Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-198/15-4/JG
z 4 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z 29 kwietnia 2015 r. (data wpływu 5 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w kwestii zwolnienia przedmiotowego w zakresie:

• pytania nr 1 – jest nieprawidłowe,
• pytania nr 2 – jest bezprzedmiotowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 8 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w kwestii zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa zleciła specjalistycznej firmie zakup i montaż kolektorów słonecznych w ramach programu NFOŚiGW, który zakładał dotację do 45% poniesionych nakładów na inwestycję.

Ww. decyzja podyktowana była znacznym zmniejszeniem kosztów podgrzewania wody użytkowej w lokalach mieszkalnych.

W tym celu Wspólnota zaciągnęła kredyt na całość inwestycji w wysokości 89.500 zł., a w lipcu 2014 r. otrzymała dotację w kwocie 40.275 zł., która została przelana bezpośrednio do banku i o tą kwotę bank pomniejszył zaciągnięty kredyt. Pozostałą część kredytu Wspólnota spłaca z bieżących wpływów.

Wspólnota mimo wątpliwości złożyła w dniu 25.03.2015 r. CIT-8 za 2014 r. i za wykazaną w nim kwotę otrzymanej dotacji odprowadziła w dniu 30.03.2015 r. podatek dochodowy na konto miejscowego urzędu skarbowego w wysokości 7.652 zł.

W piśmie z 8 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku Wspólnota Mieszkaniowa doprecyzowała przedstawiony stan faktyczny o poniższe informacje.

Program, w ramach którego przyznana została dotacja to: Program priorytetowy dla przedsięwzięć w zakresie odnawialnych źródeł energii i obiektów wysokosprawnej Kogeneracji opublikowany przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Dotacja przyznana została na podstawie funkcjonującego od 2010 roku systemu dopłat do solarów pod nazwą „Wspieranie rozproszonych, odnawialnych źródeł energii – część 3) dopłaty na częściowe spłaty kapitału kredytów bankowych, przeznaczonych na zakup i montaż kolektorów słonecznych dla osób fizycznych i wspólnot mieszkaniowych”.

Wspólnota uważa, iż środki finansowe z tytułu dotacji zostały otrzymane z budżetu państwa stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wspólnota pisząc, że dotacja „nie była dochodem Wspólnoty” miała na myśli, że kwota dotacji była niższa niż koszty poniesione na montaż kolektorów, w związku z czym nawet jeśli uznałaby kwotę dotacji za przychód Wspólnoty, to i tak nie wystąpiłby dochód. Tym bardziej, że otrzymana dotacja była przekazana bezpośrednio na konto do spłaty kredytu w Banku Spółdzielczym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wspólnota powinna zapłacić podatek dochodowy od otrzymanej dotacji skoro kwota dotacji była przeznaczona na określony cel i nie była dochodem Wspólnoty?
2. Czy Wspólnocie zostanie zwrócony odprowadzony podatek, skoro według oceny Wspólnoty został niesłusznie zapłacony?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód Wspólnoty Mieszkaniowej winien być zwolniony z podatku, ponieważ został przeznaczony zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bezpośrednio na utrzymanie zasobów mieszkaniowych i uzyskany ze środków NFOŚiGW (agendy rządowej), której środki pochodzą głównie z wpływów krajowych dotyczących zasobów mieszkaniowych.

W piśmie z 8 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.) Wspólnota Mieszkaniowa uzupełniła własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego o następujące informacje.

Odnosząc się do kwestii zwolnienia z opodatkowania Wspólnota uważa, że otrzymana dotacja z NFOŚiGW jest dotacją otrzymaną z budżetu państwa, w związku z czym powinna być zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnośnie pytania nr 2 stanowisko Wnioskodawcy jest następujące: Wspólnota uważa, że w przypadku oceny, iż podatek faktycznie został niesłusznie zapłacony, winien on być zwrócony Wspólnocie po dokonaniu stosownej korekty deklaracji CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe – w zakresie pytania nr 1,
• bezprzedmiotowe – w zakresie pytania nr 2.
  
  

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Wspólnota nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu (art. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Na podstawie art. 15 ustawy o własności lokali, na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, podlegają więc regułom podatkowym wynikającym z tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 tej ustawy wynika z kolei, że dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powoduje więc, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze – przychód, a po drugie – koszty jego uzyskania.

I tak, przychodami podatkowymi, o których mowa w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Natomiast z treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Wspólnoty Mieszkaniowej, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią w rozumieniu ustawy podatkowej przychód. Natomiast wszelkie koszty ponoszone przez Wspólnotę, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, Wspólnota Mieszkaniowa zleciła specjalistycznej firmie zakup i montaż kolektorów słonecznych w ramach programu NFOŚiGW, który zakładał dotację do 45% poniesionych nakładów na inwestycję. Ww. decyzja podyktowana była znacznym zmniejszeniem kosztów podgrzewania wody użytkowej w lokalach mieszkalnych.

