Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1019/15-2/PP
z 8 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2015 r. (data wpływu 14 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przyznania pracownikom świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przyznania pracownikom świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) należy do wiodących krajowych podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w branży spożywczej poprzez sieć handlu detalicznego.

Zgodnie z przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (j.t. Dz. U. z 2015 r., poz. 111 z późn. zm.; dalej ustawa o ZFŚS), Wnioskodawca utworzył Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS). Obowiązujący w Spółce regulamin ZFŚS stanowi, że wysokość ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat przyznawanych pracownikom Spółki w ramach ZFŚS uzależniona jest od ich sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej, czyli od tzw. kryterium socjalnego. Podstawą do przyznawania ulgowych usług i świadczeń z ZFŚS jest w szczególności oświadczenie o dochodach brutto (odpowiednio zdefiniowanych w regulaminie ZFŚS oraz we wskazanym oświadczeniu) przypadających na jednego członka rodziny osoby uprawnionej. Wysokość progów dochodowych, od których zależy przyznanie pomocy z ZFŚS ustala Komisja Socjalna ustanowiona w regulaminie ZFŚS.

W ramach prowadzonej działalności socjalnej, Wnioskodawca rozważa dodanie nowej możliwości udzielania pomocy z ZFŚS poprzez wykorzystywanie kart przedpłaconych upoważniających do zakupu towarów w określonych punktach sprzedaży (sklepach, drogeriach) znajdujących się na obszarze Polski, a których właścicielem jest bądź Spółka bądź inne podmioty z nią powiązane w ramach grupy kapitałowej lub też podmioty zewnętrzne, które podpisały ze Spółką umowy agencyjne.

Możliwość przekazywania i finansowania kart przedpłaconych z ZFŚS zostanie przewidziana w regulaminie ZFŚS Wnioskodawcy. Planowane jest, że karty przedpłacone zostaną zamówione przez Spółkę od podmiotu zewnętrznego zajmującego się wprowadzaniem i obsługą tego typu kart na rynku polskim (tzw. operator zewnętrzny).

Wnioskodawca planuje wydać osobom fizycznym zatrudnionym w Spółce na podstawie umowy o pracę karty przedpłacone, na które będzie przekazywał jako doładowanie (zasilenie) kwoty pieniężne zgodnie z postanowieniami regulaminu ZFŚS i decyzjami Komisji Socjalnej powołanej w regulaminie ZFŚS.

Jednocześnie karty przedpłacone, które zostaną przekazane uprawnionym pracownikom Spółki będą posiadały następujące cechy:

• będą personalizowane bądź to w formie numeru SAP danego pracownika bądź innego stosowanego przez Spółkę, tj. nie będzie na nich umieszczone imię i nazwisko użytkownika;
• będą wydawane uprawnionym pracownikom bez konieczności posiadania rachunku osobistego w jakimkolwiek banku;
• będą zasilane przez Spółkę w całości ze środków ZFŚS, przy czym wysokość zasilenia zależna będzie od zadeklarowanego progu dochodowego oraz od decyzji Komisji Socjalnej;
• będą uprawniały do zakupu towarów w określonych lokalizacjach (tj. w sklepach A oraz drogeriach B), a transakcje będą autoryzowane do wysokości salda na specjalnym, technicznym rachunku;
• będą odczytywane poprzez czytniki kart płatniczych w kasach, tak samo jak normalne karty bankowe.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymanie przez pracownika doładowania (zasilenia) karty przedpłaconej w opisanym zdarzeniu przyszłym, sfinansowanego ze środków ZFŚS, będzie korzystało ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: PDOF) do kwoty 380 zł rocznie, i w związku z tym Wnioskodawca, jako płatnik, nie będzie zobowiązany do poboru zaliczek na PDOF?

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymanie przez pracownika doładowania (zasilenia) karty przedpłaconej, sfinansowanego ze środków ZFŚS, będzie korzystało ze zwolnienia z PDOF do wysokości 380 zł rocznie. W konsekwencji, Wnioskodawca jako płatnik, nie będzie zobowiązany do poboru zaliczek na PDOF z tytułu przekazanych pracownikom kart do ww. kwoty.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o PDOF, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jednocześnie, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, przychodami - z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z kolei, w art. 10 ustawy o PDOF ustawodawca określił źródła przychodów, gdzie m.in. wymienił stosunek pracy. I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać na przepis art. 31 ustawy o PDOF, zgodnie z którym osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że w przypadku pracownika przychodem będzie nie tylko otrzymane przez niego wynagrodzenie w formie pieniężnej, ale także każde inne wynikające bezpośrednio ze stosunku pracy świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne. W takim przypadku na pracodawcy ciąży obowiązek poboru i uiszczenia do właściwego urzędu skarbowego zaliczek na PDOF w odpowiedniej wysokości.

