Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-483/15-4/JS
z 15 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2015 r. (data wpływu 11 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty deklaracji w trybie art. 42 ust. 12a ustawy o VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty deklaracji w trybie art. 42 ust. 12a ustawy o VAT.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 listopada 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również: „Podatnik”) prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki akcyjnej. Przedmiotem działalności Podatnika jest, w przeważającej mierze, produkcja pieców, palenisk i palników piecowych, obróbka mechaniczna elementów metalowych oraz produkcja urządzeń dźwigowych i chwytaków.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca pozostaje w relacjach handlowych z podmiotami zagranicznymi, mającymi swoje siedziby i prowadzącymi działalność na terenie innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Na zlecenie jednego podmiotu zagranicznego wykonany został zamówiony towar. Zgodnie z pierwotnymi ustaleniami, towar został wykonany w grudniu 2013 roku. W tym też miesiącu towar był gotowy do odbioru i pozostawiony do dyspozycji kontrahenta. Z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy, towar – mimo wcześniejszych uzgodnień – nie został wysłany do kontrahenta mającego siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej zaraz po jego wyprodukowaniu. Strony transakcji porozumiały się co do zmiany terminu dostarczenia gotowego towaru, określając, że nastąpi ona w lutym kolejnego roku.

Jeszcze w grudniu 2013 roku została wystawiona faktura VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz zagranicznego kontrahenta (wystawiona została, zgodnie z art. 106i ustawy o VAT, w terminie 11 dni od pozostawienia towaru do dyspozycji kontrahenta). Termin płatności tej faktury upływał w połowie lutego 2014 roku. Towar został wysłany i trafił do zamawiającego w lutym 2014 roku, jeszcze przed upływem terminu płatności.

W związku z tym, że dostarczenie towaru do innego państwa członkowskiego UE nie zostało dokonane w grudniu 2013 roku, nie było dokumentów potwierdzających tę dostawę, a wobec tego nie było możliwości rozliczenia tej transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Z tej przyczyny, Wnioskodawca uiścił więc VAT jak za dostawę krajową i wykazał transakcję w deklaracji VAT za luty 2014 roku (zgodnie z art. 42 ust. 12 pkt 2 ustawy o VAT). W późniejszym czasie, Wnioskodawca otrzymał jednak dokumenty potwierdzające transport towarów w lutym 2014 roku. Wnioskodawca nie sporządził korekty faktury VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że:

1. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
2. jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE;
3. nabywca towaru posiada właściwy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, na dzień składania tego pisma ma on status „nieaktywny”, jednak według informacji posiadanych przez Wnioskodawcę był on aktywny na dzień 16 września 2013 r.;
4. przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem nastąpiło na kilka dni przed wystawieniem faktury VAT, z chwilą oświadczenia Wnioskodawcy o tym, że towar jest gotowy i pozostawiony do dyspozycji kontrahenta;
5. towar nie został wysłany do kontrahenta w grudniu 2013 r. z uwagi na to, że kontrahent nie miał odpowiednio przygotowanego frontu robót i nie mógł odebrać towaru oraz poprosił o przesunięcie terminu dostawy;
6. towar od momentu sprzedaży do chwili wysyłki był magazynowy przez Wnioskodawcę;
7. kontrahent zdecydował o przechowywaniu towaru w magazynach dostawcy, Wnioskodawca przychylił się w tym zakresie do prośby kontrahenta o opóźnienie dostawy;
8. wysyłka odbyła się za pośrednictwem firmy spedycyjnej, na zlecenie kontrahenta;
9. Wnioskodawca składa deklaracje podatkowe za okresy miesięczne.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy art. 42 ust. 12a ustawy o VAT uprawnia Wnioskodawcę, w przedstawionej wyżej sytuacji, w związku z tym, że dysponuje on obecnie dokumentami potwierdzającymi dokonanie przewozu towaru do zagranicznego kontrahenta, do dokonania korekty deklaracji VAT za luty 2014 roku (polegającej na korekcie sprzedaży krajowej in minus) oraz do dokonania korekty deklaracji VAT za grudzień 2013 roku (polegającej na wykazaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0%)?

Zdaniem Wnioskodawcy, taka korekta deklaracji VAT może zostać dokonana. Przedstawione wyżej zdarzenie gospodarcze spełniało przesłanki wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, gdyż towar wykonany w zakładach Wnioskodawcy miał zostać wysłany do zagranicznego kontrahenta mającego siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. Spełnione zostały ustawowe przesłanki do zakwalifikowania tej transakcji jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zarówno Wnioskodawca, jak i nabywca są podatnikami VAT zarejestrowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (Wnioskodawca w Polsce, nabywca w państwie przeznaczenia towarów). Na fakturach dokumentujących sprzedaż towarów, Wnioskodawca wykazuje swój polski numer VAT-UE oraz numer VAT kontrahenta nadany mu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie przeznaczenia towarów. W chwili wystawienia faktury, brak było jednakże dokumentów potwierdzających wywóz towarów z terytorium Polski i ich dostarczenia na teren innego państwa członkowskiego. Takich dokumentów nie mógł Wnioskodawca uzyskać, z uwagi na to, że dostarczenie towarów za granicę nie doszło do skutku w miesiącu wystawienia faktury (dokonana jednakże została dostawa, gdyż już w grudniu 2013 roku towar był pozostawiony do dyspozycji kontrahenta zagranicznego). W związku z tym, Wnioskodawca potraktował transakcję jako sprzedaż krajową, zgodnie z brzmieniem art. 42 ust. 12 pkt 2 ustawy o VAT.

Jednocześnie, Wnioskodawca dysponuje obecnie dokumentami potwierdzającymi transport towaru do zagranicznego kontrahenta w lutym 2014 roku. Oznacza to, że Wnioskodawca jest uprawniony do dokonania korekty złożonej deklaracji VAT za luty 2014 roku poprzez korektę in minus sprzedaży krajowej oraz do dokonania korekty deklaracji VAT za grudzień 2013 roku polegającej na wykazaniu w niej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0%. Jest to możliwe – w ocenie Wnioskodawcy – z uwagi na treść art. 42 ust. 12a ustawy o VAT. Stawka podatku VAT od wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w wysokości 0% będzie właściwa, gdyż właśnie taka stawka jest przewidziana dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT pod warunkiem spełnienia warunków tam określonych. Na chwilę obecną wszystkie warunki tam wskazane zostały spełnione.

Nie ma znaczenia natomiast okoliczność, że wywóz towaru za granicę został dokonany dopiero po ok. 2 miesiącach od daty pozostawienia towaru do dyspozycji (czyli dokonania dostawy w rozumieniu ustawy o VAT). Nie jest to przeszkodą do dokonania korekty deklaracji. Zgodnie bowiem z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2011 r., sygn. akt I FSK 640/10, Gdy pomiędzy sprzedażą kontrahentowi zagranicznemu a wysłaniem towaru za granicę w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu mija jakiś czas, w którym podatnik magazynuje (przechowuje) towar nabyty przez zagranicznego kontrahenta, podatnikowi przysługuje prawo do korekty wykazanej pierwotnie z tego tytułu dostawy krajowej (podatku krajowego) i do zastosowania – na podstawie art. 41 ust. 3 w związku z art. 42 ust. 1 i 12a lub art. 41 ust. 4 i 5 w związku z ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – stawki 0% z tytułu udokumentowanego wywozu towaru z kraju w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub z Unii Europejskiej – w ramach eksportu towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 2 ust. 6 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Czynności przeniesienia prawa musi towarzyszyć wydanie przedmiotowego towaru.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

W myśl art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla potraktowania danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy muszą zaistnieć dwa konieczne elementy. W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej (opodatkowanej w Polsce), musi się ona odbywać z kraju (tzn. z Polski) i ma być dokonywana przez polskiego (tj. zarejestrowanego w Polsce) podatnika. Dostawa – mająca charakter wewnątrzwspólnotowy – która odbywa się z innego państwa członkowskiego, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu w tym właśnie innym państwie. W Polsce będzie to czynność niepodlegająca w ogóle opodatkowaniu.

Pierwszym elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Przez wywóz należy rozumieć faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów, ale wywóz musi nastąpić w wyniku dokonania dostawy – jest to warunek konieczny i jest to odbiciem warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy. Każdy rodzaj dostawy, w wykonaniu której następuje wywóz towarów, konstytuować będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z okoliczności sprawy wynika, że towar został wykonany w grudniu 2013 roku. W tym też miesiącu towar był gotowy do odbioru i pozostawiony do dyspozycji kontrahenta. Towar nie został wysłany do kontrahenta w grudniu 2013 r. z uwagi na to, że kontrahent nie miał odpowiednio przygotowanego frontu robót i nie mógł odebrać towaru oraz poprosił o przesunięcie terminu dostawy. W grudniu 2013 roku została wystawiona faktura VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz zagranicznego kontrahenta. Towar został wysłany i trafił do zamawiającego w lutym 2014 roku. Przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem nastąpiło na kilka dni przed wystawieniem faktury VAT, z chwilą oświadczenia Wnioskodawcy o tym, że towar jest gotowy i pozostawiony do dyspozycji kontrahenta. Towar od momentu sprzedaży do chwili wysyłki był magazynowy przez Wnioskodawcę.

Zatem z powyższego wynika, że w opisanej dostawie dokonywanej przez Wnioskodawcę, w wyniku której następuje przeniesienie na nabywcę praw do dysponowania towarem jak właściciel nie nastąpił wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W przedmiotowej sytuacji zatem w odniesieniu do transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z kraju Unii Europejskiej zastosowanie znajdzie przepis art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. Zatem w przypadku, gdy towar po jego nabyciu przez kontrahenta nie jest przemieszczany, wówczas miejscem dokonania dostawy jest to miejsce, w którym znajduje się w momencie dostawy. W związku z tym miejscem świadczenia dla przedmiotowej dostawy jest terytorium Polski.

Tym samym, gdy dostawie towaru nie towarzyszy od razu wywóz za granicę, Wnioskodawca nie dysponując stosownymi dokumentami wywozu, to winien rozpoznać u siebie dostawę krajową (wynika to również z powołanego przez Wnioskodawcę wyroku NSA o sygn. I FSK 640/10), tj. Wnioskodawca winien wykazać w deklaracji VAT-7 za grudzień 2013 r. dostawę krajową opodatkowaną 23% stawką podatku VAT. Należy bowiem podkreślić, iż – jak wskazał Wnioskodawca – przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem nastąpiło na kilka dni przed wystawieniem faktury VAT, z chwilą oświadczenia Wnioskodawcy o tym, że towar jest gotowy i pozostawiony do dyspozycji kontrahenta. Tym samym kontrahent dysponował (rozporządzał) nabytym towarem w sposób dowolnie przez siebie uznany (zadecydował o przechowywaniu towaru). Jednocześnie z dokonaniem dostawy nie nastąpiło przemieszczenie towaru poza terytorium kraju.

Ponadto jak już wskazano, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. W świetle tej definicji, aby miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów konieczny jest wywóz towarów z terytorium Polski w wykonaniu dostawy zrealizowanej na terytorium Polski.

Z powyższej definicji nie wynika, aby wywóz towaru był wykonany bezpośrednio (zaraz) po dostawie, lecz aby wywóz był dokonany w wykonaniu dostawy. Fakt nabycia towaru przez kontrahenta zagranicznego i pozostawienie go u sprzedawcy do momentu ostatecznego zadysponowania nim co do dalszego późniejszego wywozu nie oznacza, że wywóz ten nie następuje w wykonaniu dostawy tegoż towaru. Niewątpliwie bowiem wywóz taki jest bezpośrednią konsekwencją nabycia towaru z tytułu dostawy, która to właśnie umożliwia nabywcy swobodne nim zadysponowanie, a przepis art. 13 ust. 1 ustawy nie określa ramowych granic, w jakim czasie od dokonania dostawy towar musi zostać wywieziony z terytorium Polski, aby wywóz ten uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Jedyne ograniczenia czasowe w tym zakresie przewiduje art. 42 ustawy, określający okres, w jakim podatnik wywóz towarów w ramach WDT opodatkowuje stawką 0%, w tym w ust. 12a wskazuje okoliczności w jakich wykazaną sprzedaż krajową koryguje się w momencie otrzymania dowodów, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i opodatkowuje stawką 0%. Przepisy te nie określają również czasu, w jakim można dokonać takiej korekty (określają natomiast, że korekty należy dokonać za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana).

Z kolei zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Według art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Stosownie do ust. 11 powyższego artykułu, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

1. okres kwartalny – podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
2. okres miesięczny – podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
   
   

Stosownie do ust. 12a tegoż artykułu, w przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w sytuacji magazynowania towaru od grudnia 2013 r. oraz dokonania wywozu towaru w lutym 2014 r. do miejsca przeznaczenia w innym państwie członkowskim UE i otrzymania przez Wnioskodawcę w lutym 2014 r. dokumentów potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru, uprawniających do zastosowania 0% stawki podatku, to Wnioskodawca ma prawo do dokonania stosownej korekty za okres rozliczeniowy, w którym dostawa została dokonana, tj. za grudzień 2013 r., poprzez wykazanie przedmiotowej dostawy ze stawką 0%.

W związku z powyższym nieprawidłowym było wykazanie przedmiotowej sprzedaży jako dostawy krajowej za luty 2014 r., i tym samym Wnioskodawca powinien dokonać korekty deklaracji VAT-7 za luty 2014 r., poprzez korektę sprzedaży krajowej in minus.

Biorąc pod uwagę powyższe, mimo iż Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do uwzględnienia dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w okresie rozliczeniowym, w którym dokonano dostawy towarów oraz dokonania korekty okresu rozliczeniowego, w którym przedmiotową sprzedaż wykazano jako sprzedaż krajową, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe, gdyż Wnioskodawca już w momencie dokonania sprzedaży, której nie towarzyszyło przemieszczenie towarów poza terytorium kraju do innego państwa członkowskiego, tj. za grudzień 2013 r. winien tą sprzedaż uznać za sprzedaż krajową i opodatkować ją stosowną stawką podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.