Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-1055/12/ASz
z 26 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 28 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń przyznanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w postaci kart przedpłaconych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń przyznanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w postaci kart przedpłaconych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego i zarazem jednym z największych pracodawców w Polsce. Obecnie Wnioskodawca zatrudnia blisko 28.000,00 pracowników.

Wnioskodawca utworzył zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, działający zgodnie z przepisami ustawy z dnia 04 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Obecnie Wnioskodawca rozważa możliwość rozdysponowania części środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych poprzez wydawanie pracownikom indywidualnych podarunkowych kart przedpłaconych, upoważniających do bezgotówkowych zakupów towarów w sklepach sieci Wnioskodawcy.

Karty te posiadać będą następujące cechy:

• wydawane będą bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku,
• będą zasilane ze środków przekazanych przez Spółkę-pracodawcę (które będą pochodzić z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych z zastosowaniem kryterium socjalnego),
• będą rodzajem karty płatniczej,
• będą odczytywane przez czytniki kart płatniczych w kasach tak samo jak normalne karty bankowe,
• mogą być doładowywane później w kasach Wnioskodawcy,
• będą uprawniały do zakupu towarów lub usług, a transakcje będą autoryzowane do wysokości salda na specjalnym, technicznym rachunku,
• nie będą personalizowane, tj. nie będzie na nich umieszczone imię i nazwisko użytkownika,
• ich rolą będzie zapewnienie beneficjentowi środków pieniężnych bez konieczności wydawania znaków pieniężnych (banknotów) lub znaków legitymacyjnych.
  
  

Wnioskodawca rozważa również oferowanie analogicznych kart przedpłaconych na rynku, z przeznaczeniem dla firm będących pracodawcami, które wykorzystywałyby środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na indywidualne podarunkowe karty przedpłacone Wnioskodawcy, przekazywane pracownikom. Zarówno sam schemat jak i szczegóły techniczne w powyższym zakresie byłyby identyczne jak opisane w niniejszym wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymanie przez pracownika podarunkowej karty przedpłaconej w opisanym stanie faktycznym, zasilonej środkami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, będzie korzystało ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 380 zł rocznie, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym pracodawca, jako płatnik, nie będzie w powyższym zakresie zobowiązany na podstawie art. 31 cyt. ustawy do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu przekazanych pracownikom kart?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że otrzymanie przez pracownika podarunkowej karty przedpłaconej, zasilonej środkami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, będzie korzystało ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości 380 zł rocznie i w związku z tym Wnioskodawca jako płatnik, podobnie jak każdy inny pracodawca przekazujący pracownikom przedpłacone karty podarunkowe Wnioskodawcy, nie będzie zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu przekazanych kart do ww. kwoty.

Wnioskodawca przywołał treść art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wskazał, iż zgodnie z art. 10 ww. ustawy do źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu zaliczany jest m.in. stosunek pracy. Pracodawca, zgodnie z art. 31 cyt. ustawy jest zobowiązany jako płatnik obliczyć i pobrać zaliczki na podatek dochodowy od przychodów uzyskanych przez pracownika ze stosunku pracy.

Następnie Wnioskodawca wskazał, że art. 12 ust. 1 ww. ustawy definiuje pojęcie przychodów ze stosunku pracy, którymi są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w przypadku pracownika przychodem będzie nie tylko otrzymane przez niego wynagrodzenie ale także każde inne wynikające bezpośrednio ze stosunku pracy świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne.

Ustawodawca dokonał jednak ograniczenia zakresu opodatkowania poprzez wprowadzenie w art. 21 cyt. ustawy katalogu zwolnień z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zwolnieniem, stosownie do brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęta została wartość otrzymanych przez pracownika, w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł. Zwolnieniem nie zostały objęte natomiast bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że otrzymanie przez pracownika podarunkowej karty przedpłaconej, finansowanej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, będzie korzystało ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z brzmieniem wyżej przywołanego przepisu, do kwoty 380 zł rocznie i w związku z tym pracodawca jako płatnik nie będzie w powyższym zakresie zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu przekazanych kart. W przypadku przekroczenia kwoty 380 zł nadwyżka będzie doliczona do przychodów i opodatkowana analogicznie jak pozostałe przychody ze stosunku pracy.

Wydanie opisanej w niniejszym wniosku karty objęte będzie zakresem przedmiotowym zwolnienia, wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ będą spełnione wszystkie przesłanki warunkujące zastosowanie tego zwolnienia, tj.:

1. związek świadczenia z finansowaniem działalności socjalnej oraz sfinansowane przedmiotowego świadczenia ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
2. pieniężny charakter świadczenia (karta jest nośnikiem pieniądza elektronicznego).
   
   

Ad.1

Świadczenie w postaci wydania karty przedpłaconej ma związek z finansowaniem działalności socjalnej, gdyż mieści się w definicji działalności socjalnej zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Zgodnie z tym przepisem działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Zasilenie ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych indywidualnych przedpłaconych kart pracowniczych przez Wnioskodawcę i wydanie ich uprawnionym pracownikom, przy spełnieniu warunków przewidzianych w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, jest udzielaniem pomocy materialnej dla pracowników, tym samym spełniony zostaje pierwszy warunek zwolnienia.

