2)

Wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego numerem 2 budzi możliwość obniżenia stosowanych obecnie przez Spółkę stawek amortyzacyjnych o ok. 60% w stosunku do obecnie przyjętych stawek amortyzacyjnych przez Spółkę, dla środków trwałych, znajdujących się na terenie zakładów, które są aktualnie wykorzystywane w działalności Spółki.

Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Wnioskodawca może obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż Spółka, w myśl regulacji zawartych w cytowanym wyżej art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może czasowo obniżać stawki amortyzacyjne dla środków trwałych nawet do poziomu 0% oraz podwyższać tak obniżone stawki do dowolnego poziomu nie wyższego jednak niż poziom wynikający z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania oznaczonego nr 3, tj. czy po dokonaniu obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do ujętych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka, będzie uprawniona do podwyższenia tych składek do poziomu nie wyższego niż wynikający z Wykazu, należy uznać za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego numerem 3.

Końcowo w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.