2015.07.13 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-167/15-4/KS
z 13 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 10 kwietnia 2015 r. (data wpływu 14 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

wartości wydatków na zakup pakietów medycznych 1, 2, 3 – jest prawidłowe;
wartości opłat ponoszonych przez Spółkę w związku z nabyciem karnetów na rzecz pracowników - w części finansowanej ze środków pracodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 12 czerwca 2015 r. (data wpływu 18 czerwca 2015 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

wartości wydatków na zakup pakietów medycznych 1, 2, 3;
wartości opłat ponoszonych przez Spółkę w związku z nabyciem karnetów na rzecz pracowników - w części finansowanej ze środków pracodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest dystrybutorem akcesoriów komputerowych i produktów sieciowych. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę.

Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usług medycznych z podmiotem prowadzącym działalność w tym zakresie.

Nabywane przez Spółkę usługi dzielą się na następujące pakiety:

świadczenia zdrowotne z zakresu medycyny pracy i profilaktyki zdrowotnej związanej ze środowiskiem pracy obejmujące m.in. badania wstępne, kontrolne oraz okresowe pracowników;
świadczenia zdrowotne na rzecz pracowników niewchodzące w zakres medycyny pracy,
świadczenia zdrowotne na rzecz członków rodziny lub osób bliskich wskazanych przez pracownika niewchodzące w zakres medycyny pracy.

W odniesieniu do każdego z pracowników, Wnioskodawca standardowo uiszcza opłatę za pakiety 1 i 2. W przypadku niektórych pracowników Spółka dodatkowo może opłacać pakiet 3, obejmujący wskazanych członków rodziny pracownika i osoby bliskie. Uiszczana przez Wnioskodawcę opłata za każdy z ww. pakietów ma charakter zryczałtowany - niezależnie od ilości i rodzaju faktycznie uzyskanych świadczeń zdrowotnych objętych umową. Zapłata za usługi medyczne świadczone w ramach wszystkich trzech pakietów następuje w miesięcznych okresach rozliczeniowych i jest w całości ponoszona przez Spółkę (Wnioskodawca nie potrąca z pensji pracowników wartości żadnego z pakietów ani nie obciąża pracowników z tego tytułu w żaden inny sposób).

Ponadto, Wnioskodawca zawarł umowę z podmiotem organizującym pozapłacowy program motywacyjny w postaci karnetów uprawniających do wstępu na obiekty i zajęcia sportowe oraz inne formy rekreacji (dalej również - Program lub Program F.). Na życzenie pracownika on sam i/lub wskazana przez niego osoba (dalej - osoba towarzysząca) może otrzymać karnet uprawniający do wstępu na obiekty i zajęcia sportowe objęte Programem.

Co do zasady, opłata za uczestnictwo pracownika i/lub osoby towarzyszącej w Programie F. uiszczana jest przez Wnioskodawcę. Opłata ta ma charakter zryczałtowany - jest stała niezależnie od ilości rodzaju faktycznie uzyskanych świadczeń sportowo-rekreacyjnych objętych umową. Zapłata za udział w Programie F. następuje w miesięcznych okresach rozliczeniowych.

W odniesieniu do pracowników Spółki, w ostatecznym rozrachunku koszt uczestnictwa w Programie F. ponoszony jest w części przez Wnioskodawcę, a w części przez samego pracownika (przykładowo w stosunku 50-50). Natomiast w przypadku osoby towarzyszącej całkowity koszt karnetu ponoszony jest przez pracownika, który wskazał tę osobę jako beneficjenta świadczenia.

W praktyce poniesienie ww. kosztów przez pracownika Spółki odbywa się w drodze potrącenia odpowiedniej kwoty z wynagrodzenia za pracę (pracownik otrzymuje wynagrodzenie pomniejszone o odpowiednią część kosztów przysługującego mu karnetu oraz 100% kosztów karnetu osoby towarzyszącej). W pozostałej części koszty zakupu karnetów finansowane są ze środków obrotowych Spółki.

Pismem stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że przez członków rodziny i osoby bliskie pracownika (osoby towarzyszące) opisane w stanie faktycznym rozumie się małżonków, osoby pozostające w związkach pozamałżeńskich z pracownikami oraz dzieci pracowników do 26 roku życia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy wartość wydatków na zakup pakietów medycznych 1, 2 i 3 może w całości stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów?
Czy wartość opłat ponoszonych przez Spółkę w związku z nabyciem karnetów F. – w części finansowanej ze środków pracodawcy - może stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wartość wydatków poniesionych na zakup pakietów medycznych 1, 2 i 3 w całości może zostać zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 2.