Ad. 2

Karta przedpłacona jest podobna do swoistego rodzaju karty płatniczej. Karta ta wydawana jest bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany jej użytkownikowi kredyt, środki pieniężne znajdujące się na karcie stają się własnością pracownika. Rolą kart przedpłaconych jest zapewnienie pracownikom środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów). Z technicznego punktu widzenia karta przedpłacona jest bardzo zbliżona do karty debetowej. W odróżnieniu od bonu, talonu czy też innego znaku uprawniającego do wymiany karta nie podlega wymianie (zwrotowi) w momencie otrzymania towarów. Ponadto nie obliguje do zakupu towarów za całą kwotę środków pieniężnych znajdujących się na karcie. Pracownik dowolnie dysponuje przyznanymi mu środkami, co więcej, jest uprawniony do zasilenia karty o wskazaną przez siebie kwotę, w kasach Wnioskodawcy. Mając na uwadze powyższe, wydaną przez Wnioskodawcę kartę należy uznać za świadczenie pieniężne na rzecz pracownika z uwagi na jej zaklasyfikowanie jako środka dostępu do określonych wartości pieniężnych.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, przekazanie pracownikom kart przedpłaconych, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Konsekwentnie, Wnioskodawca (pracodawca) jako płatnik nie będzie zobowiązany do pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie, w jakim wartość zasilenia karty środkami z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie przekroczy kwoty 380 zł rocznie.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż również Minister Finansów w piśmie z dnia 05 stycznia 2010 r., stanowiącym odpowiedź na interpelację poselską nr 13008 stwierdził, iż „można (...) uznać, iż świadczenia w postaci karty przedpłaconej z wprowadzoną na nią wartością pieniężną mającą charakter pieniądza elektronicznego, a także karty przedpłacone jako rodzaj karty płatniczej (lub podobnego instrumentu po implementacji dyrektywy 2007/64/WE w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego - Payment Services Directive) - stanowią świadczenie pieniężne”.

Analogiczny pogląd został wyrażony również przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 01 marca 2012 r., znak: ITPB2/415-1090/11/MM, zgodnie z którą „otrzymanie przez pracowników świadczenia w postaci karty przedpłaconej zasilanej środkami pochodzącymi z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w związku z finansowaniem działalności socjalnej (o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych) korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 powołanej ustawy, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł”.

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 23 stycznia 2012 r., sygn. IBPB I1/1/415-909/11/BJ wskazując, iż kartę przedpłaconą „należy co do zasady uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na jej zaklasyfikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń przyznanych przez Wnioskodawcę z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w postaci kart przedpłaconych.

W zakresie opodatkowania świadczeń przyznanych przez innych pracodawców z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w postaci kart przepłaconych, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m. in. wymienia się stosunek pracy.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej.
  
  

Przy czym ze zwolnienia korzysta tylko wartość świadczenia w kwocie 380 zł.

W związku z powyższym, zwolnieniem zawartym w ww. art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte są również otrzymane przez pracownika z związku z finansowaniem działalności socjalnej, świadczenia pieniężne z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 04 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2012 r. poz. 592 ze zm.) działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielania pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca rozważa możliwość rozdysponowania części środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych poprzez wydawanie pracownikom indywidualnych podarunkowych kart przedpłaconych, upoważniających do bezgotówkowych zakupów towarów w sklepach sieci Wnioskodawcy. Karty te posiadać będą następujące cechy: wydawane będą bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, będą zasilane ze środków przekazanych przez Wnioskodawcę (które będą pochodzić z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych z zastosowaniem kryterium socjalnego), będą rodzajem karty płatniczej, będą odczytywane przez czytniki kart płatniczych w kasach tak samo jak normalne karty bankowe, mogą być doładowywane później w kasach Wnioskodawcy, będą uprawniały do zakupu towarów lub usług, a transakcje będą autoryzowane do wysokości salda na specjalnym, technicznym rachunku, nie będą personalizowane, tj. nie będzie na nich umieszczone imię i nazwisko użytkownika, ich rolą będzie zapewnienie beneficjentowi środków pieniężnych bez konieczności wydawania znaków pieniężnych (banknotów) lub znaków legitymacyjnych.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1376 ze zm.) karta płatnicza – to karta identyfikująca wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniająca do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytu - także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu.

Stosownie do art. 63 ust. 1 ww. ustawy rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek bankowy. Rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych.

Na podstawie art. 63 ust. 3 pkt 4 Prawa bankowego rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności kartą płatniczą.

Karta przedpłacona to swoisty rodzaj karty płatniczej. Wydawana jest bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany jej użytkownikowi kredyt. Rolą tych kart jest zapewnienie np. pracownikom środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów) lub znaków legitymacyjnych. Z technicznego punktu widzenia karta przedpłacona jest bardzo zbliżona do karty debetowej. Zatem kartę tę należy co do zasady uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na jej zaklasyfikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydawana przez Wnioskodawcę pracownikom karta przedpłacona jest środkiem płatniczym. Stąd też otrzymane przez pracowników świadczenie w postaci karty przedpłaconej będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 powołanej ustawy, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł, pod warunkiem, że świadczenie to jest realizowane w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. To oznacza, że przy spełnieniu powyższych warunków Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z przekazaniem omawianego świadczenia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.