Jednocześnie należy wskazać, że ustawodawca dokonał ograniczenia zakresu opodatkowania poprzez wprowadzenie katalogu zwolnień z PDOF w art. 21 ustawy o PDOF. I tak, zwolnieniem, stosownie do brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PDOF, objęta została wartość otrzymanych przez pracownika, w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu, skorzystanie ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PDOF możliwe jest pod warunkiem łącznego spełnienia następujących przesłanek, tj.:

• musi istnieć związek świadczenia z finansowaniem działalności socjalnej zdefiniowanej w przepisach o ZFŚS;
• musi być sfinansowane w całości ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych;
• świadczenie musi mieć charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego;
• łączna wartość świadczeń nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty 380 zł;
• świadczenie nie może mieć postaci bonu, talonu i innego znaku uprawniającego do ich wymiany na towary lub usługi.
  
  

Związek świadczenia z finansowaniem działalności socjalnej.

Definicja działalności socjalnej została zawarta w art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem działalności socjalnej rozumie się ..usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.”

Mając na uwadze powyższe, analizując pierwszą z przesłanek uprawniających do zastosowania omawianego zwolnienia z PDOF, należy wskazać, że świadczenie w postaci wydania pracownikom Spółki kart przedpłaconych ma związek z finansowaniem działalności socjalnej, jako że świadczenie to stanowi „udzielenie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej”, a więc mieści się w definicji działalności socjalnej zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS.

Sfinansowanie przedmiotowego świadczenia ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, zasilanie kart przedpłaconych przekazywanych pracownikom Spółki będzie finansowane w całości ze środków ZFŚS. W konsekwencji więc należy uznać, że również drugi warunek uprawniający do zastosowania przedmiotowego zwolnienia z PDOF zostanie spełniony.

Świadczenie o charakterze rzeczowym lub pieniężnym.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r., Nr 72, poz. 359 ze zm.) za kartę płatniczą uważa się - kartę płatniczą w rozumieniu ustawy o usługach płatniczych (Dz. U. z 2014 r., poz. 873 i 1916). Z kolei, zgodnie z art. 2 pkt 15 a) wskazanej ustawy, karta płatnicza to karta uprawniająca do wypłaty gotówki lub umożliwiająca złożenie zlecenia płatniczego za pośrednictwem akceptanta lub agenta rozliczeniowego, akceptowana przez akceptanta w celu otrzymania przez niego należnych mu środków.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać na stanowisko zaprezentowane w odpowiedzi z dnia 5 stycznia 2010 r. podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów na interpelację nr 13008, w której stwierdzono, iż „Omawiane karty stanowią rodzaj kart płatniczych. Wydawane są bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany użytkownikom kredyt. Transakcje są autoryzowane do wysokości salda na specjalnym, technicznym rachunku, który należy zasilić przed użyciem karty. Takie karty nie muszą być personalizowane, tj. nie zawsze umieszczane jest na nich imię i nazwisko użytkownika. Umożliwia to swobodne przekazywanie zasilonej karty innym osobom. Karta płatnicza stanowi ekwiwalent pieniądza i zapłatę kartą płatniczą należy traktować tak samo jak zapłatę gotówką (por. Dobiesław Frąckowiak - „Uwagi o zapłacie kartą płatniczą i przejęciu z długu” - „Przegląd Prawa Handlowego” 2000/12/7). Z kolei karta przedpłacona nie jest zdefiniowana w polskim systemie prawnym, pojęcie to pojawia się na gruncie ustawowym w kontekście świadczenia usług płatniczych, w tym jako instrumentu płatniczego będącego nośnikiem środka pieniężnego mającego zdolność umarzania zobowiązań. Można jednakże uznać, iż świadczenia w postaci karty przedpłaconej z wprowadzoną na nią wartością pieniężną mającą charakter pieniądza elektronicznego, a także karty przedpłacone jako rodzaj karty płatniczej (lub podobnego instrumentu po implementacji dyrektywy 2007/64/WE w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego (Payment Services Directive – PSD) - stanowią świadczenie pieniężne. Stąd też przekazanie uprawnionym kart płatniczych zamiast świadczeń pieniężnych może mieścić się w dyspozycji powołanego zwolnienia przedmiotowego [tj. zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PDOF - przyp. Wnioskodawcy]‚ o ile spełnione zostaną pozostałe przesłanki zawarte w przepisie.”