Wartość opłat ponoszonych przez Spółkę w związku z nabyciem karnetów F. - w części finansowanej ze środków pracodawcy - może zostać zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższa definicja ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie - z wyjątkiem sytuacji, gdy ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wprost wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź tez zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony.

Z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz praktyki stosowania zawartych w niej regulacji wynika, że dany wydatek może zostać zaliczony przez podatnika do kosztów uzyskania przychodu, jeżeli spełnia on następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku jest on pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
zastał poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie znajduje się w grupie wydatków, które zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy nie są uważane za koszty uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć między innymi tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, ale może obejmować również inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, jeżeli stanowią element wynagrodzenia należnego pracownikom.

Na podstawie art. 229 § 6 Kodeksu pracy, badania związane z medycyną pracy są przeprowadzane na koszt pracodawcy.

Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

W ocenie Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup pakietu medycznego 1 (obejmującego świadczenia medyczne w zakresie medycyny pracy i profilaktyki medycznej niezbędnej ze względu na warunki pracy) stanowią koszt uzyskania przychodów, jako koszty, do poniesienia których Wnioskodawca jest zobowiązany na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa.

Usługi medyczne obejmujące opiekę medyczną dla pracownika i jego rodziny/osób bliskich (pakiet 2 i 3) stanowi pozapłacowy element wynagrodzenia pracowników, który jest uwzględniany przy ustalaniu podstawy opodatkowania na potrzeby obliczania pobieranych przez pracodawcę zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Biorąc pod uwagę, że koszt pakietu 2 i 3 nie jest potrącany z pensji pracowników, należy uznać, że wydatek ten nie jest zwracany Spółce w jakiejkolwiek formie.

Niezależnie od powyższego, zdaniem Spółki, wydatki poniesione na zapewnienie opieki medycznej dla pracowników i ich rodzin (w ramach pakietów medycznych 2 i 3) mają wpływ na efektywność i jakość wykonywanej pracy. Zapewnienie świadczeń zdrowotnych niewątpliwie wpływa na poprawę stanu zdrowia pracownika i jego rodziny/osób bliskich. W konsekwencji opieka medyczna w ramach pakietów 2 i 3 przyczynia się do ograniczenia absencji w pracy (np. ze względu na chorobę własną, dziecka, małżonka lub partnera), poprawy wydajności pracowników oraz wzrostu efektywności wykonywanych zadań - co w końcowym rozrachunku powoduje zmniejszenie kosztów pracodawcy wynikających z opóźnień w realizacji zamówień lub konieczności zapewnienia zastępstwa na danym stanowisku.

W świetle powyższego uznać należy, że ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup pakietów medycznych dla pracowników i ich rodzin/osób bliskich (pakiet 2 i 3) mogą w pełnej wysokości stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, przy wypłacie wynagrodzenia pracownikom Wnioskodawca potrąca kwotę odpowiadającą części poniesionych przez niego wydatków związanych z zakupem karnetów F.. Oznacza to, że Wnioskodawca otrzymuje częściowy zwrot wydatków poniesionych na zakup karnetów F. - i w tym zakresie wydatek związany z zakupem karnetów poniesiony na rzecz organizatora Programu nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.

Natomiast pozostała część kosztów Programu F. - finansowana ze środków obrotowych Spółki - stanowi pozapłacowy element wynagrodzenia pracowników, który jest uwzględniany przy ustalaniu podstawy opodatkowania na potrzeby obliczania pobieranych przez pracodawcę zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Biorąc pod uwagę, że koszt karnetów w tej części nie jest potrącany z pensji pracowników, należy uznać, że wydatek ten nie jest zwracany Spółce w jakiejkolwiek formie.

Ponadto, zdaniem Spółki, wydatki poniesione na zapewnienie pracownikom udziału w Programie F. mają wpływ na efektywność i jakość wykonywanej pracy. Zapewnienie ww. świadczenia wpływa na poprawę stanu zdrowia, kondycji i samopoczucia pracownika, a ponadto motywuje go do lepszego wykonywania obowiązków służbowych i przyczynia się do powstania trwalszej więzi pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikiem. W konsekwencji, zachęta w postaci częściowo odpłatnego udziału w Programie prowadzi do poprawy wydajności pracowników oraz wzrostu efektywności wykonywanych zadań.

