Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-616/15/AK
z 27 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 12 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 261/13, wniosku z 18 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 lipca 2012 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy umorzenie akcji z zastosowaniem instytucji datio in solutum i obniżeniem kapitału zakładowego będzie czynnością neutralną podatkowo – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy umorzenie akcji z zastosowaniem instytucji datio in solutum i obniżeniem kapitału zakładowego będzie czynnością neutralną podatkowo. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 9 października 2012 r. Znak IBPBI/2/423-936/12/AK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 15 października 2012 r.

W dniu 31 października 2012 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/423-936/12/AK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Pismem z 19 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 listopada 2012 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Pismem z 20 grudnia 2012 r. Znak: IBPBI/2/4232-123/12/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na ww. wezwanie odmawiając zmiany ww. interpretacji. Pismem z 21 stycznia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 stycznia 2013 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z 20 lutego 2013 r. Znak: IBPBI/2/4240-14/13/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 12 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 261/13 uchylił zaskarżoną interpretację. Od powyższego wyroku Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W dniu 3 lipca 2015 r. tut. Organ złożył wniosek o cofnięcie skargi kasacyjnej. Prawomocny wyrok WSA z dnia 12 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 261/13 wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. BKIP 29 września 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie umowy zawartej 17 kwietnia 2008 r. Wnioskodawca zakupił od Spółki D Sp. z o.o. jeden udział E o wartości nominalnej 1.000 zł. płacąc cenę 10.000 zł (zakup 1).

Następnie, na podstawie Pierwszej Umowy Inwestycyjnej zawartej 18 grudnia 2008 r. Wnioskodawca objął 172 nowo utworzone udziały o wartości nominalnej 1.000 zł każdy w E pokrywając je gotówką w wysokości 2.600.000,16 zł (172.000 zł na pokrycie podwyższonego kapitału zakładowego, zaś 2.428.000,16 zł jako agio) (zakup 2).

W wyniku zawarcia 7 czerwca 2011 r. Drugiej Umowy Inwestycyjnej Wnioskodawca nabył od udziałowców Spółki E, tj. od K, LT, LI, oraz D Sp. z o.o. 83 udziały E o wartości nominalnej 1.000 zł każdy płacąc za ww. udziały cenę 6.959.799 zł. Jednocześnie, Wnioskodawca dokonał podwyższenia kapitału zakładowego z kwoty 531.900 zł do kwoty 596.822,60 zł, tj. o 64.922,60 zł emitując 324.613 akcji serii „C o wartości nominalnej 0,2 zł i cenie emisyjnej 21,44 zł tj. o łącznej wartości emisyjnej 6.959.702,72 zł i zaoferował nowo wyemitowane akcje ww. udziałowcom E. Roszczenia udziałowców E powstałe w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę udziałów w E zostały potrącone z roszczeniami Wnioskodawcy wobec tych udziałowców powstałymi w związku z objęciem przez nich nowo wyemitowanych akcji u Wnioskodawcy (zakup 3).

Jednocześnie na podstawie Drugiej Umowy Inwestycyjnej Wnioskodawca dokonał podwyższenia kapitału zakładowego z kwoty 596.822,60 zł do kwoty 933.168,60 zł, tj. o 336.346 zł emitując 1.681.730 akcji serii „D” o wartości nominalnej 0,2 zł i cenie emisyjnej 21,44 zł, tj. o łącznej wartości emisyjnej 36.056.291,20 zł i zaoferował nowo wyemitowane akcje udziałowcom E tj. K, LT, LI, oraz D Sp. z o.o. Nowo wyemitowane akcje zostały objęte przez udziałowców E w zamian za wkład niepieniężny w postaci 430 udziałów E o wartości nominalnej 1.000 zł każdy i łącznej wartości transakcyjnej 36.056291,20 zł. (zakup 4).

W chwili obecnej, ze względu na nieprzewidziane w momencie dokonywania opisanych powyżej transakcji zdarzenia gospodarcze oraz w szczególności zaistniały konflikt pomiędzy akcjonariuszami Wnioskodawcy, nie jest możliwe wypracowanie spójnej koncepcji rozwoju i dalszej działalności Spółki. Zaistniała sytuacja skutkuje koniecznością podjęcia kroków zmierzających do rozejścia się akcjonariuszy Wnioskodawcy w celu umożliwienia dalszego Jej funkcjonowania.

W związku z powyższym planowane jest nabycie przez Wnioskodawcę od K, LT, LI, oraz D Sp. z o.o., w jednej lub kilku transakcjach, posiadanych przez nich akcji w kapitale zakładowym Wnioskodawcy, w celu ich dobrowolnego umorzenia. Jednocześnie Wnioskodawca obniży swój kapitał zakładowy. Biorąc jednak pod uwagę fakt braku u Wnioskodawcy takich środków finansowych, które bez obaw dla płynności Spółki mogłaby ona zapłacić akcjonariuszom, których akcje będą podlegały umorzeniu, Wnioskodawca chce zastosować instytucję datio in solutum i przenieść na tych akcjonariuszy własność udziałów E.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w wyniku takiego umorzenia akcji z zastosowaniem instytucji datio in solutum i obniżeniem kapitału zakładowego po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód czy też będzie to czynność neutralna podatkowo?

Zdaniem Wnioskodawcy, do ustalenia czy, a jeżeli tak to jaki przychód uzyska Wnioskodawca z tytułu nabycia akcji w celu ich umorzenia z jednoczesnym obniżeniem jego kapitału zakładowego i zastosowaniem świadczenia rzeczowego w postaci udziałów E (datio in solutum) zastosowanie znajdą w szczególności art. 7 ust. 1, art. 12 oraz art. 14 ustawy z 15 lutego 1992 r. (Dz.U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej ustawa o CIT).

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej wyżej sytuacji nie ma mowy o powstaniu po stronie Wnioskodawcy przychodu, a zatem będzie to czynność neutralna podatkowo. W przepisach art. 7 ust. 1, art. 12-14 ustawy o CIT, brak jest jakichkolwiek postanowień, które pozwalałyby przyjąć, że przychód do opodatkowania u osoby prawnej powstanie w momencie, w którym dojdzie do wypłaty wynagrodzenia o charakterze rzeczowym lub pieniężnym z tytułu umorzenia akcji. Skutkiem umorzenia jest unicestwienie akcji i zmniejszenie stanu posiadania akcjonariusza w Spółce, względnie wręcz wycofanie się akcjonariusza ze Spółki. Liczba akcjonariuszy Spółki ulega zmniejszeniu, zatem powstaje pytanie, na czym polegać ma korzyść Spółki z tego stanu rzeczy.

Zmniejszenie liczby akcji bądź też liczby akcjonariuszy nie jest w normalnym obrocie gospodarczym okolicznością, z której można by wnosić o wystąpieniu przychodu. Efektem uchwały o umorzeniu akcji będzie przepływ aktywów do akcjonariuszy i obniżenie kapitału zakładowego lub zapasowego. Akcjonariusze nie będą zobowiązani do dokonania na rzecz Wnioskodawcy świadczeń powodujących zwiększenie majątku Spółki - wręcz przeciwnie umorzenie zmniejszy jej majątek. Wypłata wynagrodzenia za umarzane akcje nie będzie również prowadzić do powstania przychodu na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o CIT, bowiem powstanie przychodu do opodatkowania powodują przesunięcia majątkowe dokonywane pomiędzy podatnikami, które spełniają dwie kluczowe cechy: przesunięcie jest dokonywane w oparciu o tytuł prawny przewidujący ich odpłatne zbycie (np. sprzedaż), strony transakcji łączy umowa, która przewiduje zapłatę ceny. Umorzenie akcji za wynagrodzeniem nie spełnia żadnej z wymienionych cech. Wypłata wynagrodzenia za umarzane akcje nie może być traktowana jako związana z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wypłata wynagrodzenia za umarzane akcje nie jest także zdarzeniem tożsamym z wypłatą dywidendy. Niezależnie od tego, czy ma postać rzeczową (np. nieruchomości, udziały czy akcje), czy pieniężną, zapłata za udziały nie prowadzi u Wnioskodawcy do „otrzymania pieniędzy”, „otrzymania wartości pieniężnych”, „otrzymania różnic kursowych” oraz „otrzymania nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń”.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że odmienne stanowisko godziłoby w postanowienia art. 7 i art. 217 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. Nie można bowiem, mając na uwadze wskazane wyżej normy konstytucyjne, zgodzić się ze stwierdzeniem, że przychód podatkowy powstaje w odniesieniu do zdarzenia, które nie zostało wskazane jako podlegające opodatkowaniu przez konkretny przepis prawa podatkowego. Wykładnia językowa przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określa sens tekstu prawnego. Akceptuje się powszechnie w orzecznictwie i w doktrynie, że przez wykładnię nie można tworzyć podlegających opodatkowaniu nowych stanów faktycznych. Obowiązek podatkowy musi być bowiem wyrażony w ustawie (art. 217 Konstytucji).

Stanowisko przedstawione wyżej przez Wnioskodawcę jest powszechnie przyjmowane w orzecznictwie Wojewódzkich Sądów Administracyjnych. Dla przykładu należy wskazać poniższe orzeczenia, z których dobitnie wynika, iż planowana przez Wnioskodawcę czynność (sekwencja czynności) będzie dla Wnioskodawcy neutralna podatkowo w podatku dochodowym od osób prawnych.

1. wyrok WSA w Gdańsku z 3 sierpnia 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 308/11,
   
2. wyrok WSA w Poznaniu z 23 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Po 251/10,
   
3. wyrok WSA w Łodzi z 3 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 935/10,
   
4. wyrok WSA w Warszawie z 29 kwietnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 374/10,
   
5. wyrok WSA w Kielcach z 25 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 120/10,
   
6. wyrok WSA w Poznaniu z 17 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Po 102/11,
   
7. wyrok WSA w Warszawie z 25 maja 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 2400/11.
   
   

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 31 października 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-936/12/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie prawomocnym wyrokiem z 12 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 261/13 uchylił zaskarżoną interpretację. Zdaniem Sądu, dokonując kontroli legalności wydanej przez Ministra Finansów interpretacji indywidualnej na tle przedstawionego przez skarżącą spółkę zdarzenia przyszłego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania, Sąd uznał, że interpretacja ta narusza przepisy prawa w stopniu nakazującym jej uchylenie. Przedmiotem kontroli Sądu była indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego, w której Minister Finansów przesądził, że wypłata akcjonariuszom wynagrodzenia za nabycie od nich akcji spółki w celu ich umorzenia w formie niepieniężnej tj. w postaci posiadanych przez skarżącą spółkę udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z zastosowaniem instytucji datio in solutum spowoduje po stronie spółki powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Sądu, ze stanowiskiem Ministra Finansów nie sposób się zgodzić. Rozstrzygając powyższą kwestię w pierwszej kolejności należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm. powoływanej dalej jako „K.s.h”), w szczególności do art. 359 § 1 K.s.h., który stanowi, że akcje w spółce mogą być umorzone jedynie gdy statut spółki tak stanowi. Akcje mogą być umorzone za zgodą akcjonariusza w drodze jej nabycia przez spółkę (umorzenie dobrowolne) albo bez zgody akcjonariusza (umorzenie przymusowe). Przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa statut spółki. Zgodnie z § 2 cytowanego artykułu, umorzenie akcji wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego akcjonariuszowi za umorzone akcje. Wynagrodzenie to, w przypadku umorzenia przymusowego, nie może być niższe od wartości przypadających na akcję aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między akcjonariuszy. Przytoczone regulacje nie przesądzają w jakiej formie powinno być wypłacone wspólnikowi wynagrodzenie za umarzane akcje. Woli akcjonariuszy, znajdującej wyraz w statucie spółki oraz uchwale zgromadzenia wspólników, pozostawiono zatem kwestię czy rozliczenie z występującym ze spółki akcjonariuszem nastąpi w gotówce, formie rzeczowej bądź poprzez zastosowanie instytucji datio in solutum (art. 453 Kodeksu cywilnego). Wynagrodzenie ustalone w kwocie pieniężnej może zatem zostać fizycznie „wypłacone” poprzez przeniesienie własności określonych składników majątku spółki (posiadanych udziałów w spółce z o.o.) - odpowiadającego wartością wysokości wynagrodzenia. W niniejszej sprawie istotne jest to, że wydanie udziałów stanowi konsekwencję zobowiązania powstałego wcześniej wskutek podjęcia uchwały o umorzeniu akcji i z tego punktu widzenie obydwie te czynności będą stanowić jedność. Wbrew temu, co wynika z uzasadnienia zaskarżonej interpretacji, wydanie udziałów innej spółki tytułem wynagrodzenia za nabywane akcje od akcjonariuszy nie stanowi odrębnej transakcji od samego umorzenia tych akcji, gdyż jest jedynie realizacją podjętej przez zgromadzenie wspólników uchwały o umorzeniu akcji. Nabycie udziałów jest elementem składowym zdarzenia cywilnoprawnego, określanego jako dobrowolne umorzenie akcji (por. wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2012r., sygn. akt II FSK 1950/10).

