2015.11.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-541/15/AW
z 27 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2015 r. (data wpływu 20 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów ze zbycia kombajnu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów ze zbycia kombajnu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W latach 2007 i 2008 roku Wnioskodawca zakupił kombajny zbożowe, służące do zbioru zbóż. W okresie od momentu nabycia kombajnów do roku podatkowego trwającego do 1 lipca 2009 r. do 30 czerwca 2010 r., kombajny były wykorzystywane głównie do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), ale także częściowo do świadczenia usług rolniczych na rzecz podmiotów zewnętrznych.

Z uwagi na fakt, że – stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – do przychodów z działalności rolniczej nie stosuje się przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (przychody te nie podlegają więc opodatkowaniu), natomiast przychody ze świadczenia usług rolniczych podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych, Spółka naliczała odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej kombajnów ustalonej zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, i część z nich przypadającą na przychody ze świadczenia usług rolniczych rozpoznawała jako koszty uzyskania tych przychodów – stosując zasady określone w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W roku podatkowym trwającym od 1 lipca 2010 r. do 30 czerwca 2011 r. oraz w kolejnych latach podatkowych kombajny były wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do prowadzenia działalności rolniczej, z której przychody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym, w okresie tym Spółka nie dokonywała od nich odpisów amortyzacyjnych na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na fakt, że przepisy te nie miały w ogóle zastosowania do działalności rolniczej prowadzonej przez Spółkę z wykorzystaniem przedmiotowych kombajnów.

W roku podatkowym trwającym od 1 lipca 2014 r. do 30 czerwca 2015 r. Spółka sprzedała kombajny, uzyskując z tego tytułu przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W jaki sposób Spółka powinna ustalić koszty uzyskania przychodów ze sprzedaży kombajnów?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako koszt uzyskania przychodów ze sprzedaży kombajnów Spółka powinna rozpoznać wydatki poniesione na ich nabycie, pomniejszone o wartość odpisów amortyzacyjnych rozpoznanych wcześniej jako koszt uzyskania przychodów ze świadczenia usług rolniczych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest zaś nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W celu zatem prawidłowego określenia dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, konieczne jest ustalenie kwoty przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz kwoty kosztów uzyskania tego przychodu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze lub wartości pieniężne. W przypadku przychodów związanych z działalnością gospodarczą za przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych uważa się też przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. W analizowanej sytuacji nie budzi więc wątpliwości, że w wyniku sprzedaży kombajnów, Spółka uzyskała przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w wysokości należnej jej ceny sprzedaży. Biorąc pod uwagę, normę prawną wynikającą z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka powinna być też uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży kombajnów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z powyższego wynika, że kosztem uzyskania przychodów mogą być wszelkie wydatki (niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem wykazania przez podatnika, że ich poniesienie ma bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną przez niego działalnością i ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródeł przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Wśród kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymienia wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wydatki te, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W świetle powyższego zdaniem Spółki, kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży kombajnów będą wydatki poniesione na ich nabycie, pomniejszone o wartość odpisów amortyzacyjnych rozpoznanych jako koszt uzyskania przychodów ze świadczenia usług rolniczych, w okresie w którym kombajny były wykorzystywane przez Spółkę do świadczenia tego rodzaju usług. W analizowanej sytuacji należy bowiem kierować się ogólną zasadą, że w razie zbycia składnika majątku i osiągnięcia z tego tytułu przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodu winny być wydatki poniesione na nabycie tego składnika majątku, niezaliczone wcześniej w jakikolwiek sposób do kosztów uzyskania przychodów. Biorąc zaś pod uwagę, że tylko część wydatków poniesionych na nabycie kombajnów została przez Spółkę rozpoznana jako koszt uzyskania przychodu ze świadczenia usług rolniczych (w postaci odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ustalonej w oparciu o wartość tych wydatków, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych), pozostała ich część, niezaliczona do kosztów uzyskania przychodów, może stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie odpłatnego zbycia kombajnów.

Prawidłowość takiego podejścia potwierdza m.in. indywidualna interpretacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydana w zbliżonym stanie faktycznym (obejmującym sprzedaż kombajnu wykorzystywanego do działalności rolniczej) przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 września 2013 r. sygn. ILPB3/423-272/13-4/JG. W interpretacji tej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził m.in., że „podstawę opodatkowania (dochód) w analizowanej sprawie kształtować będzie wartość przychodu uzyskana ze sprzedaży kombajnu zbożowego pomniejszona o koszty uzyskania przychodów, tj. wydatki na nabycie kombajnu. Co istotne, zauważyć należy, że kosztami podatkowymi będą wydatki poniesione na nabycie kombajnu zbożowego w pełnej wysokości, bowiem – jak wskazał Wnioskodawca – zakupiona maszyna była amortyzowana tylko bilansowo, a na gruncie podatkowym odpisy amortyzacyjne nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów”.

Reasumując, w ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym jako koszt uzyskania przychodów ze sprzedaży kombajnów Spółka powinna rozpoznać wydatki poniesione na ich nabycie, pomniejszone o wartość odpisów amortyzacyjnych rozpoznanych wcześniej jako koszt uzyskania przychodów ze świadczenia usług rolniczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, chyba że ustalenie przychodów jest wymagane dla celów określenia dochodów wolnych od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4e.