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, iż również kolejna przesłanka uprawniająca do skorzystania ze zwolnienia z PDOF przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PDOF zostanie spełniona, gdyż karty przedpłacone przekazane pracownikom Spółki do wykorzystania w wybranych punktach sprzedaży, tj. w sklepach A oraz drogeriach B, stanowią świadczenie pieniężne, o którym mowa we wskazanym przepisie.

Wartość świadczenia nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w przypadku gdy wartość zasilenia karty przedpłaconej przekazanej pracownikowi Spółki nie przekroczy 380 zł w danym roku podatkowym, to będzie ona korzystała z omawianego zwolnienia z PDOF. Jednocześnie, w przypadku gdy wartość tego zasilenia przekroczy w danym roku podatkowym kwotę w wysokości 380 zł, Spółka jako płatnik będzie zobowiązana do pobrania i wpłacenia do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na PDOF, ale tylko od nadwyżki ponad kwotę 380 zł.

Świadczenie nie stanowi bonu, talonu i innego znaku uprawniającego do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wskazano w uzasadnieniu w zakresie spełnienia przesłanki dotyczącej charakteru świadczenia, karta przedpłacona stanowi świadczenie pieniężne. Jednocześnie, w odróżnieniu od bonu, talonu czy też innego znaku uprawniającego do wymiany na towary lub usługi, karta przedpłacona nie podlega wymianie (zwrotowi) w momencie otrzymania/zakupu towarów lub usług. Ponadto, posiadanie karty przedpłaconej nie obliguje do zakupu towarów lub usług za całą kwotę środków pieniężnych znajdujących się na karcie. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, karty przedpłaconej nie można utożsamiać z bonem lub talonem lub też innym znakiem uprawniającym do wymiany na towar czy usługę, gdyż stanowi ona swego rodzaju środek/instrument dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, otrzymane przez pracowników świadczenie w postaci karty przedpłaconej spełnia kolejny warunek zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PDOF, gdyż taka karta nie jest ani bonem, ani talonem, ani też innym znakiem uprawniającym do wymiany na towar lub usługę.

Uwzględniając powyższą argumentację, w opinii Wnioskodawcy, w przypadku gdy wartość zasilenia kart przedpłaconych nie przekroczy w danym roku podatkowym kwoty 380 zł, to na Spółce nie będą ciążyły jakiekolwiek obowiązki płatnika.

Spółka chciałaby wskazać, że stanowisko przedstawione przez nią w niniejszym wniosku znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych w zbliżonych stanach faktycznych, w tym m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 26 września 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygn. IPPB4/415-585/14-2/JK3, w której organ podatkowy stwierdził, że „Karta przedpłacona to swoisty rodzaj karty płatniczej. Wydawana jest bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany jej użytkownikowi kredyt. Rolą tych kart jest zapewnienie użytkownikowi karty (np. pracownikom) środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów) lub znaków legitymacyjnych. Z technicznego punktu widzenia karta przedpłacona jest bardzo zbliżona do karty debetowej. Zatem kartę tę należy co do zasady uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na jej zaklasyfikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych. (...) otrzymane przez pracowników świadczenie w postaci okolicznościowych bonów nietowarowych w formie karty przedpłaconej, zróżnicowane co do wartości w zależności od dochodu przypadającego na jednego członka rodziny będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 powołanej ustawy, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł, pod warunkiem, że (...) świadczenie to jest realizowane w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.” - podobnie jak i Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 28 maja 2014 r. o sygn. IBPBII/1/415-194/14/ASz oraz w interpretacji z dnia 26 lutego 2013 r. o sygn. IBPBII/1/415-1055/12/ASz, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 4 czerwca 2013 r. o sygn. ILPB2/415-219/13-2/WS.

Podsumowując, z uwagi na łączne spełnienie przesłanek art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PDOF, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że otrzymane przez uprawnionych pracowników Spółki karty przedpłacone do wykorzystania w wybranych punktach sprzedaży, tj. w sklepach A oraz drogeriach B, które będą finansowane ze środków ZFŚS, będą korzystały ze zwolnienia z PDOF, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł. Tym samym, w takim przypadku, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany jako płatnik do poboru zaliczek na PDOF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, w odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mogą one mieć bezpośredniego zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.