W ocenie Sądu wykładnia językowa przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. powoływanej dalej jako „u.p.d.o.p.”) wskazuje wprost, że umorzenie akcji w spółce nie stanowi dla spółki przychodu. Według art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i art. 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Według Sądu w przepisach art. 7 ust. 1, art. 12 do art. 14 u.p.d.o.p. brak jest jakichkolwiek postanowień, które pozwalałyby przyjąć, że przychód do opodatkowania u osoby prawnej powstanie w momencie, w którym dojdzie do wypłaty wynagrodzenia o charakterze rzeczowym lub pieniężnym z tytułu umorzenia akcji. Skutkiem umorzenia jest unicestwienie akcji i zmniejszenie stanu posiadania wspólnika/wspólników w spółce, względnie wręcz wycofanie się wspólnika ze spółki i postawienie jej w stan likwidacji. Liczba akcji spółki ulega zmniejszeniu, zatem nie można mówić o korzyściach spółki z tego stanu rzeczy. Zmiana wysokości akcji przy ich zmniejszeniu, bądź też liczby wspólników, nie jest, w normalnym obrocie gospodarczym okolicznością, która spowodowałaby wystąpienie przychodu. Efektem uchwały o umorzeniu akcji będzie przepływ aktywów do akcjonariuszy i obniżenie kapitału akcyjnego lub zapasowego. Akcjonariusze nie będą zobowiązani do dokonania na rzecz spółki świadczeń powodujących zwiększenie majątku spółki - wręcz przeciwnie umorzenie zmniejszy jej majątek. W art. 12 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.p. wprost stanowi się, że do przychodów nie zalicza się m.in. umorzenia udziałów lub akcji w spółce w tym kwot otrzymanych, w tym kwot otrzymanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) na rzecz spółki w celu umorzenia tych udziałów (akcji) oraz wartości majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej – w części stanowiącej koszt ich nabycia bądź objęcia, a także zwróconych udziałowcom (akcjonariuszom) dopłat wniesionych do spółki zgodnie z odrębnymi przepisami - w wysokości określonej z złotych na dzień ich faktycznego wniesienia. Zwraca przy tym uwagę, że przepis art. 12 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.p. ma charakter szczególny a zatem nie powinien być - jak uczynił to organ podatkowy - interpretowany w sposób rozszerzający. Poprzez wykładnię nie można tworzyć nowych podatkowo-prawnych stanów faktycznych podlegających opodatkowaniu lub zwolnieniu od opodatkowania. Obowiązek podatkowy musi być wyrażony w ustawie (art. 217 Konstytucji RP) w sposób jasny, kompletny i zupełny. Wykładnia przepisów podatkowych, zwłaszcza przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, winna być zatem wykładnią ścisłą.

Zdaniem Sądu, zasadności stanowiska o powstaniu przychodu z tytułu wypłaty w formie rzeczowej wynagrodzenia za umarzane akcje nie można również opierać na treści art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p. bowiem powstanie przychodu do opodatkowania powodują przesunięcia majątkowe dokonywane pomiędzy podatnikami, które spełniają dwie kluczowe cechy: przesunięcie jest dokonywane w oparciu o tytuł prawny przewidujący ich odpłatne zbycie (np. sprzedaż), strony transakcji łączy umowa, która przewiduje zapłatę ceny. Umorzenie akcji za wynagrodzeniem nie spełnia żadnej z wymienionych cech. Wypłata wynagrodzenia za umarzane akcje nie może być traktowana jako związana z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wypłata wynagrodzenia za umarzane akcje nie jest także zdarzeniem tożsamym z wypłatą dywidendy. Niezależnie do tego, czy ma postać rzeczową (np. udziały w spółce z o.o.), czy pieniężną, zapłata za akcje nie prowadzi w spółce do „otrzymania pieniędzy”, „otrzymania wartości pieniężnych”, „otrzymania różnic kursowych” oraz „otrzymania nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń”. Należy przy tym zauważyć, że przepis art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p. wskazuje jedynie na sposób ustalania przychodu, natomiast nie przesądza samego faktu powstania przychodu, dlatego też znajdzie on zastosowanie w sytuacji, gdy przychód jako trwałe przysporzenie majątkowe wystąpi jako bezsporna okoliczność faktyczna.

Reasumując Sąd podzielił pogląd przedstawiony przez stronę skarżącą, że w opisanej przez nią we wniosku sytuacji, po stronie spółki nie wystąpi żadne trwałe przysporzenie, które powiększałoby jej majątek i które mogłoby być potraktowane jako osiągnięcie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przy czym należy uznać za nieprzekonywującą argumentację Ministra Finansów zawartą w zaskarżonej interpretacji, a sprowadzającą się do stwierdzenia, że w przedstawionej we wniosku sytuacji, po stronie spółki nastąpi zmniejszenie się jej zobowiązań (długów), co nastąpi przez przekazanie akcjonariuszom posiadanych przez nią udziałów w spółce z o.o., gdyż wtedy spółka zaspokoi wynikające z uchwały o wypłacie akcjonariuszom wynagrodzenia za nabyte od nich akcje w celu ich umorzenia, roszczenia akcjonariuszy o wypłatę wynagrodzenia za zbyte akcje w celu ich umorzenia. Trzeba bowiem zaznaczyć, że taki sam skutek tj. zmniejszenia pasywów spółki w wyniku uregulowania roszczeń akcjonariuszy powodować będzie wypłata tegoż wynagrodzenia w formie pieniężnej, co w według Ministra Finansów nie generuje przychodu i jest neutralne podatkowo.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, jak również treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.), który stanowi, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 18 lipca 2012 r. uznaje stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania uchylonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.