Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-875/15-4/IZ
z 18 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2015 r. (data wpływu 10 września 2015 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 3 listopada 2015 r. znak IPPP2/4512-875/15-2/IZ, skutecznie doręczone w dniu 5 listopada 2015 r., pismem z dnia 5 listopada 2015 r. (data wpływu 9 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 5 listopada 2015 r. (data wpływu 9 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zamierza zawrzeć umowę agencyjną z bankiem. Na mocy tej umowy bank powierzy Spółce wykonywanie w imieniu i na rzecz banku czynności pośrednictwa polegających na pozyskiwaniu klientów i umożliwieniu im dokonania zakupu usług oferowanych przez bank (kredyty, pożyczki, inne usługi bankowe). Wynagrodzenie należne Spółce będzie miało charakter wynagrodzenia prowizyjnego. Pozyskani klienci, w przeważającej części będą osobami fizycznymi. Na chwilę obecną Spółka nie prowadzi ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Spółka wskazała, że zgodnie z rozporządzeniem z dnia 29 października 2008 r. w sprawie PKWiU usługi te powinny być zaklasyfikowane jako pozostałe pośrednictwo pieniężne, gdzie indziej niesklasyfikowane (64.19.30.0)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka wykonując umowę agencyjną będzie musiała prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 111 ust. 3b ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym nie powstanie obowiązek ewidencjonowania obrotu z wykorzystaniem kas rejestrujących. Co prawda art. 111 ust. 3b ustawo VAT mówi, że podatnicy u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za usługi z umowy agencyjnej, obowiązani są ewidencjonować całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej w imieniu i na rzecz innych podatników, jednakże załącznik do rozporządzenia z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących pod poz. 25 wymienia usługi finansowe. Niewątpliwie usługi jakie będą świadczone przez Spółkę na rzecz banku mieszczą się w tej kategorii. Tym samym Spółka nie będzie miała obowiązku prowadzić ewidencji przy pomocy kas rejestrujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o VAT. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dostawa towarów/świadczenie usług w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych.

Z kolei jak wynika z zapisu art. 111 ust. 3b ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Jak wynika z art. 111 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Od dnia 1 stycznia 2015 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r., poz. 1544), zwane dalej „rozporządzeniem”.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz wysokość obrotu – do określonej wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 25 załączniku do rozporządzenia, zawierającego wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wymieniono usługi finansowe i ubezpieczeniowe – PKWiU 64-66.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka zamierza zawrzeć z bankiem umowę agencyjną. Na mocy tej umowy bank powierzy Spółce wykonywanie w imieniu i na rzecz banku czynności pośrednictwa polegających na pozyskiwaniu klientów i umożliwieniu im dokonania zakupu usług oferowanych przez bank (kredyty, pożyczki, inne usługi bankowe). Wynagrodzenie należne Spółce będzie miało charakter wynagrodzenia prowizyjnego. Pozyskani klienci, w przeważającej części będą osobami fizycznymi. Na chwilę obecną Spółka nie prowadzi ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Spółka wskazała, że zgodnie z rozporządzeniem z dnia 29 października 2008 r. w sprawie PKWiU usługi te powinny być zaklasyfikowane jako pozostałe pośrednictwo pieniężne, gdzie indziej niesklasyfikowane (64.19.30.0).

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, że Spółka nie będzie miała obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących usług finansowych sklasyfikowanych w PKWiU (64.19.30.0).

Stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W tym miejscu podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Spółkę klasyfikacji usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego, w związku z czym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowania wskazane w złożonym wniosku. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.