W tym celu Wspólnota zaciągnęła kredyt na całość inwestycji w wysokości 89.500 zł., a w lipcu 2014 r. otrzymała dotację w kwocie 40.275 zł., która została przelana bezpośrednio do banku i o tą kwotę bank pomniejszył zaciągnięty kredyt. Pozostałą część kredytu Wspólnota spłaca z bieżących wpływów.

Wnioskodawca w kontekście przedstawionego stanu faktycznego powziął wątpliwość, czy w opisanej sytuacji powinien zapłacić podatek dochodowy od otrzymanej dotacji, wskazując jednocześnie w złożonym wniosku ORD-IN, że przedmiotem interpretacji indywidualnej mają być przepisy art. 17 ust. 1 pkt 44 oraz art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dokonując rozstrzygnięcia analizowanej sprawy pod kątem zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy wskazać, że w myśl tego przepisu wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Zatem z powyższej regulacji można wywieść, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nie przeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Powołana ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przy tym definicji: „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”. Posługując się zatem językiem potocznym, wskazać należy, iż pojęcie „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku – oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie „gospodarki” nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Tym samym z interpretacji językowej wynika, że przez pojęcie „zasób mieszkaniowy” należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne, natomiast „gospodarka zasobami mieszkaniowymi” obejmuje całość mechanizmów związanych ze zgromadzonymi pomieszczeniami mieszkalnymi.

W konsekwencji, przez pojęcie „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci).
   
   

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 tej ustawy, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Ze zwolnienia nie będą natomiast korzystały dochody, osiągnięte z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc powyższy stan prawny do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie został spełniony pierwszy z warunków wskazanych w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. źródło pochodzenia dochodów. Wnioskodawca otrzymał bowiem dotację ze środków NFOŚiGW, czyli przychody z tego tytułu nie zostały uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Zatem, dotacja ta mimo, że została przeznaczona na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi (zakup kolektorów słonecznych), nie może korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy, gdyż nie został spełniony jeden z warunków, o których mowa w tym przepisie. Tym samym, środki otrzymane z NFOŚiGW podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych.

Dokonując natomiast wykładni art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w kontekście opisanego stanu faktycznego, należy w pierwszej kolejności wskazać, że zakres i zasady działania Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej określa ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1232, z późn. zm.).

W myśl art. 400 ust. 1 ww. ustawy, Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, zwany dalej „Narodowym Funduszem”, jest państwową osobą prawną w rozumieniu art. 9 pkt 14 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885 i 938). Jednocześnie należy zauważyć, że od dnia 1 stycznia 2010 r. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej utracił status funduszu celowego.

Zgodnie z art. 401 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska, przychodami Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy są wpływy z tytułu opłat za korzystanie ze środowiska i administracyjnych kar pieniężnych pobieranych na podstawie ustawy oraz przepisów szczególnych.

Stosownie do art. 400b ust. 1 powyższej ustawy, celem działania Narodowego Funduszu jest finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej w zakresie określonym w art. 400a ust. 1 oraz art. 410a ust. 1 i 4-6.

Narodowy Fundusz i wojewódzkie fundusze prowadzą samodzielną gospodarkę finansową, pokrywając z posiadanych środków i uzyskiwanych wpływów wydatki na finansowanie zadań określonych w ustawie oraz kosztów działalności (art. 400q ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska).

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

Z treści powyższego przepisu jednoznacznie więc wynika, że aby dotacja mogła korzystać ze zwolnienia, musi być otrzymana z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

W konsekwencji – mając na względzie powołane uregulowania prawne – należy stwierdzić, że dotacja ze środków NFOŚiGW, będącego państwową osobą prawną nie stanowi dotacji otrzymanej z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, a jest to warunek konieczny do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy.

Nie ma znaczenia w rozpatrywanej sprawie argumentacja, że otrzymana dotacja była przekazana bezpośrednio na konto do spłaty kredytu w Banku Spółdzielczym, bowiem to Wspólnota otrzymała dotację.

Podsumowując, dotacja z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej uzyskana przez Wspólnotę Mieszkaniową nie podlega regulacjom art. 17 ust. 1 pkt 44 oraz art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca powinien zatem zapłacić podatek dochodowy od otrzymanej dotacji ustalony na zasadach ogólnych wynikających z ustawy podatkowej (art. 7 ust. 1).

W tym stanie rzeczy, pytanie nr 2 odnoszące się do kwestii zwrotu odprowadzonego przez Wspólnotę Mieszkaniową podatku – stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.