Pojęcie działalności rolniczej dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zostało określone w art. 2 ust. 2 ww. ustawy, zgodnie z którym działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo - fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

miesiąc – w przypadku roślin,
16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi i kaczek,
6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

W świetle powyższego stwierdzić należy, że regulacja art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wskazuje, że przychody z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej zostały wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zawarty w tym przepisie zwrot normatywny „przychodów z działalności rolniczej” oznacza, że ustawodawca odwołuje się w nim do efektów działalności rolniczej (jej przychodów), a nie do działalności rolniczej jako takiej. W związku z tym, omawianym zwolnieniem przedmiotowym, którego zakresu nie można interpretować rozszerzająco, objęte są tylko te czynności (zdarzenia gospodarcze), które zostały wprost wymienione w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że ustawodawca precyzuje wyraźnie, co dla celów podatku dochodowego od osób prawnych należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w ww. art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter wyczerpujący. W konsekwencji, przychody uzyskane z czynności wykraczających poza ustawowo zdefiniowany zakres działalności rolniczej należy traktować jako „pozarolnicze” i tym samym podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych według zasad określonych w ustawie.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 ww. ustawy wynika z kolei, że dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

W świetle powyższego, dochód podatkowy stanowi różnicę pomiędzy osiągniętym przychodem a kosztami jego uzyskania. Co istotne, dochód podatkowy ustalany jest wyłącznie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Wpływ na wysokość dochodu podatkowego mają bowiem tylko wymienione w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody i koszty uzyskania przychodów, zasady przypisywania ich do danego roku podatkowego oraz przewidziane w tej ustawie zwolnienia i ulgi podatkowe.

W tym miejscu wskazać także należy, że taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powoduje, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze – przychód, a po drugie – koszty jego uzyskania.

I tak, przychodami podatkowymi, o których mowa w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Jednocześnie, należy zwrócić uwagę na przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Natomiast z treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje zatem podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadził zarówno działalność rolniczą, jak i działalność pozarolniczą. W roku 2007 r. i 2009 r. Spółka zakupiła kombajny zbożowe, które wykorzystywała zarówno do prowadzenia działalności rolniczej, jak i pozarolniczej. Spółka naliczała odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej kombajnów ustalonej zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Część z odpisów – na zasadach określonych w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – przypadającą na przychody ze świadczenia usług rolniczych rozpoznawała jako koszty uzyskania tych przychodów. W roku podatkowym trwającym od 1 lipca 2010 r. do 30 czerwca 2011 r. oraz w kolejnych latach podatkowych kombajny były wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do prowadzenia działalności rolniczej, z której przychody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym, w okresie tym Spółka nie dokonywała od nich odpisów amortyzacyjnych na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W roku podatkowym trwającym od 1 lipca 2014 r. do 30 czerwca 2015 r. Spółka sprzedała kombajny, uzyskując z tego tytułu przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem podatku dochodowym od osób prawnych.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu transakcji sprzedaży kombajnów, w szczególności kwestia ustalenia kosztów uzyskania przychodów na ww. transakcji.

Co do zasady, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych wartości (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Wydatki te mogą być odniesione w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi (art. 15 ust. 6 wskazanej ustawy).

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacja jest szczególnym sposobem uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wydatków na środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne.

Przepis art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

Stosownie do art. 16d ust. 2 zdanie pierwsze omawianej ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

W myśl art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie więc z generalną zasadą, podatnik rozpoczyna dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej danego składnika majątkowego począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten składnik wprowadził do ewidencji.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit b tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Wobec tego w przypadku zbycia kombajnów zbożowych w kosztach uzyskania przychodów Spółka powinna uwzględnić wydatki na ich nabycie. Wydatki te należy pomniejszych o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W myśl art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy natomiast odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych w proporcji. Dlatego też – w przedmiotowej sprawie – mocą art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisy te (niezależnie, czy środki trwałe były użytkowane również w działalności rolniczej) powinny być uwzględniane w kosztach podatkowych w całości.

Tym samym nie można zgodzić się z twierdzeniem Spółki, że w analizowanej sprawie wydatki na nabycie należy pomniejszyć o wartość odpisów amortyzacyjnych rozpoznanych wcześniej jako koszt uzyskania przychodów ze świadczenia usług rolniczych.

Uzupełniająco nadmienić należy, że w sytuacji, gdy Spółka błędnie naliczała koszty uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych, powinna skorygować koszty okresu, w którym zaliczała wydatki do kosztów podatkowych, tj. dokonać stosownych korekt wysokości odpisów amortyzacyjnych.

Jednocześnie należy wskazać na dyspozycję art. 17 ust. 1 pkt 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym wolne od podatku są dochody podatników z działalności pozarolniczej, w tym z działów specjalnych produkcji rolnej – w części przeznaczonej na działalność rolniczą, o której mowa w art. 2 ust. 2, jeżeli w roku poprzedzającym rok podatkowy, a w razie rozpoczęcia działalności – w pierwszym podatkowym roku tej działalności udział przychodów z działalności rolniczej, ustalonych zgodnie z art. 12 - 14, powiększonych o wartość zużytych do przetwórstwa rolnego i spożywczego surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej, stanowił co najmniej 60% przychodów osiągniętych ze wszystkich rodzajów działalności.

Dodatkowo – odnosząc się do przywołanej przez Spółkę w treści wniosku interpretacji indywidualnej – zauważyć należy, że stanowi ona rozstrzygnięcia w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym (Kombajn zbożowy został zakupiony wyłącznie do działalności rolnej w celu zbioru zbóż z własnych upraw i nie świadczył usług opodatkowanych stosownie do przepisu art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) i tylko do niej się odnosi, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. W konsekwencji, nie może wpływać na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin