INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miejskiego Zakładu Komunikacji przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2011 r. (data wpływu 28 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 06 lutego 2012 r. (data wpływu 09 lutego 2012 r.) oraz o brakującą opłatę w dniu 07 lutego 2012 r. – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

1. Wnioskodawca jest samorządowym zakładem budżetowym, dla którego głównym przedmiotem działalności, wynikającym ze statutu jest zaspokajanie potrzeb ludności miasta w zakresie lokalnego transportu zbiorowego.
   Zakład najmuje od Zakładu Gospodarki Komunalnej (zwany dalej Wynajmującym), lokal użytkowy stanowiący własność Miasta. W lokalu mieszczą się kasy prowadzące sprzedaż biletów na przejazdy środkami komunikacji.
2. Przedmiotowy najem funkcjonuje na podstawie umowy najmu lokalu użytkowego, z której wynikają m.in. poniższe zapisy:
   1. Wynajmujący oddaje w najem lokal użytkowy, stanowiący własność Miasta.
   2. Wysokość opłaty za najem lokalu miesięcznie wynosi ... zł, bez VAT (zwolnienie na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia § 13 ust. 1 pkt 13).
   3. Oprócz opłaty za najem Najemca zobowiązany jest płacić Wynajmującemu zaliczki tytułem wniesienia opłat niezależnych od Wynajmującego za:
      1. centralne ogrzewanie w wysokości … zł netto + VAT 23%
         Wpłacone zaliczki będą okresowo rozliczane na podstawie danych rzeczywistych przedstawionych przez Wynajmującego.
      2. utrzymanie terenu zewnętrznego w wysokości … zł netto + VAT 8%
      3. opłatę za zimną wodę i ścieki półrocznie po wystawieniu faktury.
   4. W przypadku wzrostu cen za świadczone usługi dodatkowe, wymienione w pkt 3, Wynajmujący ma prawo dokonać zmiany dodatkowych stawek oraz wysokości opłat miesięcznych, wyliczonych w oparciu o ich nową wysokość”.
3. Miejski Zakład Komunikacji otrzymuje od Wynajmującego faktury VAT.
   1. Co miesiąc za: najem użytkowy, utrzymanie terenu na zewnątrz, zaliczkę za centralne ogrzewanie (przykładowa faktura – załącznik pdf str. 3).
   2. Co pół roku faktury korygujące, dotyczące rozliczenia wody, odprowadzania ścieków oraz centralnego ogrzewania (przykładowa faktura – załącznik pdf str. 3).
4. Wynajmujący obciąża MZK kosztami mediów na podstawie dokumentów pierwotnych, bez doliczania marży.
   
   

Wnioskodawca w piśmie z dnia 06 lutego 2012 r. będącym odpowiedzią na wezwanie do uzupełnienia wniosku wyjaśnił, że w złożonym wniosku wskazano błędnie nazwę wynajmującego jako Zakład Gospodarki Komunalnej. Poprawnie winno być Zakład Gospodarki Mieszkaniowej, który jest samorządowym zakładem budżetowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych (ostatecznie określone w piśmie uzupełniającym z dnia 06 lutego 2012 r.).

Czy w przypadku jeśli prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawianych przez Zakład Gospodarki Mieszkaniowej nie przysługiwałoby, kwoty podatku VAT stanowiłyby koszt uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku jeśli prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawianych przez Zakład Gospodarki Mieszkaniowej nie przysługiwałoby, kwoty podatku VAT stanowiłyby koszt uzyskania przychodu (art. 16 ust. 1 pkt 46a).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co do zasady za koszty uzyskania przychodów nie uważa się podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców.

Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki.

I tak, na mocy art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Przy czym zauważyć należy, iż przepis ten daje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług, o ile podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Innymi słowy, wskazany przepis nie dotyczy sytuacji, w których podatnik miał możliwość skorzystania z odliczenia w podatku od towarów i usług, ale z niej nie skorzystał.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego oraz zadanego pytania podatkowego Wnioskodawcy zasadnym jest wskazanie w tym miejscu na rozstrzygnięcie jakie zapadło na gruncie rozpoznawanej sprawy w zakresie podatku od towarów i usług.

Jak wynika z uzasadnienia Organu w wydanej w dniu 27 lutego 2012 r. interpretacji nr ILPP1/443-1491/11-4/KG, mając na uwadze przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie są spełnione podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturze dokumentującej nabycie przez Wnioskodawcę usługi najmu lokalu użytkowego. Jak bowiem dowiedziono, w analizowanym przypadku usługa najmu lokalu użytkowego wraz ze świadczeniami dodatkowymi stanowi jedną usługę, która korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia. A zatem zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ww. ustawy, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup usługi najmu lokalu użytkowego.

Odnosząc powyższe do treści art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić więc należy, że kwoty podatku VAT naliczonego, będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienia się, iż w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.