W świetle powyższego należy uznać, że wartość opłat ponoszonych przez Spółkę w związku z nabyciem karnetów F. - w części finansowanej ze środków pracodawcy - może zostać zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

prawidłowe – w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości wydatków na zakup pakietów medycznych 1, 2, 3;
prawidłowe - w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości opłat ponoszonych przez Spółkę w związku z nabyciem karnetów na rzecz pracowników - w części finansowanej ze środków pracodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz należy zauważyć, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być – co do zasady – wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy mieć również na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W większości przypadków związek kosztu z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Obowiązkiem podatnika jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu. Drugi z elementów zawarty w art. 15 ust. 1 ustawy stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów (…).

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu kosztów wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów uzależniona jest od rzetelnej i celowościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że poniesiony wydatek przysporzy mu spodziewanego przychodu lub przyczyni się do zabezpieczenia źródła przychodów.

Zgodnie z powołanym wcześniej art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

W tym miejscu należy zauważyć, że kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze, które obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci zakupu karnetów wstępu na siłownie, pływalnie, korty tenisowe, fitness oraz opłaty za korzystanie z innych obiektów sportowych, jednakże każdorazowo należy przeanalizować, jaki jest cel takiego przedsięwzięcia.

Pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowę o świadczenie usług medycznych z podmiotem prowadzącym działalność w tym zakresie. Nabywane usługi dzielą się na następujące pakiety:

świadczenia zdrowotne z zakresu medycyny pracy i profilaktyki zdrowotnej związanej ze środowiskiem pracy obejmujące m.in. badania wstępne, kontrolne oraz okresowe pracowników;
świadczenia zdrowotne na rzecz pracowników niewchodzące w zakres medycyny pracy,
świadczenia zdrowotne na rzecz członków rodziny lub osób bliskich wskazanych przez pracownika niewchodzące w zakres medycyny pracy.

Zapłata za usługi medyczne świadczone w ramach powyższych pakietów następuje w miesięcznych okresach rozliczeniowych i jest w całości ponoszona przez Spółkę (Spółka nie potrąca z pensji pracowników wartości żadnego z pakietów ani nie obciąża pracowników z tego tytułu w żaden inny sposób).

Ponadto, Spółka zawarła umowę z podmiotem organizującym pozapłacowy program motywacyjny w postaci karnetów uprawniających do wstępu na obiekty i zajęcia sportowe oraz inne formy rekreacji. Na życzenie pracownika on sam i/lub wskazana przez niego osoba, tj. osoba towarzysząca może otrzymać karnet uprawniający do wstępu na obiekty zajęcia sportowe objęte programem.

W odniesieniu do pracowników Spółki, w ostatecznym rozrachunku koszt uczestnictwa w programie ponoszony jest w części przez Wnioskodawcę, a w części przez samego pracownika (przykładowo w stosunku 50-50). Natomiast w przypadku osoby towarzyszącej całkowity koszt karnetu ponoszony jest przez pracownika, który wskazał tę osobę jako beneficjenta świadczenia. W praktyce poniesienie ww. kosztów przez pracownika Spółki odbywa się w drodze potrącenia odpowiedniej kwoty z wynagrodzenia za pracę (pracownik otrzymuje wynagrodzenie pomniejszone o odpowiednią część kosztów przysługującego mu karnetu oraz 100% kosztów karnetu osoby towarzyszącej). W pozostałej części koszty zakupu karnetów finansowane są ze środków obrotowych Spółki.

Biorąc pod uwagę cytowane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, że wydatki na zakup pakietów medycznych 1, 2, 3 - o których mowa w opisie stanu faktycznego – po spełnieniu przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Odnosząc się do opłat ponoszonych przez Spółkę w związku z nabyciem karnetów na rzecz pracowników – w części finansowanej ze środków pracodawcy – należy stwierdzić, że są one pośrednio związane z działalnością Spółki.

Z opisu sprawy wynika, że zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższych przepisów należy uznać, że Spółka może zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup pakietów medycznych 1, 2 i 3 oraz opłaty ponoszone w związku z nabyciem karnetów – w części finansowanej ze środków obrotowych.

Ponadto informuje się, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin